ΚΚΕ: ΤΕ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ ΙΘΑΚΗΣ _Με μηνύματα για το σήμερα τίμησε τον κομμουνιστή Αντώνη Αμπατιέλο

Ανα­φέρ­θη­κε ανα­λυ­τι­κά στη ζωή του Αντώ­νη Αμπα­τιέ­λου, από τη γέν­νη­σή του στη Ρου­μα­νία το 1914, την άφι­ξή του στην Ελλά­δα μετά τη Μικρα­σια­τι­κή κατα­στρο­φή, τον Β’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο και στη συνέ­χεια με την απε­λευ­θέ­ρω­ση και τις διώ­ξεις κατά των κομ­μου­νι­στών και ως το τέλος της ζωής του, συν­δέ­ο­ντας τα όμως και με το σήμερα:

«Ο Αντώ­νης Αμπα­τιέ­λος απέ­κτη­σε την πρώ­τη του πεί­ρα μέσα από την σκλη­ρή ναυ­τερ­γα­τι­κή δου­λειά και μάλι­στα κάτω από την μπό­τα, κυριο­λε­κτι­κά, της πιο έξαλ­λης εργο­δο­σί­ας, των εφοπλιστών.

Γεν­νή­θη­κε στο Σου­λι­νά της Ρου­μα­νί­ας το 1914, ενώ έφυ­γε από τη ζωή τον Αύγου­στο του 1995, σε ηλι­κία 81 ετών. Γεν­νή­θη­κε σε φτω­χή οικο­γέ­νεια, πατέ­ρας του ήταν ο εργά­της Γερά­σι­μος που πίστευε τον βενι­ζε­λι­σμό και η μάνα του η Αση­μί­να που την γνω­ρί­σα­με από τις δρα­στη­ριό­τη­τες για την απε­λευ­θέ­ρω­ση και τη διά­σω­ση της ζωής των πολι­τι­κών κρα­του­μέ­νων κομ­μου­νι­στών. Η οικο­γέ­νεια Αμπα­τιέ­λου με μικρά παι­διά ανα­ζή­τη­σαν τύχη από την Κεφα­λο­νιά στην Ρου­μα­νία, στην πόλη Σου­λι­νά, παρα­πο­τά­μια, με λιμά­νι στην περιο­χή του Δέλ­τα του Δού­να­βη, που κτί­σθη­κε μάλι­στα από έλλη­νες μάστο­ρες. Όταν έγι­νε δύσκο­λη από οικο­νο­μι­κή πλευ­ρά η ζωή τους, η οικο­γέ­νεια Αμπα­τιέ­λου πήγε στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη για να επι­στρέ­ψει στην Κεφα­λο­νιά μετά την κατα­στρο­φι­κή για τους λαούς μικρα­σια­τι­κή ιμπε­ρια­λι­στι­κή εκστρα­τεία. Ο Αντώ­νης στην Κεφα­λο­νιά τέλειω­σε την τετάρ­τη τάξη του στά­ξιου σχολείου.

Δού­λε­ψε σε ρυμουλ­κά, συνή­θως έκα­νε μερο­κά­μα­το σε συντή­ρη­ση καρα­βιών, είτε στη κου­βέρ­τα είτε στη μηχα­νή. Το 1932 έγι­νε μέλος της ΟΚΝΕ και του Κόμ­μα­τος. Το 1969 έγι­νε τακτι­κό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ μέχρι το 1991 ως το 13ο Συνέ­δριο. Μέλος του ΠΓ της ΚΕ από το 1971 μέχρι το 12ο Συνέ­δριο, το 1987, το 1981 εκλέ­χτη­κε βου­λευ­τής στην Α΄ Πειραιά.

Ο Αντώ­νης είχε την ευκαι­ρία, κάποια στιγ­μή να συνα­ντη­θεί με ορι­σμέ­νες ιδέ­ες της θεω­ρί­ας του επι­στη­μο­νι­κού σοσια­λι­σμού. Ο ίδιος στην αυτο­βιο­γρα­φία του σημεί­ω­νε ότι διά­βα­σε κάποια βιβλία από τη βιβλιο­θή­κη της Ναυ­τερ­γα­τι­κής, ενώ σε άλλη περί­πτω­ση μνη­μο­νεύ­ει το όνο­μα ναυ­τερ­γά­τη που στα λιμά­νια δίδα­σκε για την καπι­τα­λι­στι­κή ιδιο­κτη­σία των μέσων παρα­γω­γής και την από­σπα­ση της υπεραξίας.

Δηλα­δή η σπί­θα άνα­ψε γερά όταν συνα­ντή­θη­κε η εμπει­ρία της εκμε­τάλ­λευ­σης με τις πιο πρω­το­πό­ρες ριζο­σπα­στι­κές ανα­τρε­πτι­κές ιδέ­ες. Αν τότε αυτό ήταν μια ευκαι­ρία σήμε­ρα απο­τε­λεί βασι­κή προϋπόθεση.

Εκα­τό χρό­νια, πριν, η διά­δο­ση του θεω­ρη­τι­κού επα­να­στα­τι­κού βιβλί­ου ήταν ελά­χι­στη, ένα μεγά­λο μέρος των εργα­τών, μόλις είχαν βγά­λει 2 έως τρείς τάξεις του δημο­τι­κού, το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος τους ήταν αναλ­φά­βη­το, εκτε­θει­μέ­νο στον έξαλ­λο αντι­κο­μου­νι­σμό και τις πιο συντη­ρη­τι­κές αντι­δρα­στι­κές, σκο­τα­δι­στι­κές απόψεις.

Σήμε­ρα αν και το μορ­φω­τι­κό και γενι­κό­τε­ρα δια­νοη­τι­κό επί­πε­δο των εργα­ζο­μέ­νων έχει ανέ­βει, ωστό­σο το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος της εργα­τι­κής τάξης, των εργα­το­ϋ­παλ­λή­λων, των παι­διών τους, όπως και των παι­διών της αγρο­τιάς και των άλλων αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων, είναι ανε­λέ­η­τα εκτε­θει­μέ­νο στην σύγ­χρο­νη πολύ­μορ­φη, πολυ­πλό­κα­μη αστι­κή ιδε­ο­λο­γία και τα παρα­κλά­δια της στο κίνη­μα, τον ρεφορ­μι­σμό και τον οπορ­του­νι­σμό. Εδώ και χρό­νια ξεκί­νη­σε η συστη­μα­τι­κή δου­λειά ώστε το βιβλίο, το γρα­πτό να υπο­κα­τα­στα­θεί με την εικό­να, την πλη­ρο­φο­ρία που δεν είναι δυνα­τόν να την ελέγ­ξεις. Ενώ οι ορί­ζο­ντες έχουν διευ­ρυν­θεί σηκώ­νο­νται πιο ψηλά τεί­χη παρα­πλά­νη­σης, χει­ρα­γώ­γη­σης, στρέ­βλω­σης με την βοή­θεια στρα­τιάς επι­στη­μό­νων, ακό­μα και ανθρώ­πων του πολι­τι­σμού και της ψυχα­γω­γί­ας που δέχο­νται να κάνουν αυτό που ο Μαρξ γλα­φυ­ρά έλε­γε «οι άνθρω­ποι να σκέ­πτο­νται με τα πόδια ψηλά και το κεφά­λι κάτω».

Τα παι­διά από την βρε­φι­κή και νηπια­κή ακό­μα ηλι­κία πηγαί­νουν σε παι­δι­κούς σταθ­μούς και στα νηπια­γω­γεία, σωστά, ολο­κλη­ρώ­νουν όχι όλοι, αλλά οι πιο πολ­λοί, το 12τάξιο σχο­λείο ή το 14χρονο, (αυτό είναι ένα και­νούρ­γιο φρού­το όπου τα 14 χρό­νια που χρειά­ζο­νται τα παι­διά για να πάρουν απο­λυ­τή­ριο επαγ­γελ­μα­τι­κού σχο­λεί­ου λογί­ζο­νται ως από­φοι­τοι 12ταξιου). Ένα μεγά­λο μέρος νέων, αν και έχει ξεκι­νή­σει η προ­σπά­θεια μεί­ω­σης της ροής, φθά­νουν μέχρι τα ΑΕΙ. Τελι­κά είναι ολο­φά­νε­ρο ότι έχει διευ­ρυν­θεί και δυνα­μώ­σει κατά πολύ η δια­δι­κα­σία χει­ρα­γώ­γη­σης μέσα από τα προ­γράμ­μα­τα διδα­σκα­λί­ας, μέσα από τα λεγό­με­να μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης, τα λεγό­με­να μέσα μαζι­κής ενη­μέ­ρω­σης, ακό­μα και μέσα από την ψυχα­γω­γία και το πολι­τι­σμό. Ο αντι­κο­μου­νι­σμός πάντα παρόν από τον αχρείο, συκο­φα­ντι­κό, ως τον ψευ­δο­μαρ­ξι­σμό, από τον μαύ­ρο ως τον ροζ. Τα τελευ­ταία χρό­νια έχου­με μια νέα επι­κίν­δυ­νη εξέ­λι­ξη καθώς η αστι­κή ιδε­ο­λο­γία προ­βάλ­λει στην πρώ­τη γραμ­μή τον ανορ­θο­λο­γι­σμό ή όπως απο­κα­λεί­ται μετα­μο­ντερ­νι­σμός, κον­στρου­κτι­βι­σμός. Οι ορο­λο­γί­ες δεν φθά­νουν παντού, οι ιδέ­ες τους όμως μπαί­νουν, ακό­μα και σε κάθε σπί­τι. Ο ανορ­θο­λο­γι­σμός παίρ­νει προ­βά­δι­σμα σε όλα τα μέτω­πα, της επι­στή­μης, της ιδε­ο­λο­γί­ας, της πολι­τι­κής, του πολι­τι­σμού, ακού­με να γίνε­ται λόγος για τη μετα­βιο­μη­χα­νι­κή επο­χή, το μετα­κα­πι­τα­λι­σμό, την μετα­πο­λι­τι­κή, ως και τον μετα­άν­θρω­πο της τεχνη­τής νοημοσύνης.

Η αστι­κή ιδε­ο­λο­γία και προ­πα­γάν­δα έχει φθά­σει να θεώ­ρει τα πάντα, ακό­μα και δικά της συμπε­ρά­σμα­τα, ως κοι­νω­νι­κή κατα­σκευή, σε πλή­ρη από­σπα­ση από το υλι­κό, το αντι­κει­με­νι­κό στοι­χείο τους, που του­λά­χι­στον το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος των επι­στη­μό­νων δεν το αρνού­νταν, απλά έδι­νε μια δια­φο­ρε­τι­κή ερμη­νεία από την μαρξιστική.

Ένα χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα του λεγό­με­νου μετα­μο­ντερ­νι­σμού απο­τε­λεί το τελευ­ταίο νομο­σχέ­διο για το γάμο των ομό­φυ­λων, το οποίο βασί­ζε­ται στην αντί­λη­ψη της υπο­τί­μη­σης ως και άρνη­σης της μητρό­τη­τας και την πατρό­τη­τας, των βιο­λο­γι­κών δια­φό­ρων των δύο φύλων που έχουν σχέ­ση και με την συμπλη­ρω­μα­τι­κό­τη­τα για τη από­κτη­ση παι­διού, για την βιο­κοι­νω­νι­κή ανα­πα­ρα­γω­γή του ανθρώ­που. Δια­δί­δε­ται ότι ο βιο­λο­γι­κός δια­χω­ρι­σμός σε γυναι­κείο και ανδρι­κό φύλο, είναι ανα­χρο­νι­στι­κός, ότι υπάρ­χει ρευ­στό­τη­τα φύλου. Μέσω της εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νης υπη­ρε­σί­ας παρέν­θε­της μητέ­ρας, δηλα­δή της ενοι­κί­α­σης μήτρας, ανοί­γε­ται ο δρό­μος για την ευγο­νι­κή και άλλα ζητή­μα­τα που ανή­κουν στη σφαί­ρα της βιοηθικής.

Ξεκα­θα­ρί­ζου­με είμα­στε στα­θε­ρά υπέρ της συνε­χούς και της πολύ τολ­μη­ρής έρευ­νας σε όλους τους τομείς των επι­στη­μών, προ­κει­μέ­νου να φανούν όλες οι δυνα­τό­τη­τες για την ανθρώ­πι­νη υλι­κή και πνευ­μα­τι­κή ευη­με­ρία, ταυ­τό­χρο­να είμα­στε σε ιδε­ο­λο­γι­κό και πολι­τι­κό πόλε­μο με τον ιδε­α­λι­σμό και την υπο­στή­ρι­ξη του ανορ­θο­λο­γι­σμού. Με παρέ­συ­ρε η τρέ­χου­σα επι­και­ρό­τη­τα, επα­νέρ­χο­μαι στο βασι­κό ζήτη­μα: Η ιδε­ο­λο­γι­κή δια­πά­λη συν­δυα­σμέ­νη με το αγω­νι­στι­κό σχέ­διο δρά­σης είναι απο­λύ­τως ανα­γκαία για­τί χωρίς αυτήν δεν είναι εύκο­λο ο λαός να συνει­δη­το­ποι­ή­σει τόσο το δίκιο του, όσο και την δύνα­μη του.

Απο­κτά ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη επι­και­ρό­τη­τα η λενι­νι­στι­κή θέση «χωρίς επα­να­στα­τι­κή θεω­ρία δεν υπάρ­χει επα­να­στα­τι­κή πρά­ξη», καθώς το ζητού­με­νο είναι στην πορεία της ταξι­κής πάλης να συνει­δή­σεις σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κές, μετα­σχη­μα­τί­ζο­νται κομμουνιστικές.

Μη ξεχνά­τε ότι πρώ­τα τέθη­καν οι βασι­κές ιδέ­ες, οι βασι­κές αρχές της μαρ­ξι­στι­κής θεω­ρί­ας τον 19ο αιώ­να, στη συνέ­χεια έγι­νε η επε­ξερ­γα­σία της πρώ­της μορ­φής προ­γράμ­μα­τος όπως ήταν το Κομ­μου­νι­στι­κό Μανι­φέ­στο και μετά ξεκί­νη­σε η δια­δι­κα­σία από τον Λένιν για την ίδρυ­ση του Κόμ­μα­τος Νέου Τύπου. Η θεω­ρία μπή­κε απ΄ έξω από τις γραμ­μές του εργα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος, από τους επα­να­στά­τες δια­νο­ού­με­νους, που έπαιρ­ναν μέρος στην ταξι­κή πάλη, και άρχι­σαν να μελε­τά­νε την ανά­πτυ­ξη του καπι­τα­λι­σμού σε ευρω­παϊ­κά κρά­τη. Με την ίδρυ­ση του Κόμ­μα­τος νέου τύπου δηλα­δή του Κομ­μου­νι­στι­κού κόμ­μα­τος, συνέ­βη μια σημα­ντι­κή εξέ­λι­ξη, πέρα από το γεγο­νός ότι η εργα­τι­κή τάξη απέ­κτη­σε την οργα­νω­μέ­νη συνεί­δη­σή της, το ΚΚ απο­τε­λεί τον υπεύ­θυ­νο πρω­τερ­γά­τη μελέ­της, δημιουρ­γι­κής αφο­μοί­ω­σης και διά­δο­σης της θεω­ρί­ας, και της ανά­πτυ­ξης της με βάση τις εξε­λί­ξεις». (Δια­βά­στε εδώ ολό­κλη­ρη την ομι­λία της Αλέ­κας Παπα­ρή­γα).

Της ομι­λί­ας ακο­λού­θη­σε μου­σι­κό πρό­γραμ­μα, ενώ πριν την εκδή­λω­ση η Αλέ­κα Παπα­ρή­γα επι­σκέ­φθη­κε το εργα­στή­ριο και γλυ­πτο­θή­κη του Μεμά Καλο­γη­ρά­του, όπου συνο­μί­λη­σε μαζί του.