Κυπριακές εκλογές: Οι υποψήφιοι επαναλαμβάνουν με διάφορους τρόπους τους στόχους της αστικής τάξης

Άνοι­ξαν στις 07:00 το πρωί (ώρα Ελλά­δας) οι κάλ­πες για για τις 13ες προ­ε­δρι­κές εκλο­γές στην Κυπρια­κή Δημο­κρα­τία, από τις οποί­ες θα ανα­δει­χθεί ο 8ος Πρό­ε­δρος στην 58χρονη ιστο­ρία της. Οι κάλ­πες θα κλεί­σουν στις έξι το από­γευ­μα και μισή ώρα μετά θα αρχί­σουν να ανα­κοι­νώ­νο­νται τα πρώ­τα επί­ση­μα απο­τε­λέ­σμα­τα. Το τελι­κό απο­τέ­λε­σμα ανα­μέ­νε­ται να ανα­κοι­νω­θεί μετα­ξύ 20:30 και 21:00 ώρα Ελλάδος.

Οι εκλο­γές στο νησί της Κύπρου διε­νερ­γού­νται «σε συν­θή­κες κλι­μά­κω­σης νέων, σύν­θε­των και όλο και πιο επι­κίν­δυ­νων αντι­λαϊ­κών σχεδιασμών.

Ο λαός του νησιού καλεί­ται να ανα­δεί­ξει νέα κυβέρ­νη­ση, ενώ περι­πλέ­κο­νται οι διερ­γα­σί­ες γύρω από ένα νέο γύρο συνο­μι­λιών για την «επα­νέ­νω­ση» του νησιού, στη βάση του διχο­το­μι­κού σχε­δί­ου που συζη­τή­θη­κε και σε προη­γού­με­νη φάση. Στο πλαί­σιο αυτό, όλοι οι υπο­ψή­φιοι επα­να­λαμ­βά­νουν με διά­φο­ρους τρό­πους τους στό­χους της αστι­κής τάξης περί γεω­στρα­τη­γι­κής και ενερ­γεια­κής «ανα­βάθ­μι­σης» της χώρας, με την εκμε­τάλ­λευ­ση των υδρο­γο­ναν­θρά­κων από μεγά­λους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους και τη βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της χώρας στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς και σχε­δια­σμούς στην περιο­χή. Ενδει­κτι­κή είναι η επι­μο­νή για τη δια­φύ­λα­ξη και επέ­κτα­ση συνερ­γα­σιών με ισχυ­ρές ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις, όπως η ΕΕ και οι ΗΠΑ, αλλά και δυνά­μεις της περι­φέ­ρειας, όπως το Ισρα­ήλ, η Αιγυ­πτος κ.ά., εξε­τά­ζο­ντας μέσα από τέτοιες αφε­τη­ρί­ες μεθό­δους αντι­με­τώ­πι­σης της τουρ­κι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας, δηλα­δή εξε­τά­ζο­ντας τρό­πους συμ­με­το­χής και ανα­προ­σαρ­μο­γής του αντι­λαϊ­κού παζα­ριού που μαί­νε­ται σε όλη τη Νοτιο­α­να­το­λι­κή Μεσό­γειο, τη Βόρεια Αφρι­κή, τη Μέση Ανα­το­λή. Και φυσι­κά, από τέτοια ταξι­κή αφε­τη­ρία, είναι φυσι­κό επα­κό­λου­θο οι άφθο­νες προ­τά­σεις των υπο­ψή­φιων Κύπριων Προ­έ­δρων για «κίνη­τρα» σε εται­ρεί­ες, ώστε να προ­σελ­κυ­στούν επεν­δύ­σεις και να έρθει «η ανά­πτυ­ξη», μια ανά­πτυ­ξη που όπως φάνη­κε και μετά την «έξο­δο από το μνη­μό­νιο» αφή­νει οφέ­λη μόνο στο μεγά­λο κεφά­λαιο» (Ριζο­σπά­στης).

Το ανώ­τα­το αξί­ω­μα διεκ­δι­κούν εννέα υπο­ψή­φιοι, οι οποί­οι είναι οι: Ο νυν Πρό­ε­δρος Νίκος Ανα­στα­σιά­δης, που υπο­στη­ρί­ζε­ται από το ΔΗΣΥ, ο πρό­ε­δρος του ΔΗΚΟ Νικό­λας Παπα­δό­που­λος, που υπο­στη­ρί­ζε­ται από το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ, το Κίνη­μα Οικο­λό­γων και το Κίνη­μα Αλλη­λεγ­γύη, ο Σταύ­ρος Μαλάς, ανε­ξάρ­τη­τος υπο­ψή­φιος, πρώ­ην υπουρ­γός Υγεί­ας επί προ­ε­δρί­ας Χρι­στό­φια, που έχει τη στή­ρι­ξη του ΑΚΕΛ, ο πρό­ε­δρος της Συμ­μα­χί­ας Πολι­τών Γιώρ­γος Λιλ­λή­κας, ο Χρί­στος Χρί­στου του φασι­στι­κού μορ­φώ­μα­τος ΕΛΑΜ, ο Μιχά­λης Μηνά πρό­ε­δρος του Κόμ­μα­τος Δικαιο­σύ­νης (ΟΑΔ), ο Χάρης Αρι­στεί­δου, ο Ανδρέ­ας Ευστρα­τί­ου και ο Χρι­στά­κης Καπηλιώτης.

Εάν ουδείς από τους υπο­ψη­φί­ους κατα­φέ­ρει να συγκε­ντρώ­σει 50% συν μία ψήφο, θα υπάρ­ξει επα­να­λη­πτι­κή ψηφο­φο­ρία τη ερχό­με­νη Κυρια­κή, 4 Φεβρουα­ρί­ου. Αυτό είναι και το πιθα­νό­τε­ρο σενά­ριο, γι΄αυτό και η προ­σο­χή πολι­τών, υπο­ψη­φί­ων και κομ­μά­των επι­κε­ντρώ­νε­ται ήδη στον β΄γύρο. Σύμ­φω­να με τις δημο­σκο­πή­σεις της τελευ­ταί­ας εβδο­μά­δας, η προ­σο­χή είναι στραμ­μέ­νη στη μάχη που δίνε­ται για το δεύ­τε­ρο εισι­τή­ριο για τον β’ γύρο μετα­ξύ του Νικό­λα Παπα­δό­που­λου και του Σταύ­ρου Μαλά. Η δια­φο­ρά των δύο βρι­σκό­ταν στα όρια του στα­τι­στι­κού λάθους. Ο Νίκος Ανα­στα­σιά­δης, αν επα­λη­θευ­θούν όλες οι δημο­σκο­πή­σεις, περ­νά άνε­τα στον β΄γύρο.

Τι πρεσβεύουν οι τρεις βασικοί διεκδικητές του προεδρικού χρίσματος

Eνδει­κτι­κές είναι οι θέσεις και τοπο­θε­τή­σεις των τριών βασι­κό­τε­ρων υπο­ψη­φί­ων, όπως τις κατα­γρά­φει ο «Ριζο­σπά­στης»

Ο σημε­ρι­νός Πρό­ε­δρος της Κυπρια­κής Δημο­κρα­τί­ας, Νίκος Ανα­στα­σιά­δης, προ­τάσ­σει «μια χώρα που αξιό­πι­στα κατα­κτά τον ενερ­γεια­κό και γεω­στρα­τη­γι­κό της ρόλο» και με τον τρό­πο αυτό εκφρά­ζει την ετοι­μό­τη­τα του ντό­πιου κεφα­λαί­ου να συμ­βά­λει στην προ­ώ­θη­ση επεν­δυ­τι­κών και ευρύ­τε­ρων γεω­πο­λι­τι­κών σχε­δια­σμών που αφο­ρούν όλη την περι­φέ­ρεια, μπλέ­κο­ντας πιο ενερ­γά το Κυπρια­κό σε ένα εύφλε­κτο «κου­βά­ρι» σφο­δρών αντα­γω­νι­σμών. Σε αυτό το πλαί­σιο, και ενώ η «ασφά­λεια» του νησιού απο­τε­λεί πεδίο εκδή­λω­σης ευρύ­τε­ρων επι­διώ­ξε­ων (όπως έδει­ξαν και οι συνο­μι­λί­ες του καλο­και­ριού στο Κραν Μοντα­νά), μιλά για «μια πατρί­δα που διεκ­δι­κεί την επα­νέ­νω­σή της σε συν­θή­κες γνή­σιας ανε­ξαρ­τη­σί­ας, ασφά­λειας και στο πλαί­σιο ενός κανο­νι­κού, ευρω­παϊ­κού κράτους».

Στην οικο­νο­μία, ιεραρ­χού­νται ψηλά η «ενί­σχυ­ση της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας» και η «προ­σέλ­κυ­ση νέων επεν­δύ­σε­ων», εκφρά­ζε­ται ικα­νο­ποί­η­ση που η χώρα το 2017 ανέ­βη­κε διε­θνώς 19 θέσεις στους δεί­κτες αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας, ενώ και στην εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή εκφρά­ζε­ται μέγι­στη προ­θυ­μία για ανά­πτυ­ξη παλιών και νέων αντι­λαϊ­κών συνερ­γα­σιών, για την «ενί­σχυ­ση διε­θνούς και ευρω­παϊ­κής παρου­σί­ας», σημειώ­νο­ντας: «Ανα­βαθ­μί­ζου­με επι­τέ­λους το γεω­στρα­τη­γι­κό ρόλο της χώρας στην περιο­χή μας και μετα­τρέ­που­με την Κύπρο σε έναν ενερ­γό πυλώ­να πολι­τι­κής, κοι­νω­νι­κής και οικο­νο­μι­κής συνερ­γα­σί­ας. Καθι­στού­με την Κύπρο αξιό­πι­στο και υπο­λο­γί­σι­μο περι­φε­ρεια­κό παί­κτη, πολύ­τι­μο στους συμ­μά­χους της και χρή­σι­μο στους συνερ­γά­τες της».

Ο Σταύ­ρος Μαλάς έχει δια­μορ­φώ­σει ένα «Συμ­βό­λαιο Προ­ο­πτι­κής και Ελπί­δας», όπου ανα­φέ­ρει μετα­ξύ άλλων:

«Η κυβέρ­νη­σή μας θα εργα­στεί για: Μια κοι­νω­νι­κά δικαιό­τε­ρη Ευρώ­πη» και «μια Ευρώ­πη της ειρή­νης και της διε­θνούς συνερ­γα­σί­ας». Σε μία περί­ο­δο ευρύ­τε­ρων διερ­γα­σιών για το μέλ­λον της ΕΕ, εντο­πί­ζει ως προ­τε­ραιό­τη­τες τη «σύγκλη­ση μιας Ευρω­παϊ­κής Κοι­νω­νι­κής Συνέ­λευ­σης για συζή­τη­ση του ευρω­παϊ­κού κοι­νω­νι­κού μοντέ­λου, υπο­γραμ­μί­ζο­ντας την ανά­γκη να λαμ­βά­νο­νται υπό­ψη οι ιδιαι­τε­ρό­τη­τες της κάθε χώρας σε σχέ­ση με τη δημο­σιο­νο­μι­κή πολι­τι­κή». Ανά­με­σα σε άλλα προ­τεί­νει την «επα­να­το­πο­θέ­τη­ση της ευρω­παϊ­κής πολι­τι­κής γει­το­νί­ας, ώστε να επι­διω­χθεί σύγκλι­ση ΕΕ και Ευρω­α­σια­τι­κής Ενω­σης» (στη δημιουρ­γία της οποί­ας έχει πρω­το­στα­τή­σει η Ρωσία), συμπλη­ρώ­νο­ντας ότι «θα εργα­στού­με για τερ­μα­τι­σμό των κυρώ­σε­ων σε βάρος της Ρωσίας».

Οσον αφο­ρά το Κυπρια­κό, δηλώ­νει ότι «η ανα­βάθ­μι­ση της τουρ­κι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας απαι­τεί λύση» και ότι «πρέ­πει να δια­φυ­λα­χτούν οι υφι­στά­με­νες συγκλί­σεις, η θέση του γγ του ΟΗΕ Α. Γκου­τέ­ρες, να συνε­χι­στούν οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις από εκεί που έμει­ναν στις συζη­τή­σεις στην Ελβε­τία», όπως και να «αξιο­ποι­η­θεί η θέση αυτή μαζί με τη θέση της ΕΕ, της Βρε­τα­νί­ας και φυσι­κά της Ελλά­δας στο Κραν Μοντα­νά, για κατάρ­γη­ση των εγγυ­ή­σε­ων και των επεμ­βα­τι­κών δικαιω­μά­των από την πρώ­τη μέρα της λύσης και για απο­χώ­ρη­ση των τουρ­κι­κών κατο­χι­κών στρατευμάτων».

Οσον αφο­ρά την οικο­νο­μία, ξεχω­ρί­ζει τη «δια­φύ­λα­ξη της φορο­λο­γι­κής και δημο­σιο­νο­μι­κής στα­θε­ρό­τη­τας», την «παρο­χή κινή­τρων» σε εται­ρεί­ες για να εγκα­τα­στα­θούν στην Κύπρο, από διά­φο­ρους κλά­δους, όπως «υψη­λή τεχνο­λο­γία», πλη­ρο­φο­ρι­κή κ.λπ.

Ο Νικό­λας Παπα­δό­που­λος, γιος του πρώ­ην Προ­έ­δρου Τάσ­σου Παπα­δό­που­λου, προ­τεί­νει την «εντα­τι­κο­ποί­η­ση και εμβά­θυν­ση της συνερ­γα­σί­ας με τα άλλα μεσο­γεια­κά κρά­τη — μέλη της ΕΕ, στο πλαί­σιο της Συνό­δου των Μεσο­γεια­κών Χωρών της Ευρω­παϊ­κής Ενω­σης», αλλά και την εμβά­θυν­ση υφι­στά­με­νων συνερ­γα­σιών (με Ελλά­δα και Λίβα­νο, Αίγυ­πτο, Ισρα­ήλ, Ιορ­δα­νία, Παλαι­στί­νη). Στην οικο­νο­μία, μιλά κι αυτός για «φορο­λο­γι­κά κίνη­τρα σε επι­χει­ρή­σεις για δημιουρ­γία νέων θέσε­ων εργα­σί­ας», με έμφα­ση στους τομείς των ΑΠΕ, της Ερευ­νας και της Και­νο­το­μί­ας. Ακό­μα, την «προ­ώ­θη­ση προ­γραμ­μά­των υπο­στή­ρι­ξης εναλ­λα­κτι­κής και ευέ­λι­κτης εργο­δό­τη­σης (μερι­κή απα­σχό­λη­ση, τηλε-εργα­σία, ευέ­λι­κτο ωρά­ριο)» και την «ενθάρ­ρυν­ση των επεν­δύ­σε­ων στον τομέα της Ενέρ­γειας και των συν­δε­δε­μέ­νων υπη­ρε­σιών», υπο­στη­ρί­ζο­ντας ότι «η Κύπρος μπο­ρεί να γίνει κέντρο συντή­ρη­σης και επι­σκευ­ής πλοί­ων και εξο­πλι­σμών που έχουν σχέ­ση με τις έρευ­νες για υδρο­γο­νάν­θρα­κες, καλύ­πτο­ντας τις ανά­γκες ολό­κλη­ρης της Ανα­το­λι­κής Μεσογείου».

Σχε­τι­κά με το Κυπρια­κό, μιλά για «πλή­ρη αξιο­ποί­η­ση του ευρω­παϊ­κού συγκρι­τι­κού πλε­ο­νε­κτή­μα­τος της Κυπρια­κής Δημο­κρα­τί­ας ένα­ντι της Τουρ­κί­ας, επί του συνο­λι­κού φάσμα­τος των τουρ­κο­ευ­ρω­παϊ­κών σχέ­σε­ων και όχι μόνο επί της εντα­ξια­κής δια­πραγ­μά­τευ­σης της Τουρ­κί­ας». Περι­γρά­φει αλλα­γές στη «δια­πραγ­μα­τευ­τι­κή τακτι­κή», ζητώ­ντας «οποια­δή­πο­τε διε­θνής διά­σκε­ψη για αυτά τα ζητή­μα­τα» να «γίνει με την ουσια­στι­κή εμπλο­κή των μονί­μων μελών του Συμ­βου­λί­ου Ασφα­λεί­ας του ΟΗΕ και της Ευρω­παϊ­κής Ενω­σης. Δεν είναι δυνα­τόν να συζη­τού­νται ζωτι­κής σημα­σί­ας διε­θνείς συμ­φω­νί­ες που αφο­ρούν την Κυπρια­κή Δημο­κρα­τία, όπως οι συμ­φω­νί­ες Εγγυ­ή­σε­ως και Συμ­μα­χί­ας, χωρίς την παρου­σία της Κυπρια­κής Δημοκρατίας».