Κόκκινος Στρατός — Άουσβιτς 1945: Αιώνια ευγνωμοσύνη στους απελευθερωτές της ανθρωπότητας

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Απέ­ρα­ντος σεβα­σμός και αιώ­νια ευγνω­μο­σύ­νη. Τι άλλο μπο­ρεί να νιώ­σει κανείς για τους μαχη­τές και τις μαχή­τριες του Κόκ­κι­νου Στρα­τού που, σαν σήμε­ρα πριν 77 χρό­νια, στις 27 Γενά­ρη 1945, απε­λευ­θέ­ρω­ναν χιλιά­δες ανθρώ­πους από το ναζι­στι­κό κολα­στή­ριο του Άουσβιτς-Μπίρκεναου.

Ήταν η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση – του Στά­λιν, του Ζού­κωφ, του Βορο­σί­λοφ, των εκα­τομ­μυ­ρί­ων αντρών και γυναι­κών του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος – που απε­λευ­θέ­ρω­σε την Ευρώ­πη από το τέρας του ναζισμού.

Αυτή είναι η ιστο­ρι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όσο κι’ αν προ­σπα­θούν να την ξορ­κί­σουν οι ανα­θε­ω­ρη­τές της ιστο­ρί­ας. Όση μελά­νη κι’ αν χύσουν επι­χει­ρώ­ντας να ξανα­γρά­ψουν τα γεγο­νό­τα, για να συκο­φα­ντή­σουν την μεγα­λειώ­δη συνει­σφο­ρά της ΕΣΣΔ στην Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη, δεν θα τα καταφέρουν.

Η αντι­δρα­στι­κή κυβέρ­νη­ση της Πολω­νί­ας, συνε­πι­κου­ρού­με­νη από τους ευρω­παί­ους και αμε­ρι­κα­νούς ιμπε­ρια­λι­στές, κάνει το άσπρο-μαύ­ρο, ισχυ­ρι­ζό­με­νη ανε­ρυ­θρί­α­στα ότι δεν ήταν ο σοβιε­τι­κός Κόκ­κι­νος Στρα­τός που απε­λευ­θέ­ρω­σε το Άου­σβιτς, αλλά… ουκρα­νοί στρατιώτες!

Την ίδια στιγ­μή, η αστι­κή ιστο­ριο­γρα­φία, κομ­μέ­νη και ραμ­μέ­νη στα μέτρα του αντι­κομ­μου­νι­στι­κού ανα­θε­ω­ρη­τι­σμού, υπο­βι­βά­ζει την συμ­βο­λή της ΕΣΣΔ στην έκβα­ση του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου, υπερ­το­νί­ζο­ντας ταυ­τό­χρο­να το ρόλο των «δυτι­κών» δυνά­με­ων (ΗΠΑ, Μεγ. Βρε­τα­νία). Μάταια προσπαθούν…

Η αλή­θεια έχει χαρα­χτεί ανε­ξί­τη­λα στις σελί­δες της Ιστο­ρί­ας και είναι ποτι­σμέ­νη με το αίμα 27 εκα­τομ­μυ­ρί­ων αντρών και γυναι­κών της ΕΣΣΔ που, μαζί με τους άλλους λαούς, έδω­σαν τη ζωή τους για να λευ­τε­ρω­θεί η ανθρω­πό­τη­τα από το χιτλεροφασισμό.

Τα δάκρυα των κρα­τού­με­νων του Άου­σβιτς όταν αγκά­λια­ζαν τους στρα­τιώ­τες του Κόκ­κι­νου Στρα­τού στις 27 Γενά­ρη του 1945 ήταν η μεγα­λύ­τε­ρη ένδει­ξη ευγνω­μο­σύ­νης. Σήμε­ρα, 77 χρό­νια μετά τα γεγο­νό­τα εκεί­να, τα λόγια του Χέμιν­γου­έϊ έρχο­νται να υπεν­θυ­μί­σουν στην ανθρω­πό­τη­τα αυτό που δεν πρέ­πει ποτέ να ξεχά­σει: «Κάθε άνθρω­πος που αγα­πά την ελευ­θε­ρία, χρω­στά­ει στον Κόκ­κι­νο Στρα­τό περισ­σό­τε­ρα απ’ ότι μπο­ρεί ποτέ να ξεπληρώσει».

* Το κεί­με­νο γρά­φτη­κε στην επέ­τειο των 75 χρό­νων της
απε­λευ­θέ­ρω­σης του Άου­σβιτς από τον Κόκ­κι­νο Στρατό.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα