Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κύλησε ο τέντζερης…

Απ’ όλα τα «στά­δια του πέν­θους», από την άρνη­ση, στο θυμό, τη δια­πραγ­μά­τευ­ση και την κατά­θλι­ψη, εσχά­τως και στην «απο­δο­χή», περ­νά­νε εδώ και ώρες οι διά­φο­ροι «χατζηα­βά­τη­δες» των αφε­ντι­κών και της κυβέρ­νη­σης, λόγω και της τερά­στιας επι­τυ­χί­ας της απερ­γί­ας ενά­ντια στο νομοσχέδιο-έκτρωμα.

Στα πλαί­σια αυτά, ένας από τους γελω­το­ποιούς του «ΣΚΑΪ» που κάθε μέρα γαυ­γί­ζει από μικρο­φώ­νου ό,τι του σφυ­ρί­ζουν στο αυτά­κι για τους «τεμπέ­λη­δες εργα­ζό­με­νους» και άλλες τέτοιες ανοη­σί­ες, αρθρο­γρα­φεί σήμε­ρα …για την απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα της απερ­γί­ας και των αγώνων.

Για­τί, όπως λέει, «οι εθι­μο­τυ­πι­κές 24ωρες μάλ­λον ευτε­λί­ζουν την έννοια της απερ­γί­ας παρά την υπη­ρε­τούν» και «απερ­γία με εκ των προ­τέ­ρων ορι­σμέ­νο τέλος, ανε­ξαρ­τή­τως ικα­νο­ποί­η­σης των αιτη­μά­των, είναι κοροϊδία».

Δεν ξέρου­με αν επη­ρε­ά­στη­κε από τα καλέ­σμα­τα των οπορ­του­νι­στών για «απεργίες»-πυροτεχνήματα «μέχρι τέλους» ή από τις «επι­ση­μάν­σεις» Κυρί­τση ότι «το εργα­σια­κό νομο­σχέ­διο του Χατζη­δά­κη μαθη­μα­τι­κά θα ψηφι­στεί όσο μαζι­κή και αν είναι η απεργία».

Ξέρου­με, πάντως, πως πολύ θα ήθε­λαν ένα συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα που, όπως λέει, «να κατα­λα­βαί­νει (ή να παρα­δέ­χε­ται) δηλα­δή ότι το μονα­δι­κό πράγ­μα που στ’ αλή­θεια μπο­ρεί να βοη­θή­σει τους εργα­ζό­με­νους είναι η ανά­πτυ­ξη» των κερ­δών των αφε­ντι­κών τους.

Γι’ αυτό λυσ­σά­νε και νομο­θε­τούν τη μία πίσω από την άλλη τις δια­τά­ξεις και τα «απα­γο­ρεύ­ε­ται» για τη συν­δι­κα­λι­στι­κή οργά­νω­ση και δρά­ση που βρί­σκο­νται και στο νομοσχέδιο-έκτρωμα.

Δεν θα τους περά­σει! Η τερά­στια σημε­ρι­νή απερ­γία είναι η πρώ­τη απά­ντη­ση και ήδη από το βήμα της δόθη­κε σήμα για κλι­μά­κω­ση του αγώνα.

Πηγή: 902.gr

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο