Κώστας Βουτσάς δεν κατάφερε να κρατήσει την υπόσχεση να μείνει μαζί μας μέχρι τα… 110

Σαν σήμε­ρα πέρ­σι 26 Φλε­βά­ρη έφυ­γε από τη ζωή ο ηθο­ποιός Κώστας Βου­τσάς: Λίγες μέρες πριν μπει στο νοσο­κο­μείο συμ­με­τεί­χε σε θεα­τρι­κή παράσταση

Γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να στις 31-Δεκ-1931 από γονείς πρό­σφυ­γες, με κατα­γω­γή από τους Επι­βά­τες της Ανα­το­λι­κής Θρά­κης. Το οικο­γε­νεια­κό του επί­θε­το ήταν Σαβ­βό­που­λος, αλλά το «Βου­τσάς» επι­κρά­τη­σε από τον παπ­πού του, που έφτια­χνε βαρέ­λια (βου­τσιά). Οι συν­θή­κες μέσα στις οποί­ες έζη­σε τα παι­δι­κά του χρό­νια ήταν δύσκο­λες και σκληρές.

Ο πατέ­ρας του, Από­στο­λος, ήταν μέλος του ΚΚΕ και ο μικρός τότε Κώστας έζη­σε από πρώ­το χέρι τις διώ­ξεις και τα κυνη­γη­τά. Την περί­ο­δο της Κατο­χής ο μικρός Κώστας ήταν Αετό­που­λο και μοί­ρα­ζε προ­κη­ρύ­ξεις της ΕΠΟΝ και του ΕΑΜ.

Η πρώ­τη του γνω­ρι­μία με το θέα­τρο έγι­νε κατά τύχη, όπως έλε­γε. Σπού­δα­σε στη Δρα­μα­τι­κή Σχο­λή Τρια­ντα­φυλ­λί­δη «Μακε­δο­νι­κό Ωδείο» της Θεσ­σα­λο­νί­κης, από όπου απο­φοί­τη­σε το 1952. Συμ­με­τεί­χε ως ηθο­ποιός σε μπου­λού­κια, για τα οποία είχε πει χαρα­κτη­ρι­στι­κά ότι με την πει­θαρ­χία τους «με κάνα­νε θεα­τρί­νο». Πέρα­σε τα παι­δι­κά του χρό­νια στη Θεσ­σα­λο­νί­κη στε­ρη­μέ­να, και γαλου­χή­θη­κε μέσα από πολ­λές δυσκο­λί­ες και αντι­ξο­ό­τη­τες. Εκεί έκα­νε και τις πρώ­τες εμφα­νί­σεις του σε θεα­τρι­κές τοπι­κές σκη­νές. Κατέ­βη­κε στην Αθή­να σε ηλι­κία 21 ετών, όπου άρχι­σε να εμφα­νί­ζε­ται στο θέα­τρο Ακρο­πόλ, και παράλ­λη­λα να παίρ­νει μικρούς ρόλους σε ταινίες.

Η πρώ­τη του επαγ­γελ­μα­τι­κή εμφά­νι­ση στη σκη­νή ήταν το 1953. Την ίδια χρο­νιά έκα­νε και την πρώ­τη κινη­μα­το­γρα­φι­κή του εμφά­νι­ση, ως κομπάρ­σος στην ται­νία «Ο μπα­μπάς εκπαι­δεύ­ε­ται». Ο πρώ­τος του κινη­μα­το­γρα­φι­κός ρόλος ήταν στο «Η κυρά μας η μαμή».

Στην Αθή­να ήρθε για μόνι­μη εγκα­τά­στα­ση το 1958, ύστε­ρα από προ­τρο­πή της πρω­τα­γω­νί­στριας του μου­σι­κού θεά­τρου Καλής Καλό. Στην 70χρονη καριέ­ρα του έπαι­ξε σε πάνω από 90 ται­νί­ες, ενώ από το 1973 και μετά εμφα­νί­ζε­ται και σε δεκά­δες τηλε­ο­πτι­κές σειρές.

Η σχέ­ση του με το ΚΚΕ, που ξεκί­νη­σε από τα παι­δι­κά του χρό­νια, κρά­τη­σε μια ζωή. Οι οικο­γε­νεια­κές του κατα­βο­λές, οι αγώ­νες του πατέ­ρα του, οι μνή­μες του, ο σεβα­σμός στους αγώ­νες του λαού μας, τον οδη­γού­σαν να στη­ρί­ζει πάντα το Κόμ­μα. «Ψηφί­ζω ΚΚΕ για­τί είναι το μόνο κόμ­μα που λέει αλή­θειες, αλλά και για­τί ο λαός μας θα ησυ­χά­σει μόνο με την εξου­σία που προ­τεί­νει το ΚΚΕ», είχε δηλώ­σει στον «Ριζο­σπά­στη» στις τελευ­ταί­ες εκλο­γές του 2019. Ανα­γνώ­ρι­ζε στο ΚΚΕ τη δύνα­μη και το δίκιο του λαού, γι’ αυτό και δεν έλει­ψε ποτέ από το πλευ­ρό του Κόμ­μα­τος: «Δεν είμαι κομ­μου­νι­στής με την ουσια­στι­κή έννοια του όρου, για­τί για να είναι κανείς κομ­μου­νι­στής χρειά­ζε­ται μεγά­λη αφο­σί­ω­ση, αλλά από τότε που θυμά­μαι τον εαυ­τό μου, από την πρώ­τη φορά μέχρι τώρα με περη­φά­νια ψηφί­ζω ΚΚΕ».

Αει­κί­νη­τος και ευρη­μα­τι­κός, δοτι­κός και πάντα ανθρώ­πι­νος, χάρι­ζε το γέλιο, γοή­τευε το κοι­νό και τους γύρω του, με τις «ιστο­ρι­κές ατά­κες του «έχω και κότε­ρο, πάμε μια βόλ­τα;» …« Καα­α­τί­να σαλα­α­μά­κι!» ή το δικό του εύρη­μα «φστ μπόινγκ»

Το 1961 εμφα­νί­ζε­ται σε δύο ται­νί­ες της Φίνος Φιλμ, «Η Αλί­κη στο Ναυ­τι­κό» του Αλέ­κου Σακελ­λά­ριου και «Ο Σκλη­ρός Άνδρας», του Γιάν­νη Δαλια­νί­δη, ο οποί­ος του εμπι­στεύ­ε­ται την επό­με­νη χρο­νιά σημα­ντι­κό και απαι­τη­τι­κό ρόλο, για τη νεο­ρε­α­λι­στι­κή ται­νία «Ο Κατή­φο­ρος», πάλι για λογα­ρια­σμό της Φίνος Φιλμ.

Η δεκα­ε­τία του ΄60 ήταν η περί­ο­δος της καθιέ­ρω­σης και της ανα­γνώ­ρι­σης. Πρω­τα­γω­νι­στεί σε θρυ­λι­κές κωμω­δί­ες, πραγ­μα­το­ποιώ­ντας σημα­ντι­κές ερμη­νεί­ες και σημα­δεύ­ο­ντας τους ρόλους που υπο­δύ­ε­ται, με το πλη­θω­ρι­κό, μπριό­ζι­κο, και φυσι­κό παί­ξι­μο του, μαζί με το αμί­μη­το υφο­λο­γι­κό του στυλ …οι καρ­πα­ζιές του στον Τζα­νε­τά­κο και στον Τζε­βε­λέ­κο δημιουρ­γούν… «σχο­λή καρ­πα­ζιάς», και η σκη­νή που τρα­γου­δά­ει το περί­φη­μο «Φσστ μποινγκ» στο μιού­ζι­καλ «Κάτι να Καί­ει» προ­κα­λεί παν­ζουρ­λι­σμό στις αίθουσες.

Παί­ζει διά­φο­ρους τύπους ρόλων με την ίδια ερμη­νευ­τι­κή ικα­νό­τη­τα και γίνε­ται ο σταρ του Δαλια­νί­δη και της Φίνος Φιλμ.

Κάποιοι από τους ρόλους του, που θυμό­μα­στε όλοι είναι ο μικρο­α­στός στο «Ανθρω­πά­κι», ο Κων­στα­ντι­νο­πο­λί­της μαμά­κιας στη «Νύχτα Γάμου», ο τεμπέ­λης γιος στη «Χαρ­το­παί­χτρα» ο λαϊ­κός ποδο­σφαι­ρι­στής στο «Μια Κυρία στα Μπου­ζού­κια», ο μικρο­α­πα­τε­ώ­νας στον «Γόη», ο Άρα­βας για­λαν­τζί στο «Ξυπό­λη­τος Πρί­γκηψ», ο Ράμο­γλου με το κότε­ρο, στο «Κορί­τσια για Φίλη­μα», αλλά και τόσοι άλλοι.

Παράλ­λη­λα, δια­κρί­νε­ται σε όλα τα είδη του θεά­τρου – πρό­ζα, επι­θε­ώ­ρη­ση, μιού­ζι­καλ – και καθιε­ρώ­νε­ται στη συνεί­δη­ση του κοι­νού ως κορυ­φαί­ος νέος Έλλη­νας κωμι­κός. Τα έργα «Αγά­πη μου Παλιό­γρια» του Τσι­φό­ρου (γυρί­στη­κε και επι­τυ­χη­μέ­νη ται­νία με τον ίδιο και την Ξ. Καλο­γε­ρο­πού­λου), «Οι Απά­νω και οι Κάτω» των Τσι­φό­ρου-Βασι­λειά­δη, «Ο Αρχο­ντο­χω­ριά­της» του Μολιέ­ρου, ήταν κάποιες από τις πιο σημα­ντι­κές θεα­τρι­κές του επιτυχίες.

Το 1986 ανέ­βα­σε στο θέα­τρο Γκλό­ρια την παγκό­σμια θεα­τρι­κή επι­τυ­χία «Πούπ­σι», δια­σκευα­σμέ­νη και μετα­φρα­σμέ­νη στα ελλη­νι­κά, σπά­ζο­ντας τα ταμεία, παθαί­νο­ντας, ωστό­σο, οικο­νο­μι­κή ζημιά από τα υπέ­ρο­γκα έξο­δα. Την επό­με­νη χρο­νιά επα­νέ­καμ­ψε οικο­νο­μι­κά, ανε­βά­ζο­ντας το έργο «Η γλυ­κιά Ούτσι» της Μαρί­ας και Ελέ­νης Παξι­νού, γνω­ρί­ζο­ντας εκ νέου εισπρα­κτι­κή επιτυχία.

Ο Κώστας Βου­τσάς έβα­λε τη σφρα­γί­δα του σε κωμω­δί­ες, οι οποί­ες απέ­κτη­σαν δια­χρο­νι­κή αξία και προ­βάλ­λο­νται αδιά­λει­πτα από την μικρή οθόνη.
Παρά την πτώ­ση του κινη­μα­το­γρά­φου, από τις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του ’70 και μετά, συνέ­χι­σε μέχρι το 2018 τις κινη­μα­το­γρα­φι­κές εμφα­νί­σεις του, παράλ­λη­λα με τις θεα­τρι­κές και τηλε­ο­πτι­κές του συμμετοχές.

Στις 26 Φεβρουα­ρί­ου 2020, ο λατρε­μέ­νος μας Κώστας Βου­τσάς δεν κατά­φε­ρε να κρα­τή­σει την υπό­σχε­ση που μας έδω­σε να μεί­νει κοντά μας μέχρι τα… 110. Έκα­νε ένα φσσς μπόινγκ στον ουρα­νό και πήγε να βρει τους υπό­λοι­πους “μεγά­λους” της παρέας.

Αγάπησε τις γυναίκες και τον αγάπησαν κι εκείνες

Ο αιώ­νιος έφη­βος, γεν­ναιό­δω­ρος σύντρο­φος, ερα­στής και σύζυ­γος έζη­σε και έφυ­γε από τη ζωή με τη φήμη του «γυναι­κο­κα­τα­κτη­τή», με «αδυ­να­μία στις γυναί­κες. Αν και εμφα­νι­σια­κά δεν ήταν jeune premier από τις πρώ­τες γυναί­κες που έκλε­ψαν την καρ­διά του ήταν η Στέλ­λα Στρα­τη­γού, για να ακο­λου­θή­σει ο θυελ­λώ­δης έρω­τας με την Σπε­ράν­τζα Βρα­νά και στη συνέ­χεια ο γάμος –μετά τα «201 κανα­ρί­νια» με την Έρρι­κα Μπρό­γιερ και η γέν­νη­ση της Σάντρας

Και μετά ο γάμος του με την Θεα­νώ Παπα­σπύ­ρου και ακό­μα δύο κόρες και ύστε­ρα με την Εύη Καρα­γιάν­νη, της οποία τον γιο Άνθι­μο μεγά­λω­σε σαν δικό του παιδί.

Το 2015 ο Κώστας Βου­τσάς έκα­νε σχέ­ση με την κατά 39 χρό­νια μικρό­τε­ρη του Αλί­κη Κατσα­βού, με την οποία παντρεύ­τη­κε και το 2016 γεν­νή­θη­κε ο γιος του Φοί­βος για τον οποίο έδει­χνε μεγά­λη αδυ­να­μία λέγο­ντας «είμαι και παπ­πούς και πατέ­ρας τώρα. Έχω τέσ­σε­ρα παι­διά, βάζω και τον Άνθι­μο μαζί! Είμα­στε πολύ ευτυ­χι­σμέ­νοι… εγώ με τις γυναί­κες που έχω ζήσει τις αγαπώ.

Στο γάμο τους κου­μπά­ρα ήταν η παντο­τι­νή του φίλη Μάρ­θα Καρα­γιάν­νη, ενώ παρού­σες ήταν και η κόρη του Σάντρα αλλά και η πρώ­ην σύζυ­γός του Έρρι­κα Μπρόγιερ.

Τον αποχαιρετάμε με ένα χαμόγελο, όπως θα ήθελε… (καλό ταξίδι)

Ενδεικτική Φιλμογραφία (σε παρένθεση ο ρόλος του)

1953 Ο μπα­μπάς εκπαιδεύεται

1958 Η κυρά μας η μαμή (Σωτή­ρης)

1959 Για την αγά­πη της βοσκο­πού­λας (Λάμπρος)

1960 Το αγό­ρι που αγα­πώ (Πέτρος)

1961 Ο σκλη­ρός άνδρας (Πατά­τας)
Κατή­φο­ρος (Χαρά­λα­μπος Γκί­ζας – Μπίσμπιρας)
Η Αλί­κη στο ναυ­τι­κό (ναύ­της)

1962 Οι γυναί­κες θέλουν ξύλο (Ευθύ­μιος)
Ο Θόδω­ρος και το δίκαν­νο (Μιχά­λης)
Νόμος 4000 (Ρένος Καρανίκας)
Μερι­κοί το προ­τι­μούν κρύο… (Κλε­ό­πας)
Η Αθή­να τη νύχτα (Ο εαυ­τός του)
Αστρο­ναύ­τες (Πολύ­καρ­πος)

1963 Ο φίλος μου ο Λευ­τε­ρά­κης (Λευ­τέ­ρης Τσα­μπαρ­δής / Μπά­μπης Ντάβος)
Η ψεύ­τρα (Φίλιπ­πας)
Ζητεί­ται τίμιος (Παντε­λής)
Ένα κορί­τσι για δύο (Άρης – Αριστείδης)
Εμείς τα μπα­τι­ρά­κια (Παυ­σα­νί­ας)

1964 Ό,τι θέλει ο Λαός (Μιστό­κλης)
Κάτι να καί­ει           (Κλέ­αρ­χος)
Οι κλη­ρο­νό­μοι (Σωτή­ρης Μιχαλούδης)
Η χαρ­το­παί­χτρα (Λάκης Οικονομίδης)

1965 Το πρό­σω­πο της ημέ­ρας (Γρη­γό­ρης Μαυροφρύδης)
Τέντυ μπόι… αγά­πη μου (Άρης Ματσακούλιας)
Ραντε­βού στον αέρα (Κώστας Παπαρήγας)
Όχι,.. κύριε Τζόνσον
Κορί­τσια για φίλη­μα (Κώστας Καλιακούδας)
Ένα έξυ­πνο έξυ­πνο… μού­τρο (Μάχος – Τηλέμαχος)

1966 Ξυπό­λη­τος πρί­γκηψ (Κώστας Σωτηριάδης)
1967   Οι θαλασ­σιές οι χάντρες (Κώστας Πίτουρας)
Νύχτα Γάμου (Ιάκω­βος Ιορδανίδης)
Γαμπρός απ’ το Λον­δί­νο (Κώστας Παπα­δό­που­λος / Jack Taylor)

1968 Το πιο λαμπρό μπου­ζού­κι (Φανού­ρης Μπρόκολας)
Ο ψεύ­της (Κώστας και Πέτρος Τρα­νός, ψευ­το­για­τρός Εμπο­ρι­κού Ναυτικού)
Μια κυρία στα μπου­ζού­κια          (Κώστας Μασούρος)
Για ποιον χτυ­πά η… κου­δού­να (Κώστας)
Ο γόης (Μπά­μπης Χριστογιαννακοπουλόπουλος)

1969 Το θύμα (Μιχά­λης Κου­τσο­πέ­τα­λος, αγελαδοτρόφος)
Η Παρι­ζιά­να (πελά­της ξενοδοχείου)
Ένας άφρα­γκος Ωνά­σης (Αγη­σί­λα­ος Ωνά­σης, υπάλληλος)
Ο άνθρω­πος της καρ­πα­ζιάς (Ανέ­στης Φάκας)
Το ανθρω­πά­κι (Ευτύ­χιος Κοπέογλου)

1970 Εγώ ρεζί­λε­ψα τον Χίτλερ (Γρη­γό­ρης Τσά­βος και Υπο­λο­χα­γός Von Ruben)
Ο δασκα­λά­κος ήταν λεβε­ντιά (Ευλά­μπιος Μαντέ­κας, ο δάσκαλος)

1971 Αγά­πη­σα μια πολυ­θρό­να (Γρη­γό­ρης Καρούζος)
Πίσω μου σ’ έχω σατα­νά (Οδη­γός αυτο­κι­νή­του – κομπάρσος)
Εθε­λο­ντής στον έρω­τα (Θωμάς Ραΐζης)

1972 Ο αντι­φα­σί­στας (Νικό­λα Μαντζολίνι)
Επτά χρό­νια γάμου           (Αλέ­κος Φωτίου)
Αγά­πη μου παλιό­γρια (Λου­κάς)

1973 Ο αισιό­δο­ξος (Χρή­στος Αντύπας)
Είκο­σι γυναί­κες κι εγώ (Κώστας Φιλίππου)
Τον αρά­πη κι αν τον πλέ­νεις (Αντώ­νης Πικρα­μέ­νος / Μοχάμεντ)
Ένας τρε­λός, τρε­λός αερο­πει­ρα­τής (Στέ­φα­νος Δρακάκης)

1975 Ο τρο­μο­κρά­της (Κώστας Παπακώστας)
Ένα τανκς… στο κρε­βά­τι μου (Κώστας Παπα­δή­μας, ψιλικατζής)

1979 Τζακ ο καβα­λά­ρης (Τζακ)

1980 Ο Κώτσος στην ΕΟΚ (Κώτσος Μπουτρούνας)
Ο Κώτσος και οι εξω­γή­ι­νοι (Κώστας Κοντό­που­λος – Κρόνιουμ)

1981 Ο τελευ­ταί­ος άντρας (Κοσμάς Πρίνος)
Ο Κώτσος έξω από το ΝΑΤΟ ‑Κώστας (Κώτσος)

1982 Αλλα­γή και το λου­ρί της μάνας (Παπα­ρού­νας, Σταύ­ρος, Αρχι­μαν­δρί­της Δωρό­θε­ος, κυρία Δόμενα)

1983 Σερί­φης ο μηχα­νο­φά­γος (Γρη­γό­ρης)
Η δημο­κρα­τία του νέφους

1984 Ο έρω­τας του Οδυσ­σέα (Οδυσ­σέ­ας)

1985 Τα τού­βλα ‑Κώστας / Κώτσος / Μπίνας

1986 Οι Πόντιοι (Κωστί­κας Παναΐδης)
Είναι γάτα ο Για­τρός (Τάσος Χατζη­κώ­στας, γιατρός)
Αγά­πη­σα έναν Πόντιο (Κωστί­κας Πανα­ΐ­δης / γιαγιά)
Ο Ιππό­της της λακ­κού­βας (Μιχά­λης Ανοιχτομάτης)

1987 Ο δίγα­μος (Ανδρέ­ας Δρακόπουλος)
120 ντε­σι­μπέλ (στο πάρ­κο με μια μυγοπαγίδα)
Πολυ­ε­θνι­κός γαμπρός (Οδυσ­σέ­ας Ιθακήσιος)

1989 Γρί­πη Αγά­πη μου (Γερά­σι­μος)

1990 Γαμπρός με το ζόρι (Χάρης Πρίντζος)
Η κόκ­κι­νη Μαρ­γα­ρί­τα (Αλέ­κος)

1996 Προς την ελευθερία

1999 Κάθε Σάβ­βα­το (Θανά­σης Πάλλας)

2002 Γύρω-γύρω όλοι

2007 Γυναι­κεί­ες συνω­μο­σί­ες (Γιώρ­γος, παππούς)

2008 Bank bang (Ερμό­λα­ος Οικονόμου)

Ο γιος του Τσάρ­λυ (Big John)

2009 Η νήσος (παπ­πούς Αποστόλης)

Ο δια­χει­ρι­στής (κύριος Ισίδωρος)

2010 Ρόδα, τσά­ντα και κοπά­να 5 (Πιτ Παράς, λυκειάρχης)

2011 Η νήσος 2 (παπ­πούς Αποστόλης)
Πόντιοι νέαν γενε­άν (Κωστί­κας Παναΐδης)

2012 Λάρι­σα εμπιστευτικό

2013 Ακά­λυ­πτος (Σουλ­τά­νος)

2014 Πέμ­πτη & 12

2017 Σμύρ­νη μου αγαπημένη

2018 Μαγι­κό Δέρμα

Video-ταινίες

Ο ιππό­της της λακκούβας

Ο μαφιό­ζος

Ο τρε­λο­ξε­νύ­χτης

Είναι γάτα ο γιατρός

Αρέ­σω και κυκλοφορώ

Στους κερα­τά­δες λέμε ναι

Πολυ­ε­θνι­κός γαμπρός

Ο μαφιό­ζος

Ο κουρ­δι­στός εραστής

I love θρανίο

Κίμων ο νεόπλουτος

Ανδρέα ας πρόσεχες

Ανύ­πα­ντρος πατέρας

Δια­κο­πές του κερατά

Ο άνδρας της χρονιάς

Καλο­και­ρι­νός εραστής

Φωτιά στα μπα­τζά­κια μου

Παντρέψ­τε με κι ας κλαίω

Η ζωή αρχί­ζει στα σαράντα

Φάγα­τε, λια­νή­σα­τε, τελειώσατε

Πως την λεν τη βαζε­λί­νη τουρκικά

Γλυ­κιά μου Κού­τση από το Χαλκούτσι

Γρί­πη αγά­πη μου

Ο ερω­τιά­ρης γάτος

Ένα αγκά­θι στο θρα­νίο μου

Ο υπαλ­λη­λά­κος πάει στον παράδεισο

Γαμπρός με το ζόρι

Τηλεοπτικές σειρές

Βαριε­τέ

Ο ονει­ρο­παρ­μέ­νος

Ο άνθρω­πός μας

Το ημε­ρο­λό­γιο ενός θυρωρού

Η μεγά­λη παρέλαση

Ο Ανδρο­κλής και τα λιο­ντά­ρια του

Ο έρω­τας του Οδυσσέα

Κρουα­ζιέ­ρα στον παράδεισο

Μια βόλ­τα στο φεγγάρι

Ιστο­ρί­ες χωρίς δάκρυα

Μπα­μπάς και φιλαράκος

Οι χλι­δά­τοι

Μια υπέ­ρο­χη ζωή

Για μια θέση στον ήλιο

Η Φωνή

Αμαρ­τί­ες Γονέων

Όλα στην Ταράτσα

Το Κόκ­κι­νο Δωμάτιο

Τυφλό­μυ­γα

Γιού­γκερ­μαν

Άγρια Παι­διά

Επτά Θανά­σι­μες Πεθερές

Εργα­ζό­με­νη Γυναίκα

Η Πολυ­κα­τοι­κία

Άσπρα Μπα­λό­νια

Με τα παντε­λό­νια κάτω

Το σόι σου

Δέκα Μικροί Μήτσοι

Θεατρικές παραστάσεις

Αγά­πη μου παλιόγρια

Ο Στρα­τής παραστράτησε

Για ψήφου πήδημα

Τρελ­λά­ντα… Λαμπάντα

Πίσω μου σ’ έχω… κόρη μου

Πρό­σε­χε την ντουλάπα

Αιγαίο… Βαγκέο

Ότι πεί­τε υπουρ­γέ μου

Σφή­κες

Ο Αρχο­ντο­χω­ριά­της

Με τη γυναί­κα του φίλου μου

Ευρώ… ομε­λέ­τα κι έρχε­ται ΝΑΤΟ

Η Σαλώ­μη φιλού­σε υπέροχα

Με τη γυναί­κα του φίλου μου

Σημ…ηττηθήκαμε

Εδώ γίνε­ται της Σοφοκλέους

Η παπου­τσω­μέ­νη Ντόρα

Το μαντο­λί­νο του ναυα­γού Σημίτη

Ο παπάς και το λιβά­νι, το Σημί­τη θα τρελάνει

Πολι­τι­κή κουζίνα

Μπα­μπά, μην ξανα­πε­θά­νεις Παρασκευή

Νου Δου Fun Park

Ο παπ­πούς έχει πίεση

SUGAR — Μερι­κοί το προ­τι­μούν καυτό

Ένα Παι­δί Μετρά­ει τα Άστρα[16]

Σμύρ­νη μου αγαπημένη

Το μήλο

Ζωή και κότα με χαβίτς και κορκοτά

Πανι­κός στο Υπουργείο[17]

Χτυ­πο­κάρ­δια στο Θρανίο[18]

Η Στα­χτο­πού­τα