Λάτιν ιστορίες με ποίηση, φλάουτο και κιθάρα

Πέμ­πτη, 11 Απρι­λί­ου _11/04/2024 _ 20:30 — 22:00
Ίδρυ­μα Εικα­στι­κών Τεχνών & Μου­σι­κής Β&Μ Θεοχαράκη

«ευτυ­χι­σμέ­νος  όποιος ακού­ει την ηχώ της μου­σι­κής φωνής σου
και της ανά­σας σου ανα­πνέ­ει το απα­λό άρω­μα»
Gertrudis Gómez de Avellaneda
Χερ­τρού­ντις Γκό­μεζ Ντε Αβε­λια­νέ­ντα (Κού­βα)

Η  Εύα  Φάμπα  στην κιθά­ρα, η  Αμα­λία  Κου­ντού­ρη στο φλά­ου­το και ο Αθα­νά­σιος  Βαβλί­δας στην επι­μέ­λεια των κει­μέ­νων,  μας ταξι­δεύ­ουν στην πλού­σια  μου­σι­κή, ποι­η­τι­κή  και λογο­τε­χνι­κή παρά­δο­ση της  Λατι­νι­κής Αμερικής.

Θα ακου­στούν έργα των Heitor Villa-Lobos, Leo Brouwer, Astor Piazzola, Celso Machado,  Maximo Diego Pujol, Juan Gallino, μετα­ξύ άλλων και κεί­με­να των Ν. Guillén, J. Martí,  J.L. Borges, P. Neruda, Ν. Parra κ.α.

• Κιθά­ρα: Εύα Φάμπα
• Φλά­ου­το: Αμα­λία Κουντούρη
• Επι­μέ­λεια κει­μέ­νων: Θανά­σης  Βαβλίδας

Εισι­τή­ρια: 20, 15, 10€ _ εδώ

🎶🎶 Ακού­στε και εδώ

Εύα Φάμπα: Πάρε με παι­δί μου όταν φτάσεις…

Gertrudis Gómez de Avellaneda

(ευκαι­ρί­ας δοθείσης)
Η Gertrudis Gómez de Avellaneda y Arteaga (23 Μαρ­τί­ου 1814 – 1 Φεβρουα­ρί­ου 1873) ήταν συγ­γρα­φέ­ας και ποι­ή­τρια του 19^ου αιώ­να από την Κού­βα (τότε ισπα­νι­κή αποι­κία). Γεν­νη­μέ­νη στο Puerto Príncipe νυν Camagüey, έζη­σε στο νησί μέχρι τα 22 της. Μετα­κό­μι­σε στην Ισπα­νία _μετά από από­φα­ση του πατριού της που είχε ανη­συ­χή­σει για την πιθα­νό­τη­τα εξέ­γερ­σης των σκλά­βων και πού­λη­σε περιου­σία και σκλά­βους το 1836 (η ίδια δεν ήθε­λε να φύγει, αλλά η ιδέα να συνα­ντή­σει τους συγ­γε­νείς του πατέ­ρα της στην Ανδα­λου­σία την έκα­νε να αλλά­ξει γνώ­μη). Εκεί άρχι­σε να γρά­φει ως La Peregrina (Προ­σκυ­νη­τής) και έζη­σε εκεί μέχρι το 1859, όταν επέ­στρε­ψε στην Κού­βα και μετά πάλι Ισπα­νία, το 1863 όπου πέθα­νε στη Μαδρί­τη (τάφη­κε στη Σεβίλ­λη) το 1873 από δια­βή­τη σε ηλι­κία 58 μόνο ετών.

🇨🇺  Φεύγοντας

Μαρ­γα­ρι­τά­ρι της θάλασ­σας! Αστέ­ρι της Δύσης!
Όμορ­φη Κού­βα! Το σκο­τει­νό πέπλο της νύχτας
Τρα­βιέ­ται σε όλο το γεμά­το ίχνος του ουρανού,
Και υπο­κύ­πτω στη θλί­ψη της λύπης.

Τώρα φεύ­γω! …Όσο για τους κόπους,
Τα μέλη του πλη­ρώ­μα­τος τώρα πέφτουν με τα μού­τρα στα καθή­κο­ντά τους,
Με απο­σπά­νε από το σπί­τι μου, σηκώ­νουν το πανί

Στους καυ­τούς ανέ­μους που μου στέλ­νεις _Κούβα μου γλυκιά.
Αντίο, Εδέμ μου, γης τόσο αγαπητή!
Ό,τι κι αν στεί­λει η μοί­ρα στη μανία της,

Το αγα­πη­μέ­νο σου όνο­μα θα κοσμή­σει το αυτί μου!
Αντίο!… Ανη­φο­ρί­ζει η άγκυ­ρα από τη θάλασσα,
Τα πανιά είναι φου­σκω­μέ­να…. Το πλοίο ξεκα­θα­ρί­ζει, στον ορίζοντα
Και με απα­λή αθό­ρυ­βη κίνη­ση, πλα­τα­γιά­ζο­ντας κύμα και νερό
κάνει κράτει

Ήταν πολύ παρα­γω­γι­κή με 20 θεα­τρι­κά και πολ­λά ποι­ή­μα­τα. Το πιο διά­ση­μο έργο της, ωστό­σο, είναι το μυθι­στό­ρη­μα κατά της δου­λεί­ας Sab, που εκδό­θη­κε στη Μαδρί­τη το 1841. Ο ομώ­νυ­μος πρω­τα­γω­νι­στής είναι ένας σκλά­βος που είναι βαθιά ερω­τευ­μέ­νος με την ερω­μέ­νη του Carlota, η οποία αγνο­εί εντε­λώς τα συναι­σθή­μα­τά του για αυτήν.

Η οικο­γέ­νεια απέ­πλευ­σε για την Ευρώ­πη Απρί­λη 1836 και έφτα­σε στο Μπορ­ντό της Γαλ­λί­ας δύο μήνες αργό­τε­ρα. Πέρα­σαν 18 ημέ­ρες εκεί πριν απο­πλεύ­σουν στην A Coruña στη Γαλι­κία της Ισπα­νί­ας. Έμει­ναν στην A Coruña με την οικο­γέ­νεια του πατριού της για δύο χρό­νια. Η Avellaneda προ­σκλή­θη­κε σε κάποιους δια­κε­κρι­μέ­νους κοι­νω­νι­κούς εκεί κύκλους και το 1837 αρρα­βω­νιά­στη­κε τον Francisco Ricafort, γιο του στρα­τη­γού της Γαλι­κί­ας. Δεν τον παντρεύ­τη­κε, ωστό­σο, καθώς είχε απο­φα­σί­σει να μην παντρευ­τεί μέχρι να γίνει οικο­νο­μι­κά ανε­ξάρ­τη­τη, και ο πατριός της αρνή­θη­κε την κληρονομιά.

Στην επαρ­χία της Σεβίλ­λης στην Ανδα­λου­σία επι­σκέ­φτη­κε την Constantina, όπου ζού­σε η οικο­γέ­νεια του πατέ­ρα της. Το 1839, λίγο μετά την άφι­ξή της στη Σεβίλ­λη, γνώ­ρι­σε και ερω­τεύ­τη­κε βαθιά τον Ignacio de Cepeda y Alcalde, έναν πλού­σιο, μορ­φω­μέ­νο και κοι­νω­νι­κά επι­φα­νή νεα­ρό. Τον πρώ­τος άντρας που η Avellaneda έκα­νε ερα­στή, ο οποί­ος ήταν επί­κε­ντρο πολ­λών από τα γρα­πτά της, κυρί­ως ερω­τι­κών επι­στο­λών. Πάνω από σαρά­ντα ερω­τι­κά γράμ­μα­τα , που μετά θάνα­τον δημο­σιεύ­τη­καν,  του έγρα­ψε επί­σης μια αυτο­βιο­γρα­φία _η δεύ­τε­ρη από τις τέσ­σε­ρις. Αν και αγα­πού­σε πολύ τον Cepeda, εκεί­νος δεν ήθε­λε γάμο μαζί της (με δικαιο­λο­γία πως δεν ήταν αρκε­τά πλού­σια _επίσης όχι αρκε­τά “θηλυ­κή” δηλώ­νο­ντας ότι ήταν πιο “λεκτι­κή” από όσο θα έπρε­πε και ότι ήταν πολύ επι­θε­τι­κή για γυναί­κα του 19^ου αιώ­να και συχνά έβγα­ζε γλώσ­σα. Έτσι τελεί­ω­σε απο­φα­σι­στι­κά τη σχέ­ση της με τον Cepeda και πήγε στη Μαδρίτη.

Στη Μαδρί­τη είχε μια σει­ρά από ταρα­χώ­δεις έρω­τες, μερι­κές με εξέ­χο­ντες συγ­γρα­φείς που συν­δέ­ο­νταν με τον ισπα­νι­κό ρομα­ντι­σμό έκα­νε αρκε­τούς αρρα­βώ­νες με δια­φο­ρε­τι­κούς άντρες. Εκεί γνω­ρί­στη­κε και έκα­νε σχέ­ση με τον Γκα­μπριέλ Γκαρ­σία Τασά­ρα (ποι­η­τή από τη Σεβίλ­λη) και το 1844 απέ­κτη­σε μια κόρη εκτός γάμου. Λίγο μετά τη γέν­νη­ση του μωρού, ο τύπος όχι μόνο παρά­τη­σε αυτήν και το μωρό, αλλά αρνή­θη­κε πως ήταν παι­δί του. Το κορι­τσά­κι πέθα­νε αργό­τε­ρα αφή­νο­ντας την Avellaneda συντε­τριμ­μέ­νη στο από­γειο της καριέ­ρας της.

Η Avellaneda παντρεύ­τη­κε τότε (1846) έναν νεό­τε­ρο άνδρα, τον Don Pedro Sabater, ο οποί­ος ήταν πολύ πλού­σιος. Ήταν επί­σης συγ­γρα­φέ­ας και έγρα­ψε πολ­λά ποι­ή­μα­τα για τη γυναί­κα του. Παντρεύ­τη­καν στις 10 Μαΐ­ου. Ο Σάμπα­τερ ήταν ήδη άρρω­στος με καρ­κί­νο και πέθα­νε λίγο μετά το γάμο τους.

Το 1853, προ­σπά­θη­σε να εγγρα­φεί στη Βασι­λι­κή Ακα­δη­μία, αλλά παρό­λο που πολ­λοί τη θαύ­μα­ζαν, το να είναι γυναί­κα σήμαι­νε ότι δεν είχε δικαί­ω­μα να γρά­φει δημό­σια, ότι ήθε­λε. Ενώ όλοι οι άντρες της ακα­δη­μί­ας γνώ­ρι­ζαν τα έργα της και ήταν γοη­τευ­μέ­νοι από αυτά, δεν της έδι­ναν το δικαί­ω­μα να μπει, μόνο και μόνο για το ότι ήταν γυναίκα.

🇨🇺 Επιστροφή στην Κούβα

Ξανα­πα­ντρεύ­τη­κε το 1855 με έναν συνταγ­μα­τάρ­χη και 4 χρό­νια αργό­τε­ρα (λόγω τραυ­μα­τι­σμών του), μετα­κό­μι­σαν από τη Μαδρί­τη πίσω στην Κού­βα, όπου γεν­νή­θη­καν και οι δύο. Όταν έφτα­σε στο νησί, την υπο­δέ­χτη­καν θερ­μά με συναυ­λί­ες, πάρ­τι και μου­σι­κή. Λίγο μετά την άφι­ξή τους, η υγεία του άντρα της επι­δει­νώ­θη­κε και τελι­κά πέθα­νε το 1863. Μέσα στην αγω­νία της απο­φά­σι­σε να επι­στρέ­ψει στη Μαδρί­τη μετά από μερι­κές επι­σκέ­ψεις σε Νέα Υόρ­κη, Λον­δί­νο, Παρί­σι και Σεβίλλη

Με πλη­ρο­φο­ρί­ες
για την Gertrudis Gómez de Avellaneda ecured.cu και
Υπουρ­γείο Πολι­τι­σμού Κούβας