Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Λευκάδιος Χερν, ο Λευκαδίτης που έγινε ο καλύτερος εκπρόσωπος του ιαπωνικού πολιτισμού

Ο Λευ­κά­διος Χερν γεν­νή­θη­κε στη Λευ­κά­δα στις 27 Ιου­νί­ου 1850. Μητέ­ρα του ήταν η Ρόζα Κασι­μά­τη από τα Κύθη­ρα και πατέ­ρας του ο Ιρλαν­δός για­τρός Κάρο­λος Μου­σχ Χερν, που υπη­ρε­τού­σε τότε στα αγγλο­κρα­τού­με­να Επτάνησα.

Μια μετά­θε­ση του πατέ­ρα του το 1856 στις Ινδί­ες είχε ως συνέ­πεια τον χωρι­σμό των γονέ­ων του. Ο μικρός Λευ­κά­διος μετα­κό­μι­σε τότε, σε ηλι­κία 5 ετών, στο Δου­βλί­νο, όπου δοκί­μα­σε τις πρώ­τες πίκρες από τη σκλη­ρή συμπε­ρι­φο­ρά της δεσπο­τι­κής θεί­ας του. Στα 16 του χρό­νια έχα­σε την όρα­σή του απ’ το αρι­στε­ρό του μάτι. Λίγο αργό­τε­ρα, ο πατέ­ρας του πέθα­νε και λόγω οικο­νο­μι­κών δυσχε­ρειών ανα­γκά­στη­κε να στα­μα­τή­σει το σχολείο.

Δέκα εννέα ετών πήγε στην Αμε­ρι­κή, όπου έμει­νε για περί­που είκο­σι χρό­νια και εργά­στη­κε ως δημο­σιο­γρά­φος και μετα­φρα­στής Γάλ­λων λογο­τε­χνών. Μετά τη μεγά­λη επι­τυ­χία που είχε το βιβλίο του με εντυ­πώ­σεις από τη διε­τή παρα­μο­νή του στη Μαρ­τι­νί­κα, το περιο­δι­κό Harper’s Magazine τον έστει­λε το 1890 στην Ιαπω­νία προ­κει­μέ­νου να γρά­ψει τις εντυ­πώ­σεις του από εκεί.

Στην Ιαπω­νία παντρεύ­τη­κε τη Σέτσου Κοϊ­ζού­μι, με την οποία απέ­κτη­σε τέσ­σε­ρα παι­διά. Ασπά­στη­κε τον βου­δι­σμό και πολι­το­γρα­φή­θη­κε Ιάπω­νας, παίρ­νο­ντας το όνο­μα Γιά­κο­μο Κοϊ­ζού­μι. Δίδα­ξε αγγλι­κή γλώσ­σα και λογο­τε­χνία σε ιαπω­νι­κά σχο­λεία και στο Πανε­πι­στή­μιο του Τόκιο. Πέθα­νε στις 26 Σεπτεμ­βρί­ου 1904.

Είναι ο συγ­γρα­φέ­ας που συνέ­βα­λε καθο­ρι­στι­κά στη διά­δο­ση του ιαπω­νι­κού πολι­τι­σμού στη Δύση. Στα δεκα­τέσ­σε­ρα χρό­νια που έζη­σε στην Ιαπω­νία, συνέ­γρα­φε στα αγγλι­κά σχε­δόν ένα βιβλίο τον χρό­νο, αφιε­ρω­μέ­νο στις παρα­δό­σεις και στους μύθους της χώρας. με τέτοιο τρό­πο ώστε να γίνο­νται προ­σι­τοί και κατα­νοη­τοί από τους Δυτι­κούς, προ­σπα­θώ­ντας πάντα, άμε­σα ή έμμε­σα, να δια­δώ­σει στη Δύση την ιαπω­νι­κή κουλ­τού­ρα και να τη φέρει κοντά στους Δυτι­κούς αναγνώστες.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο