Μάρκος Αυρήλιος

Στι 17 Μαρ­τί­ου 180 πεθαί­νει ο Ρωμαί­ος Αυτο­κρά­το­ρας Μάρ­κος Αυρή­λιος. Γεν­νή­θη­κε το 121 και ανέ­βη­κε στο θρό­νο το 161.

Ο Μάρ­κος Αυρή­λιος στή­ρι­ξε την εξου­σία του στην τάξη των γερου­σια­στών και στην εσω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή προ­σπά­θη­σε να εδραιώ­σει τη νομο­θε­σία και τον γρα­φειο­κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό. Επε­ξέ­τει­νε τα όρια της Ρωμαϊ­κής Αυτο­κρα­το­ρί­ας, αφού κατά­φε­ρε να εισχω­ρή­σει από το 166 ως το 180 στις παρα­δου­νά­βιες επαρ­χί­ες και να νική­σει τους Γερ­μα­νούς και τους Σαρμάτες.

Ομως, ο Μάρ­κος Αυρή­λιος, άνθρω­πος ευρύ­τα­της μόρ­φω­σης, υπήρ­ξε και ένας λαμπρός φιλό­σο­φος. Γνώ­στης και θαυ­μα­στής της αρχαί­ας ελλη­νι­κής φιλο­σο­φί­ας, ήταν οπα­δός της στω­ι­κής σχολής.

Στο έργο του «Τα εις εαυ­τόν» — σημειώ­σεις στην ανά­παυ­λα της μάχης — εξέ­φρα­ζε παράλ­λη­λα με την επι­δί­ω­ξη για ηθι­κή τελειό­τη­τα και τη δυσπι­στία του για την τελειο­ποί­η­ση του πολι­τι­κού καθε­στώ­τος εκεί­νης της περιό­δου, σημειώ­νο­ντας τις αντι­φά­σεις του.

Δεν σκό­πευε να τα δημο­σιεύ­σει. Έγρα­φε για να κρα­τη­θεί δυνα­τός. Δεν πίστευε στην υστε­ρο­φη­μία. Δεν πίστευε καν ότι θα τον θυμά­ται κανείς. Όμως δια­ψεύ­στη­κε. Δεκα­ο­χτώ αιώ­νες πέρα­σαν από τότε, και τα “Εις εαυ­τόν” ζουν ακό­μη. Έχουν γνω­ρί­σει ανα­ρίθ­μη­τες εκδόσεις.

Αξιο­ση­μεί­ω­το είναι πώς οι πιο μύχιες σκέ­ω­εις του είναι γραμ­μέ­νες στην ελλη­νι­κή γλώσσα