Το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή,
ενάντια στον πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή

Μύθοι και προσχήματα για τη συμμετοχή της Ελλάδας που βαθαίνει
11 αποκαλυπτικά δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη» τη χρονιά που πέρασε
Ο προλεταριακός διεθνισμός ενάντια στο ιμπεριαλιστικό σφαγείο

Το κρεσέντο ευρωατλαντικής προπαγάνδας…  πήγε «κουβά»

Με το ξέσπα­σμα του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου στην Ουκρα­νία, ΝΔ — ΣΥΡΙΖΑ — ΠΑΣΟΚ, τα αστι­κά επι­τε­λεία, έβα­λαν μπρο­στά την προ­πα­γαν­δι­στι­κή μηχα­νή με στό­χο να δικαιο­λο­γή­σουν την εμπλο­κή της χώρας σε αυτόν για τα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης. Στην προ­σπά­θεια αυτή επι­στρα­τεύ­τη­καν κάθε είδους μύθοι, που απο­δεί­χτη­κε ότι έχουν πολύ κοντά ποδάρια.

1.

Είπαν: «Η Ρωσία είναι ο επιτιθέμενος και η Ουκρανία ο αμυνόμενος, εμείς πρέπει να σταθούμε στο πλευρό εκείνου που αμύνεται».

Ποια είναι η αλήθεια;

Η απα­ρά­δε­κτη εισβο­λή της Ρωσί­ας στην Ουκρα­νία κάθε άλλο παρά «μονό­πρα­κτο έργο» ήταν, αλλά αντί­θε­τα το απο­τέ­λε­σμα μιας πορεί­ας κλι­μά­κω­σης των αντα­γω­νι­σμών για το μοί­ρα­σμα αγο­ρών και σφαι­ρών επιρ­ρο­ής, ανά­με­σα στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και τη στρα­τη­γι­κή της «ευρω­α­τλα­ντι­κής διεύ­ρυν­σης», από τη μια πλευ­ρά, και, από την άλλη, τη στρα­τη­γι­κή της καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας για τα δικά της εκμε­ταλ­λευ­τι­κά σχέ­δια σε βάρος των λαών, για να ενι­σχύ­σει τον δικό της ιμπε­ρια­λι­στι­κό συνα­σπι­σμό στην περιο­χή της πρώ­ην ΕΣΣΔ. Θύμα­τα αυτών των αντα­γω­νι­σμών, όπως και αυτών στο εσω­τε­ρι­κό της αστι­κής τάξης της Ουκρα­νί­ας, είναι ο ουκρα­νι­κός και ο ρωσι­κός λαός που για εφτά δεκα­ε­τί­ες ζού­σαν ειρη­νι­κά στη Σοβιε­τι­κή Ενωση.

Δεν έχει εξάλ­λου παρά να ακού­σει κανείς τις δηλώ­σεις Στόλ­τεν­μπεργκ τη βδο­μά­δα που πέρα­σε στη Σύνο­δο των υπουρ­γών Αμυ­νας του ΝΑΤΟ: «Ο πόλε­μος δεν ξεκί­νη­σε τον περα­σμέ­νο Φεβρουά­ριο. Ο πόλε­μος ξεκί­νη­σε το 2014» (όταν δηλα­δή στο Κίε­βο προ­έ­κυ­ψε φιλο­δυ­τι­κή κυβέρ­νη­ση μετά από πρα­ξι­κό­πη­μα με ανοι­χτή ευρω­α­τλα­ντι­κή ιμπε­ρια­λι­στι­κή επέμ­βα­ση και στή­ρι­ξη), είπε ο γγ του ΝΑΤΟ, προ­σθέ­το­ντας ότι «από το 2014, οι σύμ­μα­χοι στο ΝΑΤΟ παρεί­χαν υπο­στή­ρι­ξη στην Ουκρα­νία, με εκπαί­δευ­ση, με εξο­πλι­σμό». Θυμί­ζου­με ότι της εισβο­λής είχαν προη­γη­θεί οι βομ­βαρ­δι­σμοί και η πολε­μι­κή επι­χεί­ρη­ση του Κιέ­βου στην Ανατ. Ουκρανία.

Η «αλλη­λεγ­γύη στον αμυ­νό­με­νο», που ανα­μα­σούν όλα τα αστι­κά επι­τε­λεία στη χώρα μας, είναι ψέμα, είναι πρό­σχη­μα για τη βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της Ελλά­δας σε αυτήν την ιμπε­ρια­λι­στι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση, γίνε­ται για λογα­ρια­σμό του ενός στρα­το­πέ­δου ληστών, αυτού του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με το οποίο πάει χέρι χέρι η ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη. Τίπο­τα από αυτά δεν έχει σχέ­ση με την προ­στα­σία του ουκρα­νι­κού λαού, ο οποί­ος γίνε­ται «σάκος του μποξ» των ιμπεριαλιστών.

Η αλη­θι­νή αλλη­λεγ­γύη και υπε­ρά­σπι­ση του λαού της Ουκρα­νί­ας είναι ο αγώ­νας σε κάθε χώρα ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, η πάλη ενά­ντια στην εμπλο­κή της κάθε χώρας σε αυτόν. Είναι η κατα­δί­κη της στρα­τιω­τι­κής επέμ­βα­σης της Ρωσί­ας αλλά και η κατα­δί­κη των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ, που πυρο­δο­τούν αυτόν τον πόλε­μο και σπρώ­χνουν την Ουκρα­νία στον όλε­θρο. Είναι ο αγώ­νας για να μη δια­λέ­ξουν οι λαοί στρα­τό­πε­δο ιμπε­ρια-ληστών, αλλά την όχθη των δικών τους συμ­φε­ρό­ντων: Για να συντο­νι­στεί η πάλη των λαών ώστε αυτοί να δώσουν τη διέ­ξο­δο από τον πόλε­μο, βάζο­ντας στο στό­χα­στρο τον πραγ­μα­τι­κό τους αντί­πα­λο, τις αστι­κές τάξεις τους, τις κυβερ­νή­σεις τους και τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμμαχίες.

2.

Είπαν: «Εχθρός μας είναι ο αναθεωρητισμός. Αν κυριαρχήσει, θα τον βρούμε μπροστά μας στο Αιγαίο και στην Κύπρο από την Τουρκία. Πώς θα ζητήσουμε τότε στήριξη από τους συμμάχους μας αν εμείς δεν στηρίξουμε τώρα την Ουκρανία;»

Ποια είναι η αλήθεια;

Είναι πρό­κλη­ση για τον λαό μας το παρα­μύ­θι ότι η μεγα­λύ­τε­ρη εμπλο­κή της χώρας στα ΝΑΤΟι­κά σχέ­δια τη θωρα­κί­ζει δήθεν απέ­να­ντι στην επι­θε­τι­κό­τη­τα της… ΝΑΤΟι­κής συμ­μά­χου Τουρκίας.

Όσοι το δια­κι­νούν κάνουν πως δεν είδαν ότι είναι ακρι­βώς τα ΝΑΤΟι­κά σχέ­δια στην περιο­χή και η προ­σπά­θεια για τη δια­σφά­λι­ση της ΝΑΤΟι­κής συνο­χής, στο πλαί­σιο του σφο­δρού αντα­γω­νι­σμού με Ρωσία και Κίνα, αυτά που «βάζουν ιδέ­ες» και δίνουν αέρα στα πανιά των απα­ρά­δε­κτων διεκ­δι­κή­σε­ων της Τουρκίας.

Αυτό επι­βε­βαιώ­θη­κε «πανη­γυ­ρι­κά» τον έναν αυτόν χρό­νο που πέρα­σε: Η «νέα κατά­στα­ση που δημιουρ­γεί ο πόλε­μος», όχι μόνο δεν σήμα­νε «ασφά­λεια» και «στα­θε­ρό­τη­τα» στις ελλη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις, προς όφε­λος των δύο λαών, αλλά αντί­θε­τα φόρ­τω­σε και άλλη καύ­σι­μη ύλη στους αντα­γω­νι­σμούς των δύο αστι­κών τάξεων.

Η ανα­βάθ­μι­ση της Ελλά­δας στα αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κά σχέ­δια, με βάση τις κατά­πτυ­στες Συμ­φω­νί­ες ΣΥΡΙΖΑ — ΝΔ με τις ΗΠΑ, πήγε χέρι χέρι με την ανα­βάθ­μι­ση των διεκ­δι­κή­σε­ων της τουρ­κι­κής ηγε­σί­ας σε βάρος των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των της Ελλάδας.

Αλλά και με την άλλη όψη τους, τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά παζά­ρια και την προ­σπά­θεια των επι­κίν­δυ­νων «διευ­θε­τή­σε­ων» για να «τρέ­ξουν» σχέ­δια συνεκ­με­τάλ­λευ­σης της Ενέρ­γειας στην περιο­χή και να θωρα­κί­ζε­ται από τους αντα­γω­νι­στές η νοτιο­α­να­το­λι­κή πτέ­ρυ­γα της ιμπε­ρια­λι­στι­κής συμμαχίας.

Κάνουν όλοι αυτοί πως δεν είδαν ΗΠΑ και ΝΑΤΟ — που με τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις τους από τα Βαλ­κά­νια έως τη Μ. Ανα­το­λή «διδά­σκουν» ανα­θε­ω­ρη­τι­σμό και επα­να­χά­ρα­ξη συνό­ρων εδώ και δεκα­ε­τί­ες — να χαρα­κτη­ρί­ζουν «διμε­ρείς δια­φο­ρές» τις αμφι­σβη­τή­σεις έως και της ελλη­νι­κής κυριαρ­χί­ας στα νησιά, να ζητά­νε αυτές να επι­λυ­θούν «σε συμ­μα­χι­κό πνεύ­μα», να στή­νουν μηχα­νι­σμούς διευ­θέ­τη­σης των «δια­φο­ρών».
Μάλι­στα, η κυβέρ­νη­ση και τα αστι­κά επι­τε­λεία επι­στρα­τεύ­ουν τελευ­ταία και τον απα­ρά­δε­κτο όρο του «ΝΑΤΟι­κού εδά­φους» που ανοί­γει πολύ επι­κίν­δυ­νους δρό­μους σε βάρος των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των της χώρας, μια «κερ­κό­πορ­τα» ώστε — όπως λένε ήδη για τις θαλάσ­σιες και ενα­έ­ριες ζώνες — αύριο-μεθαύ­ριο να απαι­τη­θεί και η συν­δια­χεί­ρι­ση με το ΝΑΤΟ επι­διαι­τη­τή και στο «ΝΑΤΟι­κό έδαφος».

Η αλή­θεια, λοι­πόν, είναι πως η μεγα­λύ­τε­ρη συμ­βο­λή απέ­να­ντι στον ανα­θε­ω­ρη­τι­σμό και την προ­κλη­τι­κό­τη­τα της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης, τα σχέ­δια για αλλα­γές συνό­ρων, δεν είναι το βαθύ­τε­ρο μπλέ­ξι­μο στα ΝΑΤΟι­κά σχέ­δια που τα τρο­φο­δο­τούν, αλλά να δυνα­μώ­σει, μαζί και με τον τουρ­κι­κό λαό, η πάλη για απο­δέ­σμευ­ση από την ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία του ΝΑΤΟ και όλες τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες, με τους λαούς να έχουν την εξουσία.

Οι ιμπε­ρια­λι­στές τη Γη ξανα­μοι­ρά­ζουν — με των λαών το αίμα τα σύνο­ρα αλλάζουν…

3.

Είπαν: «Η εμπλοκή μας στον πόλεμο έχει θυσίες αλλά στο τέλος του δρόμου βρίσκονται η ασφάλεια και σταθερότητα, η ενεργειακή και γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας».

Ποια είναι η αλήθεια;

Ότι οι θυσί­ες του λαού είναι χωρίς τέλος για να στη­ρί­ξουν τη βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς και πολέ­μους για τα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης και μόνο, για τα κέρ­δη των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομίλων.

Ο λαός καλεί­ται έκτο­τε να πλη­ρώ­σει αυτό το «τίμη­μα», που περι­λαμ­βά­νει όχι μόνο τον μόνι­μο κίν­δυ­νο να απο­τε­λέ­σει στό­χο και θύμα των στρα­τιω­τι­κών αντι­ποί­νων από τους αντι­πά­λους του ΝΑΤΟ, αλλά και τις βαριές οικο­νο­μι­κές συνέ­πειες του πολέμου:

Τον λογα­ρια­σμό των πάνω από 4 δισ. ευρώ τον χρό­νο που φου­σκώ­νει συνε­χώς για ΝΑΤΟι­κούς εξο­πλι­σμούς, τους οποί­ους πλέ­ον η κυβέρ­νη­ση συν­δέ­ει ανοι­χτά με την υπε­ρά­σπι­ση του «ΝΑΤΟι­κού εδά­φους», που καμιά σχέ­ση δεν έχει με την άμυ­να της χώρας. Κι ενώ πανά­κρι­βο στρα­τιω­τι­κό υλι­κό έχει στα­λεί ως «πολε­μι­κή βοή­θεια» στην Ουκρα­νία και έπε­ται συνέχεια.

Τις «πολε­μι­κές ανα­τι­μή­σεις» στο φυσι­κό αέριο και το πετρέ­λαιο, που εκτό­ξευ­σαν τις τιμές τους σε ιστο­ρι­κά υψη­λά, συμπλη­ρώ­νο­ντας τις τερά­στιες αυξή­σεις από την «απε­λευ­θέ­ρω­ση» της αγο­ράς Ενέρ­γειας και την «πρά­σι­νη» ανά­πτυ­ξη. Το τίμη­μα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών και του πολέ­μου είναι το ακρι­βό­τε­ρο ρεύ­μα, η μεγα­λύ­τε­ρη ενερ­γεια­κή φτώ­χεια, οι τιμές — φωτιά σε μετα­κι­νή­σεις και βασι­κά αγα­θά που εξα­νε­μί­ζουν το λαϊ­κό εισό­δη­μα, με τον πλη­θω­ρι­σμό να «τρέ­χει» ακό­μα και με διψή­φια νούμερα.

Τον «δημο­σιο­νο­μι­κό λογα­ρια­σμό» του πολέ­μου που φορ­τώ­νε­ται μέχρι δεκά­ρας στους λαούς για να πλη­ρω­θούν τα νέα τερά­στια κρα­τι­κά χρέη και ελλείμματα.

Τις επι­πτώ­σεις από τις κυρώ­σεις και τα «αντί­με­τρα» που επι­βάλ­λουν εκα­τέ­ρω­θεν τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά στρα­τό­πε­δα και κατα­λή­γουν κι αυτές στην τσέ­πη του λαού. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό το παρά­δειγ­μα των βιο­πα­λαι­στών αγρο­τών που πέρα από τα ακρι­βό­τε­ρα καύ­σι­μα, αγρο­τι­κά εφό­δια και πρώ­τες ύλες, με τα οποία ήταν αντι­μέ­τω­ποι και πριν από τον πόλε­μο, πλή­ρω­σαν και τις νέες κυρώ­σεις και απα­γο­ρεύ­σεις εξα­γω­γών προς τη Ρωσία αξί­ας δεκά­δων εκατομμυρίων.

Από την άλλη, βέβαια, υπήρ­χαν όντως και οι κερ­δι­σμέ­νοι. Να τι έλε­γε ένας από αυτούς, ο εφο­πλι­στής Ν. Βερ­νί­κος: «Το εμπάρ­γκο στη θαλάσ­σια μετα­φο­ρά του ρωσι­κού πετρε­λαί­ου θα έχει θετι­κό απο­τέ­λε­σμα: Εμείς οι πλοιο­κτή­τες θα γίνου­με πλου­σιό­τε­ροι». Συνο­λι­κά η ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη βλέ­πει τον «πόλε­μο ως ευκαι­ρία», επι­διώ­κει να ανα­βαθ­μι­στεί, από τη μετα­τρο­πή της χώρας σε ενερ­γεια­κό και δια­με­τα­κο­μι­στι­κό κόμ­βο, με την κατα­σκευή νέων ενερ­γεια­κών υπο­δο­μών στην Ελλά­δα και στα Βαλ­κά­νια, τη χάρα­ξη νέων δρό­μων για τη διο­χέ­τευ­ση φυσι­κού αέριου στην Ευρώ­πη, τη μεγα­λύ­τε­ρη συμ­με­το­χή του ελλη­νό­κτη­του εφο­πλι­στι­κού στό­λου στην παγκό­σμια μετα­φο­ρά του LNG.

Τι κέρ­δι­σε απ’ όλα αυτά ο λαός; Απο­λύ­τως τίπο­τα! Το δεί­χνει η πεί­ρα από τη μέχρι τώρα συμ­με­το­χή στον αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κό ενερ­γεια­κό σχε­δια­σμό, όπως και από τον τελευ­ταίο χρό­νο: Αγω­γοί φτιά­χτη­καν, τερ­μα­τι­κοί σταθ­μοί σχε­διά­στη­καν, συμ­μα­χί­ες έγι­ναν, δρό­μοι χαρά­χτη­καν, όμως ο λαός πλη­ρώ­νει πανά­κρι­βα το ρεύ­μα, η ενερ­γεια­κή φτώ­χεια μεγα­λώ­νει, χιλιά­δες απο­λύ­σεις γίνο­νται στον ενερ­γεια­κό τομέα, χώρια οι κίνδυνοι.

4.

Είπαν: «Η κυβέρνηση της ΝΔ άλλαξε το δόγμα της εξωτερικής πολιτικής στέλνοντας στρατιωτική ενίσχυση στην Ουκρανία. Επρεπε να επιμείνει στην ειρηνική διευθέτηση και να στείλει μόνο ανθρωπιστική βοήθεια όπως έκαναν οι περισσότερες χώρες της ΕΕ».

Ποια είναι η αλήθεια;

Ο μύθος της «light εμπλο­κής» στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο καταρ­ρί­φθη­κε «πριν αλέ­κτο­ρα φωνή­σαι τρις».

Τις αστειό­τη­τες αυτές άλλω­στε — παλιά γνω­στά κόλ­πα της αμαρ­τω­λής σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας για να κρύ­ψει την υπο­γρα­φή της στην πολι­τι­κή της εμπλο­κής και να στρα­τεύ­σει σε αυτή λαϊ­κό κόσμο με «φιλει­ρη­νι­κό μαν­δύα» — επί της ουσί­ας άφη­σε στην άκρη νωρίς νωρίς και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ: Χει­ρο­κρο­τώ­ντας τον Ζελέν­σκι και τους ναζί του Τάγ­μα­τος Αζόφ στη Βου­λή, ψηφί­ζο­ντας στη Βου­λή για τη διεύ­ρυν­ση του ΝΑΤΟ με Σου­η­δία και Φιν­λαν­δία, στη­ρί­ζο­ντας στην Ευρω­βου­λή μαζί με ΝΔ — ΠΑΣΟΚ το ψήφι­σμα — πολε­μι­κό παρα­λή­ρη­μα που ζητά­ει «τη μαζι­κή απο­στο­λή όπλων στην Ουκρα­νία» απ’ όλα τα κρά­τη — μέλη.

Αλλά και οι «επί­ση­μες σφρα­γί­δες» από ΝΑΤΟ — ΕΕ που ζητού­σε για την απο­στο­λή όπλων και πυρο­μα­χι­κών στην Ουκρα­νία, έπε­σαν πολύ γρή­γο­ρα, εκθέ­το­ντας και αυτούς τους πολύ επι­κίν­δυ­νους για τον λαό μύθους του ΣΥΡΙΖΑ, που παρου­σιά­ζει έτσι ως «δικαιο­λο­γη­μέ­νη» τη συμ­με­το­χή στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλεμο.

Αλλω­στε, από την πρώ­τη στιγ­μή υιο­θέ­τη­σε όλα τα προ­σχή­μα­τα για την εμπλο­κή της χώρας στο νέο αυτό ιμπε­ρια­λι­στι­κό μακε­λειό «σβή­νο­ντας» τις ευθύ­νες ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ, «ξεπλέ­νο­ντας» ξεδιά­ντρο­πα τον ρόλο της ΕΕ, της οποί­ας ζητού­σε… την ενερ­γό­τε­ρη εμπλο­κή. Και όντως, η ιμπε­ρια­λι­στι­κή ένω­ση και πρώ­τα πρώ­τα οι σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές κυβερ­νή­σεις, όπως της Γερ­μα­νί­ας, της Ισπα­νί­ας, της Πορ­το­γα­λί­ας, πρω­τα­γω­νι­στούν στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό μακελειό.

Ούτε βέβαια και οι υπο­τι­θέ­με­νες «διπλω­μα­τι­κές λύσεις», οι συμ­φω­νί­ες και οι εύθραυ­στοι συμ­βι­βα­σμοί των ιμπε­ρια­λι­στών με το πιστό­λι στον κρό­τα­φο των λαών, τους οποί­ους ο ΣΥΡΙΖΑ παρου­σιά­ζει ως δήθεν το αντί­θε­το του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, είναι τέτοιες: Αντί­θε­τα, είναι η «άλλη όψη» του νομί­σμα­τος των αντα­γω­νι­σμών στις πλά­τες των λαών. «Προ­έ­κτα­σή» τους είναι οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί πόλε­μοι και επεμβάσεις.

Τα «σάπια» του ΣΥΡΙΖΑ βρώ­μι­σαν λοι­πόν γρή­γο­ρα: Το «δόγ­μα» της εμπλο­κής στα ευρω­α­τλα­ντι­κά σχέ­δια για να ανα­βαθ­μί­σει η αστι­κή τάξη τα συμ­φέ­ρο­ντά της, αυτό το «δόγ­μα» που στη­ρί­ζουν όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα, όχι μόνο δεν έχει αλλά­ξει αλλά αντί­θε­τα «λάμπει» σε όλο του το μεγα­λείο και σε αυτόν τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο με ανυ­πο­λό­γι­στες συνέ­πειες για τον λαό μας.

Το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, 
ενάντια στον πόλεμο
και την ελληνική εμπλοκή