Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μεγάλο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα: «Τώρα η οργή να γίνει ανατροπή, το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί»

«Αυτός ο αγώ­νας πρέ­πει να συνε­χι­στεί ως την τελι­κή δικαί­ω­ση» είναι το μήνυ­μα που έστει­λαν οι ομι­λη­τές από σωμα­τεία και συν­δι­κά­τα στο μεγά­λο συλ­λα­λη­τή­ριο εργα­τι­κών κέντρων, ομο­σπον­διών και συν­δι­κά­των στο Σύνταγ­μα για την τρα­γω­δία στα Τέμπη. 

Ο χάρ­της της πορείας

«Το έγκλη­μα αυτό δεν θα ξεχα­στεί όλων των νεκρών θα γίνου­με φωνή», «Σήψη και μπό­χα το σύστη­μα εκπέ­μπει, ποτέ δεν θα ξεχά­σου­με το έγκλη­μα στα Τέμπη», «Εσείς μετρά­τε κέρ­δη και ζημιές, εμείς μετρά­με ανθρώ­πι­νες ζωές», «ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημο­κρα­τία, το έγκλη­μα αυτό έχει ιστο­ρία» και «Τώρα η οργή να γίνει ανα­τρο­πή, το έγκλη­μα αυτό δεν θα ξεχα­στεί», είναι μερι­κά από τα συν­θή­μα­τα που δόνη­σαν την ατμό­σφαι­ρα στο Σύνταγμα.

Το συλ­λα­λη­τή­ριο ξεκί­νη­σε με χαι­ρε­τι­σμό του Πανα­γιώ­τη Μπού­ρου, μηχα­νο­δη­γού της «Hellenic Train», ο οποί­ος χαι­ρέ­τι­σε τις μεγά­λες κινη­το­ποι­ή­σεις που «σπά­νε το κυβερ­νη­τι­κό αφή­γη­μα για το «ανθρώ­πι­νο λάθος» ανα­φέ­ρο­ντας: «Χρέ­ος στους νεκρούς μας η θλί­ψη και η οργή να γίνει ποτά­μι και να τους πνίξει».

Για τη μεγά­λη συμ­με­το­χή των υγειο­νο­μι­κών στην απερ­γία της περα­σμέ­νης Τετάρ­της μίλη­σε η Σοφία Ζώρη, παι­δί­α­τρος, μέλος της πεντα­με­λούς της ΕΙΝΑΠ στο Νοσο­κο­μείο Παί­δων «Αγία Σοφία». «Δεν είναι η κακιά η ώρα όταν χιλιά­δες παι­διά μένουν εκτός λίστας χει­ρουρ­γεί­ου με επι­βά­ρυν­ση της υγεί­ας τους», κατήγγειλε.

Με την παρέμ­βα­σή της, επί­σης, ενη­μέ­ρω­σε τους συγκε­ντρω­μέ­νους για το νομο­σχέ­διο με το οποίο η κυβέρ­νη­ση «προ­ω­θεί την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του Παι­δο­ο­γκο­λο­γι­κού Τμή­μα­τος», που έχει προ­κα­λέ­σει αντι­δρά­σεις υγειο­νο­μι­κών και γονιών.

Τη μετα­τρο­πή του νερού, όπως και των δημό­σιων συγκοι­νω­νιών, σε εμπό­ρευ­μα, την υπο­στε­λέ­χω­ση και την εντα­τι­κο­ποί­η­ση που αντι­με­τω­πί­ζει το προ­σω­πι­κό, κατήγ­γει­λε ο Μανώ­λης Χαρα­τσής, μέλος του ΔΣ της ΟΜΕ ΕΥΔΑΠ. «Φαντα­στεί­τε τι κίν­δυ­νος υπάρ­χει αν κατα­να­λώ­σουν επι­κίν­δυ­νο νερό 4,5 εκα­τομ­μύ­ρια άνθρω­ποι», ανέ­φε­ρε και στη­λί­τευ­σε το νομο­σχέ­διο με το οποίο «προ­ω­θεί­ται η παρα­πέ­ρα δρα­στη­ριο­ποί­η­ση των ιδιω­τών και στον τομέα της ύδρευ­σης και αποχέτευσης».

Τις μεγά­λες κινη­το­ποι­ή­σεις χαι­ρέ­τι­σε ο Κώστας Τουλ­γα­ρί­δης, μέλος του ΔΣ του Συλ­λό­γου Εκπαι­δευ­τι­κών «Κ. Σωτη­ρί­ου» και ανα­φέρ­θη­κε στην ανά­γκη κλι­μά­κω­σης και συνέ­χι­σης του αγώνα.

«Κάνου­με την οργή μας οργα­νω­μέ­νη δύνα­μη για να μην μπει ποτέ ξανά η ανθρώ­πι­νη ζωή στο ζύγι του κέρ­δους», δια­μή­νυ­σε ο Αχιλ­λέ­ας Ζορ­μπάς, μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ. Παράλ­λη­λα, μετέ­φε­ρε την περη­φά­νια των εκπαι­δευ­τι­κών για τους μαθη­τές τους που δίνουν το δικό τους στίγ­μα στις κινητοποιήσεις.

Την επί­θε­ση που δέχθη­κε αρχαιο­λό­γος με απο­τέ­λε­σμα τον σοβα­ρό τραυ­μα­τι­σμό του, καθώς και τον ηθι­κό αυτουρ­γό της επί­θε­σης αυτής «που είναι η πολι­τι­κή που βάζει το κέρ­δος πάνω από τις αρχαιό­τη­τες», κατήγ­γει­λε η Δέσποι­να Κου­τσού­μπα, πρό­ε­δρος του Συλ­λό­γου Ελλή­νων Αρχαιο­λό­γων. «Το να ακο­λου­θείς τον αρχαιο­λο­γι­κό κανο­νι­σμό έχει κατα­ντή­σει επι­κίν­δυ­νο», τόνι­σε και πρό­σθε­σε: «Δεν μας φοβί­ζουν, μας εξοργίζουν».

«Γνω­ρί­ζου­με καλά ότι ήταν ένα προ­σχε­δια­σμέ­νο έγκλη­μα», υπο­γράμ­μι­σε η Μυρ­τώ Μάτση, μέλος της Συντο­νι­στι­κής Επι­τρο­πής Μαθη­τών Πει­ραιά και μετέ­φε­ρε το αγω­νι­στι­κό κλί­μα των πρω­το­βου­λιών που οργα­νώ­νουν καθη­με­ρι­νά οι μαθη­τές στα σχο­λεία και στους δρό­μους, μετα­ξύ άλλων και την ογκώ­δη πορεία των σχο­λεί­ων στους δρό­μους του Πειραιά.

«Είμα­στε εδώ», τόνι­σε ο Μιχά­λης Ρίζος, πρό­ε­δρος του Σωμα­τεί­ου Εργα­ζο­μέ­νων στο Νοσο­κο­μείο «Αττι­κόν», και στη­λί­τευ­σε τόσο την προ­σπά­θεια συγκά­λυ­ψης των αιτιών και των ευθυ­νών, όσο και την προ­σπά­θεια «να δοθεί συγ­χω­ρο­χάρ­τι» σε προη­γού­με­νες κυβερ­νή­σεις, που εφάρ­μο­σαν την ίδια πολι­τι­κή, στην ΕΕ.

«Γίνα­με η φωνή των νεκρών μας, η φωνή που ζητά­ει εκδί­κη­ση, η φωνή που ζητά­ει να απο­δο­θούν ευθύ­νες», σημεί­ω­σε η Δώρα Πορή, πρό­ε­δρος του Φοι­τη­τι­κού Συλ­λό­γου του Γεω­πο­νι­κού Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών. «Ως εδώ η κοροϊ­δία τους. Ούτε λάθος ήταν ούτε ατύ­χη­μα. Ήταν τα κέρ­δη τους πάνω από τη ζωή μας. Όπως γίνε­ται παντού», υπο­γράμ­μι­σε. «Δεν μπο­ρού­με πια να ζού­με με επι­δό­μα­τα και να πεθαί­νου­με με εισι­τή­ρια», κατέ­λη­ξε και κάλε­σε σε συνέ­χεια των αγώνων.\

«Προ­σπα­θούν ακό­μα και σήμε­ρα να μας πεί­σουν ότι για τα Τέμπη, το Μάτι, τη Μάν­δρα, φταί­ει η κακιά η ώρα», σχο­λί­α­σε ο Μάρ­κος Μπε­κρής, πρό­ε­δρος του Εργα­τι­κού Κέντρου Πει­ραιά, και «όχι η πολι­τι­κή που θυσιά­ζει κάθε λαϊ­κή ανά­γκη στον βωμό του κέρ­δους». Από το βήμα της συγκέ­ντρω­σης κάλε­σε σε μαχη­τι­κή προ­ε­τοι­μα­σία της απερ­γί­ας που έχει προ­κη­ρυ­χθεί για την Πέμ­πτη 16 Μάρ­τη και στην απερ­για­κή συγκέ­ντρω­ση στις 11.30 το πρωί στα Προ­πύ­λαια. «Να πάρου­με την κατά­στα­ση στα χέρια μας και να πού­με ποτέ ξανά», τόνι­σε και κάλε­σε σωμα­τεία και φορείς να πλημ­μυ­ρί­σουν ξανά τους δρό­μους της Αθήνας.

Μετά τις ομι­λί­ες ακο­λού­θη­σε καλ­λι­τε­χνι­κό πρόγραμμα.

Το πέν­θι­μο κλα­ρί­νο σκόρ­πι­σε ρίγη συγκίνησης…

Πορεία εργατικών κέντρων, συνδικάτων και ομοσπονδιών στα γραφεία του ΟΣΕ:

Ενα μεγά­λο οργι­σμέ­νο ορμη­τι­κό ποτά­μι η πορεία στα γρα­φεία το ΟΣΕ

Με τα συν­θή­μα­τα «Το έγκλη­μα αυτό δε θα ξεχα­στεί, όλων των νεκρών θα γίνου­με φωνή», «Kέρ­δη βου­τηγ­μέ­να στων φοι­τη­τών το αίμα», και «Tώρα η οργή να γίνει ανα­τρο­πή το έγκλη­μα αυτό δε θα ξεχα­στεί», από χιλιά­δες δια­δη­λω­τές έξω από τα κεντρι­κά γρα­φεία του ΟΣΕ στην οδό Καρό­λου, στο Μετα­ξουρ­γείο ολο­κλη­ρώ­θη­κε η πορεία εργα­τι­κών κέντρων, ομο­σπον­διών και συν­δι­κά­των για την τρα­γω­δία στα Τέμπη.

Να οργα­νώ­σου­με και να οργώ­σου­με τους χώρους δου­λειάς, σχο­λές, πανε­πι­στή­μια με σκο­πό να γίνει πετυ­χη­μέ­νη απερ­γία στις 16 Μάρ­τη, τόνι­σε ο Μάρ­κος Μπε­κρής, πρό­ε­δρος του Εργα­τι­κού Κέντρου Πει­ραιά, έξω από τα κεντρι­κά γρα­φεία του ΟΣΕ όπου κατέ­λη­ξε η μεγά­λη πορεία.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο