Μετακύλιση ευθυνών και υποχρηματοδότηση καταγγέλλει η ΕΑΚΠ για τις επικείμενες πυρκαγιές

«Η σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση προ­σπα­θεί να εισά­γει ένα νέο δόγ­μα, για τη δια­φαι­νό­με­νη απο­τυ­χία της στον τομέα της δασο­πυ­ρό­σβε­σης, που στη­ρί­ζε­ται στην ατο­μι­κή ευθύ­νη του καθε­νός» επι­ση­μαί­νει σε ανα­κοί­νω­σή της η «Ενω­τι­κή Αγω­νι­στι­κή Κίνη­ση Πυρο­σβε­στών» (ΕΑΚΠ) σχε­τι­κά με την Κοι­νή Υπουρ­γι­κή Από­φα­ση για τον «Κανο­νι­σμό Πυρο­προ­στα­σί­ας Ακι­νή­των εντός ή πλη­σί­ον δασι­κών εκτά­σε­ων» και η οποία μετα­φέ­ρει την ευθύ­νη της προ­στα­σί­ας των σπι­τιών που κιν­δυ­νεύ­ουν από πυρ­κα­γιά στους πολίτες.

«Αντί δηλα­δή να ενι­σχυ­θεί οικο­νο­μι­κά η δημιουρ­γία ενός άρτιου συστή­μα­τος πρό­λη­ψης από τις πυρ­κα­γιές που εκδη­λώ­νο­νται στην ύπαι­θρο από το ίδιο το κρά­τος, μετα­κυ­λί­ε­ται η ευθύ­νη στους πολί­τες αφού τους υπο­χρε­ώ­νει στην έκδο­ση του “Έντυ­που Αξιο­λό­γη­σης και Τεχνι­κής Έκθε­σης αρμό­διου τεχνι­κού επι­στή­μο­να” που αν δεν πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν θα είναι οι απο­κλει­στι­κοί υπεύ­θυ­νοι», τονί­ζει η ΕΑΚΠ.

Έτσι, απαι­τεί την από­συρ­ση της συγκε­κρι­μέ­νης ΚΥΑ, τη γεν­ναία οικο­νο­μι­κή ενί­σχυ­ση όλων των φορέ­ων που εμπλέ­κο­νται για τα μέτρα πυρο­προ­στα­σί­ας, τη στε­λέ­χω­ση του Σώμα­τος και της Δασι­κής Υπη­ρε­σί­ας με μόνι­μο προ­σω­πι­κό και σύγ­χρο­νο μηχα­νο­λο­γι­κό εξο­πλι­σμό, την κατάρ­γη­ση όλων των αντι­δα­σι­κών και αντι­πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών νόμων αλλά και τη σύστα­ση του Ενιαί­ου Φορέα Δασο­προ­στα­σί­ας με απο­κλει­στι­κή ευθύ­νη του κράτους.

Ανα­λυ­τι­κά η ανακοίνωση:

«Η “Ενω­τι­κή Αγω­νι­στι­κή Κίνη­ση Πυρο­σβε­στών” από την ίδρυ­σή της δεν έπα­ψε ποτέ να επι­ση­μαί­νει την ανα­γκαιό­τη­τα δημιουρ­γί­ας ενός άρτιου καλά εξο­πλι­σμέ­νου δικτύ­ου πυρα­σφά­λειας που θα στη­ρί­ζε­ται τόσο στον τομέα της πρό­λη­ψης όσο και στον τομέα της κατα­στο­λής των δασι­κών πυρκαγιών.

Είναι “ηλί­ου φαει­νό­τε­ρο” πως η προ­στα­σία του δασι­κού πλού­του της χώρας μας ξεκι­νά­ει πρω­τί­στως με τη γεν­ναία χρη­μα­το­δό­τη­ση όλων των εμπλε­κό­με­νων φορέ­ων, ώστε να μπο­ρεί να υλο­ποι­η­θεί ένα πλέγ­μα προ­στα­σί­ας με μια σει­ρά ενερ­γειών όπως καλ­λιέρ­γεια δασών, διά­νοι­ξη αντι­πυ­ρι­κών ζωνών, καθα­ρι­σμός των περια­στι­κών δασών κ.ά. Επί­σης για την κατα­στο­λή των δασι­κών πυρ­κα­γιών χρειά­ζε­ται η πλή­ρης στε­λέ­χω­ση του Πυρο­σβε­στι­κού Σώμα­τος σε προ­σω­πι­κό και υλι­κο­τε­χνι­κή υπο­δο­μή που να αντα­πο­κρί­νο­νται στις πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες που έχει η χώρα μας.

Αντ’ αυτού βλέ­που­με ότι η οικο­νο­μι­κή πολι­τι­κή που ακο­λου­θούν δια­χρο­νι­κά όλες οι κυβερ­νή­σεις των τελευ­ταί­ων δεκα­ε­τιών δίνει προ­τε­ραιό­τη­τα στη δια­σφά­λι­ση των κερ­δών μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, αφή­νο­ντας ουσια­στι­κά στην τύχη τους την προ­στα­σία του φυσι­κού περι­βάλ­λο­ντος και των περιου­σιών του ελλη­νι­κού λαού. Αυτό μόνο τυχαίο δεν μπο­ρεί να χαρα­κτη­ρι­στεί αν ανα­λο­γι­στού­με ότι δεν είναι λίγες οι περι­πτώ­σεις όπου μια καμέ­νη δασι­κή έκτα­ση απο­τε­λεί πεδίο επι­χει­ρη­μα­τι­κών επενδύσεων.

Δια­χρο­νι­κή είναι επί­σης η πρε­μού­ρα της εκά­στο­τε κυβέρ­νη­σης για τη συγκά­λυ­ψη και της απο­ποί­η­ση των ευθυ­νών τους από τις πολι­τι­κές επι­λο­γές τους που με διά­φο­ρα επι­χει­ρή­μα­τα προ­σπα­θούν να ρίξουν “στά­χτη στα μάτια” των πολι­τών. Έτσι στις κατα­στρο­φι­κές πυρ­κα­γιές του 2007 έφται­ξε ο “στρα­τη­γός άνε­μος”, στη φονι­κή πυρ­κα­γιά στο Μάτι Αττι­κής την απο­κλει­στι­κή ευθύ­νη είχαν τα στε­λέ­χη του Πυρο­σβε­στι­κού Σώμα­τος (αφή­νο­ντας στο απυ­ρό­βλη­το τη δασο­κτό­να πολι­τι­κή τους) και στις μεγά­λες πυρ­κα­γιές των τελευ­ταί­ων ετών φταί­ει η κλι­μα­τι­κή αλλαγή.

Η σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση προ­σπα­θεί να εισά­γει ένα νέο δόγ­μα, για την δια­φαι­νό­με­νη απο­τυ­χία της στον τομέα της δασο­πυ­ρό­σβε­σης, που στη­ρί­ζε­ται στην ατο­μι­κή ευθύ­νη του καθε­νός. Με την ενερ­γο­ποί­η­ση της ΚΥΑ ΥΠΕΝ/ΔΑΟΚΑ/55904/2019 “Κανο­νι­σμός Πυρο­προ­στα­σί­ας Ακι­νή­των εντός ή πλη­σί­ον δασι­κών εκτά­σε­ων” που επι­βάλ­λει ορι­ζό­ντιες ρυθ­μί­σεις με τελεί­ως αντιε­πι­στη­μο­νι­κά κρι­τή­ρια, μετα­φέ­ρει την ευθύ­νη της προ­στα­σί­ας των ακί­νη­των περιου­σιών των πολι­τών που κιν­δυ­νεύ­ουν από δασι­κή πυρ­κα­γιά στους ίδιους, επι­με­ρί­ζο­ντας έτσι τις υπο­χρε­ώ­σεις του κράτους.

Αντί δηλα­δή να ενι­σχυ­θεί οικο­νο­μι­κά η δημιουρ­γία ενός άρτιου συστή­μα­τος πρό­λη­ψης από τις πυρ­κα­γιές που εκδη­λώ­νο­νται στην ύπαι­θρο από το ίδιο το κρά­τος, μετα­κυ­λί­ε­ται η ευθύ­νη στους πολί­τες αφού τους υπο­χρε­ώ­νει στην έκδο­ση του “Έντυ­που Αξιο­λό­γη­σης και Τεχνι­κής Έκθε­σης αρμό­διου τεχνι­κού επι­στή­μο­να” που αν δεν πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν, θα είναι οι απο­κλει­στι­κοί υπεύ­θυ­νοι. Θεω­ρού­με πως η παρα­πά­νω ΚΥΑ έχει στό­χο να:

• Μετα­φέ­ρει το οικο­νο­μι­κό κόστος της προ­στα­σί­ας των περια­στι­κών δασών στους συμπο­λί­τες μας.
• Πραγ­μα­τώ­σει την προ­σφι­λή για την κυβέρ­νη­ση τακτι­κή της επι­βο­λής των Διοι­κη­τι­κών Προ­στί­μων μέσα από τα οποία θα υπάρ­ξουν έσοδα.
• Απο­τε­λέ­σει άλλο­θι σε περί­πτω­ση κατα­στρο­φής της περιου­σί­ας των πολι­τών από τις δασι­κές πυρκαγιές.
• Προ­χω­ρή­σει ακό­μη ένα βήμα παρα­πέ­ρα τον στρα­τη­γι­κό σχε­δια­σμό μετα­φο­ράς αρμο­διο­τή­των πυρο­προ­στα­σί­ας στους δήμους.

Η “Ενω­τι­κή Αγω­νι­στι­κή Κίνη­ση Πυρο­σβε­στών” καλεί στη διεκ­δί­κη­ση μέσα από τα συλ­λο­γι­κά μας όργα­να και τη συνερ­γα­σία με όλους τους συμπο­λί­τες μας για:

• Την από­συρ­ση της συγκε­κρι­μέ­νης ΚΥΑ.
• Γεν­ναία οικο­νο­μι­κή ενί­σχυ­ση όλων των φορέ­ων που εμπλέ­κο­νται για τα μέτρα πυρο­προ­στα­σί­ας, με το κέντρο βάρους της χρη­μα­το­δό­τη­σης να είναι προ­σα­να­το­λι­σμέ­νο για τις ουσια­στι­κές προ­λη­πτι­κές παρεμ­βά­σεις που πρέ­πει να γίνουν στο σύνο­λο των δασι­κών οικο­συ­στη­μά­των της χώρας.
• Στε­λέ­χω­ση του Πυρο­σβε­στι­κού Σώμα­τος και της Δασι­κής Υπη­ρε­σί­ας, με μόνι­μο προ­σω­πι­κό σύμ­φω­να με τις ανά­γκες που έχει η κοι­νω­νία μας και σύγ­χρο­νο μηχα­νο­λο­γι­κό εξο­πλι­σμό. Μονι­μο­ποί­η­ση όλων των συμ­βα­σιού­χων πυρο­σβε­στών, δασερ­γα­τών κ.λπ. στο πλαί­σια εξυ­πη­ρέ­τη­σης των συνο­λι­κών ανα­γκών της πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας της χώρας.
• Την κατάρ­γη­ση του Νόμου 4662/2020 και όλων των αντι­δα­σι­κών και αντι­πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών νόμων.
• Τη σύστα­ση του Ενιαί­ου Φορέα Δασο­προ­στα­σί­ας με απο­κλει­στι­κή ευθύ­νη του κράτους».

(Πηγή: 902)