Με το “καλημέρα”

Οι χτε­σι­νές ανα­κοι­νώ­σεις των υπουρ­γεί­ων Παι­δεί­ας και Υγεί­ας, που …εντα­φιά­ζουν και τη στοι­χειώ­δη επι­δη­μιο­λο­γι­κή επι­τή­ρη­ση για τον COVID στα σχο­λεία, είναι το «κερα­σά­κι στην τούρ­τα» μίας ακό­μα σχο­λι­κής χρο­νιάς που ξεκι­νά με χει­ρό­τε­ρες προ­ϋ­πο­θέ­σεις για γονείς, εκπαι­δευ­τι­κούς και μαθη­τές απ’ ό,τι η προηγούμενη.

Η κυβέρ­νη­ση «σφυ­ρί­ζει» τη λήξη της παν­δη­μί­ας και στα σχο­λεία, απο­θε­ώ­νο­ντας την ατο­μι­κή ευθύ­νη γονιών και εκπαι­δευ­τι­κών, ενώ παρα­μέ­νουν ατό­φιοι οι παρά­γο­ντες που ενι­σχύ­ουν την ανη­συ­χία με την έναρ­ξη της σχο­λι­κής χρο­νιάς, όπως τα πολυ­με­λή τμήματα.

Η «γενι­κή σύστα­ση» σε περί­πτω­ση που κάποιος μαθη­τής εμφα­νί­σει συμ­πτώ­μα­τα είναι η αυτο­διά­γνω­ση, με το κόστος να βαραί­νει τους γονείς, αφού δεν προ­βλέ­πε­ται καν η δωρε­άν διά­θε­ση self test. Καμία πρό­νοια δεν υπάρ­χει για την ανί­χνευ­ση των ασυμ­πτω­μα­τι­κών, αυξά­νο­ντας τον κίν­δυ­νο διασποράς.

Η κυβέρ­νη­ση είχε δεί­ξει τις προ­θέ­σεις της εδώ και μερι­κές βδο­μά­δες, όταν απο­φά­σι­ζε την πρό­σλη­ψη λιγό­τε­ρων καθαριστών/τριών στα σχο­λεία σε σχέ­ση με πέρυ­σι, με χει­ρό­τε­ρους όρους και με μικρό­τε­ρο ωρά­ριο, πολύ πίσω από τις πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες, προ­κει­μέ­νου να μειώ­σει ακό­μα περισ­σό­τε­ρο το «λει­τουρ­γι­κό κόστος» για τα σχολεία.

Ολα αυτά αθροί­ζο­νται σε παλιά και νέα προ­βλή­μα­τα με τα οποία έρχο­νται αντι­μέ­τω­ποι γονείς, μαθη­τές και εκπαι­δευ­τι­κοί με το «καλη­μέ­ρα» της σχο­λι­κής χρο­νιάς, εξαι­τί­ας της πολι­τι­κής που αντι­με­τω­πί­ζει τα μορ­φω­τι­κά δικαιώ­μα­τα και τις ανά­γκες σε προ­σω­πι­κό και υπο­δο­μές με το ζύγι του «κόστους — οφέλους»:

Για άλλη μια χρο­νιά τα σχο­λεία θα ανοί­ξουν με χιλιά­δες κενά εκπαι­δευ­τι­κών, αφού οι τοπο­θε­τή­σεις μόνι­μων και ανα­πλη­ρω­τών που ανα­κοι­νώ­θη­καν μόλις που ξεπερ­νούν τις 40.000, ενώ πέρυ­σι είχαν δου­λέ­ψει 50.000 ανα­πλη­ρω­τές στην Εκπαί­δευ­ση και η νέα χρο­νιά ξεκι­νά με περί­που 4.000 συνταξιοδοτήσεις.
Πέρυ­σι υπήρ­ξαν σχο­λεία όπου ορι­σμέ­νες ειδι­κό­τη­τες δεν καλύ­φθη­καν ποτέ και το ίδιο ανα­μέ­νε­ται να γίνει και φέτος, την ώρα μάλι­στα που οι ανά­γκες πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται, εξαι­τί­ας των μορ­φω­τι­κών — και όχι μόνο — κενών που συσ­σώ­ρευ­σε η πανδημία.

Η πάγια υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση από κυβέρ­νη­ση και δήμους δεν αφή­νει το απο­τύ­πω­μά της μόνο στις γερα­σμέ­νες και ανε­παρ­κείς υπο­δο­μές, στην ανύ­παρ­κτη σχε­δόν αντι­σει­σμι­κή και αντι­πυ­ρι­κή προ­στα­σία, αλλά δημιουρ­γεί ερω­τή­μα­τα ακό­μα και για το πώς θα ζεστα­θούν τον χει­μώ­να τα σχο­λεία, με δεδο­μέ­νες τη μεγά­λη ακρί­βεια στα καύ­σι­μα και τις περι­κο­πές στην κατα­νά­λω­ση ρεύ­μα­τος που ανα­κοι­νώ­νουν οι δήμοι.

Πολύ περισ­σό­τε­ρο που οι ανά­γκες αυξά­νο­νται εξαι­τί­ας του διευ­ρυ­μέ­νου ωρα­ρί­ου λει­τουρ­γί­ας των μισών του­λά­χι­στον ολο­ή­με­ρων σχο­λεί­ων, μέχρι τις 5.30 το από­γευ­μα, όπως ανα­κοί­νω­σε η κυβέρνηση.

Βρα­χνάς για τη λαϊ­κή οικο­γέ­νεια είναι και το κόστος των σχο­λι­κών ειδών σε συν­θή­κες γενι­κευ­μέ­νης ακρί­βειας, σε συν­δυα­σμό με την αφαί­μα­ξη του λαϊ­κού εισο­δή­μα­τος για τις εξω­σχο­λι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες που ξεκι­νούν μαζί με το σχολείο.

Από τις ελλι­πείς υπο­δο­μές μέχρι την υπο­στε­λέ­χω­ση, και από την ουσια­στι­κή προ­στα­σία της υγεί­ας μέχρι τις αυξη­μέ­νες λει­τουρ­γι­κές ανά­γκες, τα πάντα στο σημε­ρι­νό σχο­λείο είναι

Αιχ­μές διεκ­δί­κη­σης και αγώ­να για τους γονείς, τους εκπαι­δευ­τι­κούς και τους μαθη­τές, μέσα από τα σωμα­τεία, τους συλ­λό­γους και τα άλλα συλ­λο­γι­κά τους όργα­να, πριν ακό­μα χτυ­πή­σει το πρώ­το κου­δού­νι στις 12 Σεπτέμβρη.

Ο αγώνας αυτός δεν μπορεί παρά να βάζει στο στόχαστρο τη συνολικότερη αντιλαϊκή πολιτική στην Εκπαίδευση, με τους νόμους της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, που καθορίζουν το περιεχόμενο της Εκπαίδευσης όχι με κριτήριο τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες αλλά ανάλογα με τις «ανάγκες» της αγοράς.

Που εξα­να­γκά­ζουν τους γονείς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέ­πη για τη μόρ­φω­ση των παι­διών τους και σπρώ­χνουν τα σχο­λεία να ανα­ζη­τούν μόνα τους πόρους για να συμπλη­ρώ­σουν τη χρό­νια υποχρηματοδότηση.

Το άρθρο ανα­δη­μο­σιεύ­ε­ται από τη στή­λη «Η Απο­ψή μας», του «Ριζο­σπά­στη».