Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μια διευκρίνιση σε ένα δημοφιλές Μακρονησιώτικο ιστορικό στιγμιότυπο για το Μάνο Κατράκη…

Επι­μέ­λεια: Ομά­δα ¡H.lV.S!

Μια διευ­κρί­νι­ση σε ένα δημο­φι­λές ιστο­ρι­κό στιγ­μιό­τυ­πο για το Μάνο Κατρά­κη… (όπου ανα­φέ­ρε­ται για το σχε­τι­κό περι­στα­τι­κό στο Μακρο­νή­σι ανα­φέ­ρε­ται «Τι παρι­στά­νεις, ρε;» — «Τον Μαρί­νο Κοντα­ρά­το;» κλπ).

katrakis

Αυτό έχει ανα­πα­ρα­χθεί σε πολ­λές αναρ­τή­σεις, φωτο κλπ. όμως «Κοντα­ρά­τος» δεν υπήρξε…

Προ­φα­νώς η ανα­φο­ρά στον “Μαρί­νο Κοντά­ρα” την «ιστο­ρι­κή» ται­νία του 1948, σε σκη­νο­θε­σία Γιώρ­γου Τζα­βέ­λα, όπου πρω­τα­γω­νι­στού­σαν Μάνος Κατρά­κης, Βασί­λης Δια­μα­ντό­που­λος, Μπίλ­λυ Κων­στα­ντό­που­λου, Γιώρ­γος Τζί­φος, Σπύ­ρος Καψά­λης κ.ά.

Η υπό­θε­ση τετριμ­μέ­νη που έγι­νε εκεί­να τα χρό­νια συνώ­νυ­μο της «λεβε­ντιάς»… ο Μαρί­νος Κοντά­ρας (Μάνος Κατρά­κης), κουρ­σά­ρος στο Αιγαίο, ερω­τεύ­ε­ται και κλέ­βει την όμορ­φη Λεμο­νή (Μπίλ­λυ Κων­στα­ντο­πού­λου), αλλά για να γίνει δική του, η κοπέ­λα τού ζητά να ορκι­στεί πως θα αφή­σει τη ζωή του πει­ρα­τή. Εκεί­νος δέχε­ται και συμ­φι­λιώ­νε­ται με τους διώ­κτες του, μετα­ξύ αυτών με τον αδερ­φό της Λεμο­νή (Βασί­λη Διαμαντόπουλος) …

Πρό­κει­ται για δια­σκευή του ομώ­νυ­μου διη­γή­μα­τος του Αργύ­ρη Εφτα­λιώ­τη και είναι η πρώ­τη ελλη­νι­κή ται­νία που συμ­με­τεί­χε επί­ση­μα σε διε­θνές φεστι­βάλ κινηματογράφου.

Το όνο­μα έγι­νε γνω­στό χάρη στο αλη­θι­νό περι­στα­τι­κό στο Μακρο­νή­σι όπου ο Μάνος δε λύγι­σε στα απάν­θρω­πα βασα­νι­στή­ρια των Α/Μιτών να κάμ­ψουν την ψυχή του και το φρό­νη­μά του αλλά όρθιος και χαμο­γε­λα­στός στην πρό­κλη­ση «Τι μας παρι­στά­νεις, Κατρά­κη, τον Μαρί­νο Κοντά­ρα; απά­ντη­σε. Όχι! Δεν παρι­στά­νω τον Μαρί­νο Κοντά­ρα. Απλώς, παρι­στά­νω τον άνθρω­πο (κατά μια άλλη εκδο­χή είπε «παρι­στά­νω το Μάνο Κατράκη»)

Και έτσι συνέ­χι­σε τη ζωή του, στα «εύκο­λα» (που σχε­δόν ποτέ δεν υπήρ­ξαν γι αυτόν) και κυρί­ως στα ΔΥΣΚΟΛΑ — ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΓΟΝΑΤΙΣΕ! ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΕΓΡΑΨΕ.Και έτσι συνέ­χι­σε τη ζωή του, στα «εύκο­λα» (που σχε­δόν ποτέ δεν υπήρ­ξαν γι αυτόν) και κυρί­ως στα ΔΥΣΚΟΛΑ — ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΓΟΝΑΤΙΣΕ! ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΕΓΡΑΨΕ.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο