ΜΙΚΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

Έφυ­γε ο Μίκης. Ο λαός φτώ­χυ­νε. Θρη­νεί ο λαός μας Θρη­νούν οι λαοί όλου του κόσμου

Οι νότες του Μίκη ήταν οι στα­γό­νες αίμα­τος και ιδρώ­τα του λαού.

Το έργο του είναι βαθιά ριζω­μέ­νο την καρ­διά και το νου του λαού. Ακού­γε­ται στους δρό­μους,  εκεί όπου κρί­νε­ται το δίκαιο.

Είμα­στε τυχε­ροί που μεγα­λώ­σα­με, που ανδρω­θή­κα­με με τις μου­σι­κές σου.  Μίκη σε ευχα­ρι­στού­με. Τα τρα­γού­δια σου θα είναι η «προί­κα» για τα παι­διά μας για να φτιά­ξουν τον κόσμο που μας ενέ­πνευ­σες με τις μου­σι­κές σου.

«“Μίκης Θεο­δω­ρά­κης : Ο πολυ­τά­λα­ντος, ο πολυ­διά­στα­τος, ο πολυ­σύν­θε­τος, ο πολυ­δύ­να­μος. Είναι απ’ αυτούς που «όταν χορεύ­ουν στην πλατεία/μέσα στα σπί­τια τρέ­μουν τα ταβάνια/και κου­δου­νί­ζου­νε τα γυα­λι­κά στα ράφια». Ρωμιός. Γνή­σιος Ρωμιός. Κι έχει πάντα κρε­μα­σμέ­νο στον κόρ­φο του, σε χοντρό, λαϊ­κό, τσα­γκα­ρά­δι­κο σπά­γκο (κι όχι χρυ­σή αλυ­σι­δί­τσα) γκόλ­φι του την Ελλά­δα. Κι η Ελλά­δα ανα­γνω­ρί­ζει στο έργο του το πρό­σω­πό της” (Γιάν­νης Ρίτσος).

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων