Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μοναδική λαϊκή αντιπολίτευση το ΚΚΕ — Γράφει ο Νίκος Μόττας

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Το απο­τέ­λε­σμα των εκλο­γών ήταν, λίγο ως πολύ, ανα­με­νό­με­νο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού επί πέντε χρό­νια διέ­συ­ρε και συκο­φά­ντη­σε την έννοια της Αρι­στε­ράς, αφού εφάρ­μο­σε μια βαθύ­τα­τα αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή, αντι­κα­θί­στα­ται στην κυβερ­νη­τι­κή εξου­σία από τη Νέα Δημοκρατία.

Πρό­κει­ται για την γνω­στή κυβερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή, για το γνω­στό δίπο­λο, που όμως δεν επι­φέ­ρει καμία πραγ­μα­τι­κή αλλα­γή πολι­τι­κής για το λαό. Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρ­ξε συνε­χι­στής των αντι­λαϊ­κών πολι­τι­κών των προη­γού­με­νων κυβερ­νή­σε­ων, έτσι και η ΝΔ έρχε­ται να «πατή­σει» στα πεπραγ­μέ­να της κυβέρ­νη­σης Τσίπρα.

Μέσα σε ιδιαί­τε­ρα αντί­ξο­ες συν­θή­κες το ΚΚΕ έδω­σε τη μάχη, κόντρα στο ρεύ­μα της μοι­ρο­λα­τρί­ας, των εκβια­στι­κών διλημ­μά­των και των αυτα­πα­τών που καλ­λιέρ­γη­σαν ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και άλλες δυνάμεις.

Απο­δεί­χθη­κε, για άλλη μια φορά στη πρά­ξη, ότι το αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα έχει τη δυνα­τό­τη­τα να ανα­μορ­φώ­νε­ται, να εξα­φα­νί­ζει από το προ­σκή­νιο δυνά­μεις (βλέ­πε Ποτά­μι, Χρυ­σή Αυγή, Εν. Κεντρώ­ων, ΑΝΕΛ) και ταυ­τό­χρο­να να ανα­δει­κνύ­ει άλλες (ΜεΡΑ25, Ελλη­νι­κή Λύση).

Στο πλαί­σιο αυτό, απο­δει­κνύ­ε­ται η ανθε­κτι­κό­τη­τα και στα­θε­ρό­τη­τα του ΚΚΕ, η οποία οφεί­λε­ται στις βαθιές, ακα­τά­λυ­τες ρίζες που έχει στην εργα­τι­κή τάξη και το λαό. Ρίζες που έχουν ιστο­ρία 101 ετών, γεμά­τα ανυ­πο­χώ­ρη­τους αγώ­νες και ηρω­ϊ­κές θυσίες.

Όσοι επι­χει­ρούν, βασι­ζό­με­νοι στο εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα, να καλ­λιερ­γή­σουν κλί­μα απο­γο­ή­τευ­σης και παραί­τη­σης από τον αγώ­να, οφεί­λουν να θυμού­νται πως σκο­πός της συμ­με­το­χής των κομ­μου­νι­στών στις αστι­κές εκλο­γές και το αστι­κό κοι­νο­βού­λιο είναι η αξιο­ποί­η­ση τους για τις ανά­γκες της προ­πα­γάν­δας και της ζύμω­σης ενά­ντια στην εξου­σία του κεφα­λαί­ου, των κυβερ­νή­σε­ων και των κομ­μά­των του.

Για τους κομ­μου­νι­στές είναι ξεκά­θα­ρη η διδα­χή του Λένιν, σε καμία περί­πτω­ση να μην παραι­τού­νται (εκτός από ειδι­κές περι­πτώ­σεις, ως εξαί­ρε­ση) από τη χρη­σι­μο­ποί­η­ση του κοι­νο­βου­λευ­τι­σμού και όλων των «ελευ­θε­ριών» της αστι­κής δημο­κρα­τί­ας, να μην παραι­τού­νται από τις μεταρ­ρυθ­μί­σεις, αλλά ταυ­τό­χρο­να να τις θεω­ρούν μόνο σαν ένα συμπλη­ρω­μα­τι­κό απο­τέ­λε­σμα της επα­να­στα­τι­κής ταξι­κής πάλης του προ­λε­τα­ριά­του (Β.Ι.Λένιν, «Για τα καθή­κο­ντα της 3ης Διεθνούς»).

Άλλω­στε, η ιστο­ρία των ταξι­κών κοι­νω­νιών δεί­χνει ότι οι μεγά­λες κοι­νω­νι­κές κατα­κτή­σεις — που τα αστι­κά κοι­νο­βού­λια ανα­γκά­στη­καν να εγκρί­νουν — επι­τεύ­χθη­καν στους δρό­μους, στις φάμπρι­κες, στα συν­δι­κά­τα, εκεί όπου πάλ­λε­ται η καρ­διά του ταξι­κού αγώ­να. Η ίδια η ιστο­ρία μαρ­τυ­ρεί ότι όσο κι’ αν η άρχου­σα τάξη βελ­τιώ­σει και «ανα­βαθ­μί­σει» τα μέσα για την καθυ­πό­τα­ξη των λαϊ­κών συνει­δή­σε­ων, εντού­τοις δε μπο­ρεί να στα­μα­τή­σει τους εργα­τι­κούς-λαϊ­κούς αγώ­νες. Η ταξι­κή πάλη δεν καταρ­γεί­ται και κανείς δε μπο­ρεί να ανα­τρέ­ψει την κίνη­ση της ιστο­ρί­ας προς τα εμπρος.

Οι εκλο­γές, λοι­πόν, τελεί­ω­σαν. Το ΚΚΕ, όμως, θα συνε­χί­σει να δίνει μάχες μέσα και έξω από το κοι­νο­βού­λιο, ακό­μη πιο δυνα­τά, ακό­μη πιο απο­φα­σι­στι­κά. Διό­τι απο­τε­λεί τη μονα­δι­κή λαϊ­κή αντι­πο­λί­τευ­ση, το μονα­δι­κό απο­κού­μπι του λαού. 

Διό­τι, εν τέλει, η ιστο­ρι­κή απο­στο­λή του ΚΚΕ δεν αρχί­ζει ούτε τελειώ­νει στις έδρες του αστι­κού κοι­νο­βου­λί­ου, αλλά πάει πολύ μακριά. Στην πάλη για ν’αλ­λά­ξει αυτός ο κόσμος. Και θ’αλλάξει.

____________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο