Νίκος Μόττας — Συνέντευξη στο ραδιόφωνο του ΑΠΕ-ΜΠΕ για το βιβλίο «Ναι, αλλά ο Στάλιν»

Στην πρω­ϊ­νή εκπο­μπή «Επτά και βλέ­που­με» με τους Φάνη Γρη­γο­ριά­δη και Ανα­στα­σία Τελια­νί­δου, στον Ρ/Σ «ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ 104,9», μίλη­σε την Παρα­σκευή 20/1 ο Νίκος Μότ­τας με αφορ­μή την παρου­σί­α­ση του βιβλί­ου του με τίτλο «Ναι, αλλά ο Στά­λιν»: Αντι­κομ­μου­νι­σμός και παρα­χά­ρα­ξη της ιστο­ρί­ας» που κυκλο­φο­ρεί από τις Εκδό­σεις Ατέχνως.

Ερω­τη­θείς για το περιε­χό­με­νο του βιβλί­ου, ο συγ­γρα­φέ­ας απά­ντη­σε ότι «κατα­πιά­νε­ται με μια σει­ρά ιστο­ρι­κά γεγο­νό­τα του 20ου αιώ­να προ­σπα­θώ­ντας να δώσει μια άλλη, δια­φο­ρε­τι­κή οπτι­κή από αυτήν που επι­κρα­τεί στην επί­ση­μη, την κυρί­αρ­χη ιστο­ριο­γρα­φία. Στο στό­χα­στρο του βιβλί­ου μπαί­νει η προ­πα­γάν­δα του αντι­κομ­μου­νι­σμού και του αντι­σο­βιε­τι­σμού η οποία ιδιαί­τε­ρα μετά τις ανα­τρο­πές στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και την Ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του ’90 απο­τέ­λε­σε την αιχ­μή του δόρα­τος για το ξανα­γρά­ψι­μο της ιστορίας».

Και, επι­πλέ­ον, πρό­σθε­σε: «Η έκδο­ση ανα­φέ­ρε­ται σε σημα­ντι­κά γεγο­νό­τα που σφρά­γι­σαν τον 20ο αιώ­να, από τις Δίκες της Μόσχας τη δεκα­ε­τία του ’30, τη Διά­σκε­ψη της Γιάλ­τας, τα όσα έγρα­ψε ο Σολ­ζε­νί­τσιν, το Τεί­χος του Βερο­λί­νου, την επο­νο­μα­ζό­με­νη Άνοι­ξη της Πρά­γας, φτά­νο­ντας μέχρι το σήμερα».

Ανα­φε­ρό­με­νος στον αντι­κομ­μου­νι­σμό σήμε­ρα, ο Ν. Μότ­τας σημεί­ω­σε ότι «σήμε­ρα βλέ­που­με την ίδια την Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση να έχει υιο­θε­τή­σει τον αντι­κομ­μου­νι­σμό ως επί­ση­μη ιδε­ο­λο­γία της, να επι­χει­ρεί με κάθε τρό­πο την συκο­φά­ντη­ση του σοσια­λι­σμού και της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, προ­ω­θώ­ντας την απα­ρά­δε­κτη και αντε­πι­στη­μο­νι­κή θεω­ρία των δύο άρκων, την εξί­σω­ση δηλα­δή του κομ­μου­νι­σμού με το φασι­σμό και το ναζισμό».

Στο ίδιο πλαί­σιο, τόνι­σε ο συγ­γρα­φέ­ας, με αφορ­μή τον πόλε­μο στην Ουκρα­νία γίνε­ται μια προ­σπά­θεια να ταυ­τι­στεί η σημε­ρι­νή καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία με την Σοβιε­τι­κή Ένωση.

Ανα­φο­ρι­κά με τον τίτλο του βιβλί­ου σημεί­ω­σε ότι η φρά­ση «Ναι, αλλά ο Στά­λιν» συμ­βο­λί­ζει την από­πει­ρα κάποιου να υπεκ­φύ­γει, ή να απο­προ­σα­να­το­λί­σει, την συζή­τη­ση για το σήμε­ρα και τα δει­νά του καπι­τα­λι­στι­κού δρό­μου ανά­πτυ­ξης, με ανα­φο­ρές σε αντι­κομ­μου­νι­στι­κές θεω­ρί­ες, με επί­κε­ντρο τον Στάλιν.

Ερω­τη­θείς για την λεγό­με­νη «Μεγά­λη Εκκα­θά­ρι­ση» και τις Δίκες της Μόσχας της περιό­δου 1936–38, ο Νίκος Μότ­τας υπο­γράμ­μι­σε ότι τα γεγο­νό­τα πρέ­πει να εξε­τά­ζο­νται και να ερμη­νεύ­ο­νται στο συγκε­κρι­μέ­νο χρο­νι­κό πλαί­σιο κατά το οποίο συνέ­βη­σαν, τονί­ζο­ντας ότι η επρό­κει­το για μια περί­ο­δο ραγδαί­ας όξυν­σης της ταξι­κής πάλης στην ΕΣΣΔ, κατά την οποία εγχώ­ριες αντε­πα­να­στα­τι­κές δυνά­μεις, πρω­τί­στως υπό την ηγε­σία του Τρό­τσκι, επι­δί­ω­καν την ανα­τρο­πή της σοσια­λι­στι­κής εξου­σί­ας. Την ίδια στιγ­μή, σημεί­ω­σε, η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση βρί­σκο­νταν υπό τον κίν­δυ­νο του επι­κεί­με­νου πολέ­μου και της απει­λής του γερ­μα­νο-για­πω­νέ­ζι­κου φασισμού.

Επι­γραμ­μα­τι­κές ανα­φο­ρές έγι­ναν επί­σης στην Σφα­γή στο Κατίν αλλά και την λεγό­με­νη «απο­στα­λι­νο­ποί­η­ση» που εγκαι­νί­α­σε ο Χρου­στσόφ τη δεκα­ε­τία του 1950.

Η παρου­σί­α­ση του βιβλί­ου «Ναι, αλλά ο Στά­λιν» θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί στην Αθή­να την Παρα­σκευή 27 Ιανουα­ρί­ου στις 6 μ.μ στον κινη­μα­το­γρά­φο «STUDIO». 

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα