Νίκος Παπαγεργίου (ΠΑΜΕ): Να ακυρωθούν στην πράξη όσα ψηφίστηκαν με το πολυνομοσχέδιο

Ετοι­μη από και­ρό ήταν η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ που ψήφι­σε το πολυ­νο­μο­σχέ­διο τη Δευ­τέ­ρα 15 Ιανουα­ρί­ου αλλά και όλο τον ορυ­μα­γδό των αντι­λαϊ­κών μέτρων που ζητού­σαν οι Τροϊ­κα­νοί και ο ΣΕΒ, μας είπε ο Νίκος Παπα­γε­ωρ­γί­ου, μέλος της Εκτε­λε­στι­κής Γραμ­μα­τεί­ας του ΠΑΜΕ, σχο­λιά­ζο­ντας την ψήφι­ση του πολυ­νο­μο­σχε­δί­ου από τους 154 βου­λευ­τές της συγκυ­βέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ομως το κύριο από εδώ και πέρα είναι η εφαρ­μο­γή των μέτρων και η ιστο­ρι­κή πεί­ρα δεί­χνει ότι πολ­λούς αντι­λαϊ­κούς — αντερ­γα­τι­κούς νόμους οι εργα­ζό­με­νοι τους κατέ­στη­σαν ανε­νερ­γούς. Το μόνο σίγου­ρο είναι πως το ΠΑΜΕ θα είναι έξω από κάθε εργα­τι­κό  — λαϊ­κό σπί­τι, τίπο­τα δε θα στα­θεί εμπό­διο στην κήρυ­ξη και οργά­νω­ση της απερ­γί­ας. Το πιο δύσκο­λο για όσους ψήφι­σαν το πολυ­νο­μο­σχέ­διο θα είναι να το εφαρμόσουν.

Τα βασι­κό­τε­ρα σημεία της συνέ­ντευ­ξης του Νίκου Παπα­γερ­γί­ου στη εκπο­μπή «Ατέ­χνως» στην ΕΡΤopen:

«Η ψήφι­ση του πολυ­νο­μο­σχε­δί­ου είναι απο­τέ­λε­σμα μια προ­κα­θο­ρι­σμέ­νης πορεί­ας του ΣΥΡΙΖΑ, κι αυτό δεν καθο­ρί­στη­κε το Γενά­ρη του 2015 οπό­τε και ανα­δεί­χτη­κε στην κυβέρ­νη­ση. Δεν τους έτυ­χε απλά η κυβέρ­νη­ση. Ήταν σίγου­ροι οι Τροϊ­κα­νοί ότι μια “αρι­στε­ρή” κυβέρ­νη­ση θα ήταν ο ικα­νό­τε­ρος σύμ­μα­χος σε όλο αυτό τον ορυ­μα­γδό μέτρων από τον Αύγου­στο του 2015 μέχρι και σήμε­ρα. Ηταν ο πιο καλής ο μαθη­τής τους, κάτι που δεν επι­βε­βαιώ­νουν μόνο οι εκφρα­στές των μεγά­λων μονο­πω­λια­κών ομί­λων του εξω­τε­ρι­κού όπως ο Ντάι­σελ­μπλουμ και η ΕΕ γενι­κό­τε­ρα αλλά και οι ντό­πιοι. Ο ΣΕΒ απο­κά­λυ­ψε ότι όλα αυτά τα μέτρα ήταν δια­κα­ής πόθος των εργο­δο­τών και ειδι­κά αυτό για την κατάρ­γη­ση της απερ­γί­ας και των πλει­στη­ρια­σμών. Εξέ­φρα­σαν την ευχα­ρί­στη­σή τους και βεβαί­ως πηγαί­νο­ντας ένα βήμα παρα­πέ­ρα ζήτη­σαν πιο αυστη­ρό νομο­θε­τι­κό πλαί­σιο όσον αφο­ρά τις απερ­γί­ες, επι­βε­βαιώ­νο­ντας ότι αυτό το ξήλω­μα των εργα­τι­κών λαϊ­κών δικαιω­μά­των μόλις έχει ξεκι­νή­σει και έχει και έχει πολύ δρό­μο μέχρι να τα ξηλώ­σουν όλα.

Οι 154, αν δε τους έφτα­ναν είναι από­λυ­τα βέβαιο ότι θα βρι­σκό­ταν και άλλοι πρό­θυ­μοι να το ψηφί­σουν. Και τα άλλα κόμ­μα­τα, θα είχαν προ­στρέ­ξει να περά­σουν τα μέτρα και ο μόνος λόγος που δεν το πρά­ξα­νε είναι αφε­νός μεν για­τί δεν υπήρ­χε ανά­γκη και αφε­τέ­ρου να μη φθα­ρούν, να είναι οι εφε­δρεί­ες σε περί­πτω­ση που κάτι που δεν πάει καλά και χρεια­στεί να γίνουν εκλογές.

Η ΝΔ είναι ξεκά­θα­ρη θέλο­ντας να στεί­λει ξεκά­θα­ρο μήνυ­μα σε όσους θέλουν να επεν­δύ­σουν στην Ελλά­δα «εδώ σε αυτό το μαγα­ζί που θα σας δώσου­με, είτε μέσα από ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, είτε μέσα από επι­δο­τή­σεις, επι­χο­ρη­γή­σεις, το τζά­μπα χρή­μα του ελλη­νι­κού λαού, κανέ­νας δεν πρό­κει­ται να σηκώ­σει κεφά­λι». Ομως χαρα­κτη­ρι­στι­κή είναι και η δήλω­ση του αντι­προ­έ­δρου της Αδω­νι Γεωρ­γιά­δη ο οποί­ος είπε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι με μεγά­λη του χαρά θα πήγαι­νε να ψηφί­σει το άρθρο που αφο­ρού­σε την κατάρ­γη­ση της απεργίας».

Στην ερώ­τη­ση αν με την κορύ­φω­ση των κινη­το­ποι­ή­σε­ων των εργα­ζο­μέ­νων στις 15 Ιανουα­ρί­ου και την ψήφι­ση του πολυ­νο­μο­σχε­δί­ου όλα κρί­θη­καν, μας είπε:

«Τίπο­τα δεν μπο­ρεί να κρι­θεί ούτε σε μια ημέ­ρα ούτε σε μια βρα­διά. Πρώ­τα απ’ όλα αυτή η έκφρα­ση της αντί­στα­σης, και της επί της ουσί­ας αντι­πα­ρά­θε­ση χιλιά­δων εργα­ζο­μέ­νων που συμ­με­τεί­χαν από την αρχή της προη­γού­με­νης βδο­μά­δας μέχρι και σήμε­ρα είναι μια παρα­κα­τα­θή­κη. Βέβαια μπο­ρεί να ακού­γε­ται κοι­νό­τυ­πο μα όσοι παρα­κο­λου­θούν από κοντά το εργα­τι­κό κίνη­μα, όσοι είναι μέσα στου χώρους δου­λειάς κατα­λα­βαί­νουν ότι μέρα με την ημέ­ρα, βδο­μά­δα με τη βδο­μά­δα πυκνώ­νουν οι γραμ­μές των σωμα­τεί­ων, των πρω­το­βάθ­μιων σωμα­τεί­ων με νέες δυνά­μεις που έρχο­νται και μπαί­νουν σε αυτό τον αγώ­να, που δεν ήταν το προη­γού­με­νο διά­στη­μα και βεβαί­ως όλα αυτά θα απο­τε­λέ­σουν την μεγα­λύ­τε­ρη επι­βε­βαί­ω­ση και δια­σφά­λι­ση της απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας των αγώ­νων από εδώ και στο εξής, στην πορεία που είναι μία: την ανα­τρο­πή συνο­λι­κά της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής. Και αυτή η ανα­τρο­πή ξεκι­νά πάντα από μικρές νίκες, οι οποί­ες δημιουρ­γούν και μια αίσθη­ση ότι ο εργα­ζό­με­νος μπο­ρεί να πάρει την υπό­θε­ση στα χέρια του.

Αν δε γινό­ταν αυτές οι κινη­το­ποι­ή­σεις από το ταξι­κό κίνη­μα, από τα συν­δι­κά­τα, τις ομο­σπον­δί­ες και τα Εργα­τι­κά Κέντρα αυτή τη βδο­μά­δα δε θα είχε απο­κα­λυ­φτεί ούτε το μέγε­θος του ζητή­μα­τος, θα είχε υπο­βαθ­μι­στεί, δε θα είχε απο­γυ­μνω­θεί ο ΣΥΡΙΖΑ στα μάτια πολ­λών εργα­ζο­μέ­νων που όχι μόνο τον στή­ρι­ξαν εκεί­νο το Γενά­ρη του 2015 αλλά τον στή­ρι­ζαν και πρό­σφα­τα πιστεύ­ο­ντας ότι αυτή η λογι­κή κάπου θα βγά­λει, κάπου θα έχουν ένα τέλος και ότι αυτή η ανά­πτυ­ξη θα ακου­μπή­σει και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, ακό­μη και σε αυτούς απο­γυ­μνώ­θη­κε και για εμάς αυτό είναι πολύ σημα­ντι­κό ζήτη­μα. Είναι ζήτη­μα που μπο­ρείς να στα­θείς για να οργα­νώ­σεις από αύριο το πρωί την κλι­μά­κω­ση των αγώ­νων που έχου­με πολύ σημα­ντι­κά μέτω­πα πάλης, όπως αυτό των Συλ­λο­γι­κών Συμ­βά­σε­ων, κυρί­ως της Εθνι­κής Συλ­λο­γι­κής Σύμ­βα­σης και τα αίτη­μά μας για τα 751 κατώ­τε­ρο μισθό, τη μάχη γενι­κά των συμ­βά­σε­ων και μαζί με αυτό τη μάχη της ανερ­γί­ας, τη μάχη της Υγεί­ας και άλλα ζητή­μα­τα φωτιά για κάθε εργα­τι­κό σπίτι.

Υπάρ­χει μια πεί­ρα ιστο­ρι­κή, πρό­σφα­τη και παλιό­τε­ρη. Το γεγο­νός ότι ο 330 της ΝΔ, το άρθρο 4 της ΝΔ έμει­ναν στα χαρ­τιά είναι κατα­δει­χτι­κό πώς μπο­ρεί το εργα­τι­κό κίνη­μα με την παρέμ­βα­ση του να ακυ­ρώ­σει στην πρά­ξη νόμους που έχουν περά­σει από τη Βου­λή. Αυτός είναι ο σκο­πός μας και αυτό δεν αφο­ρά μόνο το ζήτη­μα των πλει­στη­ρια­σμών που έτσι κι αλλιώς θα μας βρει μπρο­στά. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι και εδώ πάει να κρυ­φτεί η κυβέρ­νη­ση κάνο­ντας του πλει­στη­ρια­σμούς ηλε­κτρο­νι­κά, όμως εμάς θα μας βρού­νε απέ­ξω από κάθε εργα­τι­κό λαϊ­κό σπί­τι και στο ζήτη­μα της απερ­γί­ας να μην έχουν καμία αυτα­πά­τη, καμία ελπί­δα ότι αυτό το νόμο που περά­σαν θα λει­τουρ­γή­σει και στην πρά­ξη Σε ό,τι μας αφο­ρά δεν υπάρ­χει καμία περί­πτω­ση να περά­σει κανέ­να εμπό­διο όχι μόνο στην κήρυ­ξη αλλά και στην οργά­νω­ση της απερ­γί­ας. Και αυτό το ΠΑΜΕ μπο­ρεί να το δια­σφα­λί­σει, για­τί εμείς έχου­με μάθει να κοι­τά­με κατά­μα­τα και τον εργα­ζό­με­νο και τον καθρέ­φτη, ξέρου­με ότι αυτό το πράγ­μα μπο­ρεί να στα­μα­τή­σει αν πραγ­μα­τι­κά μεγα­λώ­σει ο βαθ­μός οργά­νω­σης των εργα­ζο­μέ­νων και προς αυτή την κατεύ­θυν­ση δεν είμα­στε απλώς αισιό­δο­ξοι αλλά έχου­με και δείγ­μα­τα τέτοια που μας επι­τρέ­πουν να το λέμε».

Οσον αφο­ρά το κλί­μα της συγκέ­ντρω­ση ενά­ντια στο πολυ­νο­μο­σχέ­διο (σαφώς πολύ μεγα­λύ­τε­ρη από αυτή της Παρα­σκευ­ής 12 Ιανουα­ρί­ου) ο κ. Παπα­γε­ωρ­γί­ου μας είπε:

«Δύο ήταν τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά στοι­χεία του συλ­λα­λη­τη­ρί­ου: Το μαζι­κό μπλοκ του Μετώ­που Αγώ­να Σπου­δα­στών και το μαχη­τι­κό­τα­το μπλοκ των συντα­ξιου­χι­κών οργα­νώ­σε­ων δίνουν ένα πολύ συγκε­κρι­μέ­νο, ένα πολύ ξεκά­θα­ρο μήνυ­μα, ότι δύο γενιές που απέ­χουν μετα­ξύ τους κάμπο­σες δεκα­ε­τί­ες, με τον ίδιο παλ­μό με την ίδια απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα και την ίδια μαχη­τι­κό­τη­τα και μετα­ξύ αυτών βεβαί­ως και τα πανό των συν­δι­κά­των όλων των σωμα­τεί­ων, όπου δια­κρί­να­με σωμα­τεία και πανό που είχαν ή πολύ και­ρό να τα δού­με ή δεν τα είχα­με δει και ποτέ. Αυτό πραγ­μα­τι­κά δεί­χνει αυτοί που ποντά­ραν στο γεγο­νός πως δε θα κου­νη­θεί φύλ­λο σε αυτές τις κινη­το­ποι­ή­σεις, βάζο­ντας και τον εργο­δο­τι­κό κυβερ­νη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό να παί­ξει το βρό­μι­κο δια­σπα­στι­κό και απερ­γο­σπα­στι­κό ρόλο του, αυτή η προ­σπά­θεια τους όχι μόνο δεν είχε απο­τέ­λε­σμα αλλά θύμω­σε τον κόσμο και ο θυμός έγι­νε οργα­νω­μέ­νη μαζι­κή παρου­σί­α­σε όλες τις μέχρι σήμε­ρα κινη­το­ποι­ή­σεις, από τις πιο μεμο­νω­μέ­νες συμ­βο­λι­κές μέχρι τις πιο μεγά­λες, και αυτό είναι ένα δείγ­μα ότι απέ­τυ­χαν να περά­σουν στα κρυ­φά ολα αυτά τα πράγ­μα­τα δημιουρ­γώ­ντας ένα ευνοϊ­κό περι­βάλ­λον υλο­ποί­η­σης αυτών των μέτρων.

Για­τί το να τα ψηφί­σουν δε λέει κάτι, το να τα εφαρ­μό­σουν αυτά και όλα όσα έχουν πάρει τα τελευ­ταία δύο χρό­νια και έχουν είναι ακό­μη στα χαρ­τιά και δεν έχουν εφαρ­μο­στεί. Αυτό είναι το σημαντικό».