ΝΑΤΟικός «κυματισμός» στα Ελληνοτουρκικά

Το Βίλ­νιους, πρω­τεύ­ου­σα της Λιθουα­νί­ας, όπου πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε η τελευ­ταία Σύνο­δος Κορυ­φής του ΝΑΤΟ, φέρε­ται κατά μια εκδο­χή να προ­έρ­χε­ται από τη λέξη «κύμα», που απο­δί­δε­ται στον ποτα­μό Βίλ­νι της πόλης. Και αλή­θεια είναι πως η συνά­ντη­ση του πρω­θυ­πουρ­γού, Κυρ. Μητσο­τά­κη, με τον Πρό­ε­δρο της Τουρ­κί­ας, Ρ. Τ. Ερντο­γάν, στο πλαί­σιο της Συνό­δου Κορυ­φής του ΝΑΤΟ, χαρα­κτη­ρί­στη­κε από έναν NATOι­κό «κυμα­τι­σμό» στις ελλη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις. Εναν «κυμα­τι­σμό» διεύ­ρυν­σης του ιμπε­ρια­λι­στι­κού οργα­νι­σμού του ΝΑΤΟ και ομο­ψυ­χί­ας απέ­να­ντι στις απει­λές της Ρωσί­ας και της Κίνας στον πόλε­μο της Ουκρα­νί­ας, όπου η τελευ­ταία παί­ζει τον ρόλο του αφρού στη NATOι­κή παλίρροια.

Ετσι, όχι μόνο ο Ερντο­γάν ανα­κά­λε­σε τη στά­ση του απέ­να­ντι στη Σου­η­δία για χάρη της ΝΑΤΟι­κής διεύ­ρυν­σης, αφού έλα­βε διά­φο­ρα ανταλ­λάγ­μα­τα, αλλά και ο Κυρ. Μητσο­τά­κης πάτη­σε το κου­μπί της επα­νεκ­κί­νη­σης των ελλη­νο­τουρ­κι­κών σχέ­σε­ων. Οι δύο κυβερ­νή­σεις στή­νουν γέφυ­ρα ώστε να επι­τα­χυν­θεί το επι­κίν­δυ­νο ελλη­νο­τουρ­κι­κό παζά­ρι. Πολ­λά και βασα­νι­στι­κά τα ερω­τή­μα­τα για το τι πράγ­μα­τι θυσιά­στη­κε στα θεμέ­λια της νέας γέφυ­ρας «για το καλό» της ενό­τη­τας της νοτιο­α­να­το­λι­κής πτέ­ρυ­γας του ΝΑΤΟ και των επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμφερόντων.

Ωστό­σο, ήδη γνω­ρί­ζου­με ότι το τελευ­ταίο χρο­νι­κό διά­στη­μα επι­χει­ρή­θη­κε, ειδι­κά από την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, να καλ­λιερ­γη­θεί εφη­συ­χα­σμός ότι υπάρ­χει καλό κλί­μα μετα­ξύ των δύο κυβερ­νή­σε­ων και ότι ξεκι­νά ειλι­κρι­νής συζή­τη­ση. Κανέ­νας όμως «οδι­κός χάρ­της» ή ΜΟΕ δεν μπο­ρεί να ακυ­ρώ­σει τους αντα­γω­νι­σμούς ανά­με­σα στις αστι­κές τάξεις, μέσα στους οποί­ους η ισχυ­ρό­τε­ρη πλευ­ρά απλώ­νει όλη την γκά­μα των διεκ­δι­κή­σε­ών της, από την απο­στρα­τι­κο­ποί­η­ση των ελλη­νι­κών νησιών έως την αμφι­σβή­τη­ση των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των και της ίδιας της κυριαρ­χί­ας της χώρας μας.

Το γεγο­νός ότι η συνά­ντη­ση πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε σε μια περί­ο­δο που το ΝΑΤΟ συγκε­ντρώ­νει δυνά­μεις απέ­να­ντι στη Ρωσία και την Κίνα δεί­χνει ότι κάτι βρω­μά­ει. Αυτό για­τί οι ευρω­α­τλα­ντι­κοί σύμ­μα­χοι, στον αντα­γω­νι­σμό τους με την Κίνα και τη Ρωσία, θεω­ρούν την Τουρ­κία στρα­τη­γι­κό σύμ­μα­χο, τη θέλουν στο δυτι­κό στρα­τό­πε­δο και χρη­σι­μο­ποιούν όλα τα μέσα για να την τρα­βή­ξουν από τη ρωσι­κή επιρροή.

Η Τουρ­κία, που είναι μετα­ξύ των ισχυ­ρό­τε­ρων στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων του ΝΑΤΟ, δια­τη­ρεί υψη­λού επι­πέ­δου οικο­νο­μι­κές και πολι­τι­κές σχέ­σεις και στρα­τιω­τι­κές συναλ­λα­γές με τις ΗΠΑ, τη Γερ­μα­νία, την Ιτα­λία, την Ισπα­νία και γενι­κό­τε­ρα με την ΕΕ και αυτά καθο­ρί­ζουν τη στά­ση αυτών των δυνά­με­ων και στις ελλη­νο­τουρ­κι­κές σχέσεις.

Οι εξε­λί­ξεις, μετά την έναρ­ξη του πολέ­μου στην Ουκρα­νία, δεί­χνουν πως η αστι­κή τάξη της Τουρ­κί­ας ενι­σχύ­ει τη θέση της. Κάθε δήλω­ση τυπι­κής συμπά­θειας εκπρο­σώ­πων των ΗΠΑ και της ΕΕ, π.χ., ένα­ντι τουρ­κι­κών απει­λών ή κινή­σε­ων, κατα­λή­γει στο γνω­στό «να τα βρουν οι δύο πλευ­ρές». Αυτή η πρα­κτι­κή είναι ακό­μα πιο έντο­νη κατά τη διάρ­κεια του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου στην Ουκρα­νία, καθώς η άρχου­σα τάξη της Τουρ­κί­ας ανα­βαθ­μί­ζει πολύ­μορ­φα τον ρόλο της και παί­ζει σε διπλό ταμπλό.

Μέσα σε αυτό το πλαί­σιο, η τουρ­κι­κή αστι­κή τάξη αξιο­ποιεί την οικο­νο­μι­κή και στρα­τιω­τι­κή της δύνα­μη και ενι­σχύ­ει τις διεκ­δι­κή­σεις, τις απει­λές για ζητή­μα­τα που αφο­ρούν ελλη­νι­κά κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα, ακό­μα και την κυριαρ­χία των νησιών. Και­ρο­φυ­λα­κτεί ο οδυ­νη­ρός συμ­βι­βα­σμός, με ή χωρίς προ­σφυ­γή στο Δικα­στή­ριο της Χάγης, για τη διχο­τό­μη­ση και συνεκ­με­τάλ­λευ­ση του Αιγαί­ου, με παρέμ­βα­ση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, προς όφε­λος των ενερ­γεια­κών ομί­λων και σε βάρος των δύο λαών και του περι­βάλ­λο­ντος, μια εξέ­λι­ξη που μπο­ρεί να ναρ­κο­θε­τή­σει το μέλ­λον τους.

Κόντρα σε μια τέτοια εξέ­λι­ξη στέ­κε­ται το ΚΚΕ, που καλεί την εργα­τι­κή τάξη και τα άλλα λαϊ­κά στρώ­μα­τα να δυνα­μώ­σουν την πάλη τους ενά­ντια στους σχε­δια­σμούς των αστι­κών τάξε­ων και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών ενώ­σε­ων, ενά­ντια σε κάθε αλλα­γή συνό­ρων και συν­θη­κών που τα έχουν καθο­ρί­σει, για την απε­μπλο­κή της χώρας από τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, το κλεί­σι­μο των αμε­ρι­κα­νι­κών βάσε­ων στη χώρα μας, ενά­ντια στον εθνι­κι­σμό και στον ρατσι­σμό, για να φτά­σει το μήνυ­μα πως οι γεί­το­νες λαοί επι­θυ­μούν και διεκ­δι­κούν να ζήσουν ειρηνικά!

(Ανα­δη­μο­σιεύ­ε­ται από την εφη­με­ρί­δα «Το ΠΑΡΟΝ»)

Ελι­σαί­ος ΒΑΓΕΝΑΣ, Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύ­θυ­νος του Τμή­μα­τος Διε­θνών Σχέ­σε­ων της ΚΕ.