Να δοθεί το όνομα του Νίκου Καραντηνού σε αίθουσα της ΕΣΗΕΑ

Να δοθεί το όνο­μα του Νίκου Καρα­ντη­νού σε αίθου­σα της ΕΣΗΕΑ ζητά η δημο­σιο­γρά­φος και συγ­γρα­φέ­ας Εύα Νικο­λα­ΐ­δου με ανοι­χτή επι­στο­λή προς το Διοι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο της ΕΣΗΕΑ. Συγκε­κρι­μέ­να, αναφέρει:

«Αγα­πη­τοί συνάδελφοι,

Ενη­με­ρώ­νο­μαι από την ηλε­κτρο­νι­κή αλλη­λο­γρα­φία που μου στέλ­νε­τε ότι γίνο­νται ανα­και­νί­σεις στον πρώ­το όρο­φο. Παλαιό­τε­ρα, προη­γή­θη­καν άλλων ορό­φων. Βρι­σκό­μα­στε σε ανα­νέ­ω­ση. Το παλιό γίνε­ται καινούριο.

Αυτό το παλιό, όμως, συν­δέ­ε­ται πάντα με ανα­μνή­σεις. Μνή­μες που όσο κι αν κατε­δα­φί­ζο­νται τα οικο­δο­μι­κά υλι­κά, παρα­μέ­νουν αναλ­λοί­ω­τες. Αφο­ρούν ανθρώ­πους, που οι δια­στά­σεις τους ξεπερ­νούν τα τετρα­γω­νι­κά εμβα­δά κτι­ρί­ων. Οπως ήταν του Νίκου Καρα­ντη­νού. Συμπλη­ρώ­νο­νται φέτος 15 χρό­νια από τον θάνα­τό του. Ηταν ένα υπό­δειγ­μα Ανθρώ­που. Δημο­σιο­γρά­φου. Συν­δι­κα­λι­στή. Φίλου.

Οσοι τον γνω­ρί­σα­με του χρω­στά­με πολ­λά στη δημο­σιο­γρα­φι­κή μας ανά­πτυ­ξη. Πάντα κέρ­δι­ζες όταν συνο­μι­λού­σες μαζί του.

Προ­τεί­νω, λοι­πόν, η αίθου­σα να πάρει το όνο­μά του. Να το ανα­πλά­σου­με. Να ανα­δη­μιουρ­γή­σου­με τον χώρο, όχι μόνο σαν βιτρί­να, αλλά και στο περιε­χό­με­νο. Θα είναι ένας διά­λο­γος μαζί του που τόσο τον έχου­με ανά­γκη σήμερα.

Εδω­σα ένα προ­σά­ναμ­μα μνή­μης που εύχο­μαι να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί. Είναι χρέ­ος μας».

Ριζο­σπά­στης.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα