Να τι σημαίνει κομμουνιστής!

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Όπως δια­βά­ζου­με στο 902.gr κλι­μά­κια του ΚΚΕ και της ΚΝΕ βρί­σκο­νται στην πρώ­τη γραμ­μή της μάχης για την κατά­σβε­ση των πυρ­κα­γιών, τον απε­γκλω­βι­σμό κατοί­κων και την προ­στα­σία της λαϊ­κής περιουσίας.

Βου­λευ­τές του ΚΚΕ, όπως ο Γ. Γκιό­κας, καθώς και εκλεγ­μέ­νοι με τη «Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση» στην Αττι­κή και στις γει­το­νι­κές περιο­χές που απει­λού­νται από τον πύρι­νο όλε­θρο, έσπευ­σαν στο πλευ­ρό του δοκι­μα­ζό­με­νου λαού.

Δεί­χνουν στην πρά­ξη τι πραγ­μα­τι­κά σημαί­νει το σύν­θη­μα «Μόνο ο λαός μπο­ρεί να σώσει το λαό».

Είδα­τε, άρα­γε, κανέ­ναν από τους ακρι­βο­θώ­ρη­τους υπο­ψή­φιους βου­λευ­τές των αστι­κών κομ­μά­των – απ’ αυτούς που προ­ε­κλο­γι­κά επι­δί­δο­νταν σε μπα­ράζ δημο­σί­ων σχέ­σε­ων – να κάνει το ίδιο; Όχι. Είναι, ως συνή­θως, από­ντες. Με το τέλος των εκλο­γών έλη­ξε και το «ενδια­φέ­ρον» τους για τα λαϊ­κά προβλήματα.

Όπως εκκω­φα­ντι­κά απών είναι για πολ­λο­στή φορά το περί­φη­μο «επι­τε­λι­κό κρά­τος». Μάν­δρα, Μάτι, Αττι­κή Οδός, Εύβοια, Ανα­το­λι­κή Αττι­κή, Τέμπη και ο κατά­λο­γος είναι ατελείωτος…

Σε αντί­θε­ση με τους κομ­μου­νι­στές, οι οποί­οι βρί­σκο­νται ξανά στις «γει­το­νιές του κόσμου», εκεί που τους έχει ανά­γκη η εργα­τι­κή τάξη, η πατρί­δα, ο λαός μας.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα