Την Παρασκευή 22/9 η Φοιτητική Σκηνή του Φεστιβάλ στην Αθήνα θα γεμίσει με τραγούδια του Παύλου Σιδηρόπουλου, του Νικόλα Άσιμου και της Κατερίνας Γώγου
Ανάμεσα στα σημαντικά αφιερώματα που φιλοξενεί και φέτος το 49ο Φεστιβάλ ΚΝΕ — «Οδηγητή» στην Αθήνα είναι και αυτό στους τρεις «ποιητές των δρόμων», όπως χαρακτηριστικά τιτλοφορείται το αφιέρωμα στους Παύλο Σιδηρόπουλο, Νικόλα Ασιμο και Κατερίνα Γώγου, που θα παρουσιαστεί την Παρασκευή 22/9 στη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων. Το αφιέρωμα επιμελείται ο Στέλιος Μαγαλιός και συμμετέχουν (με αλφαβητική σειρά) οι: Παρασκευάς Θεοδωράκης, Στέλιος Μαγαλιός, Μάρω Μαρκέλλου, Δημήτρης Μητσοτάκης («Ενδελέχεια»), Στέλιος Σαλβαδόρ («Μωρά στη Φωτιά»), Εύα Τσάχρα, Θανάσης Χουλιαράς κ.ά.
Ο Σιδηρόπουλος, ο Ασιμος και η Γώγου δεν συνεργάστηκαν ποτέ επαγγελματικά. Ο Ανδρέας Ταρνανάς ισχυρίστηκε ότι «συναντήθηκαν» στο τραγούδι «Ράγκα-Παράγκα», σε μια κατάληψη των Εξαρχείων, αλλά δέχτηκε έντονες αμφισβητήσεις γι’ αυτό. Ισως η φιλολογία που τους συνέδεσε να ξεκίνησε από την πρόταση της Κατερίνας Γώγου: «Ελεύθερος σκοπευτής ήταν ο Ασιμος. Τον δολοφόνησαν. Τον Παύλο Σιδηρόπουλο, το ίδιο. Η μόνη επιζήσασα, εγώ». Δεν τους δολοφόνησαν όμως. Ούτε αυτοκτόνησαν κι οι τρεις, όπως ισχυρίζονται κάποιοι.
Κοινό τους στοιχείο ήταν η βαθιά ευαισθησία του χαρακτήρα τους, που είχε ευθεία αντανάκλαση και στο έργο τους. Η σαπίλα του συστήματος τους οδηγούσε να εκφράζουν την αποστροφή τους γι’ αυτό, όμως ο μοναχικός δρόμος που διάλεξαν να το αντιπαλέψουν, τους οδήγησε σε αδιέξοδα. Είχαν μια δύσκολη ζωή κι έφυγαν όλοι νωρίς, με μια πίκρα
… Ηταν «παιδιά» της κρίσης ενός συστήματος που τους έβγαλε στο περιθώριο.
Καθένας τους όμως ήταν κάτι ξεχωριστό…
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος έμελλε να γίνει ο «πρίγκιπας» της ελληνικής ροκ, να γράψει ιστορία ως πρωτοπόρος στο είδος, να ανοίξει πραγματικά νέους δρόμους στο ελληνικό τραγούδι.
Ο Παύλος γεννήθηκε το 1948 στην Αθήνα. Ο πατέρας του ήταν αστός και διατηρούσε μια βιοτεχνία, η μητέρα του καταγόταν από τη διανοούμενη οικογένεια των Αλεξίου της Κρήτης, ανιψιά της Ελλης Αλεξίου και της Γαλάτειας Καζαντζάκη και εγγονή του Ζορμπά.
Ο Παύλος πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Αθήνα, έμενε στα Πατήσια και τελειώνοντας το σχολείο πέρασε στο Μαθηματικό της Θεσσαλονίκης. Και κάπου εκεί ξεκινάει η πορεία του στα μουσικά πράγματα, όταν με τον Παντελή Δεληγιαννίδη φτιάχνει το συγκρότημα «Δάμων και Φιντίας».
«Και κοιμούνται και ξυπνάνε
μας χτυπάνε όπου βρουν
μηχανές που περπατάνε
που δεν ξέρουν να ζουν»…
Τη δεκαετία του ’70 γυρνάει στην Αθήνα, παίρνει μαθήματα μουσικής και από το ’74 συνεργάζεται με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τραγουδώντας στον «Θεσσαλικό κύκλο» κ.ά. και σε ζωντανές εμφανίσεις. Παράλληλα, γράφει στίχους. Τον δρόμο της ροκ, που τον είχε μέσα του, ξεκινά να τον ακολουθεί απαρέγκλιτα από το ’77, που φτιάχνει το συγκρότημα «Σπυριδούλα». Κι εκεί έρχονται οι πρώτες μεγάλες και διαχρονικές επιτυχίες «Ο Μπάμπης ο φλου», «Η ώρα του stuff», «Εν κατακλείδι», «Στην Κ.».
«Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε αγγίξεις το κορμί σου
και το ‘βρεις τσακισμένο απ’ τις πληγές
και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες να ακούσουν τη φωνή σου
κι οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές».
Ακολούθησε μία περίοδος συμμετοχής του σε βραχύβια ροκ συγκροτήματα, με επιτυχημένες live εμφανίσεις, ενώ το 1979 πρωταγωνίστησε στην ταινία του Ανδρέα Θωμοπούλου «Ο ασυμβίβαστος».
Το 1982 έφτιαξε το συγκρότημα «Απροσάρμοστοι». Ήδη όμως είναι χρήστης ηρωίνης και από τους πρώτους που το παραδέχτηκαν δημόσια…
«Του εγώ μου φίλε τα όσα στεγανά
διαλύθηκαν σε κάποια μαύρη φλέβα»…
Το 1984 οι «Απροσάρμοστοι» κυκλοφορούν τον δίσκο «Zorba the Freak», που περιέχει κι άλλα δημοφιλή τραγούδια που έγραψε και ερμήνευσε ο Παύλος, όπως τα: «R’N’R στο κρεβάτι», «Αντε και καλή τύχη μάγκες» κ.ά. Το τελευταίο εν ζωή άλμπουμ του «Χωρίς Μακιγιάζ» κυκλοφόρησε το 1989.
«Τη ζωή σου στην πασάρανε, αυτή ‘ναι κι αν σ’ αρέσει
Τυχαίο σπέρμα αισθάνεσαι, απρόσωπου γονιού
Γυναίκα μοιάζει ο θάνατος που σ’ έχει προκαλέσει
κι έτσι τον κυνηγάς παντού».
Στις 6 Δεκέμβρη του 1990 πεθαίνει στα 41 του χρόνια από υπερβολική δόση ηρωίνης και γίνεται μύθος.
Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του περισσότερο στιχουργό παρά μουσικό, κι όμως ήταν τραγουδοποιός από τους κορυφαίους της ροκ, με γνώση και αγάπη για το ρεμπέτικο, την παραδοσιακή και κλασική μουσική. Ταυτόχρονα άνθρωπος με βαθιά καλλιέργεια και βαθιά ανθρωπιστής. Έγραφε συνεχώς ποιήματα, ημιτελή θεατρικά έργα καθώς και κείμενα με πολιτικές και φιλοσοφικές απόψεις.
Το 2018 η αδερφή του Μελίνα κυκλοφόρησε βιβλίο με ανέκδοτα ποιήματά του, με τίτλο «Εχω μια θλίψη για τα μακρινά αριστουργήματα», όπου μεταξύ άλλων γράφει για το ΚΚΕ:
«Σαν φύλλο λίπασμα,
όπου σαν νέο λουλούδι πάνω του
πάλι θα βλαστήσει η αγάπη μας.
Έτσι κινείται η Ιστορία του ΚΚΕ
ψάχνοντας χώμα να ακουμπήσει το κορμί της.
Σαν φύλλο λίπασμα
για κάποιο νέο λουλούδι
κάποιου καινούριου αγώνα,
να στραφεί στον ήλιο η ματιά».
Ο Νικόλας Ασιμος γεννήθηκε το 1949 στην Κοζάνη και το πραγματικό του επώνυμο ήταν Ασημόπουλος. Εγραφε στιχάκια από το Λύκειο ακόμα και ήταν ατίθασο παιδί. Πήγε για σπουδές στη Θεσσαλονίκη το 1967. Τα χρόνια της φοιτητικής του ζωής ασχολήθηκε ενεργά με το θέατρο, ενώ παράλληλα έγραφε τραγούδια και τραγουδούσε σε μπουάτ.
Το 1973 κατεβαίνει στην Αθήνα, συνεχίζει να ασχολείται με το θέατρο και τελειώνει μια ιδιωτική σχολή Δραματικής Τέχνης. Τότε στην ταυτότητά του διαμορφώνει το επώνυμο Άσιμος και παράλληλα είναι απ’ τους πρώτους που καταφέρνει να γράψει ότι είναι άθρησκος.
Γίνεται ένας κατεξοχήν καλλιτέχνης του δρόμου. Είναι από τους πρώτους που μπορούν να καταγραφούν στο είδος που σήμερα ονομάζουμε τραγουδοποιός, δηλαδή γράφει εξολοκλήρου τα τραγούδια του, στίχους και μουσική. Κατατάσσεται στο ροκ, ωστόσο έχει έντονες επιρροές απ’ το ρεμπέτικο και την παραδοσιακή μουσική. Γράφει τραγούδια τα οποία δεν δισκογραφεί επίσημα, αλλά τα γράφει μόνος του σε κασέτες τις οποίες πουλάει κατά κύριο λόγο στα Εξάρχεια, όπου μένει, και σε άλλες περιοχές του κέντρου.
Το 1976 απέκτησε μία κόρη από τη σχέση του με την Λίλιαν Χαριτάκη. Για το νανούρισμα της κόρης του είχε γράψει το υπέροχο «Παπάκι»:
«Ισως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια
όταν, θα έχω πια χαθεί
κι ή θα μ’ έχουν θάψει ή θα έχω μα
ή θα έχω μαραθεί
Και ας μη σου καίγεται καρφί
Και ας συνήθισες και ας συνήθισες και εσύ».
Ο Ν. Ασιμος πάλευε με τους δαίμονές του «αποκομμένος απ’ όλους κι απ’ όλα, σε μαγεμένη τροχιά». Ηταν σίγουρα αντισυμβατικός χαρακτήρας, που δεν μπορούσε να κολλήσει πουθενά. Σε μια συνέντευξή του είχε δηλώσει ότι: «Οταν πήγαινα σε επαρχιακές πόλεις εκείνοι που με στηρίξανε κατά καιρούς ήτανε οι ΚΝίτες, και ας φαίνεται παράλογο για ορισμένους εδώ ξέμπαρκους αναρχικούς».
Η πρώτη του συμμετοχή στη δισκογραφία ήταν το 1974 με το single «Ρωμιός-Μηχανισμός» και ο μόνος δίσκος που έβγαλε εν ζωή ήταν το 1982 «Ο Ξαναπές».
«Με πείσανε να γίνω ρεβιζιονιστής
και να γυρίσω δίσκο
θα ‘ρθει όμως καιρός που κι εσύ θε να πειστείς
πως έτσι δεν τη βρίσκω».
Τα σημάδια του κλονισμού στο νευρικό του σύστημα είχαν φανεί από νωρίς και νοσηλεύτηκε για μικρό διάστημα σε ψυχιατρεία. Αναζητούσε τους κροκανθρώπους, όπως είχε πει και στο βιβλίο του, που κυκλοφόρησε μετά τον θάνατό του.
«Μας εκτελούνε με σφαίρες ντουμ ντουμ
σφαίρες ντουμ ντουμ, σφαίρες ντουμ ντουμ
κι εμείς ξεπουλιώμαστε στο γιουσουρούμ
Ταρατατατζούμ για ένα κουστούμ».
Το 1987 κατηγορήθηκε για βιασμό και έναν χρόνο μετά αυτοκτόνησε στο κατάλυμά του στην Καλλιδρομίου.
«Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
Με τα πιο όμορφα στιχάκια
Στο ρεφρέν
Για τον χαμένο μου αγώνα
Που τ’ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν».
Η Κατερίνα Γώγου ήταν ποιήτρια, όμως δεν ξεκίνησε από κει. Γεννήθηκε το 1940 και από πέντε χρονών έπαιζε στο θέατρο σε θιάσους ως παιδί — θαύμα, αργότερα έκανε σπουδές στη σχολή του Τάκη Μουζενίδη και έπαιξε το ατίθασο κορίτσι σε ταινίες του κλασικού ελληνικού κινηματογράφου του ’50 και του ’60.
Το 1967 παντρεύεται τον σκηνοθέτη Παύλο Τάσιο και κάνει μια κόρη, την Μυρτώ. Κάνει με τον άντρα της αξιόλογες ταινίες, αλλά φυτοζωούν. Το 1978 εκδίδει την ποιητική συλλογή «Τρία κλικ αριστερά», που κάνει εμπορική επιτυχία και δικαίως. Από εκεί και πέρα βρίσκει τον δρόμο της στην ποίηση. Η επόμενη συλλογή της είναι το «Ιδιώνυμο» το 1980, το «Ξύλινο παλτό» το 1982 κ.ά. Το 1980 κάνει θραύση με την ταινία «Παραγγελιά», σε σκηνοθεσία του άντρα της Παύλου Τάσιου, που αναφέρεται στα γεγονότα με τον Νίκο Κοεμτζή και είναι διανθισμένη με ποιήματά της που απαγγέλει η ίδια παίζοντας.
«Γι’ αυτό σου λέω.
Την άλλη φορά που θα μας ρίξουνε
να μην την κοπανήσουμε. Να ζυγιαστούμε.
Μην ξεπουλήσουμε φτηνά το τομάρι μας ρε».
Η ποίησή της είναι βαθιά και μιλάει στο «σήμερα». Ζει στα Εξάρχεια και κάνει την απογοήτευσή της τραγούδι. Μπλέκεται με αναρχοαυτόνομες ομάδες και βγάζει αφίσα που γίνεται (με τα σημερινά δεδομένα) viral, με σύνθημα «Οι μπάτσοι πουλάνε την ηρωίνη». Προσπαθεί να σώσει την κόρη της που έχει μπλέξει με τις ουσίες, αλλά μπλέκεται και η ίδια. Πεθαίνει το 1993, από ένα κοκτέιλ χαπιών και αλκοόλ.
«Είμαι ελεύθερη ελεύθερη ελεύθερη
κι όταν έρθει καιρός
που θα κρέμεται στο τσιγγέλι
το πετσί μου σαν τομάρι
απ’ τους κρατικούς εκδορείς και τη λογοκρισία
η φαντασία μου θα τρέχει… τρέχει… τρέχει
είμαι φευγάτη από τώρα τρέχει… τρέχει… τρέχει».
Η ποίησή της εκτιμήθηκε ακόμα περισσότερο μετά τον θάνατό της. Οι «Magic De Spell» μελοποίησαν το «Εμένα οι φίλοι μου» και είχαν σημειώσει γι’ αυτό μιλώντας στον «Ριζοσπάστη»: «Εδώ έχουμε μια ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς δεν είναι εύκολο να μελοποιήσεις στίχους της. Γράφει χωρίς περιορισμούς, χωρίς μέτρα και ομοιοκαταληξία, όμως με τρομακτική δύναμη κι ευαισθησία, μιλώντας για τους φίλους της, τα μαύρα πουλιά και τις φίλες της, που είναι σύρματα τεντωμένα. Ηχογραφήσαμε το κομμάτι όταν καταλήξαμε πως με τη μουσική μας δεν προσβάλλουμε το έργο της. Είμαστε ακόμα συγκλονισμένοι από την ενασχόλησή μας με αυτό». Ακολούθησαν κι άλλες μελοποιήσεις έργων της, ενώ πάντα η ακαταμάχητη ποίησή της είναι εδώ, να μας λέει:
«Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
είναι να μη γίνω “ποιητής”.
Μην κλειστώ στο δωμάτιο
να αγναντεύω τη θάλασσα
κι απολησμονήσω»…
Και να φωτίζει ότι:
«Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ’ όλα αυτά Μαρία».
Πηγή Ριζοσπάστης
Ξεκινούν τα μεγάλα φεστιβαλικά ραντεβού ανά την Ελλάδα
Εκδηλώσεις κορύφωσης σε όλες τις μεγάλες πόλεις
“Ε! –ρε μπαγάσα”…
Τον Ιανουάριο του 1976 σε μια βόλτα στα σκαλοπάτια της Μνησικλέους στην Πλάκα, μια αυτοσχέδια χειροποίητη ταμπέλα με τον τίτλο “Ζωντανό Καφενείο”, τραβούσε την προσοχή. Χειρόγραφα ενημερωτικά φυλλάδια έγραφαν: “Μουσικό Θέατρο Φτώχειας” ή “Μου.Θε.Φτω”.
Ήταν ένα μουσικό – θεατρικό σχήμα που είχε στο πρόγραμμά του σκετσάκια, τραγούδια, χορογραφίες, κριτικά και επικριτικά σχόλια. Μπήκα μέσα στο κάπως υγρό και αρκετά σκοτεινό μαγαζί. Ενθουσιασμός τραγουδιστών, μουσικών και ηθοποιών που συμμετείχαν – όλα “καλώς καμωμένα”
Η προσπάθεια αυτή είχε μια υπογραφή διάσημη μέχρι και σήμερα: Νικόλας Άσιμος…
Αργότερα, από το 1978 έως και το 1981, τα βήματα του Άσιμου τον έφερναν στην οδό Αναξαγόρα εκεί που ήταν το τυπογραφείο των περιοδικών “Ρομάντσο”, “Πάνθεον”, “Βεντέτα”, εκεί τυπώνονταν και «Ριζοσπάστης» και την ησυχία έσπαγε η γνώριμη φωνή του Νικόλα, προσπαθώντας “να αντέξει” σε αυτό το εχθρικό –όπως αυτός, αναρχοαυτόνομα το έβλεπε κλίμα χωρίς εκπτώσεις στο καλλιτεχνικό έργο του.
“Παρών” ο ‑34 χρόνια απών Νικόλας Άσιμος αυτός που ήθελε να είναι “πάντα χρήσιμος, ποτέ όμως χρησιμοποιήσιμος”, που ακολούθησε την “Οδό Ελλήνων”, “εκείνων που ξέρουνε τι κάνουνε, που ξέρουνε τι χάνουνε, που ξέρουν να ονειρεύονται”… “Πες μου ένα ψέμα ν’ αποκοιμηθώ”.
“Έχω και αγαλματάκια, χάρτινο πρωθυπουργό”
“Ε!… (ρε) μπαγάσα”…
Ο Νικόλας Άσιμος αυτοκτόνησε στις 17 Μαρτίου 1988, αφήνοντας πίσω του τραγούδια που ξεπερνούν τον όρο «αντισυμβατικά», όπως συνηθίζουν να λέγονται. Ήταν ένας ιδιαίτερος δημιουργός, που κατάφερνε μέσα από τη μουσική και τους στίχους του να μιλήσει για την δική του αλήθεια και είχε πάντα έντονες κοινωνικές και πολιτικές αναφορές.
Οι δίσκοι «Το φανάρι του Διογένη» και το «Γιουσουρούμ – Στο φαλιμέντο του κόσμου» κυκλοφόρησαν μετά το θάνατο του.
Ο Νικόλαος Ασημόπουλος – το πραγματικό όνομα του Νικόλα Άσιμου (1949 – 1988)- έζησε τα παιδικά του χρόνια στην Κοζάνη, όπου ως έφηβος ασχολήθηκε με τον αθλητισμό (άλμα εις ύψος και ποδόσφαιρο). Η συνέχεια ήταν διαφορετική. Πήγε στη Θεσσαλονίκη, για σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή, ασχολήθηκε με το θέατρο.
Ο Άσιμος γεννήθηκε, 20 Αυγούστου 1949. Από μικρός έγραφε στιχάκια, αρκετά αργότερα πήρε την πρώτη του κιθάρα και έγινε αυτοδίδακτος μουσικός. Μετά το 1973 έζησε στην Αθήνα, όπου με άλλους καλλιτέχνες, έπαιζε μουσική σε συνδυασμό με κείμενα, σκετς κ.α. («5η εποχή», «11η εντολή», «Χνάρι», «Μουσικό Θέατρο Φτώχειας», «Σούσουρο»).
Ο Άσιμος διακινούσε μόνος του τις γνωστές «παράνομες κασέτες» του στο κέντρο της Αθήνας, συνέχιζε να παίζει μουσική με άλλα σχήματα, ενώ συμμετείχε και σε εκδηλώσεις, θέατρο του δρόμου κ.α. Το 1977, με την κατηγορία πως «επηρεάζει αρνητικά το κοινωνικό σύνολο», φυλακίστηκε μαζί με άλλους πέντε εκδότες συγγραφείς. Το 1982 κυκλοφορεί ο πρώτος του δίσκος με τίτλο «Ξαναπές τον» (συμμετείχε η Χαρούλα Αλεξίου και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου). Ένα χρόνο πριν έγραψε το βιβλίο με τίτλο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους».
Τα επόμενα χρόνια έζησε στα Εξάρχεια και, σε μια περιπετειώδη πορεία, έγραφε τραγούδια, έπαιζε στο δρόμο, πουλούσε τις κασέτες του, αλλά και βιβλία, παιχνίδια, παλιές κάρτες κ.α.
Ρωμιός — Μηχανισμός, single
Το 45άρι Ρωμιός- Μηχανισμός είναι η πρώτη επίσημη ηχογράφηση και κυκλοφορία του Νικόλα Άσιμου. Περιέχει 2 τραγούδια, των οποίων οι στίχοι είχαν αλλαχθεί λόγω λογοκρισίας από τη δισκογραφική εταιρία. Τα τραγούδια εμφανίζονται επίσης στην παράνομη κασέτα Νο.000001. Η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Λύρα-Zodiac τον Μάιο του 1975 σε ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας του Γιώργου Στεφανάκη. Λογοκρίθηκε τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου.
“Παράνομη κασέτα” [Π|Κ] Νο.000001:
“Με το βαρέλι που για να βγει το σπάει”
Κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1978 και ήταν η πρώτη κασέτα του είδους που κυκλοφόρησε ο Νικόλας Άσιμος. Περιέχει τα τραγούδια:
- ΠΛΕΥΡΑ Α’
- Μηχανισμός
- Ρωμιός
- Παπάς
- Τιράντες
- Σιόρ ιδιοκτήτης
- Βαρέλι, πιάστηκα σκοινί κορδόνι
- Θα το δείξει κι ο καιρός
- ΠΛΕΥΡΑ Β’
- Δεν πα να μας χτυπάν
- Θανάσαινα
- Έλα κουτέ
- Καλέ στρατιώτη
- Σαν θα με καλέσει η πατρίδα
- Μην καρτεράτε
- Παράτα τα
Όλα τα τραγούδια είναι σε στίχους και μουσική Νικόλα Άσιμου πλην του “Έλα κουτέ” που είναι σε στίχους Αργύρη Μαρνέρου.
[Π|Κ] No.000002: “Είμαι παλιάνθρωπος”Το πρώτο μέρος της “Τριπλής Κασέτας μπελά με χωρίς ταμπέλα” κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1979. Περιέχει τα τραγούδια:
- ΠΛΕΥΡΑ Α’
- Ουλαλούμ
- Σαν στα παραμύθια
- Σχιζοφρενοβλαβίωση
- Η γαλανόλευκος (Μάρτης ’78 Κρήτη)
- ΠΛΕΥΡΑ Β’
- Είμαστε τρομοκράτες
- Κουρδίστε χαμάλη
- Να μην αρχίσεις να ξεφτάς
- Γιουσουρούμ
Όλα τα τραγούδια είναι σε στίχους και μουσική Νικόλα Άσιμου πλην του τραγουδιού “Ουλαλούμ”, που είναι ποίημα του Γιάννη Σκαρίμπα.
[Π|Κ] No.000003: “Γιατί φοράς κλουβί”
Το δεύτερο μέρος της “Τριπλής Κασέτας μπελά με χωρίς ταμπέλα” κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1979. Περιέχει τα τραγούδια:
- ΠΛΕΥΡΑ Α
- Της
- Με μπαταρία
- Μορο
- Μαραθωνοδρόμος
- Ιδιαίτερος χαβάς
Όλα τα τραγούδια είναι σε στίχους και μουσική Νικόλα Άσιμου πλην του τραγουδιού “Μαραθωνοδρόμος”, που είναι ποίημα του Αργύρη Μαρνέρου.
[Π|Κ] No.000004 “Klaste eleftheros”
Το τρίτο μέρος της “Τριπλής Κασέτας μπελά με χωρίς ταμπέλα” κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1979. Περιέχει τα τραγούδια:
- ΠΛΕΥΡΑ Α’
- Πανηγύρι
- Ματογυάλια
- Την αντίσταση βαρέθηκα
- Μου λες πως σε παραμελώ
- ΠΛΕΥΡΑ Β’
- Πουτσόμουνο-Sonata Amanes-Μουνακόπουτσα
- Στων συντρόφων μου τις μύτες
- Το φανάρι
- Παράτα τα
Όλα τα τραγούδια είναι σε στίχους και μουσική Νικόλα Άσιμου πλην του τραγουδιού “Μου λες πως σε παραμελώ” που είναι σε μουσική Νίκου Δεληγιάννη.
Ο Ξαναπές
Ο “Ξαναπές” ήταν ο πρώτος δίσκος του Νικόλα Άσιμου και ο μοναδικός που κυκλοφόρησε όσο ζούσε (Νοέμβρης 1982 — ΜΙΝΟΣ).
- ΠΛΕΥΡΑ Α’
- Άμα σε λέγαν Βάσω (Μαζί με το Νικόλα, η Χάρις Αλεξίου)
- Πιάστηκα σκοινί κορδόνι (Ερμηνεύει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου)
- Βαρέθηκα
- Σχιζοφρενοβλαβίωση
- Της επανάστασης (Μαζί με το Νικόλα, ο Β. Παπακωνσταντίνου)
- ΠΛΕΥΡΑ Β’
- Ένας απάτσι στα pubs
- Κάνε μου μπα
- Το παπάκι (Μαζί με το Νικόλα, η Χάρις Αλεξίου)
- Θα το δείξει ο καιρός
- Σεισμός (Με τη συνοδεία λαϊκών οργάνων και φωνών)
Είναι ο πρώτος μεγάλος δίσκος του Ν. Άσιμου, χαρακτηριστικός των διαθέσεων και των δυνατοτήτων του. Το ζήτημα των σχέσεων στο “Άμα σε λέγαν Βάσω”, ο σκεπτικισμός του “Βαρέθηκα”, ο αυτοσαρκασμός στα “Πιάστηκα σκοινί κορδόνι” και “Σχιζοφρενοβλαβίωση”, τραγούδια που προκάλεσαν αίσθηση και ακούγονται ακόμη. Συγκλονιστική στιγμή: “Το παπάκι” που τραγουδά η Χάρις Αλεξίου, παιδικό νανούρισμα που έγραψε ο Άσιμος για την κόρη του, στο υπόγειο της οδού Αραχώβης, σπουδαίοι στίχοι και ερμηνεία. Στο τελευταίο τραγούδι συνοδεύει η Αθηναϊκή Κομπανία δημιουργώντας ατμόσφαιρα ρεμπέτικου ξεφαντώματος.
[Π|Κ] No.000005: “Ο Σάλιαγκας”
Το πρώτο μέρος της “Τριπλής Κασέτας ” κυκλοφόρησε το 1986. Περιέχει τα τραγούδια:
- ΠΛΕΥΡΑ Α’
- Καυσαεριώδεις θυμιάσεις (Η αρκούδα)
- Χανι μπανι
- Λάντζα γιόγκα
- Στην πιο σκληρή σου φάμπρικα
- Δεν αποκαρδιώθηκα
- Ο σάλιαγκας
- Καμιά φορά
- ΠΛΕΥΡΑ Β’
- Δεν μου ‘χει μείνει φωνή
- BLUES μπουζ
- Μου βγήκες στο μπαλκόνι
- Παξιμαδάκι
- Όλα τα ‘χαμε
Όλα τα τραγούδια είναι σε στίχους και μουσική δική του.
[Π|Κ] No.000006: “Η ζαβολιά”
Η Παράνομη κασέτα No.000006 είναι το δεύτερο μέρος της “Τριπλής Κασέτας” που κυκλοφόρησε ο Νικόλας το 1986. Περιέχει τα τραγούδια:
- ΠΛΕΥΡΑ A’
- Σταυραϊτέ
- Τη φάτσα μου την έδειξαν
- Θα σου κλέψω το σακκάκι
- Ο άτριχος πίθηκος
- Στο φαλημέντο
- ΠΛΕΥΡΑ Β’
- Τα αδιέξοδά σου
- Πινακωτή
- Ο μπουμπούνας
- Η ζαβολιά
- Βενσερέμος
- Όλοι δηλώνετε ιδιότητα
Όλα τα τραγούδια είναι σε στίχους και μουσική δική του.
[Π|Κ] No.000007: “Πάλι στην ξεφτίλα”
Το τρίτο μέρος της “Τριπλής Κασέτας” κυκλοφόρησε το 1986. Περιέχει τα τραγούδια:
- ΠΛΕΥΡΑ A’
- Είσαι παιδί ωραίο
- Τα βλαχαδερά
- Δωμάτιο στο Άμστερνταμ
- Ούζα
- Τι να πει γυναίκα
- Πάλι στην ξεφτίλα
- ΠΛΕΥΡΑ Β’
- Τραβεστί
- Μάρα
- Σε ζελοφάν
- Σα το Δευκαλίωνα
- Πως θες να πάμε μαζί
Όλα τα τραγούδια είναι σε στίχους και μουσική δική του.
[Π|Κ] No.000008: “στο φανάρι του Διογένη”
Η “Παράνομη κασέτα No.000008”, τελευταία κασέτα που κυκλοφόρησε σε δικιά του παραγωγή, τον Μάρτιο του 1987 και περιέχει τα τραγούδια:
- ΠΛΕΥΡΑ Α’
- Μπαγάσας
- Πανηγύρι
- Ουλαλούμ
- Λίνα
- Δεν θέλω καρδιά μου να κλαις
- Τρομοκράτες
- ΠΛΕΥΡΑ Β’
- Πας φιρί-φιρί
- Ωϊμέ
- Εγώ με τις ιδέες μου
- Μπαταρία
- Γιουσουρούμ
- Πολεμάτε κοιμισμένα
- Το φανάρι του Διογένη
Όλα τα τραγούδια είναι σε στίχους και μουσική δική του πλην του τραγουδιού “Ουλαλούμ”, που είναι ποίημα του Γιάννη Σκαρίμπα. Τραγουδά και η Σωτηρία Λεονάρδου.
Το φανάρι του Διογένη
“Το Φανάρι του Διογένη”, εκτός της λαϊκής ονομασίας του γνωστού Αθηναϊκού μνημείου του Λυσικράτη, είναι και ο τίτλος δίσκου του, που κυκλοφόρησε το 1989, μετά το θάνατό του.
Τα τραγούδια είχαν ηχογραφηθεί στην Παράνομη κασέτα Νο.000008:
- ΠΛΕΥΡΑ Α’
- Μπαγάσας
- Λίνα
- Εγώ με τις ιδέες μου (Τραγουδάει η Σωτηρία Λεονάρδου)
- Γιουσουρούμ
- ΠΛΕΥΡΑ Β’
- Δε θέλω καρδιά μου να κλαις
- Το φανάρι του Διογένη (Μαζί με το Νικόλα, η Σωτηρία Λεονάρδου)
- Πας φιρί φιρί
- Ωϊμέ (Μαζί με το Νικόλα, η Σωτηρία Λεονάρδου)
- Ουλαλούμ (Ποίηση Γιάννη Σκαρίμπα)
Συμμετέχει η Σωτηρία Λεονάρδου. Όλα τα τραγούδια είναι σε στίχους και μουσική δική του πλην του τραγουδιού “Ουλαλούμ”
Στο φαλημέντο του κόσμου
Μεταθανάτια έκδοση τραγουδιών του Νικόλα Άσιμου, επιλεγμένων από τις παράνομές του κασέτες.
- ΠΛΕΥΡΑ Α’
- Ο άτριχος πίθηκος
- Πας φιρί — φιρί
- Όλοι δηλώνετε ιδιότητα
- Το μπλουζ του κουδουνιστή
- Στο φαλημέντο του κόσμου
- ΠΛΕΥΡΑ Β’
- Γιουσουρούμ
- Μάρα
- Μπαταρία
- Θα σου κλέψω το σακάκι
Συμμετέχει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Βιομηχανία του πεζοδρομίου
Βιομηχανία του πεζοδρομίου είναι ο τίτλος επιλεγμένων τραγουδιών του, που κυκλοφόρησαν το 2002 σε μια προσπάθεια να γίνει το έργο που άφησε στις παράνομες κασέτες του διαθέσιμο στο ευρύ κοινό.
Περιεχόμενα
- CD 1
- Είσαι παιδί ωραίο
- Τα βλαχαδερά
- Δωμάτιο στο Amsterdam
- Ούζα
- Τι πα’ να πει γυναίκα
- Πάλι στην ξεφτίλα
- Τραβεστί
- Mάρα
- Σε ζελοφάν
- CD 2
- Η αρκούδα
- Χάνι Μπάνι
- Λάντζα Γιόγκα
- Στην πιο σκληρή σου φάμπρικα
- Δεν αποκαρδιώθηκα
- Ο σάλιαγκας
- Καμιά φορά
- Δεν μου ‘χει μείνει φωνή
- To blues του κουδουνιστή
- Μου βγήκες στο μπαλκόνι
Νικόλας Άσιμος: Μια παράσταση
Ζωντανή ηχογράφηση στο Rodeo Club (26/02/1986).
Κυκλοφόρησε στις 7/3/2009 από τη ΛΥΡΑ.
