Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Οικουμενική ιθαγένεια» ⁉️ μια ανθρωπιστική απάντηση στη βία κατά των μεταναστών

✔️   Ο Javier Tolcachier (1960, Κόρ­δο­βα, Αργε­ντι­νή) είναι ερευ­νη­τής, συγ­γρα­φέ­ας και «ακτι­βι­στής ανθρω­πι­στι­κών κινη­μά­των», μέλος του Παγκό­σμιου Κέντρου Ανθρω­πι­στι­κών Μελε­τών (οργα­νι­σμός του «Ανθρω­πι­στι­κού Κινήματος»).
✔️  
Στον δημο­σιο­γρα­φι­κό τομέα έχει συνερ­γα­στεί από την αρχή ‑σαν τακτι­κός αρθρο­γρά­φος, με το διε­θνές πρα­κτο­ρείο ειδή­σε­ων Pressenza.
✔️  
Τα έργα του περι­λαμ­βά­νουν το Memorias del Futuro -«ανα­μνή­σεις του μέλ­λο­ντος» (2008), La Caída del Dragón y del Águila — «η πτώ­ση του δρά­κου και του αετού» (2011) το Humanizar la Historia «εξαν­θρω­πί­ζο­ντας την ιστο­ρία» (2015) κά
✔️  Το πολύ ενδια­φέ­ρον σημεί­ω­μα που ακο­λου­θεί είναι δικό του ‑όπως και ο συγκε­κρι­μέ­νος τίτλος (ΣΣ το |> ❓⁉️ ‑εν είδει μιας πρώ­της ένστα­σης, είναι δικό μας, θεω­ρώ­ντας πως η ‑σωστή, αφε­τη­ρία δεν συνά­δει με το «δια ταύτα»)

Javier Tolcachier✔️  Οικουμενική ιθαγένεια —  ✔️  μια ανθρωπιστική απάντηση στη βία κατά των μεταναστών

Πνί­γο­νται στη Μεσό­γειο, απε­λαύ­νο­νται στα Βαλ­κά­νια, διώ­κο­νται στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες, πέφτουν θύμα­τα εκμε­τάλ­λευ­σης στην Άπω και Μέση Ανα­το­λή, κρα­τού­νται στην Ευρώ­πη, υφί­στα­νται δια­κρί­σεις στη Νότια Αμε­ρι­κή, βία στην Κεντρι­κή Αμε­ρι­κή και την Αφρι­κή. Τους έχουν ληστέ­ψει τις απο­τα­μιεύ­σεις τους για να πλη­ρώ­σουν το πέρα­σμα, να δια­σχί­σουν τα σύνο­ρα ή να πάρουν βίζα. Επι­βιώ­νουν σε στρα­τό­πε­δα και παρα­πήγ­μα­τα, υπερ­πλή­ρη σε αστι­κές περι­φέ­ρειες, κρυμ­μέ­νοι σε γει­το­νιές χαμη­λού εισο­δή­μα­τος ή κλει­δω­μέ­νοι σε στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης περι­μέ­νο­ντας την επό­με­νη απέ­λα­σή τους. ιθαγένεια μια ανθρωπιστική απάντηση στη βία κατά των μεταναστών 1

Παντού το σύστη­μα τους εκδιώ­κει, τους περιο­ρί­ζει, τους κακο­με­τα­χει­ρί­ζε­ται, τους φυλα­κί­ζει και τους επι­τί­θε­ται. Σε πολ­λά μέρη οι μετα­νά­στες βρί­σκουν απο­στρο­φή, καχυ­πο­ψία, μίσος. Υπάρ­χουν όμως και ευαί­σθη­τα όντα που συνει­σφέ­ρουν το μερί­διό τους στην ανθρω­πό­τη­τα βάζο­ντας τους εαυ­τούς τους στη θέση εκεί­νων που βρί­σκο­νται μακριά  από το καθη­με­ρι­νό τους περι­βάλ­λον και τους αγα­πη­μέ­νους τους.

Ενώ ένας σημα­ντι­κός αριθ­μός μετα­να­στών τρέ­πο­νται σε φυγή λόγω της βίας και του πολέ­μου, πολ­λοί περισ­σό­τε­ροι αυτό-εξο­ρί­ζο­νται εξαι­τί­ας της έλλει­ψης δυνα­το­τή­των ή παρα­κι­νού­με­νοι από την αυτα­πά­τη της εργα­σί­ας με καλύ­τε­ρο εισό­δη­μα για τους ίδιους ή για να δώσουν οικο­νο­μι­κή βοή­θεια σε όσους έχουν μεί­νει πίσω.

Δεν είναι μόνο εκεί­νοι που δια­σχί­ζουν τα σύνο­ρα που μετα­να­στεύ­ουν. Επί­σης, εκεί­νοι που ανα­γκά­ζο­νται να εγκα­τα­λεί­ψουν την ύπαι­θρο, εκεί­νοι που εκδιώ­κο­νται από την επι­κρά­τειά τους με την επέ­κτα­ση των γεωρ­γι­κών τσι­φλι­κιών, με την κατα­σκευή τερά­στιων έργων, με την κατα­στρο­φή από τα ορυ­χεία, με την εξα­φά­νι­ση των πηγών βιο­πο­ρι­σμού στις αγρο­τι­κές περιο­χές ή με την ενθάρ­ρυν­ση μιας υπο­τι­θέ­με­νης βελ­τί­ω­σης των συν­θη­κών δια­βί­ω­σης στην πόλη.

Σχε­δόν όλοι, μέσα ή έξω από τη χώρα γέν­νη­σής τους, αντι­με­τω­πί­ζουν κίν­δυ­νο, εκμε­τάλ­λευ­ση, δια­χω­ρι­σμό, μερι­κή ή ολι­κή απώ­λεια δικαιω­μά­των και παρό­λα αυτά συνε­χί­ζουν το επι­κίν­δυ­νο ταξί­δι τους, ανα­ζη­τώ­ντας αυτό που φαντά­ζο­νται ότι θα είναι μια καλύ­τε­ρη ζωή.

Αυτό που προκαλεί τη μετανάστευση δε βρίσκεται μόνο στους τόπους προέλευσης

ιθαγένεια μια ανθρωπιστική απάντηση στη βία κατά των μεταναστών 2

Υπάρ­χουν 250 εκα­τομ­μύ­ρια διε­θνείς μετα­νά­στες, οι μισοί από τους οποί­ους είναι γυναί­κες και κορίτσια.

Περισ­σό­τε­ροι από 65 εκα­τομ­μύ­ρια έχουν ανα­γκα­στεί να μετα­να­στεύ­σουν λόγω πολέ­μου ή δίω­ξης, έξι φορές περισ­σό­τε­ροι από μια δεκα­ε­τία πριν. Το ένα τρί­το αυτών των ανθρώ­πων θεω­ρού­νται πρό­σφυ­γες και οι μισοί από τους πρό­σφυ­γες είναι παιδιά.

Συνή­θως επι­ση­μαί­νε­ται ως αιτία της μετα­νά­στευ­σης αυτό που συμ­βαί­νει στους τόπους προ­έ­λευ­σης. Πρέ­πει να προ­στε­θεί, ωστό­σο, ότι η καπι­τα­λι­στι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση στους τόπους προ­ο­ρι­σμού είναι επί­σης μία από τις δυνά­μεις που ενθαρ­ρύ­νουν το φαι­νό­με­νο. Λόγω της επι­σφα­λούς κατά­στα­σης, οι μετα­νά­στες ανα­γκά­ζο­νται να κάνουν εργα­σί­ες που ο τοπι­κός πλη­θυ­σμός δεν επι­θυ­μεί να ανα­λά­βει, με χαμη­λό­τε­ρους μισθούς και χει­ρό­τε­ρες από το κανο­νι­κό συν­θή­κες εργα­σί­ας ή χωρίς δικαιώ­μα­τα. Στις χώρες με συγκέ­ντρω­ση πλού­το, ένας ψυχρός υπο­λο­γι­σμός τους επι­τρέ­πει μερι­κές φορές να εργα­στούν επί­ση­μα, έτσι ώστε η συμ­βο­λή τους να εξι­σορ­ρο­πή­σει τη χρη­μα­το­δό­τη­ση των κρα­τών με γηραιούς πληθυσμούς.

Και αν όλα αυτά δεν ήταν αρκε­τά, ως κακο­πλη­ρω­μή για τις παρε­χό­με­νες υπη­ρε­σί­ες εξα­πλώ­νε­ται η ξενο­φο­βία ως μια μορ­φή χει­ρα­γώ­γη­σης της καθιε­ρω­μέ­νης εξου­σί­ας, κατη­γο­ρώ­ντας τους μετα­νά­στες ‑όπως συνέ­βη σε άλλες ιστο­ρι­κές στιγ­μές συστη­μι­κής κρί­σης- για τον κοι­νω­νι­κό στραγ­γα­λι­σμό που αυτές οι ίδιες δυνά­μεις παρά­γουν μέσω της παρά­λο­γης ανα­ζή­τη­σης κέρδους.

Αυτό σημαί­νει ότι η κοι­νω­νι­κή αγα­νά­κτη­ση δεν απο­σκο­πεί στη μετα­τρο­πή άδι­κων δομών, αλλά εκφορ­τί­ζε­ται στον αλλο­δα­πό ως μια βαλ­βί­δα κάθαρ­σης. Ο λόγος απόρ­ρι­ψης του μετα­νά­στη χρη­σι­μεύ­ει επί­σης ως εφαλ­τή­ριο για τον πολι­τι­κό οπορ­του­νι­σμό των δεξιών δια­κη­ρύ­ξε­ων, οι οποί­ες, εάν προ­χω­ρή­σουν, είναι ανα­πό­φευ­κτα ένα προ­οί­μιο για μεγα­λύ­τε­ρη αδι­κία και κατα­στο­λή του ίδιου του τοπι­κού πληθυσμού.

«Έρχονται για να πάρουν αυτό που είναι δικό μας»

Το προη­γού­με­νο επι­χεί­ρη­μα είναι συνή­θως μια φρά­ση που χρη­σι­μο­ποιεί­ται από εκεί­νους που πανη­γυ­ρί­ζουν, χωρίς να έχουν ιδιαί­τε­ρη αξία από μόνοι τους, ως «ντό­πιοι» ή ημε­δα­ποί του τόπου (πέραν του γεγο­νό­τος ότι στην ιστο­ρία τους συνή­θως έχουν σημά­δια μετα­νά­στευ­σης ισο­δύ­να­μα με αυτά στα οποία τώρα αντι­δρούν). Η κλο­πή που φοβού­νται τόσο πολύ σίγου­ρα υπάρ­χει. Ωστό­σο, οι κλέ­φτες είναι άλλοι.ιθαγένεια μια ανθρωπιστική απάντηση στη βία κατά των μεταναστών 3

ιθαγένεια μια ανθρωπιστική απάντηση στη βία κατά των μεταναστών 4

ιθαγένεια μια ανθρωπιστική απάντηση στη βία κατά των μεταναστών 5

ιθαγένεια μια ανθρωπιστική απάντηση στη βία κατά των μεταναστών 6

Πώς υπο­λο­γί­ζου­με την οικο­νο­μι­κή ζημιά που προ­κά­λε­σε η αποι­κιο­κρα­τία για 500 χρό­νια στις περιο­χές του Νότου; Πόσο ασή­μι, χρυ­σό, ξυλεία, είδη, μπα­νά­νες, ζάχα­ρη, κακάο, καφέ, καου­τσούκ, δια­μά­ντια, πετρέ­λαιο πήραν οι αυτο­κρα­το­ρί­ες; Πόσες ανθρώ­πι­νες ζωές πήραν χωρίς να προ­σφέ­ρουν καμία απο­ζη­μί­ω­ση; Πόση εργα­σία σκλά­βων εκμε­ταλ­λεύ­τη­καν χωρίς αμοι­βή ή κοι­νω­νι­κή άνο­δο; Πόση μετα­ποι­η­τι­κή ανά­πτυ­ξη εμπό­δι­σαν για να που­λή­σουν τα δικά τους προ­ϊ­ό­ντα; Για τους τόκους στην προ­κει­μέ­νη περί­πτω­ση – με αυτά τα μαθη­μα­τι­κά που δια­μορ­φώ­νουν με ζήλο όταν είναι αυτοί οι πιστω­τές – όλα τα χρή­μα­τα του Βορ­ρά δεν θα αρκού­σαν για να απο­ζη­μιώ­σουν τις ζημί­ες που προκλήθηκαν.

Ήρθαν και πήραν με τη βία ό,τι ήταν «δικό μας».

Δεν άγγι­ξαν ένα τέτοιου μεγέ­θους αδί­κη­μα και ξανά, μέσω ανα­γκα­στι­κών δανεί­ων και αμφι­λε­γό­με­νων πιστώ­σε­ων, οι τρά­πε­ζες του Βορ­ρά συνέ­χι­σαν να λεη­λα­τούν τα έθνη της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής, της Αφρι­κής και της Ασί­ας κατά τη μετα-αποι­κια­κή περί­ο­δο και μέχρι το τέλος του εικο­στού αιώ­να. Τα χρέη αυξή­θη­καν και δε γινό­ταν να πλη­ρω­θούν, ενώ διέ­φυ­γαν πολύ­τι­μοι πόροι που θα επέ­τρε­παν την τοπι­κή ανά­πτυ­ξη χωρίς εξάρτηση.

Σύμ­φω­να με τους υπο­λο­γι­σμούς της Παγκό­σμιας Τρά­πε­ζας: «Μετα­ξύ του 1980 και του 2000, ο Τρί­τος Κόσμος απο­ζη­μί­ω­σε τους πιστω­τές του λίγο περισ­σό­τε­ρο από 3.450.000.000.000 δολά­ρια (εάν θέλου­με να υπο­λο­γί­σου­με τις απο­ζη­μιώ­σεις που έγι­ναν από ολό­κλη­ρη την περι­φέ­ρεια, θα πρέ­πει να προ­σθέ­σου­με περισ­σό­τε­ρα από 640 δισε­κα­τομ­μύ­ρια δολά­ρια που επέ­στρε­ψαν οι χώρες του πρώ­ην ανα­το­λι­κού μπλοκ. Συνο­λι­κό ποσό για την Περι­φέ­ρεια: περί­που 4.100.000.000.000 δολά­ρια (Παγκό­σμια Τρά­πε­ζα, GDF, 2001)» [1]

Αυτά ούτε καν έφτασαν, αλλά και πάλι πήραν τα «δικά μας».

Αλλά τίπο­τα δεν αρκού­σε για την απλη­στία των οικο­νο­μι­κών ομί­λων του Βορ­ρά. Έτσι, με τις νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρες ιδε­ο­λο­γί­ες ως ένα νεο-αποι­κια­κό επι­χεί­ρη­μα, οι επι­χει­ρή­σεις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­θη­καν και έγι­ναν ιδιο­κτη­σία των διε­θνών εται­ρειών. Εάν υπήρ­χαν προ­βλή­μα­τα, δηλα­δή αν προ­σπα­θού­σα­με να ανα­κτή­σου­με την δικαιο­δο­σία για τους φυσι­κούς πόρους ή τις εθνι­κές στρα­τη­γι­κές εται­ρεί­ες, έπρε­πε να λύσου­με τις δια­μά­χες σε περιο­χές που κυβερ­νιού­νται από τον Βορ­ρά, πλη­ρώ­νο­ντας για άλλη μια φορά τερά­στια ποσά.

Ήρθαν, έφυ­γαν και ούτως ή άλλως πήραν τα πάντα. Ή σχε­δόν τα πάντα, αφή­νο­ντας ναι, οικο­λο­γι­κή, οικο­νο­μι­κή και ανθρώ­πι­νη ζημιά που δύσκο­λα επιδιορθώνεται.

Ταυ­τό­χρο­να, το «ελεύ­θε­ρο εμπό­ριο» πολ­λα­πλα­σιά­στη­κε και εφαρ­μό­στη­κε, πράγ­μα που σήμαι­νε ότι ο Νότος θα μπο­ρού­σε να συνε­χί­σει να εξά­γει πρω­το­γε­νή προ­ϊ­ό­ντα με αθέ­μι­τη ανταλ­λα­γή κεφα­λαιου­χι­κών αγα­θών ή κατα­σκευών, χωρίς τελω­νεια­κή προ­στα­σία για την ανά­πτυ­ξη των εθνι­κών βιο­μη­χα­νιών. Ξανά, ήρθαν για αυτό που είναι «δικό μας».

Και τέλος εμφα­νί­στη­κε το δια­δί­κτυο, με το οποίο με ένα κλικ κάποιος εμπο­ρεύ­ε­ται, υπο­χρη­μα­το­δο­τεί, εκμε­ταλ­λεύ­ε­ται και πώς να μη το δει κανείς, «το δικό μας» κατα­πνί­γε­ται για πολ­λο­στή φορά. Το δικό μας που ‑εξ ου και τα εισα­γω­γι­κά- δεν ήταν ποτέ πραγ­μα­τι­κά δικό μας. Επει­δή στο Νότο, η ιδιο­κτη­σία ήταν σχε­δόν πάντα στα χέρια των ολι­γαρ­χών και των κυβερ­νή­σε­ων που ο Βορ­ράς τοπο­θέ­τη­σε και καθαί­ρε­σε όταν δεν ήταν πια χρή­σι­μοι. Δεν άφη­σαν ούτε την αξιο­πρέ­πεια της κυριαρ­χί­ας, την πήραν και αυτήν.

✔️   Με αυτό το ιστο­ρι­κό, πώς γίνε­ται οι κυβερ­νή­σεις του Βορ­ρά να δια­μαρ­τύ­ρο­νται επει­δή πολ­λοί άνθρω­ποι φθά­νουν τώρα για να διεκ­δι­κή­σουν του­λά­χι­στον κάποια ψίχου­λα μιας κλεμ­μέ­νης πρό­νοιας; Οι κυβερ­νή­σεις που στή­νουν τοί­χους και φρά­κτες, που στή­νουν συνο­ρια­κούς στρα­τούς, είναι οι ίδιες που συνε­χί­ζουν να που­λούν όπλα που ανα­γκά­ζουν εκα­τομ­μύ­ρια ανθρώ­πους να μετα­να­στεύ­σουν απεγνωσμένα.

Αυτοί που ισχυ­ρί­ζο­νται ότι προ­σφέ­ρουν «ανθρω­πι­στι­κή βοή­θεια» είναι οι ίδιοι που συνε­χί­ζουν να λεη­λα­τούν τους πόρους σαν κάτι φυσι­κό ή ηθικό.

✔️   Πόσο αφε­λείς, κυνι­κές και υπο­κρι­τι­κές είναι οι κυβερ­νή­σεις της Ευρώ­πης και των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών, που δια­κη­ρύσ­σουν την υπε­ρά­σπι­ση των «ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των» και κατη­γο­ρούν άλλα έθνη πως τα παρα­βιά­ζουν! Πόσο ψευ­δής και αβά­σι­μος ο λόγος τους! Αντί να μιλά­νε για αυτό που πρέ­πει να γίνει, θα πρέ­πει να ξεκι­νή­σουν δίνο­ντας ένα παρά­δειγ­μα. Μια γιγα­ντιαία και δίκαιη ιστο­ρι­κή απο­κα­τά­στα­ση περι­μέ­νει τη σει­ρά της χωρίς καθυ­στέ­ρη­ση. Μέρος αυτής είναι η καθιέ­ρω­ση μιας οικου­με­νι­κής ιθαγένειας.

Οικουμενική Ιθαγένεια, για έναν κόσμο χωρίς τείχη

Τον Ιού­νιο του 2017, η διο­ρα­τι­κή κυβέρ­νη­ση του Έβο Μορά­λες διορ­γά­νω­σε στην Κοτσα­μπά­μπα της Βολι­βί­ας το Παγκό­σμιο Λαϊ­κό Συνέ­δριο για έναν Κόσμο χωρίς Τεί­χη προς την Οικου­με­νι­κή Ιθα­γέ­νεια. Στην τελι­κή δια­κή­ρυ­ξή του, η ανθρώ­πι­νη κινη­τι­κό­τη­τα είναι αδιαμ­φι­σβή­τη­τα αξιο­πρε­πής ως «ένα δικαί­ω­μα που έχει ρίζες στην ουσια­στι­κή ισό­τη­τα του ανθρώπου».

ιθαγένεια μια ανθρωπιστική απάντηση στη βία κατά των μεταναστών 7

Όσον αφο­ρά τη συστη­μι­κή ρίζα του θέμα­τος, το κεί­με­νο – που προ­τεί­νου­με να το δια­βά­σε­τε ολό­κλη­ρο – δηλώ­νει: «Έχου­με εξα­κρι­βώ­σει ως κύριες αιτί­ες αυτής της κρί­σης τις ένο­πλες συγκρού­σεις και τις στρα­τιω­τι­κές παρεμ­βά­σεις, την κλι­μα­τι­κή αλλα­γή και τις τερά­στιες οικο­νο­μι­κές ανι­σό­τη­τες μετα­ξύ και εντός των κρα­τών. Αυτές οι κατα­στρε­πτι­κές κατα­στά­σεις έχουν την προ­έ­λευ­σή τους στην κυρί­αρ­χη παγκό­σμια τάξη, η οποία με την υπερ­βο­λι­κή της απλη­στία για κέρ­δος και την οικειο­ποί­η­ση κοι­νών αγα­θών δημιουρ­γεί βία, προ­ω­θεί ανι­σό­τη­τες και κατα­στρέ­φει τη Μητέ­ρα Γη. Η μετα­να­στευ­τι­κή κρί­ση είναι μια από τις εκδη­λώ­σεις της συνο­λι­κής κρί­σης της νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρης παγκοσμιοποίησης».

✔️   Οι συμ­με­τέ­χο­ντες στη λαϊ­κή σύνο­δο κορυ­φής συνο­ψί­ζουν σε δέκα σημεία ένα προ­τει­νό­με­νο πρό­γραμ­μα, μετα­ξύ των οποί­ων ξεχω­ρί­ζει η αφαί­ρε­ση «των φυσι­κών τοί­χων που χωρί­ζουν τους λαούς, των αόρα­των νομι­κών τει­χών που διώ­κουν και ποι­νι­κο­ποιούν, τα νοη­τι­κά τοι­χώ­μα­τα που χρη­σι­μο­ποιούν το φόβο, τις δια­κρί­σεις και την ξενο­φο­βία για να μας χωρί­σουν μετα­ξύ μας τα αδέρ­φια. Παρο­μοί­ως, καταγ­γέλ­λου­με τα μιντια­κά τεί­χη που απο­κλεί­ουν ή στιγ­μα­τί­ζουν τους μετα­νά­στες και δεσμευό­μα­στε να προ­ω­θή­σου­με τη δημιουρ­γία εναλ­λα­κτι­κών μέσων επικοινωνίας».

✔️   Άλλες προ­τά­σεις ήταν, η απόρ­ρι­ψη της ποι­νι­κο­ποί­η­σης των μετα­να­στών, η εκτρο­πή πόρων από τον πόλε­μο σε προ­γράμ­μα­τα έντα­ξης, η κατα­πο­λέ­μη­ση «των εγκλη­μα­τι­κών δικτύ­ων που δια­κι­νούν ανθρώ­πους και η δια­κή­ρυ­ξη της εμπο­ρί­ας και δια­κί­νη­σης ανθρώ­πων ως εγκλη­μά­των κατά της ανθρωπότητας».

✔️   Ως θεμε­λιώ­δης δήλω­ση, το έγγρα­φο αυτό προ­τρέ­πει «να ξεπε­ρα­στεί η ηγε­μο­νι­κή προ­ο­πτι­κή της μετα­να­στευ­τι­κής πολι­τι­κής που θέτει τη δια­χεί­ρι­ση της μετα­νά­στευ­σης με «τακτι­κό, οργα­νω­μέ­νο και ασφα­λή» τρό­πο, σε ένα ανθρω­πι­στι­κό όρα­μα που επι­τρέ­πει την υπο­δο­χή, την προ­στα­σία, την προ­ώ­θη­ση και την έντα­ξη των μεταναστών».

✔️   Η ανα­φο­ρά σε μια «τακτι­κή, οργα­νω­μέ­νη και ασφα­λή» μετα­νά­στευ­ση δεν είναι τυχαία, δεδο­μέ­νου ότι πρό­κει­ται για τους βασι­κούς όρους της Παγκό­σμιας Συμ­φω­νί­ας για τη Μετα­νά­στευ­ση που υπο­γρά­φη­κε στο Μαρα­κές (Δεκέμ­βριος 2018), στην οποία τελι­κά προ­σχώ­ρη­σαν 156 χώρες (από τις 193 που συν­θέ­τουν το Σύστη­μα των Ηνω­μέ­νων Εθνών).

✔️   Η συμ­φω­νία είναι μη δεσμευ­τι­κή γύρω από είκο­σι τρεις στό­χους που, παρά το γεγο­νός ότι επι­κυ­ρώ­νει εγγυ­ή­σεις για βασι­κά δικαιώ­μα­τα όπως «μέτρα κατά της εμπο­ρί­ας και δια­κί­νη­σης ανθρώ­πων, απο­φυ­γή του δια­χω­ρι­σμού των οικο­γε­νειών, χρή­ση της κρά­τη­σης μετα­να­στών μόνο ως τελευ­ταία επι­λο­γή ανα­γνω­ρί­ζο­ντας το δικαί­ω­μα των παρά­τυ­πων μετα­να­στών να λαμ­βά­νουν υγειο­νο­μι­κή περί­θαλ­ψη και εκπαί­δευ­ση στις χώρες προ­ο­ρι­σμού τους» [2], δεν προ­χω­ρά πέρα ​​από το status quo ενός κόσμου άνι­σων ευκαι­ριών ζωής.

✔️   Στο κεί­με­νο, τα κρά­τη δεσμεύ­ο­νται να συνερ­γα­στούν με τις απο­στο­λές έρευ­νας και διά­σω­σης όσον αφο­ρά τη διά­σω­ση των μετα­να­στών, μια προ­ϋ­πό­θε­ση που δεί­χνει το πλή­ρες ψεύ­δος με τις καθη­με­ρι­νές διώ­ξεις, τις φυλα­κί­σεις και την έλλει­ψη βοή­θειας προς τους μετανάστες.

✔️   Επι­πλέ­ον, οι υπο­γρά­φο­ντες της συμ­φω­νί­ας υπό­σχο­νται να «εξα­σφα­λί­σουν μια «ασφα­λή και αξιο­πρε­πή» επι­στρο­φή στους μετα­νά­στες που απε­λαύ­νο­νται και να μην απε­λά­σουν εκεί­νους που αντι­με­τω­πί­ζουν «πραγ­μα­τι­κό και προ­βλέ­ψι­μο κίν­δυ­νο» θανά­του, βασα­νι­στη­ρί­ων ή άλλης απάν­θρω­πης μετα­χεί­ρι­σης». Ο κίν­δυ­νος αυτός υπο­λο­γί­ζε­ται από μια γρα­φειο­κρα­τία που δρα σύμ­φω­να με τις παρα­μέ­τρους και τις απαι­τή­σεις ενός εύπο­ρου κόσμου.

✔️   Δεν θα μπο­ρού­σε κανείς να περι­μέ­νει περισ­σό­τε­ρα από ένα διε­θνές σύστη­μα, του οποί­ου ο τωρι­νός άξο­νας είναι να προ­στα­τεύ­ει και να μην επη­ρε­ά­ζει τα συμ­φέ­ρο­ντα της εξου­σί­ας. Εν ολί­γοις, κάτω από την προ­στα­σία της εθνι­κής νομο­θε­σί­ας και του «ορθο­λο­γι­σμού», η συμ­φω­νία αυτή εξα­σφα­λί­ζει στις χώρες υπο­δο­χής ότι θα έχουν μετα­νά­στευ­ση σύμ­φω­να με τη δική τους τάξη, τις δικές τους ανά­γκες και τη δική τους ευκο­λία. Ωστό­σο, χώρες όπως οι Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες, το Ισρα­ήλ, η Χιλή, η Αυστρία, η Ουγ­γα­ρία, η Δομι­νι­κα­νή Δημο­κρα­τία, η Πολω­νία, η Εσθο­νία, η Βουλ­γα­ρία, η Τσε­χι­κή Δημο­κρα­τία και η Αυστρα­λία θεώ­ρη­σαν πάρα πολ­λές τις εγγυ­ή­σεις και απέ­συ­ραν την έγκρι­σή τους.

Μια ανθρωπιστική οπτική της μετανάστευσης

Η μετά­βα­ση προς ένα ανθρω­πι­στι­κό όρα­μα για τη μετα­νά­στευ­ση σημαί­νει να απαλ­λα­γού­με από ένα φεου­δαρ­χι­κό βλέμ­μα, αγκυ­ρο­βο­λη­μέ­νο στην υπο­τα­γή των ανθρώ­πων σε μια ταυ­τό­τη­τα με βάση τη φύση, φυσι­κά τοπο­θε­τη­μέ­νη και ακί­νη­τη. Οι τερά­στιες ευκο­λί­ες που έχουν επι­τευ­χθεί στην ανθρώ­πι­νη κινη­τι­κό­τη­τα, η συντό­μευ­ση του χρό­νου και του χώρου ενθαρ­ρύ­νουν να αρθούν τα εμπό­δια στην ελεύ­θε­ρη μετακίνηση.

Τα εμπό­δια στην οικου­με­νι­κή υπη­κο­ό­τη­τα, στην ελεύ­θε­ρη και καλο­δε­χού­με­νη μετε­γκα­τά­στα­ση των ανθρώ­πων οπου­δή­πο­τε στη Γη, απο­τε­λούν εμπό­δια προη­γού­με­νης επο­χής, αλλά και αντι­φά­σεις που προ­κύ­πτουν από το συμ­φέ­ρον για δια­τή­ρη­ση παρά­νο­μων παρο­χών εις βάρος της οδύ­νης των άλλων.

✔️   Ο νεο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός προ­ω­θεί την ελεύ­θε­ρη κινη­τι­κό­τη­τα του κεφα­λαί­ου και του εμπο­ρί­ου χωρίς σύνο­ρα, ενώ ταυ­τό­χρο­να ποι­νι­κο­ποιεί και χρη­σι­μο­ποιεί τους φτω­χούς μετα­νά­στες. Έτσι, οι χώρες με τη μεγα­λύ­τε­ρη οικο­νο­μι­κή δύνα­μη αρνού­νται να μοι­ρα­στούν τη γνώ­ση και την τεχνο­λο­γι­κή ανά­πτυ­ξη με τόπους όπου υπάρ­χει μόνο έλλει­ψη και στη συνέ­χεια απω­θούν όσους χτυ­πούν την πόρ­τα τους ζητώ­ντας βοήθεια.

✔️   Αντί­θε­τα, με την υιο­θέ­τη­ση μιας ανθρω­πι­στι­κής διά­στα­σης στη μετα­νά­στευ­ση υπο­στη­ρί­ζε­ται θερ­μά η ιδέα της ανα­νε­ω­μέ­νης συνά­ντη­σης πολι­τι­σμών και ανθρώ­πων, εκτι­μά­ται ειλι­κρι­νά και απο­τε­λε­σμα­τι­κά η αξία και η ισό­τη­τα κάθε ιδιαί­τε­ρης ταυ­τό­τη­τας. Μοι­ρά­ζο­νται οι καρ­ποί της συλ­λο­γι­κής ανθρώ­πι­νης προ­σπά­θειας που δημιουρ­γή­θη­κε κατά τη διάρ­κεια αιώ­νων, χωρίς καμία απαίτηση.

Ανα­γνω­ρί­ζε­ται η δικαιο­σύ­νη για να ανα­λά­βει την ιστο­ρι­κή απο­κα­τά­στα­σης της αποι­κιο­κρα­τι­κής εκδί­ω­ξης και το κλεί­σι­μο ενός μεγά­λου ιστο­ρι­κού κεφα­λαί­ου των οικο­νο­μιών που βασί­ζο­νται στον πόλε­μο. Δονεί­ται με τη δυνα­τό­τη­τα συνερ­γα­σί­ας, αλλη­λεγ­γύ­ης και ενσυ­ναί­σθη­σης μετα­ξύ των λαών.

Εμπνε­ό­με­νοι από μια ανθρω­πι­στι­κή οπτι­κή σημαί­νει να γιορ­τά­ζου­με τη μετα­νά­στευ­ση, ανα­γνω­ρί­ζο­ντας την ιστο­ρι­κή πορεία των ανθρώ­πι­νων ομά­δων προς τους ορί­ζο­ντες της συμ­βο­λής και της ένω­σης. Εν συντο­μία, σημαί­νει να ανα­λά­βου­με την ενό­τη­τα της δια­φο­ρε­τι­κό­τη­τας ως ένα έργο προς ένα κοι­νό χώρο, το Παγκό­σμιο Ανθρώ­πι­νο Έθνος.


[1] Toussaint, Eric. Οι μετα­φο­ρές από το νότο προς το βορ­ρά. Το χρη­μα­τι­στή­ριο ή η ζωή. Τα χρη­μα­το­οι­κο­νο­μι­κά ενα­ντί­ον των λαών. CLACSO (2004) Μπου­έ­νος Άιρες.

[2] Παγκό­σμια Συμ­φω­νία για τη Μετα­νά­στευ­ση, τι υπο­χρε­ώ­σιες και τι πλε­ο­νε­κτή­μα­τα έχει; Ηνω­μέ­να Έθνη. https://news.un.org/es/story/2018/12/1447231 στις 20/07/2019


(*) Οι φωτο­γρα­φί­ες είναι επι­λεγ­μέ­νες από τον Javier Tolcachier


Επι­μέ­λεια  Ομά­δα ¡H.lV.S!

Επι­κοι­νω­νία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο