Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Οι κομμουνιστές έσωσαν την αξιοπρέπεια ενός λαού

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Έβγα­λαν «φιρ­μά­νι» απα­γό­ρευ­σης των συνα­θροί­σε­ων την ημέ­ρα του Πολυ­τε­χνεί­ου με πρό­σχη­μα την πανδημία.

Μίλη­σαν για «εγκλη­μα­τι­κή στά­ση» του ΚΚΕ αυτοί που εδώ και μήνες εγκλη­μα­τούν απέ­να­ντι στον ελλη­νι­κό λαό, αφή­νο­ντας χώρους δου­λειάς, νοσο­κο­μεία, σχο­λεία και μέσα μετα­φο­ράς απρο­στά­τευ­τα απέ­να­ντι στην πανδημία.

Κατέ­βα­σαν 6.000 αστυ­νο­μι­κούς στο κέντρο της Αθή­νας, δημιουρ­γώ­ντας μια εν δυνά­μει υγειο­νο­μι­κή βόμ­βα, μαζί με drones, ελι­κό­πτε­ρα και «αύρες» για να κατα­στεί­λουν οποια­δή­πο­τε συγκέντρωση.

Έβα­λαν τα προ­πα­γαν­δι­στι­κά τους μέσα να δου­λεύ­ουν υπε­ρω­ρί­ες για να συκο­φα­ντή­σουν το ΚΚΕ και το εργα­τι­κό-λαϊ­κό κίνη­μα, κάνο­ντας επί­κλη­ση στις ευαι­σθη­σί­ες των απα­ντα­χού πρό­θη­μων «κυρ-Παντε­λή­δων» αυτού του τόπου.

Των ίδιων «κυρ-Παντε­λή­δων» που είναι έτοι­μοι να λοι­δο­ρή­σουν τους «ανεύ­θυ­νους κομ­μου­νι­στές» που πραγ­μα­το­ποιούν μια άρι­στα οργα­νω­μέ­νη και με όλα τα μέτρα ασφα­λεί­ας συγκέ­ντρω­ση, αλλά ουδό­λως ενο­χλού­ναι από την σαρ­δε­λο­ποί­η­ση στα μέσα μαζι­κής μετα­φο­ράς, τις ελλεί­ψεις σε ΜΕΘ και ιατρι­κό προ­σω­πι­κό, το φιά­σκο της τηλεκ­παί­δευ­σης και τα κυβερ­νη­τι­κά «μπα­ξί­σια» στους μεγαλοκλινικάρχες.

Σαν είδαν πως το σχέ­διο τους δεν έβγαι­νε, έβα­λαν τα ΜΑΤ να χτυ­πή­σουν την ειρη­νι­κή συγκέ­ντρω­ση, να προ­πη­λα­κί­σουν βου­λευ­τές και δια­δη­λω­τές, να στοι­βά­ξουν χωρίς κανέ­να μέτρο προ­στα­σί­ας συλ­λη­φθέ­ντες σε κλού­βες, να δημιουρ­γή­σουν όργιο βίας και κατα­στο­λής για να αμαυ­ρώ­σουν την δια­δή­λω­ση και την ίδια την επέτειο.

Οι ένο­χοι θέλη­σαν να ντρο­πιά­σουν τους κομ­μου­νι­στές. Μα οι κομ­μου­νι­στές τους έρι­ξαν την ντρο­πή στα μού­τρα τους.

Οι από­γο­νοι των «Ράλ­λη­δων», των «Έβερτ» και των «Αβέ­ρωφ» επι­χεί­ρη­σαν να μαγα­ρί­σουν τους κομ­μου­νι­στές. Μα, και πάλι, οι κομ­μου­νι­στές τους ξεμπρόστιασαν.

Οι απα­γο­ρεύ­σεις, η κατα­στο­λή, έπε­σαν στο κενό και οι «νόμοι τους» — αυτό που ο Λένιν απο­κα­λού­σε «έκφρα­ση της θέλη­σης των κυρί­αρ­χων τάξε­ων» — έγι­ναν κουρελόχαρτο.

Όσο για τους κομ­μου­νι­στές, έσω­σαν για άλλη μια φορά την αξιο­πρέ­πεια και περη­φά­νεια ενός ολό­κλη­ρου λαού.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο