Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Οι οπλαρχηγοί, οι πυρπολητές και ο … Κ. Μητσοτάκης

 Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

«…οι οπλαρ­χη­γοί και οι πυρ­πο­λη­τές του και­ρού μας είναι οι για­τροί και οι νοση­λευ­τές: Οι ήρω­ες με τις λευ­κές και τις πρά­σι­νες μπλού­ζες. Οφεί­λου­με να τους εξο­πλί­σου­με με τα πολε­μο­φό­δια που σώζουν ζωές. Και να τους δώσου­με δύνα­μη και φρό­νη­μα, πει­θαρ­χώ­ντας στις συστά­σεις τους…»

 (Από το μήνυ­μα του πρω­θυ­πουρ­γού στις 25 Μαρτίου)

Για μία ακό­μη φορά η παν­δη­μία αντι­με­τω­πί­ζε­ται από τους κυβερ­νώ­ντες και με όρους επι­κοι­νω­νια­κής δια­χεί­ρι­σης με το βλέμ­μα στο μέλ­λον. Έτσι στα τακτι­κά του διαγ­γέλ­μα­τα ο Κ. Μητσο­τά­κης, εμφα­νί­ζε­ται ως «εθνάρ­χης» και ουσια­στι­κά πότε θυμί­ζει Τσώρ­τσιλ στον Β’ Παγκό­σμιο, πότε Ρού­σβελτ, αξιο­ποιεί μεγά­λους Έλλη­νες ποι­η­τές,  ενώ ήταν προ­φα­νής και η χρη­σι­μο­ποί­η­ση της επα­νά­στα­σης του ’21 για να προ­σαρ­μό­σει τα μηνύ­μα­τα της στο σήμερα…

Ο ηρω­ι­σμός των για­τρών και του νοση­λευ­τι­κού προ­σω­πι­κού των Δημό­σιων Νοσο­κο­μεί­ων δεν είναι, αλλά ούτε και απο­δει­κνύ­ε­ται μόνο στην κρί­σι­μη αυτή περί­ο­δο. Ήταν όλα τα προη­γού­με­να χρό­νια που οι κυβερ­νή­σεις (και της Ν.Δ) κατε­δά­φι­ζαν ότι είχε απο­μεί­νει από το Δημό­σιο Σύστη­μα Υγεί­ας. Ήταν αυτοί που ουσια­στι­κά το κρα­τού­σαν όρθιο «με νύχια και με δόντια», ενώ εισέ­πρατ­ταν και την συκο­φα­ντία πολ­λών που σήμε­ρα υπο­τί­θε­ται τους «χει­ρο­κρο­τούν» («τεμπέ­λη­δες», «μιζα­δό­ροι» κ.α) αλλά και την αυταρ­χι­κή αντι­με­τώ­πι­ση των κινη­το­ποι­ή­σε­ων τους.

Τους βαφτί­ζουν «ήρω­ες» και τους «ανε­βά­ζουν στα ουρά­νια» ενώ τα προη­γού­με­να χρό­νια τους πετσό­κο­βαν μισθούς και εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα, που γενί­κευαν τις ελα­στι­κές σχέ­σεις εργα­σί­ας, που τους έστελ­λαν ως «διοι­κη­τές» (μάνα­τζερ ουσια­στι­κά για­τί αντι­με­τώ­πι­ζαν και αντι­με­τω­πί­ζουν την Υγεία ως «εμπό­ρευ­μα), συνή­θως μικρο­με­σαία στε­λέ­χη τους για­τί δεν «χωρού­σαν αλλού». Αυτή ήταν η «υπό­λη­ψη» που έτρε­φαν στους λει­τουρ­γούς της Δημό­σιας Υγεί­ας (που έκα­ναν και κάνουν με αυτο­θυ­σία το καθή­κον τους).

Τους βαφτί­ζουν «ήρω­ες» αυτοί πους και σήμε­ρα τους ρίχνουν στη μάχη (ως «ανα­λώ­σι­μους ουσια­στι­κά) χωρίς τα απα­ραί­τη­τα μέσα και εφό­δια όπως άλλω­στε από την πρώ­τη στιγ­μή καταγ­γέλ­λουν τα συν­δι­κα­λι­στι­κά τους όργα­να (χωρίς όμως αυτό να φτά­νει στα μεγά­λα και ελεγ­χό­με­να ΜΜΕ).

«Οπλαρ­χη­γοί και πυρ­πο­λη­τές» χαρα­κτη­ρί­ζο­νται εγκω­μια­στι­κά, από μία κυβέρ­νη­ση που στο πρό­σφα­το προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό της (τον πρώ­το ως νέα κυβέρ­νη­ση , Δεκέμ­βρης 2019) άλλα έπρα­ξε. Πιο συγκε­κρι­μέ­να είχα­με μεί­ω­ση της κρα­τι­κής δαπά­νης σε βάρος της υγεί­ας και πρό­νοιας του λαού που έφτα­σε στα 182 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ, ποσό που έρχε­ται να προ­στε­θεί στη συνο­λι­κή μεί­ω­ση, κατά 28%, στη χρη­μα­το­δό­τη­ση που έχει συντε­λε­στεί από της κυβερ­νή­σεις τα τελευ­ταία χρό­νια, δηλα­δή τη περί­ο­δο της κρί­σης. Με τις νέα αυτές περι­κο­πές να σημαί­νουν και νέα μεί­ω­ση της χρη­μα­το­δό­τη­σης των δημό­σιων νοσο­κο­μεί­ων, εντεί­νο­ντας την άθλια κατά­στα­ση με τις ελλεί­ψεις σε ΜΕΘ, συρ­ρί­κνω­ση υπη­ρε­σιών, περισ­σό­τε­ρα ράν­τζα κ.α

«Οπλαρ­χη­γοί και πυρ­πο­λη­τές» χαρα­κτη­ρί­ζο­νται από μία παρά­τα­ξη που ιστο­ρι­κά ένοιω­θε «αλλερ­γία» και αντι­με­τώ­πι­ζε με κατα­στο­λή κάθε τι επα­να­στα­τι­κό, κλεί­νο­ντας στα «μπου­ντρού­μια» όχι μόνο τους οπλαρ­χη­γούς του ’21 αλλά και αργό­τε­ρα τους αγω­νι­στές της ΕΑΜι­κής αντίστασης…

Και όταν με το καλό τελειώ­σει η παν­δη­μία (και πρό­θε­σή τους είναι μία σει­ρά μέτρα που πάρ­θη­καν «έκτα­κτα» να μεί­νουν..) τότε θα δού­με την ποιό­τη­τα των συναι­σθη­μά­των τους, μετά το χει­ρο­κρό­τη­μα….

Και φυσι­κά όλοι εμείς (σήμε­ρα σε «κατ’ οικον περιο­ρι­σμόν»…) να σκε­φτού­με ουσια­στι­κά για τους πραγ­μα­τι­κούς υπεύ­θυ­νους, να μην σιω­πή­σου­με και να γίνου­με αύριο οι πραγ­μα­τι­κοί «ήρω­ες», παίρ­νο­ντας την υπό­θε­ση του μέλ­λο­ντος μας στα δικά μας χέρια, απέ­να­ντι σ’αυτούς που «πυρ­πο­λούν» κατ’ εξα­κο­λού­θη­ση τις ζωές μας.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο