Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ομερτά της «αριστεράς» και της «προόδου»

Πριν λίγες ώρες πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε η πιο απο­τρό­παια σφα­γή μετα­να­στών σε ευρω­παϊ­κό έδα­φος στη Μελί­για, μία παρά­κτια περιο­χή στη βόρεια ακτή της Αφρι­κής, η οποία απο­τε­λεί έδα­φος της Ισπανίας.

Την Παρα­σκευή 2.000 μετα­νά­στες από διά­φο­ρες χώρες της Αφρι­κής επι­χεί­ρη­σαν να περά­σουν τα σύνο­ρα του Μαρό­κο και να εισέλ­θουν στη Μελί­για, ελπί­ζο­ντας από εκεί να μπο­ρέ­σουν να φτά­σουν στην Ευρώ­πη και να βρουν μια καλύ­τε­ρη ζωή. Τους υπο­δέ­χθη­καν, όμως, από την αρχή οι «αξί­ες» της ΕΕ… Αυτό που ακο­λού­θη­σε είναι δύσκο­λο να περι­γρα­φεί με λόγια.

Πρό­κει­ται για εικό­νες που παρα­πέ­μπουν σε πρα­κτι­κές εξό­ντω­σης, με νεκρούς, μισο­ζώ­ντα­νους και ζωντα­νούς ανθρώ­πους να είναι στοι­βαγ­μέ­νοι σαν σακιά, με τα γκλοπ της μαρο­κι­νής και της ισπα­νι­κής συνο­ριο­φυ­λα­κής να συνε­χί­ζουν να πέφτουν στα κορ­μιά τους, με τις κάν­νες των όπλων τους να τους σημα­δεύ­ουν μην τυχόν και ζωντα­νέ­ψουν… Εικό­νες «γρο­θιά στο στο­μά­χι» κάθε προ­ο­δευ­τι­κού ανθρώ­που, κάθε αγω­νι­στή σε όποια χώρα κι αν βρί­σκε­ται, όποια γλώσ­σα και να μιλάει.

Μέχρι στιγ­μής έχουν κατα­γρα­φεί 23 νεκροί (σύμ­φω­να με άλλες πηγές οι νεκροί έχουν φτά­σει τους 37) και εκα­το­ντά­δες τραυματίες.

Ωστό­σο αυτό το έγκλη­μα «δια­βά­ζε­ται» λίγο δια­φο­ρε­τι­κά στη χώρα μας, από τα πολι­τι­κά κόμ­μα­τα και τους προ­πα­γαν­δι­στι­κούς τους βραχίονες.

Ο μηχα­νι­σμός της ΝΔ στα Μέσα Κοι­νω­νι­κής Δικτύ­ω­σης επι­χαί­ρει για τη σφα­γή. Άλλω­στε οι δηλώ­σεις του «προ­ο­δευ­τι­κού» πρω­θυ­πουρ­γού της Ισπα­νί­ας, Πέδρο Σάν­τσεθ, περί «εισβο­λέ­ων» που «απεί­λη­σαν την εδα­φι­κή ακε­ραιό­τη­τα της Ισπα­νί­ας» τους ται­ριά­ζουν «γάντι».

Αυτό που «βγά­ζει μάτι», όμως, είναι η στά­ση του ΣΥΡΙΖΑ. Αν εξαι­ρέ­σει κανείς ορι­σμέ­να δημο­σιεύ­μα­τα φιλι­κών του ΜΜΕ που, λίγο-πολύ, ρίχνουν την ευθύ­νη για το μακε­λειό στους μετα­νά­στες που… έπε­σαν από τον φρά­χτη, στον ΣΥΡΙΖΑ επί 72 ώρες επι­κρα­τού­σε «άκρα του τάφου σιω­πή», για να βγει τελι­κά σήμε­ρα το μεση­μέ­ρι μια δήλω­ση του ευρω­βου­λευ­τή του, Κ. Αρβα­νί­τη, στην οποία δεν υπάρ­χει καν η λέξη «Ισπα­νία», αλλά υπάρ­χουν οι γνω­στές κλά­ψες για την «παρα­βί­α­ση των αρχών πάνω στις οποί­ες έχει θεμε­λιω­θεί η ΕΕ». Για­τί όλα αυτά;

— Για­τί η ισπα­νι­κή κυβέρ­νη­ση είναι το ίνδαλ­μα του ΣΥΡΙΖΑ. Μας την περι­φέ­ρει σαν μοντέ­λο στην πασα­ρέ­λα με κάθε αφορ­μή, αλλά για το έγκλη­μα στη Μελί­για ούτε φωνή, ούτε ακρό­α­ση. Ο ίδιος ΣΥΡΙΖΑ που κατά τ’ άλλα θα συγκρου­στεί με τους «ντα­βα­τζή­δες», με τους «ισχυ­ρούς» και τη «δια­πλο­κή της ΝΔ», δεν μπο­ρεί να ψελ­λί­σει ούτε ένα φωνή­εν για το έγκλη­μα που φέρει την υπο­γρα­φή των Ισπα­νών συνε­ταί­ρων του…

— Για­τί η πολι­τι­κή που δολο­φο­νεί μετα­νά­στες στα σύνο­ρα, στο Αιγαίο, τη Μάλ­τα, την Κύπρο, τη Μελί­για και φυλα­κί­ζει όσους δεν δολο­φό­νη­σε, είναι η πολι­τι­κή της ΕΕ, που ευλα­βι­κά εφαρ­μό­ζουν και μαζί δια­μόρ­φω­σαν και οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις. Κανείς δεν έχει ξεχά­σει, όσο και αν θα το ήθε­λαν ορι­σμέ­νοι, τον Αϊλάν και όλους τους Αϊλάν, ούτε και το κολα­στή­ριο της Μόριας και τις κυβερ­νή­σεις με τις οποί­ες λειτούργησε.

Κάπως έτσι εξη­γεί­ται και το για­τί η ευαι­σθη­σία των κατά τ’ άλλα δικαιω­μα­τι­στών, εξα­ντλεί­ται στη σωστή κατα­δί­κη της θανά­τω­σης του χιμπα­τζή στο Αττι­κό Πάρκο…

Το έγκλη­μα στη Μελί­για δεν θα περά­σει στα αζή­τη­τα, δεν θα «θαφτεί». Θα προ­στε­θεί στη μακρά λίστα των εγκλη­μά­των του καπι­τα­λι­σμού με θύτη τη σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή κυβέρ­νη­ση της Ισπα­νί­ας και την πολι­τι­κή της ΕΕ.

902.gr

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο