Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ούτε η λαϊκή επανάσταση θα επιβληθεί με τριαντάφυλλα, κ. Βορίδη

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

«Η επι­βο­λή του νόμου θα ευχό­μα­σταν να γίνε­ται με προ­σφο­ρά τρια­ντά­φυλ­λων. Δεν έχει κατα­στεί αυτό δυνα­τό. Η επι­βο­λή του νόμου εμπε­ριέ­χει στοι­χεία ανα­γκα­στι­κό­τη­τας –το λέω γλυ­κά. Το ξύλο είναι στοι­χείο ανα­γκα­στι­κό­τη­τας». Αυτά δήλω­σε σε συνέ­ντευ­ξη του σήμε­ρα στον ΣΚΑΪ ο υπουρ­γός Αγρο­τι­κής Ανά­πτυ­ξης Μ. Βορίδης.

Δεν έχει άδι­κο. Μέσα στον κυνι­σμό του, ο υπουρ­γός εξέ­φρα­σε μια μεγά­λη αλή­θεια: Στις ταξι­κές κοι­νω­νί­ες, η επι­βο­λή του νόμου και της τάξης είναι άρρη­κτα συν­δε­δε­μέ­νη με τη βία.

Στις συν­θή­κες της αστι­κής δημο­κρα­τί­ας το κρά­τος απο­τε­λεί όργα­νο επι­βο­λής της κυριαρ­χί­ας της άρχου­σας αστι­κής τάξης. Η επι­βο­λή αυτής της κυριαρ­χί­ας γίνε­ται ανα­πό­φευ­κτα με την χρή­ση, άλλο­τε καλυμ­μέ­νης και άλλο­τε ανοι­χτής, βίας.

Στο πλαί­σιο αυτό, η αστι­κή εξου­σία και τα φερέ­φω­να της προ­πα­γαν­δί­ζουν τη βία ως απο­κλει­στι­κά νόμι­μο δικαί­ω­μα της κρα­τι­κής πολι­τι­κής, προς όφε­λος δήθεν της «κοι­νω­νι­κής ειρή­νης» και της «ασφά­λειας των πολι­τών». Με αυτόν τον τρό­πο επι­χει­ρούν να επι­βάλ­λουν «σιγή νεκρο­τα­φεί­ου» στην κοι­νω­νία, να κάμ­ψουν τις λαϊ­κές αντι­δρά­σεις, να εκφο­βί­σουν το εργα­τι­κό κίνη­μα και τη νεο­λαία. Η εμπει­ρία των τελευ­ταί­ων δεκα­ε­τιών, όλων των μέχρι τώρα αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων στη χώρα μας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ), επι­βε­βαιώ­νει του λόγου το αληθές. 

Τα λόγια του υπουρ­γού Βορί­δη αντα­να­κλούν τη βού­λη­ση της αστι­κής τάξης να δια­φυ­λά­ξει, με κάθε τρό­πο και μέσο, την εξου­σία της απέ­να­ντι στον εργα­ζό­με­νο λαό. Όπως υπο­γράμ­μι­ζε ο Λένιν «δεν υπάρ­χει ούτε ένα κρά­τος οσο­δή­πο­τε δημο­κρα­τι­κό, το οποίο να μην έχει παρα­θυ­ρά­κια ή εξαι­ρέ­σεις στο σύνταγ­μά του που να εξα­σφα­λί­ζουν στην αστι­κή τάξη τη δυνα­τό­τη­τα να εξα­πο­λύ­ει στρα­τό ενά­ντια στους εργά­τες, να κηρύσ­σει το στρα­τιω­τι­κό νόμο κλπ. σε περί­πτω­ση “παρα­βί­α­σης της δημό­σιας τάξης” — Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, όπο­τε η κατα­πιε­ζό­με­νη τάξη “παρα­βιά­ζει” τη θέση της στο σύστη­μα της μισθω­τής δου­λιάς και προ­σπα­θεί να ζήσει με μη δου­λι­κό τρό­πο» (Β.Ι.Λένιν, Η προ­λε­τα­ρια­κή επα­νά­στα­ση και ο απο­στά­της Κάου­τσκι, Σύγ­χρο­νη Επο­χή, 2005).

Και πράγ­μα­τι, η «δαμό­κλειος σπά­θη» του «νόμου» και της «τάξης» κρέ­με­ται πάντα πάνω από τα κεφά­λια όλων όσοι αντι­δρούν στην εκμε­τάλ­λευ­ση, όσων αμφι­σβη­τούν την εξου­σία του κεφα­λαί­ου, όσων παλεύ­ουν ενά­ντια στις αντι­λαϊ­κές πολι­τι­κές και τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους. Εκεί που τελειώ­νει το χέρι της αστι­κής δικαιο­σύ­νης που βγά­ζει παρά­νο­μες και κατα­χρη­στι­κές τις απερ­γί­ες, αρχί­ζουν τα γκλοπ των ΜΑΤ έτοι­μα να σακα­τέ­ψουν δια­δη­λω­τές, φοι­τη­τές, συντα­ξιού­χους που θα τολ­μή­σουν να δια­τα­ρά­ξουν την «έννο­μη τάξη». 

Είναι, επο­μέ­νως, ειλι­κρι­νής η παρα­δο­χή του υπουρ­γού ότι η επι­βο­λή της αστι­κής εξου­σί­ας εμπε­ριέ­χει στοι­χεία ανα­γκα­στι­κό­τη­τας και μπό­λι­κη βία. Μόνο που εδώ, οφεί­λου­με να υπεν­θυ­μί­σου­με αυτό που η τάξη των «Βορί­δη­δων» γνω­ρί­ζει πολύ καλά: Η κοι­νω­νι­κή επα­νά­στα­ση και η ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος δεν θα γίνει με τριαντάφυλλα. 

Έτσι όπως ακρι­βώς το είχε δια­τυ­πώ­σει ο Μαρξ: «Οφεί­λου­με να δηλώ­σου­με στις κυβερ­νή­σεις: ξέρου­με ότι είστε ένο­πλη δύνα­μη, στραμ­μέ­νη κατά του προ­λε­τα­ριά­του. Εμείς θα δρά­σου­με ενα­ντί­ον σας ειρη­νι­κά, εκεί όπου αυτό θα είναι για μας δυνα­τό, και ένο­πλα, όταν αυτό γίνει ανα­πό­φευ­κτο» (Ομι­λία Κ. Μαρξ στο Λον­δί­νο, 1871).

____________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο