Ούτε σαν τίτλος

Μια γνω­στή «αλε­πού» από τα παλιά, ο Τζέ­φρι Πάιατ, πρώ­ην πρέ­σβης των ΗΠΑ στην Ελλά­δα και νυν βοη­θός υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών για θέμα­τα Ενερ­γεια­κών Πόρων, ακού­γε­ται ως ο πιθα­νό­τε­ρος να ανα­λά­βει μια «πολύ σοβα­ρή προ­σπά­θεια επί­λυ­σης των προ­βλη­μά­των ανά­με­σα σε Ελλά­δα και Τουρ­κία μετά τις εκλο­γές». Η τελευ­ταία αυτή φρά­ση ανή­κει στον σημε­ρι­νό πρέ­σβη των ΗΠΑ, Τζ. Τσού­νις, και την είπε στο Φόρουμ των Δελφών.

Δεν είναι βέβαια ο μόνος που μιλά­ει για το «παρά­θυ­ρο ευκαι­ρί­ας» στις ελλη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις μετά τους σει­σμούς, που πρέ­πει οι δύο κυβερ­νή­σεις να το εκμε­ταλ­λευ­τούν για να «τρέ­ξουν» οι διευ­θε­τή­σεις σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσό­γειο. Το ίδιο μήνυ­μα έστει­λε και ο σύμ­βου­λος του Γερ­μα­νού καγκε­λά­ριου Ολ. Σολτς, επι­ση­μαί­νο­ντας με νόη­μα ότι οι εκλο­γές στις δύο χώρες «προ­σφέ­ρουν μια καλή ευκαι­ρία για μια θετι­κή ώθη­ση με στό­χο τη σταθερότητα».

Ο ρόλος των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ στους ενερ­γεια­κούς σχε­δια­σμούς που εξυ­φαί­νο­νται στην περιο­χή και οι επι­ση­μάν­σεις περί «στα­θε­ρό­τη­τας» περι­γρά­φουν το ευρω­α­τλα­ντι­κό πλαί­σιο των επι­κίν­δυ­νων διευ­θε­τή­σε­ων που προ­ω­θού­νται στα Ελλη­νο­τουρ­κι­κά, με την εμπλο­κή όλων των ελλη­νι­κών κυβερ­νή­σε­ων και των αστι­κών κομ­μά­των, και για τις οποί­ες — όπως όλα δεί­χνουν — θα εντα­θούν τα παζά­ρια αμέ­σως μετά τις εκλο­γές, ανε­ξάρ­τη­τα από το ποιος θα είναι κυβέρ­νη­ση σε Ελλά­δα και Τουρκία.

«Στα­θε­ρό­τη­τα» για τους ΝΑΤΟι­κούς σημαί­νει να δυνα­μώ­σει η ισχύς του ΝΑΤΟ στη νοτιο­α­να­το­λι­κή του πτέ­ρυ­γα, απέ­να­ντι στους αντα­γω­νι­στές ΗΠΑ και Κίνα. Αυτό προ­ϋ­πο­θέ­τει μια Τουρ­κία σφι­χτά δεμέ­νη στο ΝΑΤΟι­κό στρα­τό­πε­δο, με ανταλ­λάγ­μα­τα που διεκ­δι­κεί η τουρ­κι­κή αστι­κή τάξη σε όλο το «τόξο» από τη Μαύ­ρη Θάλασ­σα μέχρι τη Βόρεια Αφρι­κή, κλι­μα­κώ­νο­ντας την αμφι­σβή­τη­ση κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των και της Ελλάδας.

Αντί­στοι­χα, με τον πόλε­μο ΝΑΤΟ — Ρωσί­ας στην Ουκρα­νία, ο οποί­ος δια­μορ­φώ­νει νέα δεδο­μέ­να στον ενερ­γεια­κό χάρ­τη της περιο­χής, επι­τα­χύ­νο­νται σχέ­δια που προ­ϋ­πήρ­χαν για την εκμε­τάλ­λευ­ση των υδρο­γο­ναν­θρά­κων της Ανατ. Μεσο­γεί­ου και την απε­ξάρ­τη­ση της ΕΕ από το ρωσι­κό αέριο και πετρέ­λαιο. Και σ’ αυτήν την περί­πτω­ση, τα άλυ­τα ζητή­μα­τα στις ελλη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις αντι­με­τω­πί­ζο­νται ως «εμπό­διο» από τους Αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κούς, ρίχνο­ντας νερό στο μύλο των τουρ­κι­κών διεκδικήσεων.

Ο στό­χος της ΝΑΤΟι­κής συνο­χής και της ανα­βάθ­μι­σης της χώρας στους ενερ­γεια­κούς σχε­δια­σμούς των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ, για τα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης και όχι του λαού, είναι αδια­πραγ­μά­τευ­τος κοι­νός τόπος στα προ­γράμ­μα­τα όλων των κομ­μά­των του ευρω­α­τλα­ντι­κού «τόξου» στην Ελλά­δα. Αυτός είναι ο λόγος που στην προ­ε­κλο­γι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση απου­σιά­ζουν ακό­μα και ως …τίτλος τα Ελλη­νο­τουρ­κι­κά, ενώ οι εξε­λί­ξεις «τρέ­χουν» στο παρα­σκή­νιο και θα «τρέ­ξουν» ακό­μα πιο γρή­γο­ρα μετά τις εκλογές.

Η σιγου­ριά που εκφρά­ζουν οι Αμε­ρι­κα­νοί ότι η «εκπλη­κτι­κή συνερ­γα­σία» τους με την Ελλά­δα «δεν θα αλλά­ξει, όποιο κι αν είναι το απο­τέ­λε­σμα των επι­κεί­με­νων εκλο­γών», επι­βε­βαιώ­νει τη βαθιά σύμπλευ­ση που υπάρ­χει ανά­με­σα στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ, και σε αυτό το θέμα.

Οι λαοί όμως στις δύο χώρες δεν πρέ­πει να τρέ­φουν καμία ελπί­δα ότι μπο­ρεί μέσα σ’ αυτό το πλαί­σιο να υπάρ­ξουν λύσεις αμοι­βαία επω­φε­λείς για τα συμ­φέ­ρο­ντά τους, που να ικα­νο­ποιούν τον κοι­νό πόθο να ζουν ειρη­νι­κά και μονια­σμέ­να αφού δεν έχουν τίπο­τα να χωρί­σουν. Αντί­θε­τα, οι επώ­δυ­νοι συμ­βι­βα­σμοί που προ­ω­θού­νται, με τις απει­λές για σύγκρου­ση να συνυ­πάρ­χουν με τις «πλατ­φόρ­μες δια­λό­γου» των ΝΑΤΟ και ΕΕ, έχουν ως κρι­τή­ριο τα ισχυ­ρά οικο­νο­μι­κά και γεω­πο­λι­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα στην περιο­χή και γι’ αυτό περιέ­χουν το σπέρ­μα μελ­λο­ντι­κών, ακό­μα πιο οξυ­μέ­νων εντά­σε­ων και ανταγωνισμών.

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από τη στή­λη «Η Άπο­ψή μας» του «Ριζο­σπά­στη»

Σάπιες ζωές, του Ανδρέα Ονουφρίου