Ο Δ. Κουτσούμπας απ’ την Θεσσαλονίκη: Πανίσχυρο ΚΚΕ στην κάλπη — Αν είμαστε πιο δυνατοί, θα είναι πιο δυνατό το ανάστημα του λαού

Σύντρο­φοι και συντρόφισσες,

Εμείς, είμα­στε αγω­νι­στές, μαχη­τές, ορα­μα­τι­στές, αλλά δια­θέ­του­με ταυ­τό­χρο­να και πολύ συγκε­κρι­μέ­νο ρεα­λι­σμό. Το ΚΚΕ δια­θέ­τει ρεα­λι­σμό, ξέρει πολύ καλά ποιος είναι ο σημε­ρι­νός συσχε­τι­σμός δυνά­με­ων μέσα στην Ελλάδα.

Θα χρεια­στεί σκλη­ρή προ­σπά­θεια για να ανα­κα­λύ­ψει ο λαός τη δύνα­μή του, για να περά­σει στην αντε­πί­θε­ση ως τη ριζι­κή ανα­τρο­πή που εμείς της δίνου­με όνο­μα και περιε­χό­με­νο: εργα­τι­κή λαϊ­κή εξου­σία, κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση του πλού­του, απο­δέ­σμευ­ση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, μονο­με­ρής δια­γρα­φή του χρέ­ους, εργα­τι­κός λαϊ­κός έλεγ­χος από τα κάτω προς τα επάνω.

Το ΚΚΕ είναι έτοι­μο να δώσει το παρόν σε μια τέτοια γνή­σια λαϊ­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση- εξου­σία, με το λαό κυρίαρχο.

Απά­ντη­ση στα σημε­ρι­νά προ­βλή­μα­τα δεν μπο­ρεί να δώσει για παρά­δειγ­μα, η θέση που προ­βά­λουν, ως ξινι­σμέ­νη σού­πα διά­φο­ρες δυνά­μεις σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές, οπορ­του­νι­στι­κές και βάλε, με συν­θή­μα­τα για “επα­να­κρα­τι­κο­ποί­η­ση των πάντων”, χωρίς να αλλά­ξει τίπο­τε άλλο στην οικο­νο­μία και εξουσία.

Τους λέμε απλά να σκε­φτούν, ότι ο Μακρόν, για παρά­δειγ­μα, δεν ανοί­γει κανέ­να δρό­μο “αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής ανα­τρο­πής”, όταν πρό­σφα­τα επα­να­κρα­τι­κο­ποί­η­σε την ηλε­κτρι­κή ενέρ­γεια EDF μόνο και μόνο για να παρέμ­βει στον αντα­γω­νι­σμό, φορ­τώ­νο­ντας μάλι­στα στο γαλ­λι­κό λαό ζημιές 17 δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων ευρώ. Ούτε δημιούρ­γη­σε κανέ­ναν “αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό κόμ­βο” η γερ­μα­νι­κή κρα­τι­κή ενερ­γεια­κή εται­ρία Uniper ή η διά­σω­ση της GazpromGermania από το γερ­μα­νι­κό κράτος.

Όπως και δεν έγι­νε και αντι­κα­πι­τα­λι­στής ή κρα­τι­στής ο Μητσο­τά­κης –μην τρε­λα­θού­με- επει­δή άλλα­ξε άπο­ψη για την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του λιμα­νιού της Αλε­ξαν­δρού­πο­λης, όταν –βεβαί­ως, βεβαί­ως- οι Αμε­ρι­κά­νοι και το ΝΑΤΟ του υπέ­δει­ξαν ότι προ­τι­μούν το ελλη­νι­κό κρά­τος και την κυβέρ­νη­σή του να έχουν απέ­να­ντί τους και να συν­δια­λέ­γο­νται και όχι, πιθα­νόν, μια άλλη αντα­γω­νι­στι­κή εται­ρία, ίσως και κάποιας άλλης χώρας- αντα­γω­νι­στή τους.

Η πρό­τα­ση του ΚΚΕ μιλά για ένα κρά­τος ριζι­κά δια­φο­ρε­τι­κό από το σημε­ρι­νό εχθρι­κό για το λαό κρά­τος. Μιλά για κοι­νω­νι­κή ιδιο­κτη­σία για τους πραγ­μα­τι­κούς παρα­γω­γούς του πλού­του να έχουν την εξου­σία και θα προ­χω­ρούν αλλα­γές εκ βάθρων. Ξέρου­με φυσι­κά, ότι μια τέτοια εξέ­λι­ξη που συμ­φέ­ρει τη μεγά­λη πλειο­ψη­φία του λαού δεν θα προ­κύ­ψει σε μια μέρα, ούτε σε μια νύχτα. Ούτε έχου­με αυτα­πά­τες ότι θα προ­κύ­ψει από αυτές τις εκλο­γές της 21^ης Μάη.

Γι’ αυτό είναι περισ­σό­τε­ρο από επεί­γον να δου­λέ­ψου­με πιο δρα­στή­ρια, για να δυνα­μώ­σει η μονα­δι­κή συμ­μα­χία που μπο­ρεί να εμπο­δί­ζει τα χει­ρό­τε­ρα, να κατα­κτά, και τελι­κά να νικήσει.

Να το πού­με ακό­μα μια φορά. Η δική μας πρό­τα­ση συμ­μα­χιών δεν ξεκι­νά­ει ανά­πο­δα, από τις κορυ­φές. Η από τα πάνω συμ­μα­χία είναι ευά­λω­τη, εάν δεν δοθεί βάρος και προ­τε­ραιό­τη­τα στο πιο βασι­κό: Τη συμ­μα­χία των κοι­νω­νι­κών δυνά­με­ων που έχουν συμ­φέ­ρον να ανα­με­τρη­θούν με τα μονο­πώ­λια, τις επι­λο­γές των ιμπεριαλιστών.

Η συμ­μα­χία αυτή ένα όνο­μα έχει: Συμ­μα­χία της εργα­τι­κής τάξης με τους αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους της πόλης και της υπαίθρου.

Η κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία είναι που πρέ­πει να γίνει υπό­θε­ση του ίδιου του λαού. Όμως, χωρίς πανί­σχυ­ρο ΚΚΕ, αυτή η συμ­μα­χία δεν θα μπο­ρέ­σει να απο­κτή­σει μαζι­κό­τη­τα, απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα, συνέ­χεια με προ­ο­πτι­κή, να κατα­κτή­σει αντι­μο­νο­πω­λια­κό αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό. Είναι όρος ανα­γκαί­ος για να μπουν σοβα­ρά εμπό­δια στη σαρω­τι­κή επέ­λα­ση του κεφα­λαί­ου και των κομ­μά­των του, να πολε­μη­θεί απο­τε­λε­σμα­τι­κά και νικη­φό­ρα για το λαό η πολι­τι­κή τους.

Το ΚΚΕ καλεί το λαό να αγω­νι­στεί για τα άμε­σα προ­βλή­μα­τά του, να συγκε­ντρω­θούν δυνά­μεις που στη­ρί­ζο­νται και στη δική τους πεί­ρα, ώστε να διεκ­δι­κή­σουν να γίνουν λαϊ­κή περιου­σία τα συγκε­ντρω­μέ­να μέσα παρα­γω­γής στους κλά­δους της μετα­ποί­η­σης και γενι­κό­τε­ρα της βιο­μη­χα­νί­ας και του συγκε­ντρω­μέ­νου εμπορίου.

Να δημιουρ­γη­θούν ενιαί­οι απο­κλει­στι­κά κρα­τι­κοί φορείς στους κλά­δους στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας, όπως της ενέρ­γειας, των τηλε­πι­κοι­νω­νιών, των κατα­σκευών, των μετα­φο­ρών, της εξό­ρυ­ξης. Να κοι­νω­νι­κο­ποι­η­θούν η γη, οι μεγά­λες καπι­τα­λι­στι­κές επι­χει­ρή­σεις, να δημιουρ­γη­θούν νέου τύπου παρα­γω­γι­κοί συνε­ται­ρι­σμοί. Η κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση θα απε­λευ­θε­ρώ­σει μεγά­λες ανα­ξιο­ποί­η­τες ανα­πτυ­ξια­κές παρα­γω­γι­κές δυνα­τό­τη­τες που έχει σήμε­ρα η Ελλάδα.

Μόνο μια τέτοια οικο­νο­μία μπο­ρεί να εξα­λεί­ψει ορι­στι­κά την αναρ­χία της παρα­γω­γής, τη ζού­γκλα του αντα­γω­νι­σμού των μονο­πω­λια­κών ομί­λων για το μεγα­λύ­τε­ρο δυνα­τό κέρ­δος. Μπο­ρεί να αξιο­ποι­ή­σει και να κατα­νεί­μει σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση το σύνο­λο του εργα­τι­κού δυνα­μι­κού της χώρας, εξα­λεί­φο­ντας την ανεργία.

Πλού­το και ανα­πτυ­ξια­κές δυνα­τό­τη­τες δια­θέ­τει η Ελλά­δα, μόνο που είναι μακριά από το λαό, μακριά από το λαό που παρά­γει αυτόν τον πλού­το. Και όλη η Μακε­δο­νία έχει τέτοιο πλούτο.

Η Ελλά­δα δια­θέ­τει πολύ­τι­μο ορυ­κτό πλού­το, εγχώ­ριες ενερ­γεια­κές πηγές, δια­θέ­τει τσι­μέ­ντο και άλλα δομι­κά υλι­κά για κατα­σκευ­ές. Δια­θέ­τει σημα­ντι­κές δυνα­τό­τη­τες κάλυ­ψης των εγχώ­ριων δια­τρο­φι­κών ανα­γκών. Δια­θέ­τει και μπο­ρεί να δημιουρ­γή­σει σημα­ντι­κή βάση παρα­γω­γής κλω­στο­ϋ­φα­ντουρ­γί­ας, ένδυ­σης — υπό­δη­σης, καθώς και σχε­τι­κή τεχνογνωσία.

Σημα­ντι­κή υπο­δο­μή υπάρ­χει επί­σης σήμε­ρα στη βιο­μη­χα­νία μετάλ­λου. Είναι μεγά­λη δύνα­μη στη ναυ­τι­λία, υπάρ­χει σημα­ντι­κή υπο­δο­μή τεχνο­γνω­σί­ας στον κλά­δο της κατα­σκευ­ής και επι­σκευ­ής πλοί­ων — εμπο­ρι­κών, του­ρι­στι­κών και πολεμικών.

Σ’ αυτή τη βάση είναι ρεα­λι­στι­κό όλοι οι εργα­ζό­με­νοι να έχουν δικαί­ω­μα σε ισό­τι­μες δωρε­άν υπη­ρε­σί­ες δημό­σιας Υγεί­ας, Παι­δεί­ας, ανα­ψυ­χής, προ­στα­σί­ας των παι­διών και των υπε­ρη­λί­κων. Το οικο­γε­νεια­κό νοι­κο­κυ­ριό μπο­ρεί να στη­ρί­ζε­ται από κρα­τι­κές κοι­νω­νι­κές υπο­δο­μές (π.χ. εστια­τό­ρια, καθα­ρι­στή­ρια στους μεγά­λους εργα­σια­κούς χώρους).

Στα εκλεγ­μέ­να όργα­να της λαϊ­κής εξου­σί­ας κι εδώ είναι η μεγά­λη μας δια­φο­ρά απ’ όλα τ’ άλλα κόμ­μα­τα, θα μετέ­χουν εκπρό­σω­ποι των εργα­ζο­μέ­νων στις κοι­νω­νι­κές παρα­γω­γι­κές μονά­δες και θα δια­σφα­λί­ζε­ται η αντι­προ­σώ­πευ­ση των συνε­ται­ρι­σμέ­νων αγρο­τών εμπο­ρευ­μα­το­πα­ρα­γω­γών, των φοι­τη­τών, των συντα­ξιού­χων κλπ.

Ακό­μη και στα ανώ­τα­τα όργα­να εξου­σί­ας – δια­κυ­βέρ­νη­σης για το σύνο­λο της χώρας, το λαϊ­κό κοι­νο­βού­λιο που εμείς υπο­στη­ρί­ζου­με, οι εκλεγ­μέ­νοι αντι­πρό­σω­ποι βου­λευ­τές, δε θα είναι μόνι­μοι, αλλά ανα­κλη­τοί, και όλοι αυτοί που θα ψηφί­ζουν θα είναι ιδιο­κτή­τες του πλού­του τους και όχι χει­ρα­γω­γη­μέ­νοι, εκμε­ταλ­λευό­με­νοι, καταπιεζόμενοι.

Είμα­στε βέβαιοι πως και αυτοί που δια­φω­νούν μαζί μας, δεν αμφι­σβη­τούν ότι είμα­στε ένα έμπει­ρο κόμ­μα. Το ΚΚΕ ξέρει να μάχε­ται κάτω από οποιεσ­δή­πο­τε συν­θή­κες. Έχου­με ένα μεγά­λο πλε­ο­νέ­κτη­μα. Ανα­γνω­ρί­ζου­με ελλεί­ψεις και αδυ­να­μί­ες, μπο­ρού­με και πρέ­πει να γίνου­με καλύ­τε­ροι και απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τε­ροι. Μαθαί­νου­με και από τις επι­τυ­χί­ες, από τα θετι­κά μας και από τα λάθη μας και τις ήττες μας.

Έχου­με και δια­τη­ρού­με και θα το δια­τη­ρή­σου­με ένα ανα­ντι­κα­τά­στα­το πλε­ο­νέ­κτη­μα, πολύ­τι­μο σε κάθε φάση και ιδιαί­τε­ρα σε συν­θή­κες όπου η πίε­ση μεγα­λώ­νει και είναι πολυ­μέ­τω­πη. Δεν μπο­ρούν να μας βάλουν στο χέρι, δεν μπο­ρούν να μας εξα­γο­ρά­σουν, να μας ξεγε­λά­σουν, να μας φοβί­σουν. Αυτό το ΚΚΕ ισχυ­ρό, δυνα­τό έχει ανά­γκη σήμε­ρα ο λαός, το χρειά­ζε­ται η Ελλάδα.

Σε τι συνί­στα­ται η μεγά­λη συνει­σφο­ρά μας; Όχι για­τί γενι­κά είμα­στε αγω­νι­στές, μαχη­τές και μαχή­τριες. Όχι γι’ αυτό. Ούτε ζητά­με κανέ­να αντάλ­λαγ­μα γι’ αυτό. Ό,τι κάνου­με, το κάνου­με με πλή­ρη συνεί­δη­ση και ευθύ­νη. Έτσι μάθα­με από τους παπ­πού­δες και τις για­γιά­δες μας, από τους πατε­ρά­δες και τις μανά­δες μας. Έτσι μαθαί­νουν και τα παι­διά μας και τα εγγό­νια μας από εμάς.

Αυτό που θέλου­με, αυτό που μπο­ρού­με, το ανα­ντι­κα­τά­στα­το να δώσου­με, είναι ότι είμα­στε σε θέση να ωθή­σου­με στη λαϊ­κή αφύ­πνι­ση, στην λαϊ­κή οργά­νω­ση, στην ανά­πτυ­ξη της μαζι­κής λαϊ­κής αγω­νι­στι­κής πρω­το­βου­λί­ας με κάθε πρό­σφο­ρο τρό­πο. Εκεί κρι­νό­μα­στε, εκεί πρέ­πει να κρι­νό­μα­στε και όχι μόνο στο πώς εμείς, ο καθέ­νας και η καθε­μιά είμαστε.

Την ανα­τρο­πή, την εργα­τι­κή λαϊ­κή εξου­σία, δεν θα την κατα­κτή­σει το ΚΚΕ μόνο του, όπως ψεύ­τι­κα ισχυ­ρί­ζο­νται ότι τάχα λέμε εμείς, τα άλλα κόμ­μα­τα. Θα την κατα­κτή­σει ο πρω­τα­γω­νι­στής λαός και η πρω­τα­γω­νί­στρια εργα­τι­κή τάξη και οι σύμ­μα­χοί της. Για­τί μόνον ο λαός σώζει το λαό. Και εμείς βεβαί­ως θα είμα­στε εκεί, στην πρώ­τη γραμ­μή. Θα είμα­στε αιμο­δό­τες, αλλά ο πρω­τα­γω­νι­στής θα είναι ο λαός.

Σύντρο­φοι και συντρόφισσες,

Η επι­κεί­με­νη εκλο­γι­κή μάχη, έχει την κρί­σι­μη σημα­σία της. Αν μεί­νει ανεκ­με­τάλ­λευ­τη για το λαό, τότε την άλλη μέρα, από χει­ρό­τε­ρες συν­θή­κες θα αντι­με­τω­πί­σει το νέο, πιο ισχυ­ρό πόλε­μο που έρχε­ται σε όλους τους τομείς. Αλλά με πανί­σχυ­ρο ΚΚΕ στην κάλ­πη και λαό χει­ρα­φε­τη­μέ­νο από διλήμ­μα­τα, εκβια­σμούς και αυτα­πά­τες, τότε είναι βέβαιο ότι από καλύ­τε­ρη θέση θα απο­κρού­σου­με αυτό το νέο πόλεμο.

Τα μηνύ­μα­τα από τις ΗΠΑ, από όλη την ΕΕ, μιλούν για μια νέα επερ­χό­με­νη μεγά­λη κρί­ση, ίσως βαθύ­τε­ρη από την προη­γού­με­νη. Όλα όσα έγι­ναν με τις πτω­χεύ­σεις των περι­φε­ρεια­κών τρα­πε­ζών στις ΗΠΑ, ή το πρό­βλη­μα στην CreditSuisse στην Ελβε­τία και την DeutscheBank, έχουν χτυ­πή­σει γερό καμπα­νά­κι. Θα χτυ­πή­σει και στην Ελλά­δα το πιο πιθα­νόν αρκε­τά μεγά­λη καμπά­να ξανά.

Η κρί­ση δεν είναι ένα απλό “εξω­τε­ρι­κό φαι­νό­με­νο” που δεν έχει σχέ­ση με τους δεί­κτες στην Ελλά­δα κλπ, όπως ισχυ­ρί­ζο­νται κάποιοι. Αυτό που πρέ­πει να περι­μέ­νει ο λαός μετά τις εκλο­γές είναι ακό­μα πιο σκλη­ρά μέτρα για να πια­στούν τα ματω­μέ­να πλε­ο­νά­σμα­τα. Θα υπάρ­ξουν σίγου­ρα απώ­λειες στα ασφα­λι­στι­κά ταμεία. Τα κόκ­κι­να δάνεια είναι σε έξαρ­ση, άρα καμιά επα­νά­παυ­ση ότι είναι “θωρα­κι­σμέ­νες οι τρά­πε­ζες” δεν πρέ­πει να υπάρ­χει. Αν αυτός δεν είναι πραγ­μα­τι­κός πόλε­μος που έρχε­ται, τι είναι;

Θέλου­με να γινό­μα­στε καλύ­τε­ροι, να είμα­στε πρω­το­πό­ροι και μαχη­τι­κοί παντού. Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ξέρουν πολύ καλά ότι σε αυτή την κοι­νω­νία που ζού­με, θέλει μεγά­λο θάρ­ρος, μεγά­λη αντο­χή, γερή καρ­διά και στο­μά­χι για να μένεις στα­θε­ρός, να γίνε­σαι ευκί­νη­τος όταν πρέ­πει και όσο χρειά­ζε­ται, αλλά να μη χάνεις το βασι­κό μπούσουλα.

Και όταν σκέ­φτε­σαι μόνο τον εαυ­τό σου και το στε­νό σου περί­γυ­ρο, όταν αρχί­ζεις να χάνεις την εμπι­στο­σύ­νη σου στο λαό, σε αυτό το λαό, όπως ψήφι­ζε μέχρι τώρα, τότε, μαζί με τη μαχη­τι­κό­τη­τα, χάνεις και τη διά­θε­ση για αυτο­θυ­σία και ανιδιοτέλεια.

Η εμπει­ρία που έχει απο­κτή­σει ο ίδιος ο λαός και η νεο­λαία από τα στε­λέ­χη και μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, πέρα από επι­μέ­ρους άτο­μα, πέρα από παρα­τη­ρή­σεις, πέρα από ατο­μι­κές αδυ­να­μί­ες, που υπάρ­χουν σε κάθε ζωντα­νό οργα­νι­σμό, δεί­χνει ένα πράγ­μα: Αν δεν υπήρ­χε στα­θε­ρό ΚΚΕ, ιδιαί­τε­ρα αυτά τα 30 πολύ δύσκο­λα από πολ­λές από­ψεις χρό­νια, αυτός ο λαός δεν θα είχε κάνει και αυτά τα μικρά βήμα­τα και αυτή την πρό­ο­δο που έκα­νε στους αγώ­νες του.

Πανί­σχυ­ρο λοι­πόν ΚΚΕ στην κάλ­πη. Αν είμα­στε πιο δυνα­τοί, θα είναι πιο δυνα­τό το ανά­στη­μα του λαού στην επί­θε­ση, που θα εξα­πο­λυ­θεί το επό­με­νο διά­στη­μα. Γι’ αυτό πρέ­πει να κάνου­με βήμα­τα μπρος, να μη γυρί­σου­με πίσω. 

Για να μπο­ρού­με να ορα­μα­τι­ζό­μα­στε και να παλεύ­ου­με για τη ριζι­κή αλλα­γή και ανα­τρο­πή που θα έρθει στην Ελλά­δα και σε άλλες χώρες της Ευρώ­πης. Για­τί μόνο ο λαός σώζει το λαό στο δρό­μο της ανα­τρο­πής με ΚΚΕ δυνατό».

902.gr

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα