Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο μύθος της «αντισυστημικής» Χρυσής Αυγής

Την τελευ­ταία περί­ο­δο, με αφορ­μή την ολο­κλή­ρω­ση της δίκης του ναζι­στι­κού εγκλη­μα­τι­κού μορ­φώ­μα­τος της Χρυ­σής Αυγής, έχει εντα­θεί η συζή­τη­ση για το τι προ­κά­λε­σε την άνο­δό της την τελευ­ταία δεκαετία.

Από τη μία, μερί­δα του αστι­κού Τύπου και στε­λέ­χη της ΝΔ υπο­στη­ρί­ζουν ότι αυτό που έθρε­ψε την ΧΑ ήταν τάχα η «ακραία πόλω­ση της περιό­δου των μνη­μο­νί­ων (για την οποία ευθύ­νες έχει ο ΣΥΡΙΖΑ)».
Μια «ακραία πόλω­ση» που όπως λένε έδω­σε τη δυνα­τό­τη­τα να ανα­πτυ­χθεί η «ακραία πολι­τι­κή βία», συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης και της δρά­σης της ΧΑ.
Αφή­νουν έτσι ανοι­χτό το παρά­θυ­ρο να συμπε­ρι­λη­φθούν στην «ακραία βία» και οι αγώ­νες των εργα­ζο­μέ­νων εκεί­νης της περιόδου.

Ενα άλλο τμή­μα του αστι­κού Τύπου καθώς και στε­λέ­χη του ΣΥΡΙΖΑ θεω­ρούν ότι «το αυγό του φιδιού εκκο­λά­πτε­ται στα δεξιά», όπως ανα­φε­ρό­ταν χαρα­κτη­ρι­στι­κά σε τίτλο άρθρου στην εφη­με­ρί­δα «Αυγή».
Προ­βάλ­λουν δηλα­δή την αντί­λη­ψη ότι ο φασι­σμός και η ακρο­δε­ξιά παρει­σφρύ­ουν στην κοι­νω­νία από «κερ­κό­πορ­τες» που ανοί­γουν οι «νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρες και αντι­δη­μο­κρα­τι­κές ατζέ­ντες», όπως αυτές που εφαρ­μό­στη­καν την περί­ο­δο των μνη­μο­νί­ων και συνε­χί­ζει να εφαρ­μό­ζει η ΝΔ.

⚠️ 🆘  Τι κοινό έχουν οι δύο αυτές αναλύσεις, που μοιάζουν σχεδόν διαμετρικά αντίθετες;

Η επι­κίν­δυ­νη για το εργα­τι­κό κίνη­μα κοι­νή τους συνι­στα­μέ­νη είναι ότι η ναζι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία, πολι­τι­κή οργά­νω­ση και δρά­ση δεν είναι γέν­νη­μα του συστή­μα­τος της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης αλλά μια συγκυ­ρια­κή «παρε­κτρο­πή» είτε από τη λει­τουρ­γία μιας «ευνο­μού­με­νης κοι­νω­νί­ας» (όπως λέει η ΝΔ) είτε από τις «προ­ο­δευ­τι­κές και δημο­κρα­τι­κές αρχές της κοι­νω­νί­ας» (όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ).
Προ­σπα­θούν δηλα­δή να παρου­σιά­σουν την εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση της ΧΑ ως μια απλή «παρα­φω­νία» της καπι­τα­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας και όχι ως ένα από τα γνή­σια και πολ­λα­πλής χρη­σι­μό­τη­τας πολι­τι­κά στη­ρίγ­μα­τα της δικτα­το­ρί­ας του κεφαλαίου.

✔️  Ο καπιταλισμός έθρεψε το 💀  ναζιστικό τέρας της ΧΑ…

Η άνο­δος της ΧΑ την περί­ο­δο των μνη­μο­νί­ων πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε σε φάση βαθιάς οικο­νο­μι­κής κρί­σης του ελλη­νι­κού καπι­τα­λι­σμού, με πολύ­μορ­φες συνέ­πειες σε κοι­νω­νι­κό και πολι­τι­κό επί­πε­δο, οι οποί­ες δημιούρ­γη­σαν εύφο­ρο έδα­φος για να ενι­σχυ­θεί η ναζι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία και δράση.

Ηταν μια περί­ο­δος εφαρ­μο­γής αλλε­πάλ­λη­λων αντερ­γα­τι­κών — αντι­λαϊ­κών προ­γραμ­μά­των και νομο­θε­τι­κών μεταρ­ρυθ­μί­σε­ων, που η προ­ώ­θη­σή τους έφε­ρε μαζί της μεγά­λο πλήγ­μα στο κύρος των παρα­δο­σια­κών αστι­κών κομ­μά­των και οδή­γη­σε σε έντο­νες διερ­γα­σί­ες ανα­μόρ­φω­σης του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος.
Διερ­γα­σί­ες που εξε­λί­χθη­καν τόσο στο φάσμα της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, με την εκλο­γι­κή άνο­δο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στο χώρο της ακρο­δε­ξιάς, επι­διώ­κο­ντας να εμφα­νι­στούν μορ­φώ­μα­τα που εκτός των άλλων θα εισπράτ­τουν τις εθνι­κι­στι­κές εκλο­γι­κές διαρ­ρο­ές της ΝΔ.

Η ναζι­στι­κή ΧΑ εκμε­ταλ­λεύ­τη­κε τις αντι­φα­τι­κές συνέ­πειες της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης για να προ­σεγ­γί­σει εξα­θλιω­μέ­να και άνερ­γα τμή­μα­τα της εργα­τι­κής τάξης, που είχαν υπο­στεί σοβα­ρή υπο­χώ­ρη­ση στο βιο­τι­κό τους επί­πε­δο, καθώς και τμή­μα­τα μικροϊ­διο­κτη­τών σε διά­φο­ρους κλά­δους που βίω­σαν μια από­το­μα μεγά­λη επι­δεί­νω­ση της θέσης τους.

▪️ ▪️ ▪️

ΣΣ |>Ατέ­χνως<|
Κατά τη δημο­σκό­πη­ση της GPO (2013) που δημο­σί­ευ­σε η “ΚΑΘΗΜΕΡΝΗ” … Κατά τεκ­μή­ριο, ο κεντρι­κός κορ­μός των ψηφο­φό­ρων της Χ.Α. προ­έρ­χε­ται από πολί­τες μέσου ή χαμη­λού μορ­φω­τι­κού επι­πέ­δου, που ανή­καν στη μεσο­α­στι­κή τάξη, δέχθη­καν από την κρί­ση ένα ισχυ­ρό­τα­το πλήγ­μα στο εισό­δη­μά τους και θεώ­ρη­σαν υπεύ­θυ­νους γι αυτό «τα κόμ­μα­τα και τους κυβερ­νώ­ντες αδια­κρί­τως».
Το iefimerida.gr ανα­φε­ρό­με­νο σε έρευ­να της Καπα Research για την κοι­νω­νι­κή δια­στρω­μά­τω­ση των ψηφο­φό­ρων της Χρυ­σής Αυγής (εκλο­γές Μάιος 2014), την οποία παρου­σί­α­σε και το «Βήμα» «Ποιοι είναι οι ψηφο­φό­ροι της Χρυ­σής Αυγής;» απα­ντά­ει «Νέοι, αγρό­τες ή άνερ­γοι» και συγκε­κρι­μέ­να (Η ακτι­νο­γρα­φία των ψηφο­φό­ρων ανά απασχόληση)
▪️ Δημό­σιος υπάλ­λη­λος 7,9%
▪️ Ιδιω­τι­κός υπάλληλος/ μισθω­τός 9,5%
▪️ Ελεύ­θε­ρος επαγ­γελ­μα­τί­ας 9,4%
▪️ Ιδιο­κτή­της επι­χεί­ρη­σης 8,6%
▪️ Αγρό­της 16,5%
▪️ Οικια­κά 6,2%
▪️ Συντα­ξιού­χος 7%
▪️ Ανερ­γος 10,8%
▪️ Φοιτητής/ σπου­δα­στής 7,3%

▪️ ▪️ ▪️

Από τη σκο­πιά του συστή­μα­τος, η ανα­γκαιό­τη­τα να στη­ρι­χθεί η άνο­δος της ΧΑ δεν ήταν μόνο για να υπάρ­ξει χώρος που θα υπο­δε­χό­ταν τις διαρ­ρο­ές της ΝΔ.
Η ναζι­στι­κή ΧΑ προ­σέ­φε­ρε και άλλη μία σημα­ντι­κή για το σύστη­μα υπη­ρε­σία, που έκα­νε απα­ραί­τη­τη την πρι­μο­δό­τη­σή της.
Πρό­κει­ται για το ρόλο της στην αντι­δρα­στι­κή οργά­νω­ση λαϊ­κών δυνά­με­ων, με διπλή στό­χευ­ση: Αφε­νός την επι­θε­τι­κή προ­ώ­θη­ση του πυρή­να της αστι­κής ιδε­ο­λο­γί­ας και πολι­τι­κής, αφε­τέ­ρου την οργα­νω­μέ­νη δρά­ση για την κατα­στο­λή του εργα­τι­κού κινή­μα­τος, παράλ­λη­λα και σε συν­δυα­σμό με το επί­ση­μο αστι­κό κράτος.

Δεν είναι λοι­πόν τυχαίο ότι το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα με όλες του τις διό­δους φρό­ντι­σε να βρουν ανοι­χτές θύρες οι ναζί της ΧΑ για την εκλο­γι­κή τους άνο­δο και την οργα­νω­τι­κή τους ενί­σχυ­ση.
Τέτοια ήταν η ανο­χή στη δρά­ση της από το σύνο­λο του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος, με τη συνύ­παρ­ξη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΧΑ στις πλα­τεί­ες των «αγα­να­κτι­σμέ­νων» ή με την επί­κλη­ση στη «θεσμι­κή» της αντι­με­τώ­πι­ση από τη ΝΔ.
Στην ίδια κατεύ­θυν­ση ήταν και η απο­σιώ­πη­ση της δρά­σης της πριν το 2009, της ναζι­στι­κής ιδε­ο­λο­γί­ας της, η προ­βο­λή της πολύ­μορ­φα από τα αστι­κά ΜΜΕ ως «αντι­συ­στη­μι­κής δύνα­μης» που «συγκρού­ε­ται» με τα κακώς κεί­με­να, προ­κει­μέ­νου να τρα­βη­χτεί στο άρμα της αστι­κής πολι­τι­κής λαϊ­κός κόσμος που δεν αυτο­προσ­διο­ρί­ζο­νται ως φασί­στες ή ακροδεξιοί.

Να μην ξεχά­σου­με και την απο­δε­δειγ­μέ­νη σύν­δε­σή της με τμή­μα­τα του αστι­κού κρά­τους και των κατα­σταλ­τι­κών του μηχα­νι­σμών, καθώς και σωρεία άρθρων (ακό­μα και στον ξένο Τύπο) που έφερ­ναν στο φως χρη­μα­το­δό­τη­ση της ΧΑ από τμή­μα­τα του ελλη­νι­κού κεφαλαίου.
Στη διάρ­κεια της δίκης οι συνή­γο­ροι της Πολι­τι­κής Αγω­γής του ΠΑΜΕ απέ­δει­ξαν μετα­ξύ άλλων τη σχέ­ση της ΧΑ με τους εργο­λά­βους στη Ζώνη του Περά­μα­τος, τον απερ­γο­σπα­στι­κό ρόλο της στην απερ­γία στην COSCO, τον ανε­κτι­κό έως προ­κλη­τι­κό ρόλο αστυ­νο­μι­κών στη δολο­φο­νία του Παύ­λου Φύσα.

Τέλος, η ίδια η καλ­λιέρ­γεια του ρατσι­σμού, του εθνι­κι­σμού και του αντι­κομ­μου­νι­σμού από την αστι­κή τάξη και την πολι­τι­κή των κυβερ­νή­σε­ών της, τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν βού­τυ­ρο στο ψωμί των εγκλη­μα­τιών της ΧΑ.

✔️ Η ΧΑ υπηρέτησε με τον καλύτερο τρόπο την αστική εξουσία!

Η ίδια η ιδε­ο­λο­γία και οι γενι­κοί δια­κη­ρυ­κτι­κοί στό­χοι της ΧΑ ήταν πλή­ρως ενταγ­μέ­νοι στη στή­ρι­ξη του συστήματος.
Οπως ανέ­φε­ραν χαρα­κτη­ρι­στι­κά: «Πιστεύ­ου­με στην ιδιο­κτη­σία, πιστεύ­ου­με στην ιδιω­τι­κή πρω­το­βου­λία, όχι όμως στην ανή­θι­κη και ασύ­δο­τη κερ­δο­σκο­πία εις βάρος της Λαϊ­κής Κοι­νό­τη­τας ή στον παρά­νο­μο θησαυ­ρι­σμό». Υπο­στή­ρι­ζαν ότι η αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή δεν έχει ως αιτία τις ίδιες τις ανά­γκες του καπι­τα­λι­σμού, αλλά ότι απο­τε­λεί συνέ­πεια της ασυ­δο­σί­ας και της ανη­θι­κό­τη­τας μιας μερί­δας καπι­τα­λι­στών αλλά και της «απλη­στί­ας» των εργαζομένων.

Η θέση της ήταν στην ουσία ότι οι εργά­τες πρέ­πει να υπο­τα­χθούν με τον πιο βίαιο τρό­πο στους καπι­τα­λι­στές, να διαιω­νι­στεί η εκμε­τάλ­λευ­σή τους, στο όνο­μα της ταξι­κής συνερ­γα­σί­ας, «για το καλό του έθνους».

Αυτό εκφρά­στη­κε με τις πολι­τι­κές τους θέσεις, καθώς στην πρά­ξη υιο­θέ­τη­σαν όλες τις επι­διώ­ξεις της αστι­κής τάξης.
Υπο­στή­ρι­ξαν τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις αρκεί να έχουν την πλειο­ψη­φία οι μέτο­χοι ελλη­νι­κής κατα­γω­γής, ζητού­σαν πολι­τι­κή μνη­μο­νί­ων που να είναι ελλη­νι­κό δημιούρ­γη­μα, και ταυ­τό­χρο­να τσά­κι­σμα των μερο­κά­μα­των και καμία αντί­δρα­ση από τους εργα­ζό­με­νους, για να δια­σφα­λι­στεί η κερ­δο­φο­ρία των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και να έρθουν επενδύσεις.
Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κές οι εκα­το­ντά­δες κοι­νο­βου­λευ­τι­κές Ερω­τή­σεις τους για την προ­ώ­θη­ση των επι­διώ­ξε­ων των ελλη­νι­κών μονο­πω­λί­ων και τις φορο­α­παλ­λα­γές στους εφο­πλι­στές.
Ενώ δεν έλει­ψε ούτε στιγ­μή η προ­σή­λω­σή τους στην παρα­μο­νή και ενί­σχυ­ση της θέσης της Ελλά­δας σε διε­θνείς ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Τέλος, η ίδια η κινη­το­ποί­η­ση κόσμου με οργα­νω­τι­κούς όρους σε αντι­δρα­στι­κή κατεύ­θυν­ση ήταν μία από τις πλέ­ον πολύ­τι­μες υπη­ρε­σί­ες της ΧΑ στην αστι­κή εξου­σία.
Τα «συσ­σί­τια για Ελλη­νες», οι απερ­γο­σπα­στι­κοί μηχα­νι­σμοί, τα δου­λε­μπο­ρι­κά γρα­φεία και άλλες παρό­μοιες ενέρ­γειες ήταν μόνο η προ­πα­ρα­σκευή για μια ακό­μα πιο επι­κίν­δυ­νη στόχευση.
Στην πρά­ξη η εγκλη­μα­τι­κή της δρά­ση, με τη δολο­φο­νία Φύσα, την επί­θε­ση στους συν­δι­κα­λι­στές του ΠΑΜΕ και τις αμέ­τρη­τες επι­θέ­σεις σε μετα­νά­στες, επι­δί­ω­κε να την κατο­χυ­ρώ­σει ως τη σιδε­ρέ­νια γρο­θιά του συστή­μα­τος ενά­ντια σε όποιον σηκώ­νει κεφά­λι να διεκ­δι­κή­σει τα δικαιώ­μα­τά του, ως δύνα­μη που θα συνέ­τρι­βε με την πιο ωμή βία το ταξι­κά οργα­νω­μέ­νο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα και πρώ­τα απ’ όλα την πρω­το­πο­ρία του, τους κομ­μου­νι­στές.

✔️ Η πάλη ενάντια στο σύστημα είναι γροθιά ενάντια στο φασισμό

Η κατα­δί­κη του ναζι­στι­κού εγκλη­μα­τι­κού μορ­φώ­μα­τος της ΧΑ ήταν ανα­γκαία.
Μάλι­στα το ΚΚΕ και οι συνή­γο­ροι της Πολι­τι­κής Αγω­γής των κομ­μου­νι­στών και συν­δι­κα­λι­στών του ΠΑΜΕ πρω­το­στά­τη­σαν στο να ανα­δει­χθεί τόσο στη δίκη όσο και σε πολι­τι­κό επί­πε­δο ο ναζι­στι­κός, βαθιά συστη­μι­κός χαρα­κτή­ρας της, που είχε ως άμε­ση συνέ­πειά του την εγκλη­μα­τι­κή της δράση.
Το ΚΚΕ φώτι­σε όλο αυτά τα χρό­νια με αρκε­τές εκδό­σεις, αρθρο­γρα­φία και παρεμ­βά­σεις το πραγ­μα­τι­κό πρό­σω­πο και το ρόλο των φασι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων στην υπη­ρε­σία του καπι­τα­λι­στι­κού συστήματος.

Δίκη Χρυσής Αυγής Βιβλίο «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ»

Κυκλο­φο­ρεί από τη “Σύγ­χρο­νη Επο­χή “Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ‑Η απο­κά­λυ­ψη του πραγ­μα­τι­κού προ­σώ­που της εγκλη­μα­τι­κής-ναζι­στι­κής οργάνωσης

Ο λαός δεν μπο­ρεί να ενα­πο­θέ­τει τις ελπί­δες του για την αντι­με­τώ­πι­ση του φασι­σμού στο σύστη­μα που τον γεν­νά, στη­ρί­ζει την άνο­δό του και προ­σβλέ­πει στις πολύ­τι­μες υπη­ρε­σί­ες του.
Το υπο­κρι­τι­κό ανά­θε­μα των αστι­κών πολι­τι­κών δυνά­με­ων στην παρού­σα φάση ενά­ντια στη ΧΑ δεν μπο­ρεί να κρύ­ψει τις ευθύ­νες τους για την άνο­δό της, ούτε τις στο­χεύ­σεις τους ενι­σχυ­θεί η «εθνι­κή ομο­ψυ­χία» και εμπι­στο­σύ­νη των εργα­ζο­μέ­νων στους θεσμούς του αστι­κού κράτους.

Η αποτελεσματική απάντηση στο φασισμό και το σύστημα που τον γεννά μπορεί να δοθεί από το ίδιο το εργατικό κίνημα, εάν στοχεύσει με την πάλη του τον πραγματικό αντίπαλο, την αστική εξουσία, τα αστικά κόμματα και κυβερνήσεις κάθε «απόχρωσης», τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και δυναμώσει τον αγώνα για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών του, τον αγώνα για την ανατροπή της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Του Λου­κά ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
μέλους της Ιδε­ο­λο­γι­κής Επι­τρο­πής της ΚΕ του ΚΚΕ
▪️ ▪️ ▪️

Φασισμός& Κοινωνική επανάσταση ΡΑΤΖΑΝΙ ΠΑΛΜΕ ΝΤΑΤ Σύγχρονη Εποχή«Ποιοι είναι οι γενι­κοί όροι που ευνο­ούν την άνο­δο του φασι­σμού; Μπο­ρού­με να τους απα­ριθ­μή­σου­με εν συντομία:
1) η έντα­ση της οικο­νο­μι­κής κρί­σης και της ταξι­κής πάλης,
2) η εντει­νό­με­νη απο­γο­ή­τευ­ση από τον κοινοβουλευτισμό,
3) η ύπαρ­ξη ευρέ­ων μικρο­α­στι­κών, μεσαί­ων στρω­μά­των, του εξα­θλιω­μέ­νου προ­λε­τα­ριά­του και των τμη­μά­των των εργα­τών υπό καπι­τα­λι­στι­κή επιρροή,
4) η απου­σία αυτο­τε­λούς ταξι­κά συνει­δη­τής ηγε­σί­ας του κύριου όγκου της εργα­τι­κής τάξης.»

Οι παρα­πά­νω εκτι­μή­σεις του συγ­γρα­φέα, δια­τυ­πω­μέ­νες πριν από 80 χρό­νια, το 1934, θα μπο­ρού­σαν να έχουν δια­τυ­πω­θεί σήμερα.
Σε αυτό συνί­στα­ται η επι­και­ρό­τη­τα και η δύνα­μη του έργου του Ρ. Ντατ Φασι­σμός και Κοι­νω­νι­κή Επα­νά­στα­ση που πρω­το­δη­μο­σιεύ­ε­ται στα ελλη­νι­κά με την παρού­σα έκδο­ση της Σύγ­χρο­νης Εποχής.

Η αδυ­να­μία της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής πολι­τι­κής σε σχέ­ση με όσα υπό­σχε­ται, όταν δεν μπο­ρεί στέ­ρεα να επα­νέλ­θει η φιλε­λεύ­θε­ρη δια­χεί­ρι­ση, φέρ­νει πιο κοντά το φασι­σμό στη διακυβέρνηση.
Κι αυτό για­τί η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία προ­κα­λεί πιο έντο­νη απο­γο­ή­τευ­ση σε εργα­τι­κές και λαϊ­κές μάζες απ’ ό,τι η αστι­κή φιλε­λεύ­θε­ρη δια­χεί­ρι­ση, αφού έχει πιο βαθιές ρίζες στο εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνημα.
Φέρ­νει μεγα­λύ­τε­ρη σύγ­χυ­ση και απο­γο­ή­τευ­ση αφού υπό­σχε­ται ακό­μα και «δημο­κρα­τι­κό» σοσια­λι­σμό (μέσω μεταρ­ρυθ­μί­σε­ων, κοι­νο­βου­λευ­τι­κών αποφάσεων).

Στο βιβλίο Φασι­σμός και Κοι­νω­νι­κή Επα­νά­στα­ση ανα­δει­κνύ­ε­ται όλη η παρα­πά­νω κίνη­ση, με πιο χαρα­κτη­ρι­στι­κή την εξέ­λι­ξή της στη Γερ­μα­νία από το 1918 έως το 1933, αλλά και στην Ιτα­λία.
Δεν είναι τυχαίο ότι και στις δύο χώρες είχε προη­γη­θεί επα­να­στα­τι­κή κατά­στα­ση περί­που πριν δέκα χρόνια.

Το βιβλίο προ­σφέ­ρει μια γνώ­ση για την ανά­γκη πάλης του κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος, τόσο με το φασι­σμό όσο και με το ρεφορ­μι­σμό-οπορ­του­νι­σμό, που σε τελευ­ταία ανά­λυ­ση εξί­σου υπη­ρε­τούν τη δια­τή­ρη­ση της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης, του συστήματος.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο