Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο πραγματικός ρόλος του κράτους

Είναι εύλο­γες ορι­σμέ­νες φωνές αγα­νά­κτη­σης που ακού­γο­νται από κατοί­κους της περιο­χής, ότι «δεν υπάρ­χει κρά­τος». Αξί­ζει όμως να σκε­φτού­με πως η κρα­τι­κή μηχα­νή απο­δει­κνύ­ε­ται εξαι­ρε­τι­κά απο­τε­λε­σμα­τι­κή στην επι­βο­λή εξο­ντω­τι­κών φόρων στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα ή στην επι­βο­λή της τάξης απέ­να­ντι στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα, με αστυ­νο­μο­κρα­τία και δίκες λαϊ­κών αγω­νι­στών, αλλά εξαι­ρε­τι­κά ανί­κα­νη στο να αντα­πε­ξέλ­θει σε στοι­χειώ­δεις έκτα­κτες ανά­γκες. Απο­δει­κνύ­ε­ται, για μια ακό­μα φορά, πως κρά­τος είναι «η βία της άρχου­σας τάξης απέ­να­ντι στις υπο­τε­λείς τάξεις». Το αστι­κό κρά­τος δεν έχει στό­χο να προ­στα­τεύ­σει τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα. Έχει ως στό­χο να τα υπο­τάσ­σει, να οργα­νώ­νει την εκμε­τάλ­λευ­ση και την καταπίεση.

Ένα επί­πε­δο προ­στα­σί­ας των λαϊ­κών στρω­μά­των φυσι­κά εξα­σφα­λί­ζε­ται από κάθε αστι­κό κρά­τος, για οικο­νο­μι­κούς και πολι­τι­κούς λόγους. Ωστό­σο, το επί­πε­δο αυτό δεν καθο­ρί­ζε­ται που­θε­νά, στον καπι­τα­λι­σμό, απ’ τις λαϊ­κές ανά­γκες. Οι υλι­κές δυνα­τό­τη­τες για υψη­λό­τα­το επί­πε­δο προ­στα­σί­ας σήμε­ρα υπάρ­χουν, αλλά έρχο­νται σε αντι­πα­ρα­βο­λή με την κερ­δο­φο­ρία του κεφα­λαί­ου, που αντι­με­τω­πί­ζει π.χ. τα απο­θέ­μα­τα τρο­φί­μων και ειδών πρώ­της ανά­γκης ως βάρος ή, στην καλύ­τε­ρη περί­πτω­ση, ως μια σημα­ντι­κή κρα­τι­κή αγο­ρά, απ’ την οποία μπο­ρεί να βγά­λει υψη­λό­τα­το κέρ­δος. Οι απο­σπα­σμα­τι­κές «δωρε­ές» των ομί­λων είναι «στα­γό­να στον ωκε­α­νό», σε σχέ­ση με τα οφέ­λη απ’ την κρα­τι­κή στή­ρι­ξη και τις φοροελαφρύνσεις.

Από­σπα­σμα από άρθρο του Γρ. Λιο­νή,  μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύ­θυ­νος του Τμή­μα­τος Οικο­νο­μί­ας, στο Ριζο­σπά­στη.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο