Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Μας έχει συνηθίσει ο Χρήστος Γιανναράς στις επιφυλλίδες του στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ να χρησιμοποιεί τον ωμό και ταυτόχρονα πρωτόγονο αντικομουνισμό προκειμένου να «ντύσει» τις απόψεις του.
«Απόψεις» που παρά την προσπάθεια να εμφανιστούν ως προϊόν γνώσης, πείρας και φιλοσοφικής διάθεσης δεν ξεφεύγουν σε επίπεδο από τον αγοραίο αντικομουνισμό.
Πρόσφατα (21/3) αναφέρει με το χαρακτηρισμό τίτλο «Γιατί διαχειρίζονται πρωτάρηδες τα ουσιώδη» (για το φαινόμενο των λεγόμενων «μπαχαλάκηδων» και τον τρόπο αντιμετώπισης τους) και τα εξής: «…Έχουν περάσει εβδομήντα δύο χρόνια από τη συντριβή της σοβιετικού τύπου «Αριστεράς» στην Ελλάδα. Όλα πια είναι ξεκάθαρα, τουλάχιστον για όσους αρνούνται τις παρωπίδες: Αν πρυτάνευαν στο τότε «αριστερό» ένοπλο πραξικόπημα κοινωνικά οράματα και στόχοι ποιότητας της ζωής ή αν η Αριστερά στην Ελλάδα λειτούργησε μόνο σαν πρακτόρευση της σοβιετικής φρικωδίας – είναι πια ξεκάθαρο. Μπορεί η εμπορία του «αριστερισμού» να έχει ενδυθεί κοινοβουλευτική λεοντή, με δηλωμένη καταστατική επιδίωξη τη μαρξιστική ουτοπία, μπορεί να προσθέτει συνεχώς μνημεία για τις νίκες της κατά την ένοπλη πολυαίμακτη ανταρσία της. Αλλά ευτυχώς παραμένει ανεξίτηλη και η διαβεβαίωση του Μάρκου Βαφειάδη ότι το 90% του «στρατού», τότε, της «Αριστεράς» ήταν βιαίως στρατολογημένοι!…»
Και μόνο η φρασεολογία γυρνά πραγματικά το ρολόι της ιστορίας πολλά χρόνια πίσω όταν ο αγώνας του ΔΣΕ χαρακτηρίζοντας ως «ένοπλη ανταρσία» (αλήθεια δεν γνωρίζει ο κ. καθηγητής το πώς νομικά εδώ και δεκαετίες έχει ψηφιστεί η «άρση των συνεπειών του Εμφυλίου» ΝΟΜΟΣ υπ’αριθ. 1863/1989;)
Αλλά και τα περί «πρακτόρευσης της σοβιετικής φρικωδίας» μήπως δεν αποτελεί ντροπή να το αναφέρει κάποιος λίγες μέρες πριν την επέτειο εκτέλεσης του Ν. Μπελογιάννη και των συντρόφων του (30/3/1952) με την ίδια κατηγορία;
Όσο δε περί απόψεων του Μ. Βαφειάδη «ότι το 90% του ΔΣΕ ήταν βιαίως στρατολογημένοι» είναι ιστορικά αναπόδεικτο και φυσικά ανεπίτρεπτο να χρησιμοποιείται από ένα διαπρεπή καθηγητής που είναι λάτρης του ορθού λόγου…
Και τελικά για μία ακόμη φορά αποδεικνύει ότι είναι βασανιστική αρρώστια η ψώρα του αντικομμουνισμού!