Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Π. Ασλανίδη και τον Γ. Τσακλίδη, που έχασαν στο δυστύχημα γιο και κόρη αντίστοιχα

Οι συγγενείς των θυμάτων ζητούν απαντήσεις και δικαίωση…

Εναν χρό­νο τώρα, μέσα στη θλί­ψη και την οργή τους, μέσα σε πελώ­ρια «για­τί» που παρα­μέ­νουν ανα­πά­ντη­τα, οι συγ­γε­νείς των θυμά­των προ­σπα­θούν αδιά­κο­πα να έρθουν όλα στο φως. Πιέ­ζουν όπως και όπου μπο­ρούν, για να τρέ­ξουν πιο γρή­γο­ρα οι δια­δι­κα­σί­ες της έρευ­νας, να απο­δο­θούν ευθύ­νες. Διεκ­δι­κούν παράλ­λη­λα να αλλά­ξει ο νόμος περί ευθύ­νης υπουρ­γών που τους εξα­σφα­λί­ζει το ακαταδίωκτο.

Ο «Ριζο­σπά­στης» μίλη­σε με τον Παύ­λο Ασλα­νί­δη, μέλος του ΔΣ του Συλ­λό­γου Συγ­γε­νών Θυμά­των Τεμπών, που έχα­σε τον 27χρονο γιο του Δημή­τρη, και με τον Γιώρ­γο Τσα­κλί­δη, που έχα­σε την μονά­κρι­βη κόρη του Αγά­πη, 22 χρονών.

Οργι­σμέ­νος ο Π. Ασλα­νί­δης χαρα­κτη­ρί­ζει «ντρο­πή και προ­σβο­λή των νεκρών» το τέλος της Εξε­τα­στι­κής Επι­τρο­πής της Βου­λής, που απο­φά­σι­σε η κυβερ­νη­τι­κή πλειο­ψη­φία, χωρίς να εξε­τα­στούν σημα­ντι­κοί μάρ­τυ­ρες, χωρίς να χυθεί άπλε­το φως για το τι προ­κά­λε­σε την έκρη­ξη και την πυρ­κα­γιά, από την οποία σκο­τώ­θη­κε η μεγά­λη πλειο­ψη­φία των 57 θυμά­των της σύγκρου­σης των τρένων.

Ωστό­σο, δεν ξαφ­νιά­ζε­ται από την εξέ­λι­ξη, αφού από την πρώ­τη ώρα φάνη­κε η διά­θε­ση συγκά­λυ­ψης. «Επρε­πε από την πρώ­τη στιγ­μή ο ανα­κρι­τής να έχει καλέ­σει τους υπεύ­θυ­νους των εται­ρειών και της ΡΑΣ. Και να μην έχει δώσει κανέ­να περι­θώ­ριο χρο­νι­κό για να απο­κρύ­ψουν στοι­χεία. Επρε­πε να πάνε από την επό­με­νη μέρα στα γρα­φεία τους και να κατα­σχέ­σουν όλα τα απα­ραί­τη­τα στοι­χεία. Η πρό­θε­σή τους ήταν κου­κού­λω­μα από την πρώ­τη στιγ­μή. Και μετά ήρθε και η συγκά­λυ­ψη. Βάλα­νε τον πρώ­ην περι­φε­ρειάρ­χη να μπα­ζώ­σει μια έκτα­ση περί­που 2 στρεμ­μά­των, που οδή­γη­σε σε αλλοί­ω­ση των στοι­χεί­ων», καταγ­γέλ­λει.

Ειδι­κά για την Εξε­τα­στι­κή, ανέ­φε­ρε ότι «από όσα γνω­ρί­ζου­με, ανα­δεί­χθη­καν πολι­τι­κές ευθύ­νες και ευθύ­νες υπουρ­γών, στε­λε­χών των εται­ρειών, γι’ αυτό την κλείσανε».

Απαράδεκτα κενά στην έρευνα, με ρυθμούς χελώνας η Δικαιοσύνη

Η αγα­νά­κτη­ση περισ­σεύ­ει και για τη μεγά­λη κωλυ­σιερ­γία στη δια­δι­κα­σία των ερευ­νών από τις δικα­στι­κές αρχές. «Δέκα μήνες μετά δεν έχουν πάρει μια πρω­το­βου­λία. Ο,τι έγι­νε προ­χώ­ρη­σε μετά από δική μας πίε­ση. Εμείς ζητού­σα­με να μπού­νε πραγ­μα­το­γνώ­μο­νες, τα ειδι­κά σκυ­λιά, να μπού­νε χημι­κοί για να εξη­γή­σουν την έκρη­ξη. 28 παι­διά σκο­τώ­θη­καν από την έκρη­ξη. Αυτά τα παι­διά θα μπο­ρού­σαν να ζουν. Και αυτοί αρκέ­στη­καν σε μια σελί­δα έκθε­ση της Πυροσβεστικής.

Ακό­μα και όταν ανέ­λα­βε ο Εφέ­της Ανα­κρι­τής και ζήτη­σε να γίνει έρευ­να, πάλι δεν ορί­στη­καν ειδι­κοί. Βάλα­με τελι­κά οι συγ­γε­νείς και 29 μέρες μετά βρέ­θη­κε το ξυλό­λιο. Το φορ­τίο που μετα­φε­ρό­ταν ήταν παρά­νο­μο. Ομως ακό­μα και το υλι­κό από τις κάμε­ρες για το τι φορ­τώ­θη­κε στα βαγό­νια στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, κι αυτό σβή­στη­κε. Κάνα­με αίτη­μα να δια­τα­χθεί ανά­κτη­ση του υλι­κού και έναν χρό­νο μετά ακό­μα περιμένουμε.

Η ομά­δα έρευ­νας πήγε στο σημείο της τρα­γω­δί­ας μετά από 10 μήνες, και αφού το ζήτη­σαν με επι­μο­νή οι ίδιοι οι συγ­γε­νείς από τον ανα­κρι­τή. Βρέ­θη­καν οστά από τα παι­διά μας, προ­σω­πι­κά αντι­κεί­με­να, το πόδι του μηχα­νο­δη­γού και το μαύ­ρο κου­τί. Υπάρ­χει μεθό­δευ­ση από όλους τους εμπλε­κό­με­νους μηχα­νι­σμούς του κρά­τους για συγκά­λυ­ψη», μας λέει και τα λόγια του συγκλονίζουν.

Η αυτο­νό­η­τη από­φα­ση των συγ­γε­νών είναι να συνε­χί­σουν τον αγώ­να μέχρι τη δικαί­ω­ση. «Δεν γίνε­ται να συνε­χί­ζε­ται η ατι­μω­ρη­σία των υπουρ­γών. Εμείς κάνου­με μια προ­σπά­θεια με τον Σύλ­λο­γο. Ενα εκα­τομ­μύ­ριο κόσμος συμ­φω­νεί να αλλά­ξει η διά­τα­ξη περί ευθύ­νης υπουρ­γών. Δεν μπο­ρεί να κάνουν πως δεν βλέπουν.

Καλ­λιερ­γούν την άπο­ψη της ατο­μι­κής ευθύ­νης. Τους βολεύ­ει το αφή­γη­μα του σταθ­μάρ­χη, όμως τη δική τους ατο­μι­κή ευθύ­νη την βγά­ζουν απ’ έξω. Ξέρουν να σκο­τώ­νουν κόσμο, με τρέ­να και αερο­πλά­να παμπά­λαια, με την έλλει­ψη μέτρων για την προ­στα­σία από πλημ­μύ­ρες, πυρκαγιές.

Θεω­ρού­με ότι η δικαί­ω­ση θα έρθει με την τιμω­ρία των πολι­τι­κών υπευ­θύ­νων, όλων όσοι έδι­ναν τις εντο­λές και χάρα­ζαν αυτή την πολι­τι­κή που οδή­γη­σε στα Τέμπη. Θα παλεύ­ου­με μέχρι τη δικαί­ω­ση των παι­διών μας όλοι οι συγ­γε­νείς των θυμά­των. Θα βρε­θού­με και στην απερ­γία στις 28 Φλε­βά­ρη, αφού τα αιτή­μα­τά μας συν­δέ­ο­νται», λέει ο Π. Ασλα­νί­δης και κλεί­νο­ντας ζητά­ει να εκφρά­σει μέσω της εφη­με­ρί­δας «ένα μεγά­λο ευχα­ρι­στώ στη νεο­λαία της ΚΝΕ. Οπου πήγα­με ήταν εκεί, παντού μαζί μας, σε κάθε προ­σπά­θεια και δράση».

Η όλη διαχείριση επιβεβαιώνει την προσπάθεια συγκάλυψης

Για τα κενά στη δια­δι­κα­σία των ερευ­νών, αλλά και για τις επι­πτώ­σεις της ευρω­ε­νω­σια­κής πολι­τι­κής «απε­λευ­θέ­ρω­σης» — ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης των μετα­φο­ρών, που οδη­γεί σε ανθρω­πο­θυ­σί­ες, μίλη­σε ο Γιώρ­γος Τσακλίδης.

Οπως είπε, «η δια­δι­κα­σία των ερευ­νών παρου­σί­α­σε συγκε­κρι­μέ­νες καθυ­στε­ρή­σεις στους πρώ­τους μήνες με απο­τέ­λε­σμα να δημιουρ­γη­θούν κενά, ορι­σμέ­να από τα οποία δεν μπο­ρούν να καλυ­φθούν πλέ­ον. Ετσι, ο χώρος του δυστυ­χή­μα­τος μπα­ζώ­θη­κε την πρώ­τη βδο­μά­δα μετά το δυστύ­χη­μα, και δεν πάρ­θη­καν από το Χημείο του Κρά­τους δείγ­μα­τα από τον τόπο του δυστυ­χή­μα­τος άμε­σα, δηλα­δή τις πρώ­τες μέρες μετά το δυστύ­χη­μα. Μάλι­στα η πρώ­τη δειγ­μα­το­λη­ψία έγι­νε 4 βδο­μά­δες μετά το δυστύχημα.

Τα δείγ­μα­τα έδει­ξαν την ύπαρ­ξη ουσιών που δημιουρ­γούν ερω­τή­μα­τα για το αν έγι­νε παρά­νο­μη δια­κί­νη­ση δια­λυ­τών που προ­ξέ­νη­σαν την τερά­στια έκρη­ξη αμέ­σως μετά τη σύγκρου­ση των τρέ­νων. Το ερώ­τη­μα θα είχε πιθα­νό­τα­τα απα­ντη­θεί αν η δειγ­μα­το­λη­ψία γινό­ταν έγκαι­ρα και δεν υπήρ­χε το μπά­ζω­μα. Επί­σης, καθυ­στέ­ρη­ση υπήρ­ξε και στην ανα­ζή­τη­ση των video από τους σταθ­μούς που πέρα­σε η εμπο­ρι­κή αμα­ξο­στοι­χία, οπό­τε θα υπήρ­χε οπτι­κή επι­βε­βαί­ω­ση, θετι­κή ή αρνη­τι­κή, για το αν γινό­ταν δια­κί­νη­ση διαλυτών.

Τώρα πλέ­ον η δια­δι­κα­σία προ­χω­ρά­ει, πλην όμως ορι­σμέ­νες κατη­γο­ρί­ες είναι σε βαθ­μό πλημ­με­λή­μα­τος και θεω­ρού­με ότι είναι δικαιο­λο­γη­μέ­νη η ανα­βάθ­μι­σή τους σε κακουργηματικές».

Σε ό,τι αφο­ρά τις εξε­λί­ξεις στην Εξε­τα­στι­κή Επι­τρο­πή της Βου­λής, σημεί­ω­σε: «Στην Εξε­τα­στι­κή η κυβερ­νη­τι­κή πλειο­ψη­φία επέ­βα­λε ελλι­πή κατά­λο­γο μαρ­τύ­ρων, απο­κλεί­ο­ντας μάρ­τυ­ρες που θα φώτι­ζαν καθο­ρι­στι­κά πλευ­ρές του δυστυ­χή­μα­τος και της πορεί­ας των έργων στον σιδη­ρό­δρο­μο. Ενδει­κτι­κά, μπο­ρεί να ανα­φερ­θεί ο πρώ­ην πρό­ε­δρος των μηχα­νο­δη­γών, που ασφα­λώς είχε πλή­ρη εικό­να, ως μηχα­νο­δη­γός, για την κατά­στα­ση και τα προ­βλή­μα­τα στο δίκτυο.

Επί­σης, απα­ραί­τη­τη ήταν η πρό­σκλη­ση εμπει­ρο­γνω­μό­νων στην Εξε­τα­στι­κή Επι­τρο­πή για να κατα­θέ­σουν για τα αίτια της έκρη­ξης αμέ­σως μετά τη σύγκρου­ση των τρέ­νων, καθώς και ανώ­τε­ρων στε­λε­χών που εργά­ζο­νταν στον σιδη­ρό­δρο­μο και οι οποί­οι έθε­σαν το ζήτη­μα της ασφά­λειας και στη συνέ­χεια ορι­σμέ­νοι παραι­τή­θη­καν. Είναι προ­φα­νές ότι ο απο­κλει­σμός τέτοιων βασι­κών μαρ­τύ­ρων συντε­λεί εκ των πραγ­μά­των σε συγκάλυψη».

Οι αιτίες που οδήγησαν στο έγκλημα είναι ακόμα εδώ

Ο Γ. Τσα­κλί­δης καταγ­γέλ­λει ότι έναν χρό­νο μετά παρα­μέ­νουν όλες οι συν­θή­κες που οδή­γη­σαν στο έγκλη­μα στα Τέμπη. «Τα συστή­μα­τα ασφά­λειας, για τα οποία δαπα­νή­θη­καν μεγά­λα ποσά, δεν λει­τουρ­γούν ακό­μη σε όλο το μήκος του βασι­κού άξο­να, σύμ­φω­να με δημο­σιεύ­μα­τα στον Τύπο, τα οποία δεν δια­ψεύ­δο­νται. Οι συμ­βά­σεις για τα φωτο­σή­μα­τα (φανά­ρια), το σύστη­μα ενδο­ε­πι­κοι­νω­νί­ας GSM‑R και το ETCS άρχι­σαν από το 1995 και τα συστή­μα­τα δεν λει­τούρ­γη­σαν πλή­ρως και ενιαία στον βασι­κό σιδη­ρο­δρο­μι­κό άξο­να Αθή­να — Θεσ­σα­λο­νί­κη — Ειδο­μέ­νη μέχρι σήμερα.

Η μεί­ω­ση του προ­σω­πι­κού στη συντή­ρη­ση, και όχι μόνο, η διά­σπα­ση του σιδη­ρό­δρο­μου σε πολ­λές εται­ρεί­ες, η κατά­τμη­ση των έργων στο δίκτυο, στη βάση κατευ­θύν­σε­ων της Ευρω­παϊ­κής Ενω­σης, για την ανά­πτυ­ξη της επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας και την απε­λευ­θέ­ρω­ση των αγο­ρών, που είναι ορι­σμέ­να από τα ζητή­μα­τα που έχουν συζη­τη­θεί στην Εξε­τα­στι­κή Επι­τρο­πή και απο­τε­λούν σοβα­ρό μέρος του προβλήματος».

Απα­ντώ­ντας στο τι μπο­ρεί να ικα­νο­ποι­ή­σει την απαί­τη­ση των συγ­γε­νών για δικαί­ω­ση, είπε: «Η δικαί­ω­ση των ανθρώ­πων που χάθη­καν στο έγκλη­μα των Τεμπών είναι απαί­τη­ση όχι μόνο των συγ­γε­νών, αλλά και όλων όσοι συμ­με­τεί­χαν και συμ­με­τέ­χουν μαζι­κά μέχρι τώρα, έναν χρό­νο μετά το δυστύ­χη­μα, στις εκδη­λώ­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας — και όχι μόνο.

Θα πρέ­πει να απο­δο­θούν ευθύ­νες πολι­τι­κές και ποι­νι­κές σε όσους ευθύ­νο­νται, όσο ψηλά κι αν βρί­σκο­νται, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των εμπλε­κό­με­νων κυβερ­νη­τι­κών στε­λε­χών και υπουρ­γών. Η ατι­μω­ρη­σία, κυρί­ως σε ανώ­τε­ρα διοι­κη­τι­κά — κυβερ­νη­τι­κά επί­πε­δα, προ­κα­λεί αφά­ντα­στα το δημό­σιο αίσθη­μα. Ομως δικαί­ω­ση στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα θα είναι να εκλεί­ψουν επι­τέ­λους όλες εκεί­νες οι αιτί­ες που προ­κα­λούν τέτοια εγκλήματα».

Κλεί­νο­ντας τη συζή­τη­ση με τον «Ριζο­σπά­στη», ο Γ. Τσα­κλί­δης καλεί κι αυτός σε μαζι­κή συμ­με­το­χή στην απερ­γία της ερχό­με­νης Τετάρ­της, που δεν απο­τε­λεί μόνο τον καλύ­τε­ρο φόρο τιμής στα θύμα­τα της τρα­γω­δί­ας, αλλά και βήμα καταγ­γε­λί­ας των πραγ­μα­τι­κών αιτιών, όπως και διεκ­δί­κη­σης μέτρων για φθη­νές σύγ­χρο­νες και ασφα­λείς σιδη­ρο­δρο­μι­κές μετα­φο­ρές, με σύγ­χρο­να δίκτυα, τρο­χαίο υλι­κό, ανα­γκαίο προσωπικό.

«Αυτό σημαί­νει ότι θα μπει τέλος στην υπο­βάθ­μι­ση του σιδη­ρό­δρο­μου, που συνε­χί­ζε­ται όλα αυτά τα χρό­νια. Και ότι η λει­τουρ­γία του σιδη­ρό­δρο­μου δεν θα γίνε­ται με κρι­τή­ριο το μικρό­τε­ρο κόστος για την ασφά­λεια των μετα­κι­νή­σε­ων και από την άλλη τα κέρ­δη λίγων επι­χει­ρη­μα­τιών που απο­λαμ­βά­νουν πλου­σιο­πά­ρο­χες επι­δο­τή­σεις από τους φόρους μας, τους φόρους των εργα­ζο­μέ­νων», σημειώ­νει ο Γ. Τσα­κλί­δης.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Φώτης Αγγου­λές, ο προ­λε­τά­ριος ποιητής