Ο Σπύρος Χαλβατζής για τον Κώστα Μαραγκουδάκη: Ήταν και είναι πάντα παρών

Δημο­σιεύ­ου­με την ομι­λία του Σπύ­ρου Χαλ­βα­τζή στην παρου­σί­α­ση του βιβλί­ου του κομ­μου­νι­στή Κώστα Μαρα­γκου­δά­κη, στις 12 Ιου­νί­ου, στο Αμφι­θέ­α­τρο της ΑΣΟΕΕ:

Να μιλή­σει κάποιος για το έργο του Κώστα Μαρα­γκου­δά­κη δεν είναι εύκο­λο. Κι΄ αυτό για­τί πρέ­πει να παρα­κο­λου­θή­σει μια πολυ­τά­ρα­χη ζωή 80 χρό­νων αγώ­νων. Μέσα απ΄ αυτό το βιβλίο, περ­νά­ει η πορεία του εργα­τι­κού, λαϊ­κού, αντι­στα­σια­κού κινή­μα­τος, ειδι­κά στην Αθή­να και για το διά­στη­μα της Γερ­μα­νι­κής κατο­χής, στην Κηφι­σιά. Ανα­φέ­ρο­νται σοβα­ρές πτυ­χές της πάλης του κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος, μέσα από την παρου­σί­α­ση της δρά­σης ηγε­τι­κών στε­λε­χών του κόμ­μα­τος στο εργα­τι­κό, συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα μιας ταραγ­μέ­νης περιό­δου. Κι΄ είναι πολ­λά τα 80 χρό­νια. Είναι ο Κ. αλλά είναι και άλλα μέλη της οικο­γέ­νειας Μαρα­γκου­δά­κη που πρό­σφε­ραν στον αγώ­να του εργα­τι­κού και λαϊ­κού κινή­μα­τος από πολ­λά μετε­ρί­ζια. Μαζί του και η συντρό­φισ­σά του στη ζωή και στον αγώ­να Κού­λα Παπέ­λη, από οικο­γέ­νεια αγω­νι­στών, μαχη­τών ήταν και είναι στή­ριγ­μά του για μια ολό­κλη­ρη ζωή.

Ασφα­λώς, κάθε βιβλίο εκφρά­ζει τις προ­σω­πι­κές από­ψεις του συγ­γρα­φέα. Με αυτές κάποιος συμ­φω­νεί άλλος όχι. Ο ανα­γνώ­στης κρί­νει, αξιο­λο­γεί και κατα­λή­γει σε μια άπο­ψη. Και δεν είναι πάντα εύκο­λο αυτό, όταν πρό­κει­ται για ένα βιβλίο με σοβα­ρές ιστο­ρι­κές ανα­φο­ρές. Και τέτοιες παρου­σιά­ζο­νται πολ­λές στις 582 σελί­δες του.

Αν όμως, έχει κάποιος το πλε­ο­νέ­κτη­μα να γνω­ρί­ζει τον Κ.Μ για 50 περί­που χρό­νια, μπο­ρεί πιο εύκο­λα να δει το έργο, να μιλή­σει γι΄ αυτό. Κυρί­ως, όμως να μιλή­σει για τον άνθρω­πο, το δημιουρ­γό, τον πρω­το­πό­ρο, αλλά και επί­μο­νο στη λύση προβλημάτων.

Οταν έχει μπρο­στά του ένα πρό­βλη­μα να αντι­με­τω­πί­σει, δεν θα σου πει ποτέ, “άστο, θα το δού­με”. Συνή­θι­ζε και συνε­χί­ζει, για κάθε πρό­βλη­μα να λέει: Πώς αυτό πρέ­πει να λυθεί; Τι κινή­σεις πρέ­πει να γίνουν; Ποιος θα κάνει τι; Πότε θα δοθεί απά­ντη­ση. Συγκε­κρι­μέ­νος, σαφής, δημιουρ­γι­κός. Κάποιες φορές με έντο­νη φωνή, ακό­μα και με από­λυ­το τρό­πο. Ομως, αυτή η λει­τουρ­γία του έχει βοη­θή­σει πολ­λούς συνερ­γά­τες του, να σπά­σουν την αδρά­νεια, να πάψουν να αφή­νουν προ­βλή­μα­τα να λιμνά­ζουν. Αυτός είναι μια ολά­κε­ρη ζωή.

Πάντα έψα­χνε, ακό­μα ψάχνει για στοι­χεία. Με επι­χει­ρή­μα­τα, με στοι­χεία, με πρά­ξεις. Ενας αγω­νι­στής, κομ­μου­νι­στής με λόγο γρα­φτό και προ­φο­ρι­κό και κυρί­ως με έργο. Δεν θα αφή­σει ποτέ και τίπο­τα, άξιο λόγου, να πέσει κάτω. Πολυ­γρα­φό­τα­τος, σε όλες τις συν­θή­κες και με ευρύ­τη­τα στη θεμα­το­λο­γία του. Η μονο­μέ­ρεια καμιά φορά δεν τον απα­σχό­λη­σε. Αυστη­ρός, φωνα­κλάς κάπου κάπου, πει­σμα­τά­ρης, αλλά ακρι­βο­δί­καιος. Σε όλη τη δια­δρο­μή του, με ό,τι κατα­πιά­στη­κε, με ό,τι χρε­ώ­θη­κε από το συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα και από το κόμ­μα, το ΚΚΕ, σε όποια δημό­σια θέση ή λει­τούρ­γη­μα είχε στην ευθύ­νη του, δεν θα βρε­θεί άνθρω­πος, πέρα από ιδε­ο­λο­γι­κή ή πολι­τι­κή τοπο­θέ­τη­ση, να πεί ότι ο ΚΜ μου έφα­γε το δίκιο. Κ΄ αυτό έχει μεγά­λη ιδε­ο­λο­γι­κή και πολι­τι­κή σημα­σία. Ειδι­κά στην περί­ο­δο που δια­νύ­ου­με, στα τωρι­νά χρό­νια. Κι΄ αυτό δεν είναι κάτι το αυτονόητο.

Και σε φίλους και σε συντρό­φους και σε αγα­πη­μέ­νους, δεν χαρί­ζε­ται σε κανέ­ναν. Τα του Καί­σα­ρος τω Καί­σα­ρι. Την άπο­ψή του θα τη δια­τυ­πώ­σει πάντα. Αυστη­ρά, καμιά φορά και από­το­μα, αλλά πάντα μέσα στα κατα­στα­τι­κά πλαίσια.

Δεν δίστα­σε ποτέ μπρο­στά στον ταξι­κό εχθρό. Δεν φοβή­θη­κε. Στο έργο που σήμε­ρα παρου­σιά­ζε­ται φαί­νε­ται ανά­γλυ­φα ο δημιουρ­γός, ο χαρα­κτή­ρας του. Ήταν και είναι πάντα παρών.

Είναι χαλ­κέ­ντε­ρος. Οι δημο­σιεύ­σεις του το απο­δει­κνύ­ουν. Εδώ και πάνω εξή­ντα περί­που χρό­νια γρά­φει. Σε συν­δι­κα­λι­στι­κές εφη­με­ρί­δες και περιο­δι­κά και στον κομ­μα­τι­κό τύπο. Πάντα με επι­χει­ρή­μα­τα, με στοι­χεία. Είχα τη χαρά και την ευτυ­χία, θα ΄λεγα, ότι για είκο­σι περί­που χρό­νια είχα­με μόνι­μη και στα­θε­ρή συνερ­γα­σία. Και πήρα πολ­λά απ΄ αυτή τη συναναστροφή.

Μέσα από τις σελί­δες του βιβλί­ου περ­νά­νε με γλα­φυ­ρό τρό­πο σημα­ντι­κά στοι­χεία του αγώ­να του εργα­τι­κού, λαϊ­κού κινή­μα­τος και του κόμ­μα­τος. Έχει ένα μονα­δι­κό τρό­πο να περι­γρά­φει στιγ­μές του κινή­μα­τος. Δίνει μια εξή­γη­ση από την πεί­ρα των νεα­νι­κών του χρό­νων, ακό­μα και για το πως το καθε­στώς του δικτά­το­ρα Μετα­ξά αντι­με­τώ­πι­σε τη νεο­λαία και μέσω των προσκόπων.

Άξιο ενδια­φέ­ρο­ντος είναι και η προ­σπά­θειά του να κατα­γρά­ψει αφη­γή­σεις συντρό­φων, συνα­γω­νι­στών, ανθρώ­πων που αφιέ­ρω­σαν τη ζωή τους στο εργα­τι­κό κίνη­μα και στο κόμ­μα. Στις αφη­γή­σεις αυτές ασφα­λώς, απο­τυ­πώ­νο­νται γνώ­μες και προ­σω­πι­κοί προ­βλη­μα­τι­σμοί αγω­νι­στών που μπο­ρεί να βοη­θούν, εκτός των άλλων και στη δια­παι­δα­γώ­γη­ση νέων αγω­νι­στών, που αντι­κει­με­νι­κά, δεν έχουν την εμπει­ρία της ταξι­κής πάλης, των πολύ σκλη­ρών ανα­με­τρή­σε­ων με τους μηχα­νι­σμούς και τις κυβερ­νή­σεις του αστι­κού κρά­τους στο παρελ­θόν. Και ανά­λο­γες ανα­με­τρή­σεις, τέτοιες ή δια­φο­ρε­τι­κές, ανά­λο­γα με τις συν­θή­κες, δεν πρό­κει­ται να πάψουν.

Ξεχω­ρι­στή πλευ­ρά της πολύ­μορ­φης δρά­σης του, απο­τε­λούν οι παρεμ­βά­σεις και η αρθρο­γρα­φία του στο “Ρ¨ για την υπε­ρά­σπι­ση της πολι­τι­κής και των θέσε­ων του κόμ­μα­τος όλα τα χρό­νια, αλλά και ειδι­κά σε δύσκο­λες περιό­δους, όταν κρί­νο­νταν η ίδια η ύπαρ­ξή του ως Μαρ­ξι­στι­κού Λενι­νι­στι­κού κόμματος.

Στα­θε­ρά, ατα­λά­ντευ­τα και το 1968 στά­θη­κε στο ύψος των περι­στά­σε­ων και υπε­ρα­σπί­στη­κε τις Απο­φά­σεις της 12ης Ολο­μέ­λειας της ΚΕ του ΚΚΕ. Τότε που επι­χει­ρή­θη­κε η αλλα­γή της κατεύ­θυν­σής του, η μετα­τρο­πή του σε ένα σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού τύπου και χαρα­κτή­ρα κόμματος.

Και αργό­τε­ρα, όταν με τις ανα­τρο­πές γκρε­μί­ζο­νταν πολ­λά, έμει­νε στα­θε­ρός, ατα­λά­ντευ­τος. Έγρα­φε άρθρα, μιλού­σε, υπε­ρα­σπί­ζο­νταν τον μαρ­ξι­στι­κό λενι­νι­στι­κό χαρα­κτή­ρα του κόμ­μα­τος. Στη­λί­τευε με άρθρα του στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ εκεί­νους που ήθε­λαν την αλλα­γή του χαρα­κτή­ρα του, τη διά­χυ­ση του ΚΚΕ στον τότε ενιαίο ΣΥΝ, σε τελι­κή ανά­λυ­ση επε­δί­ω­καν, χωρίς όλοι να το λένε ανοι­χτά, τη διά­λυ­σή του.

Και η ανά­λο­γη στά­ση στους δύσκο­λους και­ρούς, είναι κύριο και καί­ριο γνώ­ρι­σμα. Για­τί στη νηνε­μία, στη μπου­νά­τσα όλοι είναι χαμο­γε­λα­στοί, σχε­δόν, χαρού­με­νοι. Αφή­νουν το καρά­βι που μπο­ρεί να πηγαί­νει και μόνο του πάνω στο κύμα. Οταν όμως έχει φουρ­τού­να, όταν λυσ­σο­μα­νούν οι αέρη­δες από παντού, τότε χρειά­ζε­ται σωστό τιμό­νι και στα­θε­ρή πυξίδα.

Κρά­τη­σε πάντα σωστά. Έμει­νε στην από δω πλευ­ρά. Για την υπε­ρά­σπι­ση των κατα­τρεγ­μέ­νων, για τις βαθύ­τε­ρες αλλα­γές, στην πάλη για τη σοσια­λι­στι­κή κοι­νω­νία. Όταν άλλοι ανα­χω­ρού­σαν και πολ­λοί περ­νού­σαν, ακό­μα και απέ­να­ντι και πολε­μού­σαν σκλη­ρά ενά­ντια στο κόμ­μα και στη γραμ­μή του, δεν ταλα­ντεύ­τη­κε ποτέ.

Το ΄89-΄91 όταν το τσου­νά­μι των ανα­τρο­πών δημιουρ­γού­σε πολ­λά κενά και παρά­πλευ­ρες απώ­λειες, στά­θη­κε κόντρα στον και­ρό. Στο βιβλίο του υπάρ­χουν οι παρεμ­βά­σεις και η αρθρο­γρα­φία του στο “Ρ” στην περί­ο­δο της σκλη­ρής ιδε­ο­λο­γι­κής δια­πά­λης. Παρεμ­βά­σεις που έπαι­ξαν το δικό τους ρόλο.

Στις σελί­δες του βιβλί­ου του μιλά­ει σχε­δόν για τα πάντα. Για την αντί­στα­ση του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, για το Δεκέμ­βρη, για τον ΔΣΕ για τα θανα­το­νή­σια, για τη Γυά­ρο, για τη Μακρό­νη­σο, για το μετεμ­φυ­λια­κό κρά­τος. Για τα πάντα έχει θέση. Κι΄ έχουν ιδιαί­τε­ρη αξία οι ανα­φο­ρές του για­τί μιλά­ει για όλα όσα έζη­σε, για όσα πάλε­ψε, μαζί με τους συντρό­φους του. Αλλά έχει και τη δική του συμ­βο­λή και σφρα­γί­δα, σε πολ­λά από αυτά. Για­τί έζη­σε στο τσα­ντή­ρι της Γυά­ρου και στο κου­βά­λη­μα της πέτρας στη Μακρόνησο.

-Μια άλλη πτυ­χή που ανα­δει­κνύ­ε­ται στις σελί­δες του βιβλί­ου είναι η συν­δι­κα­λι­στι­κή του δρά­ση. Άλλοι, πιο αρμό­διοι από μένα μπο­ρεί να μιλή­σουν γι΄ αυτή την πλευ­ρά της δρά­σης του. Μια τοπο­θέ­τη­ση ήθε­λα να κάνω. Πολ­λές φορές, όταν μιλά­νε διά­φο­ροι αστοί και όχι μόνο, για το συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, για τους συν­δι­κα­λι­στές, ανα­φέ­ρο­νται μόνον ή κυρί­ως στα καθη­με­ρι­νά προ­βλή­μα­τα. Κι΄ αυτά, ασφα­λώς, είναι σημα­ντι­κά και βρέ­θη­κε πάντα με την παρά­τα­ξη που εκπρο­σω­πού­σε στην πρώ­τη γραμ­μή για τη διεκ­δί­κη­σή τους. Ωστό­σο, με την αρθρο­γρα­φία του, που ανα­φέ­ρε­ται σε σελί­δες του βιβλί­ου, με τις παρεμ­βά­σεις του μιλού­σε για όλα. Για τα μεγά­λα ιδε­ο­λο­γι­κά προ­βλή­μα­τα, σε κάθε περί­ο­δο. Έβα­ζε πάντα το γενι­κό πολι­τι­κό πλαί­σιο μέσα στο οποίο ανα­πτύσ­σο­νταν οι συν­δι­κα­λι­στι­κοί αγώ­νες και η ιδε­ο­λο­γι­κή δια­πά­λη. Έθε­τε την ουσία της πολι­τι­κής κατά­στα­σης, των πολι­τι­κών απο­φά­σε­ων των εκά­στο­τε αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων. Δεν έμε­νε στα επι­φαι­νό­με­να, αλλά βάθαι­νε στην ουσία της ταξι­κής πάλης, στις πολι­τι­κές απο­φά­σεις της ΕΟΚ παλιό­τε­ρα, της Ε.Ε. αργό­τε­ρα και σήμε­ρα. Απο­φά­σεις αυτών των υπε­ρε­θνι­κών οργά­νων, στις οποί­ες συμ­με­τεί­χαν και συμ­με­τέ­χουν και συνα­πο­φα­σί­ζουν όλες οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις των χωρών μελών. Απο­φά­σεις που εφαρ­μό­ζο­νται σε βάρος της εργα­τι­κής τάξης, των λαϊ­κών στρω­μά­των, της αγρο­τιάς, της νεο­λαί­ας, των συντα­ξιού­χων. Απο­φά­σεις που ενι­σχύ­ουν και στη­ρί­ζουν την πολι­τι­κή και κυρί­ως την κερ­δο­φο­ρία των πολυ­ε­θνι­κών και των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομίλων.

Οι ανα­λύ­σεις του πριν από περί­που είκο­σι πέντε χρό­νια, η επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία στην αρθρο­γρα­φία του για την περι­βό­η­τη ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟ της ΕΟΚ εξό­πλι­ζε τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ στην πάλη τους ενά­ντια στις αρνη­τι­κές έως και ολέ­θριες επι­πτώ­σεις για την Ελλη­νι­κή οικο­νο­μία και κοι­νω­νία, από αυτές τις αποφάσεις.

Συν­δι­κα­λι­στής, πρό­ε­δρος, αλλά πάντα μάχι­μος πολι­τι­κός στην προ­βο­λή και προ­ώ­θη­ση της πολι­τι­κής του κόμ­μα­τος το οποίο υπη­ρε­τεί με συνέ­πεια, στα­θε­ρό­τη­τα για οχτώ περί­που δεκαετίες.

-Μια άλλη πτυ­χή της ιδε­ο­λο­γι­κής παρέμ­βα­σης, απά­ντη­σης του είναι αυτή που ανα­φέ­ρε­ται σε αστούς πολι­τι­κούς. Οι αστοί προ­σπα­θούν πάντα να αγιο­ποιούν τα στε­λέ­χη της τάξης τους και ειδι­κά μετά θάνα­το να τους απο­δί­δουν ιδιαί­τε­ρες τιμές. Ένα ξεχω­ρι­στό στέ­λε­χος της αστι­κής τάξης ήταν και ο Γεώρ­γιος Παπαν­δρέ­ου. Ο απο­κλη­θείς από την αστι­κή τάξη και “Γέρων της Δημο­κρα­τί­ας”. Αυτός λοι­πόν ο αστός ήταν από τους πρώ­τους δολο­φό­νους του λαού της Αθή­νας στον ηρω­ι­κό και ματω­μέ­νο Δεκέμ­βρη του ΄44 και δεν στα­μά­τη­σε ποτέ την αντι­κομ­μου­νι­στι­κή του δρά­ση. Στη σελί­δα 300 του βιβλί­ου του Κ. θα δει ο ανα­γνώ­στης σε λίγες αρά­δες το ποιόν του ανθρώ­που. Ο Γεώρ­γιος Παπαν­δρέ­ου με άρθρο του στην πρώ­τη σελί­δα της “Καθη­με­ρι­νής” την 1/6/1952 επι­μέ­νει με σκλη­ρό αντι­κομ­μου­νι­στι­κό τρό­πο. Ζητά και πιέ­ζει την κυβέρ­νη­ση να επι­σπεύ­σει τις δια­δι­κα­σί­ες για παρα­πο­μπή σε νέα δίκη του Νίκου Μπε­λο­γιάν­νη και των συντρό­φων του με νέα κατη­γο­ρία, αυτή της κατα­σκο­πεί­ας για να ολο­κλη­ρω­θεί το έγκλη­μα. Δηλα­δή, να κατα­δι­κα­στούν και να εκτε­λε­στούν οι κομ­μου­νι­στές. Διό­τι με την πρώ­τη κατα­δί­κη τους με βάσει το Νόμο 509 δεν θα εκτε­λού­νταν. Κι΄όχι μόνον πίε­ζε ο Γ.Π. την κυβέρ­νη­ση, αλλά έκα­νε και έκκλη­ση στον ανώ­τα­το άρχο­ντα, Παύ­λο Γλύκ­σμπουργκ να παρέμ­βει. Αυτός, λοι­πόν, ήταν ο Γ.Π. Και ο Κ. απο­κα­λύ­πτει με τον δικό του γλα­φυ­ρό τρό­πο αυτή τη στά­ση του κεντρώ­ου αστού, αντι­κομ­μου­νι­στή Γεωρ­γί­ου Παπανδρέου.

-Δεν είναι μόνον τα ιστο­ρι­κά στοι­χεία. Υπάρ­χουν άμε­σα, σημε­ρι­νά, λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα, που έχουν γενι­κό­τε­ρο πολι­τι­κό χαρα­κτή­ρα και δεί­χνουν τον τρό­πο που αυτά αντι­με­τω­πί­ζο­νται από τις αστι­κές κυβερ­νή­σεις. Και γι΄ αυτά έχει παρεμ­βά­σεις, τοπο­θε­τή­σεις. Λ.χ. τον άλλο μήνα συμπλη­ρώ­νε­ται ένας χρό­νος από τη φονι­κή πυρ­κα­γιά στο Μάτι με του­λά­χι­στον 102 νεκρούς συναν­θρώ­πους μας, αλλά και οι πάνω από είκο­σι πέντε νεκροί από την πλημ­μύ­ρα στη Μάντρα. Σε άρθρο του στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ πριν από 20 χρό­νια περί­που, στις 12/7/2000 ανα­φέ­ρε­ται στις κυβερ­νη­τι­κές παλι­νω­δί­ες, καθυ­στε­ρή­σεις για την αντι­με­τώ­πι­ση των πυρ­κα­γιών και για τον τρό­πο με τον οποίο αξιο­ποιού­σε η τότε κυβέρ­νη­ση τα ελι­κό­πτε­ρα είτε τα ΚΑΝΑΝΤΕΡ είτε τα ρώσι­κα ΙΛΙΟΥΣΙΝ για την κατά­σβε­ση των πυρ­κα­γιών. Επι­βε­βαιώ­νε­ται και για τα συγκε­κρι­μέ­να προ­βλή­μα­τα η στά­ση των αστι­κών δυνά­με­ων, η πολι­τι­κή της ΕΕ δεν έχουν σε επι­λε­ξι­μό­τη­τα δαπά­νες για την αντι­πυ­ρι­κή προ­στα­σία, για την αντι­σει­σμι­κή θωρά­κι­ση της χώρας και για τα αντι­πλημ­μυ­ρι­κά έργα. Έτσι αφή­νουν να χάνο­νται άνθρω­ποι, να κατα­στρέ­φο­νται λαϊ­κές περιου­σί­ες και οι υπο­δο­μές που θα ΄πρε­πε να τους προστατεύουν.

-Με την ανά­γνω­ση του βιβλί­ου ο ανα­γνώ­στης θα δια­πι­στώ­σει, πιστεύω, τον χαρα­κτη­ρι­σμό του χαλ­κέ­ντε­ρου. Θα βρει στοι­χεία, ντο­κου­μέ­ντα επί­ση­μα, από αρχεία ξένων κρα­τών, Αγγλι­κών, κυρί­ως, μυστι­κών και άλλων κρα­τι­κών υπη­ρε­σιών για τον υπο­νο­μευ­τι­κό και όχι μόνον ρόλο τους στην Ελλά­δα και στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα. Εχει ιδιαί­τε­ρη σημα­σία να τονι­στεί αυτό που βγαί­νει από τις ανα­φο­ρές του βιβλί­ου για το ρόλο των ΄Αγγλων. Δεν είναι μόνον ή κυρί­ως η πολι­τι­κή τους δρά­ση, οι ωμές στρα­τιω­τι­κές επεμ­βά­σεις τους ενά­ντια στο εργα­τι­κό και επα­να­στα­τι­κό κίνη­μα της Ελλά­δας. Είναι και η ειδι­κή παρέμ­βα­σή τους στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα. Από τη μια για να στη­ρί­ξουν την αστι­κή τάξη, συνο­λι­κά, αλλά και για να υπο­νο­μεύ­σουν το ταξι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα και από την άλλη να στη­ρί­ξουν με σεμι­νά­ρια και ζεστό χρή­μα και άλλες παρο­χές, κάθε είδους, τα στε­λέ­χη της εργα­τι­κής αρι­στο­κρα­τί­ας και για να δια­μορ­φώ­σουν ρεφορ­μι­στι­κά συν­δι­κα­λι­στι­κά στε­λέ­χη που θα στη­ρί­ζουν την όποια αστι­κή κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή, ανε­ξάρ­τη­τα από το αν αυτή είναι χρι­στια­νο­δη­μο­κρα­τι­κής ή σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής αντί­λη­ψης και κατεύθυνσης.

-Ο Κ.Μ παρα­δί­δει ένα βιβλίο, το οποίο αξί­ζει τον κόπο να δια­βα­στεί από παλιούς και νέους ανα­γνώ­στες. Οι παλιοί θα ξανα­θυ­μη­θούν, οι νέοι θα μάθουν. Θα δουν πως αγω­νί­στη­καν οι πατε­ρά­δες και οι παπ­πού­δες τους. Πως πάλε­ψαν όχι απλά για την επι­βί­ω­σή τους, αλλά πως συγκρού­στη­καν με το αστι­κό κρά­τος σε όλες του τις μορ­φές. Είτε της αστι­κής κοι­νο­βου­λευ­τι­κής δημο­κρα­τί­ας, είτε των φασι­στι­κών δικτα­το­ρι­κών καθε­στώ­των. Και οι συγκρού­σεις αυτές, ο ίδιος αγώ­νας συνε­χί­ζε­ται ώστε να δημιουρ­γη­θούν όροι, συν­θή­κες και προ­ϋ­πο­θέ­σεις για την ανα­τρο­πή αυτού του συστή­μα­τος, που πολ­λοί, πάρα πολ­λοί είναι αυτοί που ανα­γνω­ρί­ζουν ότι ήδη έχει σαπί­σει. Αλλά δεν θα πέσει από μόνο του, αν δεν βάλ­λου­με πλά­τη όλοι μας.

Αγα­πη­τέ σύντρο­φε και φίλε Κώστα σε ευχαριστούμε.

ΑΣΟΕΕ 12/6/2019

Σπύ­ρος Χαλβατζής