Ο ΣΦΕΑ για την 21η Απρίλη 1967: Συνεχίζεται ο αγώνας για δικαιώματα και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων

«54 χρό­νια μετά το πρα­ξι­κό­πη­μα της 21ης Απρι­λί­ου 1967, ο αγώ­νας για δημο­κρα­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες και δικαιώ­μα­τα, ο αγώ­νας για χει­ρα­φέ­τη­ση των εργα­ζο­μέ­νων, ο αγώ­νας για την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων ανα­γκών των εργα­ζο­μέ­νων και της νεο­λαί­ας συνε­χί­ζε­ται» τονί­ζει μετα­ξύ άλλων ο Σύν­δε­σμος Φυλα­κι­σθέ­ντων — Εξο­ρι­σθέ­ντων Αντι­στα­σια­κών (ΣΦΕΑ) 1967–1974. Ο ΣΦΕΑ θα κατα­θέ­σει στε­φά­νι στις 11 π.μ. της Τετάρ­της στο ΕΑΤ — ΕΣΑ στην Αθή­να, αλλά και στη Θεσσαλονίκη.

Επι­ση­μαί­νει ότι «για τον λαό μας η 21η Απρι­λί­ου 1967 και η 7ετία που ακο­λού­θη­σε, είναι μέρος της πρό­σφα­της ιστο­ρί­ας της χώρας, που πρέ­πει να μελε­τά και να αντλεί διδάγ­μα­τα. Το πρα­ξι­κό­πη­μα της 21ης Απρι­λί­ου 1967, δεν έγι­νε τυχαία ή αναί­τια και δεν ήταν έργο μερι­κών “επί­ορ­κων αξιω­μα­τι­κών”, όπως οι ανα­θε­ω­ρη­τές της ιστο­ρί­ας υπο­στη­ρί­ζουν. Γεν­νή­θη­κε μέσα στους κόλ­πους του μετεμ­φυ­λια­κού αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος, της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής δημο­κρα­τί­ας, που οικο­δο­μή­θη­κε στη χώρα μας μετά τη λήξη του εμφύ­λιου πολέ­μου, με σημαία τον αντι­κομ­μου­νι­σμό και με πρω­ταρ­χι­κό το ρόλο του Παλα­τιού και των Ενό­πλων Δυνά­με­ων. Επί­σης, το Σύνταγ­μα που ίσχυε από το 1952 νομι­μο­ποιού­σε την εκτρο­πή από τον αστι­κό κοι­νο­βου­λευ­τι­σμό, δίνο­ντας δικαί­ω­μα στο βασι­λιά να ανα­λά­βει τέτοια πρω­το­βου­λία μετά από πρό­τα­ση του Υπουρ­γι­κού Συμ­βου­λί­ου. Γεν­νή­θη­κε μέσα από την κρί­ση του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος και επι­βλή­θη­κε με στό­χο να το βγά­λει από αυτή. Οι ρίζες του βρί­σκο­νται στις αντι­θέ­σεις που υπήρ­χαν ανά­με­σα στα τμή­μα­τα της άρχου­σας τάξης της χώρας μας, αλλά και στις επι­διώ­ξεις του παλα­τιού για πιο καθο­ρι­στι­κή παρέμ­βα­ση στα πολι­τι­κά πράγ­μα­τα. Στην ανά­γκη για εξα­σφά­λι­ση πιο στα­θε­ρών συν­θη­κών για την κερ­δο­φο­ρία του κεφαλαίου».

Ο ΣΦΕΑ σημειώ­νει πως «στα χρό­νια της “μετα­πο­λί­τευ­σης” ο λαός μας πέτυ­χε με την πάλη του κατα­κτή­σεις σε θεσμι­κό και οικο­νο­μι­κό επί­πε­δο. Η αντί­θε­ση όμως ανά­με­σα στην εργα­σία και το κεφά­λαιο παρα­μέ­νει κυρί­αρ­χη και στα χρό­νια της ανά­πτυ­ξης, αλλά και στις συν­θή­κες γενι­κευ­μέ­νης κρί­σης». Προ­σθέ­τει ότι «τα τελευ­ταία χρό­νια, επι­διώ­κο­ντας το χτύ­πη­μα των λαϊ­κών διεκ­δι­κη­τι­κών αγώ­νων και στο όνο­μα της τήρη­σης των απα­γο­ρευ­τι­κών μέτρων λόγω Covid-19, έχουν ενι­σχυ­θεί οι κρα­τι­κοί κατα­σταλ­τι­κοί μηχα­νι­σμοί και έχει εντα­θεί ο αυταρ­χι­σμός, η αστυ­νο­μο­κρα­τία, η νομο­θέ­τη­ση της περι­στο­λής των δια­δη­λώ­σε­ων, η θέσπι­ση της πανε­πι­στη­μια­κής αστυ­νο­μί­ας κ.ά.» και τονί­ζει ότι «σ’ αυτές τις συν­θή­κες, προ­ε­τοι­μά­ζο­νται νέες εργα­σια­κές σχέ­σεις, για να δια­σφα­λί­σουν την κερ­δο­φο­ρία των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και την προ­ώ­θη­ση των καπι­τα­λι­στι­κών ανα­διαρ­θρώ­σε­ων σαν μέσο για την αντι­με­τώ­πι­ση της νέας κρί­σης που επι­τά­χυ­νε ο κορο­νο­ϊ­ός. Η επί­θε­ση που δέχο­νται οι εργα­ζό­με­νοι και η νεο­λαία, από την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ και την εργο­δο­σία, με την εφαρ­μο­γή εκτε­τα­μέ­νης περιο­ρι­στι­κής, αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής, είναι σκλη­ρή και συντο­νι­σμέ­νη. Το νομο­σχέ­διο, που θέλει να καταρ­γή­σει το 8ωρο, το δικαί­ω­μα στη δου­λειά και στη ζωή των εργα­ζο­μέ­νων, απο­τε­λεί αιτία πολέ­μου για το ταξι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνημα».

ΣΦΕΑ 54 Χρόνια από την 21η Απρίλη του 1967

Ανα­δει­κνύ­ει την ανα­γκαιό­τη­τα «για ένα ισχυ­ρό, ταξι­κά προ­σα­να­το­λι­σμέ­νο και πολι­τι­κο­ποι­η­μέ­νο κίνη­μα, ικα­νό να ανα­με­τρη­θεί με τη βάρ­βα­ρη αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή, να επι­βά­λει λύσεις προς όφε­λος του λαού και της νεο­λαί­ας. Μέσα στην περί­ο­δο της παν­δη­μί­ας με τον κορο­νο­ϊό, τα γερά­κια του ΝΑΤΟ προ­σπα­θούν να αξιο­ποι­ή­σουν την κατά­στα­ση για την προ­ώ­θη­ση των ιμπε­ρια­λι­στι­κών τους βλέ­ψε­ων. Οι πρό­σφα­τες εξε­λί­ξεις στο Αιγαίο και την Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, με την επι­θε­τι­κό­τη­τα της Τουρ­κί­ας, στο πλαί­σιο των αντα­γω­νι­σμών της άρχου­σας τάξης της Ελλά­δας με αυτήν της Τουρ­κί­ας, αλλά και τα παζά­ρια που γίνο­νται υπό τη σκέ­πη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, τίπο­τα καλό δεν προ­οιω­νί­ζε­ται για τους λαούς της περιο­χής».

Ο ΣΦΕΑ τονί­ζει ότι «54 χρό­νια μετά το πρα­ξι­κό­πη­μα της 21ης Απρι­λί­ου του 1967 ο λαός μας συνε­χί­ζει να αγω­νί­ζε­ται:

• Για για την ικα­νο­ποί­η­ση όλων των δικαιω­μά­των του, για καλύ­τε­ρες συν­θή­κες δια­βί­ω­σης, για να μπο­ρεί να ζήσει σε ευημερία.
• Για ουσια­στι­κά μέτρα προ­στα­σί­ας της υγεί­ας μας, με ενί­σχυ­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας, με προ­σλή­ψεις του απα­ραί­τη­του ιατρι­κού και νοση­λευ­τι­κού προ­σω­πι­κού για την Πρω­το­βάθ­μια Φρο­ντί­δα Υγεί­ας, για άμε­ση επί­τα­ξη του ιδιω­τι­κού τομέα.
• Για επί­σπευ­ση των εμβολιασμών.
• Για ουσια­στι­κά μέτρα προ­στα­σί­ας στα Μέσα Μαζι­κής Μετα­φο­ράς και τους χώρους δου­λειάς και επα­να­λαμ­βα­νό­με­να τεστ με ευθύ­νη του κράτους.
• Για μέτρα προ­στα­σί­ας στα σχο­λεία και ενί­σχυ­σή τους με εκπαι­δευ­τι­κούς, μεί­ω­ση μαθη­τών στην τάξη, άμε­σοι εμβο­λια­σμοί, τεστ με ευθύ­νη του κρά­τους και αντί­στοι­χα μέτρα στα Πανε­πι­στή­μια ώστε να γίνο­νται μαθή­μα­τα διά ζώσης.
• Ενά­ντια στη βία του κεφα­λαί­ου και του πολι­τι­κού του προ­σω­πι­κού, αψη­φώ­ντας τους εκβια­σμούς και τα κατα­σταλ­τι­κά μέτρα.
• Για να καταρ­γη­θούν οι νόμοι για τις δια­δη­λώ­σεις και την αστυ­νο­μία στα Πανεπιστήμια.
• Για απο­δέ­σμευ­ση από τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς οργα­νι­σμούς, ΝΑΤΟ — ΕΕ.
• Για καμιά συμ­με­το­χή ελλη­νι­κών στρα­τευ­μά­των έξω από τα σύνορα.
• Για να κλεί­σουν όλες οι αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κές βάσεις στην Ελλάδα».