Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πάνος Σιώρας: Το τέρας του Ταλίν

Ο τιτά­νιος αγώ­νας των λαών — και ιδιαί­τε­ρα των Σοβιε­τι­κών — ενά­ντια στο ναζι­σμό απο­τέ­λε­σε πηγή δημιουρ­γι­κής έμπνευ­σης. Μας έδω­σε «Το στίγ­μα» του Φώτη Αγγουλέ»

Και τώρα η επι­χεί­ρη­ση νεκρα­νά­στα­σης του ναζι­σμού προ­κα­λεί την οργή που βρί­σκει κάθε τρό­πο να εκφραστεί.
Σήμε­ρα φιλο­ξε­νού­με την ποι­η­τι­κή προ­σπά­θεια του Πάνου Σιώ­ρα.

Το τέρας του Ταλίν

Πίσ­σα σκο­τά­δι στην Ευρώ­πη, πήραν τους λαούς φαλάγγι
οι Γερ­μα­νοί τεχνο­κρά­τες, οι Ελβε­τοί και οι Φράγκοι.
Στα σπή­λαια της Βαλ­τι­κής το τέρας πάλι βρυχάται
κάποιοι νόμι­ζαν για πάντα πως αυτό θα κοιμάται.

Μα η Ευρώ­πη περι­θάλ­πει τον αγκυ­λω­τό σταυρό
κι ως εχθρό της δια­κη­ρύσ­σει μόνο τον κομμουνισμό.
Την αλή­θεια πασχί­ζουν να την διαστρεβλώνουν
και κατα­κτή­σεις μία-μία να ξηλώνουν.

Των Ες-Ες οι νοσταλ­γοί άξαφ­να έγι­ναν θύματα,
μ’ ευλο­γί­ες της Ευρώ­πης και με μπό­λι­κα τα χρήματα.
Ο αστι­κός ο συρ­φε­τός μιλά για ανθρωπισμό,
τσου­βα­λιά­ζουν ναζι­σμό με τον κομμουνισμό.

Ούτε Χίτλερ, ούτε Στά­λιν λένε οι, τάχα, δημοκράτες
με τους νεο­να­ζι­στές μαγει­ρεύ­ουν τις απάτες.
Ξέρου­νε καλά και κρύ­βουν τις αιτί­ες του κακού
και μιλούν για ανθρω­πι­σμό οι οπα­δοί του ναζισμού.

Δημο­σιο­γρα­φί­σκοι με τις πένες τους ξοδεύουν
την αλή­θεια εθε­λό­δου­λα να δεί­ξουν πώς χαλκεύουν.
Τι κι αν πόσα εκα­τομ­μύ­ρια οι Ναζί σκοτώσαν;
Τι κι αν οι Σοβιε­τι­κοί αυτούς κατατροπώσαν;

Στα πεδία των μαχών πόλε­μος για λευτεριά,
σφυ­ρο­δρέ­πα­νο ανέ­μι­σε στο Ρ αϊχ­σταγκ ψηλά.

«Και τα δύο καθε­στώ­τα ολοκληρωτικά»
όμως οι ίδιοι ήταν που δώσαν στο Φύρερ τα λεφτά.

Προ­σω­ρι­νά ο κομ­μου­νι­σμός ήττα έχει υποστεί,
μα ολό­τε­λα η ελπί­δα δεν έχει πια χαθεί.
Είν’ ο φόβος τους μεγά­λος και γι’αυτό λασπολογούν
στο ψέμα κατα­φεύ­γουν χωρίς διό­λου να ντραπούν.

Και λυσ­σά­νε στην ιδέα οι εργά­τες να ξυπνήσουν
όσα έχου­νε παρά­ξει δικά τους ν’αποκτήσουν.
Θέλου­νε υπο­ταγ­μέ­νους τους λαούς και στη γωνία,
τρα­πε­ζί­τες, βιο­μή­χα­νοι να έχουν τα ηνία.
Σάπιο μέχρι το μεδού­λι το σύστη­μα αυτό,
το κεφά­λαιο που γέν­νη­σε, μήτρα για το ναζισμό.
Στης Ευρώ­πης τους ανέρ­γους ας τους πουν για δικαιώματα
που κάπο­τε τους πέτα­ξαν μέσα στα χαρακώματα.

Η δημο­κρα­τία είναι για όσους παί­ζουν τα λεφτά,
μέσα στα χρη­μα­τι­στή­ρια και τα ναρκωτικά.

Του Ταλίν παρα­χα­ρά­κτες ξανα­γρά­φουν Ιστορία
για να δώσου­νε στη Βέρ­μαχτ άλλη μία ευκαιρία.

Είναι ποτα­μοί το αίμα που η Δύση έχει σκορπίσει
η πλη­γή είναι ανοι­χτή και έχει κακοφορμίσει.

Η εξου­σία στους εργά­τες όπως πριν έναν αιώνα,
είναι έμπνευ­ση και φάρος στον ανθρώ­πι­νο αγώνα.

Τώρα νέος τσα­ρι­σμός μαζί με μοιρολατρία
στο Μεσαί­ω­να γυρ­νώ­ντας και τη θρησκοληψία.

Η εκμε­τάλ­λευ­ση αιώ­νια δεν θα παραμείνει,
αλλά τ’αύριο από μόνο, δεν μπο­ρεί να γίνει.

Οι αλυ­σί­δες βαριές όμως κάπο­τε όλα σπάνε,
για­τί το μέλ­λον ανή­κει μόνο σ’ όσους αψηφάνε.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο