Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε η Ευγενία Ζήκου

Το Σάβ­βα­το 14 Απρί­λη 2018 έφυ­γε από τη ζωή η Ευγε­νία Ζήκου.

Γεν­νή­θη­κε το 1930. Υπήρ­ξε μέλος του ΚΚΕ από τα νεα­νι­κά της χρόνια.

Ακού­ρα­στη, σεμνή και απο­φα­σι­στι­κή συνέ­βα­λε με στα­θε­ρή προ­σή­λω­ση, μέχρι το τέλος της ζωής της στις αξί­ες και τους στό­χους του ΚΚΕ για ένα ανώ­τε­ρο επί­πε­δο ζωής και δικαιω­μά­των, για ισό­τη­τα, για ολό­πλευ­ρη κοι­νω­νι­κή πρόοδο.

Μέλος της Κομ­μα­τι­κής Οργά­νω­σης Λογο­τε­χνών, ανα­δεί­χθη­κε συνε­πής και στα­θε­ρός υπε­ρα­σπι­στής του ελλη­νι­κού πολιτισμού.

Ήταν τρα­πε­ζι­κή υπάλ­λη­λος, με βαθ­μό διευ­θύ­ντριας, στο τέλος της καριέ­ρας της και ταυ­τό­χρο­να συγ­γρα­φέ­ας και μετα­φρά­στρια. Μετέ­φρα­σε έργα όπως Ο θάνα­τος του Ιβάν Ιλίτς, Κάτια του Λ. Τολ­στόι κ.α.

Διε­τέ­λε­σε Γραμ­μα­τέ­ας της Εται­ρί­ας Ελλή­νων Λογοτεχνών.

Ήταν υπεύ­θυ­νη του Μου­σεί­ου Αλε­ξί­ου και δού­λε­ψε απο­φα­σι­στι­κά ώστε να δια­σω­θούν όλα όσα είχαν σχέ­ση με το έργο, την πνευ­μα­τι­κή, την πολι­τι­στι­κή, την κοι­νω­νι­κή ζωή της οικο­γέ­νειας Αλε­ξί­ου: Έλλης Αλε­ξί­ου, Γαλά­τειας Καζαν­τζά­κη, Λευ­τέ­ρη Αλε­ξί­ου, Μάρ­κου Αυγέ­ρη και Βάσου Δασκαλάκη.

Όπως η ίδια έλε­γε «Σκο­πός μου: Η προ­βο­λή του έργου των Αλε­ξί­ου, αλλά και κυρί­ως αυτό, η συνε­χής προ­σπά­θεια, με όλους τους τρό­πους, να παρα­μεί­νει άσβη­στη η μνή­μη, το έργο και τα ορά­μα­τα της Έλλης, του Αυγέ­ρη, της Γαλάτειας…».

Η πολι­τι­κή κηδεία της Ευγε­νί­ας Ζήκου θα γίνει στο Νεκρο­τα­φείο Και­σα­ρια­νής, την Τρί­τη 17 Απρί­λη 2018 και ώρα 15:00.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο