Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε η σπουδαία ηθοποιός Γκέλυ Μαυροπούλου

Εφυ­γε από τη ζωή η σπου­δαία ηθο­ποιός Γκέ­λυ Μαυ­ρο­πού­λου σε ηλι­κία 89 ετών. Την είδη­ση έκα­νε γνω­στή με ανάρ­τη­σή του ο Σπύ­ρος Μπιμπίλας.

Η Γκέ­λυ Μαυ­ρο­πού­λου γεν­νή­θη­κε στις 21 Οκτω­βρί­ου του 1932 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Ήταν κόρη του ηθο­ποιού Άγγε­λου Μαυ­ρό­που­λου (1901–1979) και της πρώ­της συζύ­γου του, της ηθο­ποιού Μαρί­κας Κρεβ­βα­τά (1910 — 1994). Ακο­λού­θη­σε τα χνά­ρια της οικο­γέ­νειάς της και μετά τη Γαλ­λι­κή Ακα­δη­μία Αθη­νών σπού­δα­σε στη δρα­μα­τι­κή σχο­λή του Θεά­τρου Τέχνης του Κάρο­λου Κουν.

Το 1953 πρω­το­εμ­φα­νί­στη­κε στον κινη­μα­το­γρά­φο με την κωμω­δία του Γιώρ­γου Λαζα­ρί­δη «Ο Μπα­μπάς εκπαι­δεύ­ε­ται» και ακο­λού­θη­σε η συμ­με­το­χή της στην κωμω­δία του Νίκου Τσι­φό­ρου «Η Ωραία των Αθη­νών» (1954), δίπλα στον Νίκο Σταυ­ρί­δη, τον Μίμη Φωτό­που­λο, τη Σπε­ράν­τζα Βρα­νά και τη Γεωρ­γία Βασι­λειά­δου. Το 1955 έκα­νε το θεα­τρι­κό της ντε­μπού­το, στο θέα­τρο Κοτο­πού­λη, με τον θία­σο Δημή­τρη Μυράτ — Μελί­νας Μερ­κού­ρη στο έργο του Τζορτζ Άξελ­ροντ «Επτά χρό­νια φαγούρα».

Στο θέα­τρο έγι­νε γρή­γο­ρα πρω­τα­γω­νί­στρια, είτε ως θια­σάρ­χης είτε συμπράτ­το­ντας με άλλους θιά­σους, παί­ζο­ντας από νεο­ελ­λη­νι­κή κωμω­δία έως κλα­σι­κό ρεπερ­τό­ριο — από την κωμω­δία του Αλέ­κου Σακελ­λά­ριου «Ο Φίλος μου ο Λευ­τε­ρά­κης» με τον θία­σο των Ντί­νου Ηλιό­που­λου και Μίμη Φωτό­που­λου έως τους «Βρι­κό­λα­κες» του Ερί­κου Ίψεν στο Εθνι­κό Θέα­τρο, δίπλα στην Κατί­να Παξι­νού, στην «Ορέ­στεια» του Αισχύ­λου, στον «Φιλάρ­γυ­ρο» του Μολιέ­ρου, αλλά και στον «Δον Ζουάν» του ίδιου συγ­γρα­φέα, δίπλα στον Δημή­τρη Χορν.

Παράλ­λη­λα, η καριέ­ρα της στο σινε­μά συνε­χι­ζό­ταν ακά­θε­κτη, με έργα όπως «Η θεία από το Σικά­γο», «Έγκλη­μα στο Κολω­νά­κι», «Εται­ρεία θαυ­μά­των» κ.ά. Έπαι­ξε σε κωμω­δί­ες και σε δρά­μα­τα, αλλά τα χρό­νια του ‘60 «ειδι­κεύ­τη­κε» στις μελό ται­νί­ες που τότε ήταν πολύ της μόδας.

Στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του ’70 ένας νέος δρό­μος άνοι­ξε για την Γκέ­λυ Μαυ­ρο­πού­λου. Με πρό­σκλη­ση του Νίκου Φώσκο­λου μετα­πή­δη­σε στην τηλε­ό­ρα­ση, όπου έκα­νε τερά­στια επι­τυ­χία με τον θρυ­λι­κό «Άγνω­στο Πόλε­μο», στο ρόλο της Χρι­στί­νας Ψάχου, κάνο­ντας όλη την Ελλά­δα να αγω­νιά για το μέλ­λον της.

Η επι­τυ­χία του «Άγνω­στου Πολέ­μου» οδή­γη­σε τον Φίνο να γυρί­σει την ται­νία «Οι γεν­ναί­οι πεθαί­νουν δυο φορές» με τους πρω­τα­γω­νι­στές του «Άγνω­στου Πολέ­μου», δηλα­δή την ίδια και τον Άγγε­λο Αντω­νό­που­λο, σε σενά­ριο Νίκου Φώσκο­λου και σκη­νο­θε­σία Τάκη Βουγιουκλάκη.

Στην τηλε­ό­ρα­ση έπαι­ξε σε πολ­λές ακό­μη σει­ρές, όπως το «Εν τού­τω νίκα» του Νίκου Φώσκο­λου, «Τα Αρρα­βω­νιά­σμα­τα» του Κώστα Καρα­γιάν­νη, «Ποιος Σκό­τω­σε τον Άβελ» του Δημή­τρη Ποντί­κα κ.ά. Το 1977 πήρε το α’ βρα­βείο στο Θεα­τρι­κό Φεστι­βάλ Ιθά­κης για την ερμη­νεία της στο έργο της Μαρ­γκε­ρίτ Ντι­ράς «Χιρο­σί­μα, αγά­πη μου».

Το 1955 παντρεύ­τη­κε τον μεγά­λο της έρω­τα, τον ηθο­ποιό Στέ­φα­νο Στρα­τη­γό, με τον οποίο χώρι­σε το 1967.

Η μαζώ­χτρα, του Αργύ­ρη Εφταλιώτη

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο