Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας

Παγκό­σμια Ημέ­ρα της Γυναί­κας η 8η του Μαρ­τί­ου. Ποια είναι η ιστο­ρία της καθιέ­ρω­σης αυτής της επετείου.

Η μέρα αυτή έχει τις ρίζες της βαθιά στην ιστο­ρία του εργα­τι­κού κινή­μα­τος. Η Β’ διε­θνής Συν­διά­σκε­ψη των σοσια­λι­στριών γυναικών,που συνήλ­θε στην Κοπεγ­χά­γη το 1910, καθιέ­ρω­σε, μετά από πρό­τα­ση της επι­φα­νούς προ­σω­πι­κό­τη­τας του διε­θνούς εργα­τι­κού κινή­μα­τος Κλά­ρας Τσέτ­κιν, τη μέρα της 8ης Μάρ­τη σαν Διε­θνή Μέρα της Γυναί­κας κάτω από δυο βασι­κά συν­θή­μα­τα: την πάλη για τα δικαιώ­μα­τά της και την πάλη για την ειρή­νη. Γιορ­τά­ζε­ται για πρώ­τη φορά το 1911.

Για­τί όμως, η επι­λο­γή της συγκε­κρι­μέ­νης μέρας;

Στις 8 του Μάρ­τη 1857, οι εργά­τριες στα υφα­ντουρ­γεία και στα ραφτά­δι­κα της Νέας Υόρ­κης, κατε­βαί­νουν σε απερ­γία και δια­δη­λώ­σεις. Ζητούν ανθρώ­πι­νες συν­θή­κες δου­λιάς και μεί­ω­ση των ωρών εργα­σί­ας. Υπο­λο­γί­ζε­ται ότι οι γυναί­κες εκεί­νη την επο­χή δού­λευαν στα εργο­στά­σια περί­που 16 ώρες τη μέρα ενώ οι μισθοί τους ήταν σημα­ντι­κά μικρό­τε­ροι απ’ τους μισθούς των ανδρών. Ετσι στα αιτή­μα­τα των εργα­τριών της Νέας Υόρ­κης περι­λαμ­βα­νό­ταν και η μεί­ω­ση των ωρών εργα­σί­ας στις 10, αλλά και η εξί­σω­ση των μισθών ανδρών και γυναι­κών. Ομως εκτός των άλλων δια­κρί­σε­ων, οι εργά­τριες είχαν να αντι­με­τω­πί­σουν και τη διά­κρι­ση που γινό­ταν ανά­με­σα στους εργα­ζό­με­νους αγγλο­σα­ξο­νι­κής κατα­γω­γής και στους υπό­λοι­πους υπέρ των πρώτων.

Η απερ­γία της 8ης του Μάρ­τη 1857 ήταν απ’ τις σημα­ντι­κό­τε­ρες στιγ­μές του εργα­τι­κού κινή­μα­τος διε­θνώς, αφού έβα­ζε στην πρώ­τη γραμ­μή τα ζητή­μα­τα κατά της εκμε­τάλ­λευ­σης, κατά των φυλε­τι­κών δια­κρί­σε­ων, κατά της ανι­σο­τι­μί­ας ανδρών και γυναικών.

Αισθα­νό­με­νοι την απει­λή μιας γενι­κευ­μέ­νης εργα­τι­κής εξέ­γερ­σης, οι εργο­στα­σιάρ­χες απα­ντούν με ομα­δι­κές απο­λύ­σεις και εξα­πο­λύ­ουν τους «μπρά­βους», για να τρο­μο­κρα­τή­σουν τις εργά­τριες που πρω­το­στα­τού­σαν στην απερ­γία. Παρά την τρο­μο­κρα­τία, οι δια­δη­λώ­σεις εκεί­νης της μέρας χαρα­κτη­ρί­στη­καν από το μέγε­θος και τη μαχη­τι­κό­τη­τά τους. Στους εργο­δό­τες και στην κυβέρ­νη­ση δεν έμε­νε άλλος δρό­μος από το να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν την αστυ­νο­μία. Οι αστυ­νο­μι­κές δυνά­μεις ρίχνο­νται με μανία πάνω στις εργά­τριες, οι δια­δη­λώ­σεις βάφτη­καν στο αίμα.

Το εικα­στι­κό του Τάσ­σου Αλεβίζου

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

«Η γυναί­κα αγω­νί­στρια στη σύγ­χρο­νη ποίηση»

Ποι­ή­μα­τα από Γυναί­κες (ανθο­λο­γία)

Ένα ποί­η­μα «Για την ισο­τι­μία της γυναίκας»

Μέρες Μαρ­τί­ου, μέρες απο­τί­μη­σης και εναύ­σμα­τος νέας πάλης