Παιδεία για λίγους κι εκλεκτούς ή αγώνας ενάντια στους ταξικούς φραγμούς;

Γρά­φει η Ελέ­νη Κακνα­βά­του //

Πολ­λή κου­βέ­ντα το τελευ­ταίο διά­στη­μα για τα Πρό­τυ­πα Πει­ρα­μα­τι­κά Σχολεία(ΠΠΣ). Παρά τις βολές ορι­σμέ­νων, των πιο αντι­δρα­στι­κών κύκλων, ενά­ντια στη συγκυ­βέρ­νη­ση ( ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ) για τη δήθεν κατάρ­γη­ση των εξε­τά­σε­ων και των Πρό­τυ­πων σχο­λεί­ων, η κυβέρ­νη­ση δια­τη­ρεί στο ακέ­ραιο σχε­δόν το θεσμό αυτών. Η εκπαί­δευ­ση των «αρί­στων»! Μια μορ­φή ελι­τί­στι­κης εκπαί­δευ­σης, αντι­παι­δα­γω­γι­κή και κατα­δι­κα­σμέ­νη στη συνεί­δη­ση χιλιά­δων εκπαι­δευ­τι­κών. Αυτός ο τύπος σχο­λεί­ου νομι­μο­ποιεί και συνε­χί­ζει τον ήδη κοι­νω­νι­κά άνι­σο χαρα­χτή­ρα της εκπαί­δευ­σης. Ο νέος Υπ. Παι­δεί­ας δια­τη­ρεί με από­φα­σή του 10 Πρό­τυ­πα σχο­λεία και ζητά­ει από τους Συλ­λό­γους των εκπαι­δευ­τι­κών, στο όνο­μα της «αυτο­νο­μί­ας της σχο­λι­κής μονά­δας», επι­κα­λού­με­νος μάλι­στα τον αντι­δρα­στι­κό νόμο 3639/2011 για τα Πρό­τυ­πα σχο­λεία, να γνω­μο­δο­τή­σουν για τα κρι­τή­ρια και τον τρό­πο εισα­γω­γής μαθη­τών στην Α’ Γυμνα­σί­ου. Πώς είναι δυνα­τόν το σχο­λείο να ορί­ζει με ποιο τρό­πο θα εγγρά­φο­νται οι μαθη­τές του, ποιους θα δέχε­ται και ποιους όχι; Πόσο «παι­δα­γω­γι­κό» είναι για ένα 12χρονο παι­δί να απορ­ρί­πτε­ται ως μη «ικα­νό» και «χαρι­σμα­τι­κό» για να εισα­χθεί σε ένα σχο­λείο; Για­τί αυτό το σχο­λείο δεν είναι κατάλ­λη­λο για όλα τα παι­διά της περιο­χής του και είναι μόνο για ορι­σμέ­να; Η απά­ντη­ση είναι φανε­ρή. Θέλουν να δημιουρ­γή­σουν σχο­λεία ελίτ για λίγους κι εκλε­κτούς, που θα αξιο­ποιεί φυσι­κά η αστι­κή τάξη προς όφε­λος της. Προ­φα­νώς η αντί­θε­ση μας στη δημιουρ­γία Πρό­τυ­πων δε σημαί­νει κατάρ­γη­ση των Πει­ρα­μα­τι­κών σχο­λεί­ων. Αυτά μπο­ρούν να λει­τουρ­γούν σε διά­φο­ρες περιο­χές, με εναλ­λα­γή γεω­γρα­φι­κή, ώστε να υπάρ­χουν μαθη­τές που θα εγγρά­φο­νται κατό­πιν κλή­ρω­σης. Στα Πει­ρα­μα­τι­κά αυτά σχο­λεία που θα βρί­σκο­νται σε άμε­ση επι­κοι­νω­νία με Πανε­πι­στη­μια­κές σχο­λές και Παι­δα­γω­γι­κά τμή­μα­τα, μπο­ρούν να εφαρ­μό­ζο­νται και να δοκι­μά­ζο­νται νέες μέθο­δοι διδα­σκα­λί­ας, νέα βιβλία και παι­δα­γω­γι­κές προ­τά­σεις, πράγ­μα ωφέ­λι­μο και χρή­σι­μο για τον εκπαι­δευ­τι­κό και τους μέλ­λο­ντες συνα­δέλ­φους του που φοι­τούν σε Πανεπιστήμια.

Το ζήτη­μα όμως με τα Πρό­τυ­πα ως σχο­λεία ελίτ δεν είναι και­νού­ριο! Η ταξι­κό­τη­τα στην εκπαί­δευ­ση υπήρ­χε και θα υπάρ­χει, όσο θα υπάρ­χουν κοι­νω­νι­κές τάξεις. Είναι συνυ­φα­σμέ­νη και με την στρα­τη­γι­κή της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, που θέλουν να δια­τη­ρη­θεί η κυριαρ­χία της αστι­κής τάξης. Σχο­λεία για ελίτ λοι­πόν και σχο­λεία για την «πλέ­μπα». Η ταξι­κό­τη­τα στην εκπαί­δευ­ση είναι εδώ είτε με «δεξιά» είτε με «αρι­στε­ρή» κυβέρ­νη­ση. Ο καπι­τα­λι­στι­κός αντα­γω­νι­σμός κάνει πιο ταξι­κή της παι­δεία στην ΕΕ και στις άλλες χώρες αυτού του συστή­μα­τος, για­τί η παι­δεία δεν είναι κοι­νω­νι­κό αγα­θό αλλά θυσιά­ζε­ται στο βωμό των αγο­ρών, των «θεσμών» και του κέρ­δους. Την ίδια στιγ­μή που δια­τη­ρού­νται τα ΠΠΣ δια­τη­ρού­νται κι οι Σχο­λές Επαγ­γελ­μα­τι­κής Κατάρ­τι­σης (ΣΕΚ) παρά τις εξαγ­γε­λί­ες της νέας κυβέρ­νη­σης για κατάρ­γη­ση. Αυτά είναι τα σχο­λεία για τα παι­διά της εργα­τι­κής τάξης, που δεν μπο­ρούν να φοι­τούν όπου και οι «άρι­στοι». Ψευ­το­κα­τάρ­τι­ση, ανά­πτυ­ξη κάποιων δεξιο­τή­των, έτοι­μο το ευέ­λι­κτο, φτη­νό, εργα­τι­κό δυναμικό!

Τα σχο­λεία «των πολ­λών» είναι τα σχο­λεία όπου ακό­μα και σήμε­ρα στο μέσο της σχο­λι­κής χρο­νιάς έχουν τερά­στια κενά, έχουν άθλιες υπο­δο­μές- όπως στην Ιθά­κη, όπου τα σχο­λεία έχουν ρωγ­μές και τρέ­χουν νερά από τα ταβά­νια, σύμ­φω­να με καταγ­γε­λία της τοπι­κής ΕΛΜΕ- έχουν απλή­ρω­τους δασκά­λους ανα­πλη­ρω­τές, που καλύ­πτουν κενά μακριά από τις οικο­γέ­νειες και τα σπί­τια τους και έχουν να πλη­ρω­θούν από το Γενά­ρη, παρά τις υπο­σχέ­σεις του Υπουρ­γού ότι θα πλη­ρω­θούν αρχές του Μάρ­τη. Την ίδια στιγ­μή βέβαια τα λεφτά δεν λεί­πουν από την Κυβέρ­νη­ση για να πλη­ρώ­σει « τις δανει­κές μας υπο­χρε­ώ­σεις». Είναι τα εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ που πάνε στο ΔΝΤ και την ΕΚΤ και είναι αυτά που πλη­ρώ­νει ο εργα­ζό­με­νος γονιός με φόρους για να έχει το παι­δί του παι­δεία και περί­θαλ­ψη. Ούτε ευρώ όμως για τους εκπαι­δευ­τι­κούς ούτε ευρώ για τους γιατρούς!

Εκπαι­δευ­τι­κοί, γονείς και μαθη­τές χρειά­ζε­ται χωρίς καθυ­στέ­ρη­ση να απαι­τή­σουν εδώ και τώρα ένα 12χρονο ενιαίο, δημό­σιο και δωρε­άν, υπο­χρε­ω­τι­κό σχο­λείο για όλο το λαό, σύμ­φω­νο με τις μορ­φω­τι­κές ανά­γκες των παι­διών του λαού μας, σχο­λείο που θα βοη­θή­σει το νέο να πάρει τη ζωή στα χέρια του, αφού πρώ­τα γίνει ολο­κλη­ρω­μέ­νη προ­σω­πι­κό­τη­τα. Για­τί όπως έλε­γε κι ο Δ. Γλη­νός «Η μόρ­φω­ση δεν είναι ζήτη­μα γνώ­σης, είναι ζήτη­μα ζωής».