Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Παλαιστίνιο παιδί περιγράφει τη βαρβαρότητα που βίωσε στις ισραηλινές φυλακές

Ρεπορ­τάζ του BBC ερευ­νά την υπό­θε­ση ενός παι­διού από την Καμπα­τί­για της Δυτι­κής Όχθης, που κρα­τεί­το σε ισραη­λι­νή φυλα­κή κι απε­λευ­θε­ρώ­θη­κε κατά την ανταλ­λα­γή με ομή­ρους της Χαμάς, στη διάρ­κεια της επτα­ή­με­ρης εκεχειρίας.

Ο Μοχά­μεντ Νατζάλ κατήγ­γει­λε ότι κατά τη διάρ­κεια της κρά­τη­σής του υπέ­στη πολ­λών ειδών βασα­νι­στή­ρια από τις ισραη­λι­νές δυνά­μεις, με το Τελ Αβίβ να απορ­ρί­πτει τον ισχυ­ρι­σμό του, δίνο­ντας μάλι­στα στη δημο­σιό­τη­τα οπτι­κό υλι­κό, που, όπως υπο­στή­ρι­ζε, απο­δεί­κνυε ότι ήταν σε καλή κατά­στα­ση όταν αφέ­θη­κε ελεύ­θε­ρος. Ωστό­σο, Βρε­τα­νοί για­τροί που εξέ­τα­σαν ακτι­νο­γρα­φί­ες που ελή­φθη­σαν από τα χέρια του Μοχά­μεντ, επι­βε­βαί­ω­σαν ότι ήταν και τα δύο σπασμένα.

Αμέ­σως μετά την απε­λευ­θέ­ρω­σή του από τη φυλα­κή Νεγκέβ, ο Μοχά­μεντ μετα­φέρ­θη­κε στα επεί­γο­ντα περι­στα­τι­κά του νοσο­κο­μεί­ου Ibn Sina στην Τζε­νίν. Σύμ­φω­να με τους Παλαι­στί­νιους για­τρούς που τον ανέ­λα­βαν, χρειά­ζε­ται εμφυ­τεύ­μα­τα πλα­τί­νας για την επού­λω­ση των πολύ σοβα­ρών καταγ­μά­των που φέρει στα χέρια, καθώς πέρα­σε πολύς χρό­νος από τον ξυλο­δαρ­μό του, χωρίς την απα­ραί­τη­τη περί­θαλ­ψη από τις ιατρι­κές υπη­ρε­σί­ες των ισραη­λι­νών φυλακών.

«Μου έσπασαν τα χέρια»

«Με συνέ­λα­βαν πριν από τρεις μήνες και τέθη­κα υπό διοι­κη­τι­κή κρά­τη­ση», περιέ­γρα­ψε ο Μοχά­μεντ την ιστο­ρία του στο Al-Jazeera.

Η διοι­κη­τι­κή κρά­τη­ση επι­τρέ­πει στο Ισρα­ήλ να φυλα­κί­ζει Παλαι­στί­νιους με βάση «απόρ­ρη­τα στοι­χεία» που δεν απο­κα­λύ­πτο­νται, ακό­μη και στον συνή­γο­ρο υπε­ρά­σπι­σης. Η κρά­τη­ση μπο­ρεί να παρα­τα­θεί για περί­ο­δο έξι μηνών, χωρίς κατη­γο­ρία ή δίκη.

«Η φυλα­κή έγι­νε νεκρο­τα­φείο μετά τις 7 Οκτω­βρί­ου», ανέ­φε­ρε το παι­δί. «Οι Ισραη­λι­νοί φρου­ροί έμπαι­ναν συχνά στα κελιά και χτυ­πού­σαν τους κρα­τού­με­νους. Πριν από μια εβδο­μά­δα, μας χτύ­πη­σαν άγρια ​​με μεταλ­λι­κές ράβδους. Έβα­λα τα χέρια μου στο κεφά­λι μου για να το προ­στα­τέ­ψω από τραυ­μα­τι­σμό, αλλά οι στρα­τιώ­τες δεν στα­μά­τη­σαν μέχρι που μου τα έσπα­σαν», πρό­σθε­σε ο Μοχάμεντ.

Το παι­δί παρέ­μει­νε χωρίς θερα­πεία για μια ολό­κλη­ρη εβδο­μά­δα μέχρι να απο­φυ­λα­κι­στεί το πρωί της Τρί­της, μετά τη συμ­φω­νία εκεχειρίας.

Πριν απε­λευ­θε­ρω­θούν, τα παλαι­στί­νια παι­διά κρα­τού­με­νοι μετα­φέρ­θη­καν στη φυλα­κή Ofer, όπου οι Ισραη­λι­νοί στρα­τιώ­τες συνέ­χι­σαν να τους ξυλο­κο­πούν, σύμ­φω­να με τον Μοχά­μεντ. Μετά τις 7 Οκτω­βρί­ου, η Ισραη­λι­νή Υπη­ρε­σία Φυλα­κών εφάρ­μο­σε επί­σης πολι­τι­κές λιμο­κτο­νί­ας και άλλων μορ­φών κακο­ποί­η­σης κατά των Παλαι­στι­νί­ων κρατουμένων.

«Μας έδι­ναν ένα μικρό πιά­το ρύζι κάθε μέρα», είπε ο Μοχά­μεντ, προ­σθέ­το­ντας: «Έκα­νε πολύ κρύο στη φυλα­κή και οι στρα­τιώ­τες μας πήραν κου­βέρ­τες και ρού­χα. Μας εμπό­δι­σαν ακό­μη και να κάνου­με ντους και μας κορόι­δευαν λέγο­ντας ότι είχα­με άσχη­μη μυρωδιά».

Πηγή: efsyn.gr

 

Να ακου­στεί μέχρι τη Γάζα: ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο