ΠΑΜΕ: Καταγγέλλει την επίθεση των κυβερνήσεων Ουκρανίας-Ρωσίας εναντίον των δικαιωμάτων των εργαζομένων

Την επί­θε­ση των κυβερ­νή­σε­ων Ουκρα­νί­ας-Ρωσί­ας ενα­ντί­ον των δικαιω­μά­των των εργα­ζο­μέ­νων, καταγ­γέλ­λει το ΠΑΜΕ. Αφού υπεν­θυ­μί­ζει τον στί­χο του Μπ. Μπρεχτ «Ο πόλε­μος τους τσα­κί­ζει ότι άφη­σε όρθιο η ειρή­νη τους», σημειώνει: 

«Εν και­ρώ πολέ­μου η Κυβέρ­νη­ση Ζελέν­σκι, προ­ω­θεί βάρ­βα­ρα αντερ­γα­τι­κά νομο­σχέ­δια υπέρ των βιο­μη­χά­νων. Συγκε­κρι­μέ­να η Κυβέρ­νη­ση Ζελέν­σκι με δυο νομο­σχέ­δια που ψηφί­στη­καν στο Ουκρα­νι­κό Κοι­νο­βού­λιο (στο οποίο έχουν απα­γο­ρευ­τεί σχε­δόν όλα τα αντι­πο­λι­τευ­τι­κά κόμ­μα­τα) καταρ­γεί το δικαί­ω­μα των συν­δι­κά­των σε Συλ­λο­γι­κές Δια­πραγ­μα­τεύ­σεις και μια σει­ρά μέτρων προ­στα­σί­ας των εργα­τών ενώ μετα­ξύ άλλων δίνει το δικαί­ω­μα στους εργο­δό­τες να βάζουν σε ανα­στο­λή το 10% των εργα­ζο­μέ­νων (συμ­βό­λαιο μηδε­νι­κών ωρών). Επί­σης με νέα νομο­σχέ­δια που προ­ω­θού­νται η Κυβέρ­νη­ση ουσια­στι­κά θα κατά­σχει τα περιου­σια­κά στοι­χεία των συν­δι­κά­των, παρά το ότι ήταν φιλο­κυ­βερ­νη­τι­κά. Εξε­λί­ξεις που σημαί­νουν ότι ακό­μη και συν­δι­κά­τα και οργα­νώ­σεις που δρού­σαν με τις ευλο­γί­ες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, όπως τα συν­δι­κά­τα που μέχρι σήμε­ρα δεν είχαν απα­γο­ρευ­τεί, ουσια­στι­κά καταρ­γού­νται. Η Κυβέρ­νη­ση Ζελέν­σκι μάλι­στα είχε επι­χει­ρή­σει να περά­σει αυτά τα νομο­σχέ­δια πριν τον πόλε­μο, αλλά δεν το κατά­φε­ρε λόγω των σφο­δρών αντιδράσεων.

Οι εξε­λί­ξεις αυτές απο­δει­κνύ­ουν και την υπο­κρι­σία οργα­νώ­σε­ων όπως η ΣΕΣ και ITUC που τόσο και­ρό ηρω­ποιού­σαν την αντερ­γα­τι­κή Κυβέρ­νη­ση Ζελέν­σκι. Ενώ από την άλλη ο καη­μός τους είναι η είσο­δος της Ουκρα­νί­ας στην Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση και η πρόσ­δε­ση του λαού και των εργα­ζο­μέ­νων της Ουκρα­νί­ας με το συγκε­κρι­μέ­νο ιμπε­ρια­λι­στι­κό στρα­τό­πε­δο, που τσα­κί­ζει τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων της Ευρώπης.

Αντί­στοι­χα στη Ρωσία η Κυβέρ­νη­ση Πού­τιν, εκμε­ταλ­λευό­με­νη τις συν­θή­κες της ιμπε­ρια­λι­στι­κής επέμ­βα­σης και στο εσω­τε­ρι­κό της, δίνει το δικαί­ω­μα να αλλά­ζουν μονο­με­ρώς οι συμ­βά­σεις των εργα­ζο­μέ­νων σε μια σει­ρά κλά­δους. Ενώ ταυ­τό­χρο­να προ­ω­θεί ρύθ­μι­ση που θα επι­τρέ­ψει στις αρχές να “καθιε­ρώ­σουν τους νομι­κούς όρους των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων σε μεμο­νω­μέ­νους οργα­νι­σμούς”, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του καθο­ρι­σμού “των προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων ενα­σχό­λη­σης με εργα­σία πέραν των καθο­ρι­σμέ­νων ωρών εργα­σί­ας, τη νύχτα, τα Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κα και τις μη εργά­σι­μες αργί­ες και την παρο­χή ετή­σιων αδειών με αποδοχές.”

Οι εξε­λί­ξεις στις χώρες της ιμπε­ρια­λι­στι­κής σύγκρου­ση έρχο­νται να υπεν­θυ­μί­σουν ότι οι πόλε­μοι των ιμπε­ρια­λι­στών, εκτός από τον τερά­στιο φόρο αίμα­τος των λαών, απαι­τούν και το τσά­κι­σμα στα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων. Εργα­ζό­με­νοι που όταν επι­στρέ­ψουν σπί­τια τους, ανε­ξαρ­τή­τως απο­τε­λέ­σμα­τος του πολέ­μου, θα βρε­θούν σε καθε­στώς ανερ­γί­ας, εργα­σια­κής ομη­ρί­ας και ανα­σφά­λειας, φτώ­χειας και εξαθλίωσης.

Όπως έλε­γε ο Μπρεχτ:

Όταν ετέ­λειω­σε ο τελευ­ταί­ος (πόλε­μος)

Υπήρ­χαν νικη­τές και νικημένοι

Στους νικη­μέ­νους ο φτω­χός λαός

Πέθαι­νε απ’ την πείνα

στους νικη­τές ο φτω­χός λαός

Πέθαι­νε το ίδιο».

Αλή­θειες και ψέμα­τα για το λιμό στην Ουκρα­νία, Νίκος Μόττας