Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Παναγιώτης Μελάς: Ξύπνα! (Ποίημα)

(1)
Ξύπνα!
Εσύ, μικρέ, φιλή­συ­χε Ρωμιέ
αν θες «Ραγιά» να μη σε λένε
στα χέρια σου την τύχη σου βαστάς
αν πεθυ­μάς να μη σε κλαίνε

(2)
Σήκω!
Ανθρώ­πι­να είμαστ’ όλοι πλάσματα
πόσο στις λάσπες θα μας σέρνουν
μ’ αίμα κι ιδρώ­τα μας λιπάσματα
και το τομά­ρι μας να γδέρνουν;

(3)
Ορθώσου!
Της μαύ­ρης σου κακο­μοι­ριάς τα ίχνη
σβή­σε. Μπρο­στά σου φέγ­γει ο δρόμος,
που της ελπί­δας φως σου δείχνει
κι απ’ την ψυχή σου θα λακί­σει ο τρόμος

(4)
Ψηλά!
Κορ­μί ορθό κι ανυ­ψω­μέ­να χέρια,
τα ροζια­σμέ­να χέρια της δουλειάς.
Στα­μά­τα να κοι­τάς τ’ αστέρια·
στη γη είναι η ελπί­δα που ζητάς.

(5)
Απάνω
το βλέμ­μα σήκω­σε και αφουγκράσου
βογ­γά­ει η σφαί­ρα απ’ το δίκιο των μυρίων·
μάντε­ψε, ψάξε, μέτρα και στοχάσου:
των σκλά­βων είναι τούτ’ η γης, κι όχι κυρίων

(6)
Έβγα
απ’ τον λάκ­κο το βαθύ· μέσα στον βούρκο
να σε κυλά­νε οι αρχό­ντοι δε σου πρέπει.
Χρέ­ος σ΄εσέ για τα παι­διά σου είναι
μόνος, ως τ’ ουρα­νού, να σηκω­θείς τη σκέπη

(7)
Ακολούθα
τους άλλους που κινή­σαν πιο νωρίς·
κοί­τα, μπρο­στά η σημαία με τη Μαρία
ο Αντώ­νης, η Γωγώ κι ο Θοδωρής
κι οπί­σω τους μυριά­δες η πορεία

Πανα­γιώ­της Μελάς
Συντα­ξιού­χος Α’ Μηχα­νι­κός Ε.Ν. (ναυ­τερ­γά­της)

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο