Πατρίς Λουμούμπα: Ένας παγκόσμιος θρύλος ενάντια στην αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό.

  Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Στις 14 Σεπτεμ­βρί­ου 1960, στρα­τιω­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα που οργά­νω­σε η CIA και ο συνταγ­μα­τάρ­χης Μομπού­του ανέ­τρε­ψε τη δημο­κρα­τι­κά εκλεγ­μέ­νη κυβέρ­νη­ση στο Κον­γκό, του σοσια­λι­στή Πατρίς Λου­μού­μπα. Ο Λου­μού­μπα διοί­κη­σε μόνο μερι­κούς μήνες την παλιά αποι­κία του Βελ­γί­ου που όμως δεν είχε παρα­χω­ρή­σει ακό­μη, τον έλεγ­χο στην δημό­σια διοί­κη­ση και στον Στρα­τό. Είχαν προη­γη­θεί παρεμ­βά­σεις της ρατσι­στι­κής Νότιας Αφρι­κή και των ΗΠΑ που ενέ­πλε­ξαν την χώρα σε τοπι­κούς πολέ­μους και εξε­γέρ­σεις όπως της Κατά­γκα, της οποί­ας τα ορυ­χεία χαλ­κού εκμε­ταλ­λευό­ταν σχε­δόν κατά απο­κλει­στι­κό­τη­τα η πανί­σχυ­ρη Βελ­γι­κή Ένω­ση Ορυ­χεί­ων, οι δολο­φο­νί­ες πολι­τι­κών αντι­πά­λων με κατά­λη­ξη την βάναυ­ση καπι­τα­λι­στι­κή δικτα­το­ρία του Μομπού­του που με την υπο­στή­ρι­ξη των ΗΠΑ  κυβέρ­νη­σε το Κον­γκό για πολ­λές δεκαετίες.

Η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση στή­ρι­ξε την κυβέρ­νη­ση του Λου­μού­μπα αλλά οι δια­μαρ­τυ­ρί­ες της στον ΟΗΕ και στις θυελ­λώ­δεις συνε­δριά­σεις του Συμ­βου­λί­ου Ασφα­λεί­ας δεν έπια­σαν τόπο. Ο ανυ­πό­λη­πτος ΟΗΕ και ο Σου­η­δός γραμ­μα­τέ­ας του Νταγκ Χάμαρ­σκελντ στή­ρι­ζε τα σχέ­δια του ιμπε­ρια­λι­σμού και δεν προ­στά­τευ­σε την δημο­κρα­τι­κά εκλεγ­μέ­νη κυβέρ­νη­ση του Λουμούμπα.

Ο Πατρίς Λου­μού­μπα, τέθη­κε σε περιο­ρι­σμό, μετα­φέρ­θη­κε κατό­πιν στις φυλα­κές και δολο­φο­νή­θη­κε από τη CIA κατά την κρα­τη­σή του , σε συμ­φω­νία με την Βελ­γι­κή κυβέρ­νη­ση τον Ιανουά­ριο του 1961.

Η σορός του Λου­μού­μπα βυθί­στη­κε σε λου­τρό οξέ­ων και κατα­στρά­φη­κε ολο­σχε­ρώς μετά από πρό­τα­ση της CIA ώστε να μην υπάρ­ξει τάφος του, να μην υπάρ­ξει προ­σκύ­νη­μα. Σύμ­φω­να με δημο­σί­ευ­μα του Guardian, ο επι­κε­φα­λής αξιω­μα­τι­κός των Βέλ­γων Soete, που επέ­βλε­ψε την διά­λυ­ση στο οξύ, παρα­δέ­χθη­κε, μιλώ­ντας στη Βελ­γι­κή τηλε­ό­ρα­ση, ότι είχε φυλά­ξει δύο από τα δόντια του θύμα­τός του (προ­φα­νώς για να απο­δεί­ξει την κατα­στρο­φή στους ανω­τέ­ρους του).

Η Λ.Δ. Κογκό, με κυβέρ­νη­ση Καμπι­λά το 2001, ζήτη­σε, αυτά του­λά­χι­στον, να επι­στρα­φούν. Ο Soete δήλω­σε ότι «αργό­τε­ρα τα πέτα­ξε στη θάλασσα»μάλλον μόλις ήταν σίγου­ρος ότι παρα­γρά­φη­κε το αδί­κη­μα, σύμ­φω­να με τους Βελ­γι­κούς νόμους,.

Στο Βέλ­γιο στις αρχές του 2000, συστά­θη­κε κοι­νο­βου­λευ­τι­κή επι­τρο­πή που θα εξέ­τα­ζε τις συν­θή­κες και τους ενό­χους της δολο­φο­νί­ας. Ακό­μη, όπως ήταν ανα­με­νό­με­νο, δεν έχει βγά­λει κάποιο πόρισμα.

Τις δεκα­ε­τί­ες της δικτα­το­ρί­ας η μαριο­νέ­τα των ΗΠΑ, ο δικτά­το­ρας Μομπού­του επέ­τρε­ψε την λεη­λά­τη­ση των πλού­σιων σε μετα­λεύ­μα­τα (ουρά­νιο, χαλ­κό κ.α) φυσι­κών πόρων της χώρας από τον ιμπε­ρια­λι­σμό, κατα­δί­κα­σε τον λαό στην φτώ­χεια και συνερ­γά­στη­κε με την φασι­στι­κή αποι­κια­κή Πορ­το­γα­λία ενά­ντια στον απε­λευ­θε­ρω­τι­κό αγώ­να των γει­το­νι­κών χωρών. Ήταν η κύρια αιτία του χάους του εμφυ­λί­ου στο Κον­γκό που είχε θύμα­τα σχε­δόν 10 εκα­τομ­μύ­ρια ανθρώ­πους την δεκα­ε­τία του 1990.

Η δολο­φο­νία του σοσια­λι­στή Πατρίς Λου­μού­μπα, πρώ­του πρω­θυ­πουρ­γού του ελεύ­θε­ρου Κογκό, συγκί­νη­σε όλο τον κόσμο. Εκα­τομ­μύ­ρια άνθρω­ποι θρή­νη­σαν το θάνα­τό του, δια­δη­λώ­σεις οργα­νώ­θη­καν προς τιμήν του και ενά­ντια στον ιμπεριαλισμό.

Το μέγε­θος του θρύ­λου του, στη δεκα­ε­τία του 1960, θα ξεπε­ρά­σει τα όρια της Αφρι­κής και θα τον μετα­τρέ­ψει σε παγκό­σμιο σύμ­βο­λο αγώ­να ενά­ντια στην αποι­κιο­κρα­τία και τον ιμπε­ρια­λι­σμό, εμπνευ­στή και του κινή­μα­τος των μαύ­ρων της Αμερικής.

Τιμή­θη­κε με ποι­ή­μα­τα, βιβλία, ονο­μα­σί­ες οδών και συνοι­κιών και με την ίδρυ­ση από την Σοβιε­τι­κή Ένω­ση του «Πανε­πι­στη­μί­ου Πατρίς Λου­μού­μπα, Πανε­πι­στη­μί­ου της Φιλί­ας των λαών» στην Μόσχα, που έδω­σε την δυνα­τό­τη­τα, μετα­ξύ των άλλων, σε πολ­λούς αγω­νι­στές της Αφρι­κής να σπου­δά­σουν εκεί και κατό­πιν να ηγη­θούν του απε­λευ­θε­ρω­τι­κού αγώ­να στις πατρί­δες τους.

«Μια μέρα η Ιστο­ρία θα έχει το λόγο, αλλά δε θα είναι η Ιστο­ρία που διδά­σκουν ο ΟΗΕ, οι ΗΠΑ, το Παρί­σι ή οι Βρυ­ξέλ­λες, αλλά η Ιστο­ρία που διδά­σκουν χώρες ελεύ­θε­ρες από την αποι­κιο­κρα­τία και τις μαριο­νέ­τες της» είχε γρά­ψει τις τελευ­ταί­ες του μέρες στο κελί, ο Πατρίς Λουμούμπα.

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία