Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ: Τιμά τα 80 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ

Φόρο τιμής σε όσους και όσες έδω­σαν τη ζωή τους ή έμει­ναν ανά­πη­ροι στα πεδία των μαχών, είτε μάτω­σαν στις φυλα­κές και τις εξο­ρί­ες αγω­νι­ζό­με­νοι για την απε­λευ­θέ­ρω­ση της Ελλά­δας από τους φασί­στες, για τη συντρι­βή του φασι­στι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού απο­τί­ει η Πανελ­λή­νια Ένω­ση Αγω­νι­στών Εθνι­κής Αντί­στα­σης και Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλά­δας με αφορ­μή τη συμπλή­ρω­ση 80 χρό­νων από την ίδρυ­ση του Εθνι­κού Απε­λευ­θε­ρω­τι­κού Μετώ­που (ΕΑΜ).

Ήταν 27 Σεπτέμ­βρη του 1941, που σε ένα σπί­τι της Νεά­πο­λης Εξαρ­χεί­ων στην Αθή­να, το ΚΚΕ, το Σοσια­λι­στι­κό Κόμ­μα Ελλά­δας, η Ένω­ση Λαϊ­κής Δημο­κρα­τί­ας και το Αγρο­τι­κό Κόμ­μα Ελλά­δας υπέ­γρα­ψαν το ιδρυ­τι­κό του ΕΑΜ.

Αφού κάνει ανα­φο­ρά στο χρο­νι­κό ίδρυ­σης και δρά­σης του ΕΑΜ την περί­ο­δο της κατο­χής και της απε­λευ­θέ­ρω­σης, η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ σημειώ­νει: «Η αντί­στα­ση και η απε­λευ­θέ­ρω­ση από την τρι­πλή φασι­στι­κή κατο­χή ήταν έργο του ΕΑΜ. Η αθά­να­τη επο­ποι­ία του αντι­στα­σια­κού αγώ­να, μια από τις πιο λαμπρές σελί­δες της νεό­τε­ρης Ιστο­ρί­ας γρά­φτη­καν με την προ­σφο­ρά, με τις θυσί­ες των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­με­ων μέσα από τις γραμ­μές των ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, ΕΛΑΝ, ΟΠΛΑ, με την πρω­το­πό­ρα δρά­ση και το αίμα των κομ­μου­νι­στών, με την καθο­δή­γη­ση του ΚΚΕ. Χιλιά­δες κομ­μου­νι­στές και άλλοι ΕΑΜί­τες έδω­σαν τη ζωή τους. Η Και­σα­ρια­νή, το Κούρ­νο­βο, το Χαϊ­δά­ρι, ο Αϊ Στρά­της είναι μερι­κοί μόνο από τους τόπους θυσίας.

Τελεί­ως αντί­θε­τη ήταν η στά­ση του αστι­κού πολι­τι­κού κόσμου. Ένα τμή­μα του, οι γνω­στοί “Κουί­σλιγκ” επέ­λε­ξαν το δρό­μο της ανοι­χτής συνερ­γα­σί­ας με τους κατα­κτη­τές. Ένα άλλο τμή­μα κατέ­φυ­γε στο Κάι­ρο και άλλο στο Λον­δί­νο, αμέ­σως μόλις οι Γερ­μα­νοί μπή­καν στην Ελλά­δα, έχο­ντας ενα­πο­θέ­σει την απε­λευ­θέ­ρω­ση της Ελλά­δας στη σύμ­μα­χό τους Αγγλία. Κάποιοι αστοί πολι­τι­κοί κάθι­σαν σπί­τι τους, ενώ ελά­χι­στες προ­σω­πι­κό­τη­τες πήραν μέρος στην αντί­στα­ση. Βεβαί­ως ολό­κλη­ρος ο αστι­κός πολι­τι­κός κόσμος ενα­πό­θε­τε τις ελπί­δες του στην Αγγλία για να αντι­με­τω­πί­σει τον “κομ­μου­νι­στι­κό κίνδυνο”.

Απο­δεί­χτη­κε ότι και στα χρό­νια της Κατο­χής υπήρ­ξαν δύο αντί­θε­τοι κόσμοι. Τους αστούς τους ενδιέ­φε­ρε μόνο η δια­τή­ρη­ση της εξου­σί­ας τους και μετά την απε­λευ­θέ­ρω­ση. Απο­δεί­χτη­κε ότι κανέ­νας λαός δεν μπο­ρεί να εμπι­στευ­τεί την υπε­ρά­σπι­ση της εδα­φι­κής ακε­ραιό­τη­τας της πατρί­δας του στα αστι­κά κόμ­μα­τα και την αστι­κή τάξη. Τα συμ­φέ­ρο­ντα της εργα­τι­κής τάξης πριν, κατά τη διάρ­κεια του Β΄ΠΠ και μετά από τη λήξη του ήταν και είναι εκ δια­μέ­τρου αντί­θε­τα από τα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης.

Το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ αντι­με­τώ­πι­σαν και την ντό­πια ένο­πλη αντί­δρα­ση με τις οργα­νώ­σεις της, τη “Χ” του Γρί­βα, την ΠΑΟ, τους ΜΑΥ­δες, τα δια­βό­η­τα Τάγ­μα­τα Ασφα­λεί­ας και άλλες που ανέ­πτυσ­σαν τρο­μο­κρα­τι­κή δρά­ση ενά­ντια στο λαό και την οργα­νω­μέ­νη από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αντι­στα­σια­κή πάλη. Το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ αντι­με­τώ­πι­σαν επί­σης και τον ΕΔΕΣ του Ζέρ­βα, την ΕΚΚΑ που ήταν τα αγγλό­φι­λα αντί­βα­ρα των αστι­κών δυνά­με­ων στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ

Η ταξι­κή πάλη διε­ξα­γό­ταν ασί­γα­στα και την περί­ο­δο της απε­λευ­θε­ρω­τι­κής πάλης, άλλω­στε αντι­κει­με­νι­κά έμπαι­νε το ζήτη­μα της εξου­σί­ας μετά την απε­λευ­θέ­ρω­ση. Το ΕΑΜ καλού­σε σε δρά­ση για καλύ­τε­ρες μέρες και όχι μόνο για την απε­λευ­θέ­ρω­ση. Βεβαί­ως, η εργα­τι­κή τάξη με τα φτω­χά λαϊ­κά στρώ­μα­τα δεν κατά­φε­ραν να κατα­κτή­σουν την εξου­σία. Το ΚΚΕ παρά την τερά­στια συνει­σφο­ρά του και τον πρω­τα­γω­νι­στι­κό του ρόλο δεν μπό­ρε­σε να δια­μορ­φώ­σει τη στρα­τη­γι­κή που θα οδη­γού­σε προς την επα­να­στα­τι­κή επί­λυ­ση του προ­βλή­μα­τος της πολι­τι­κής εξου­σί­ας. Ο τιτά­νιος αγώ­νας εκεί­νης της περιό­δου δεν οδή­γη­σε στη διπλή απε­λευ­θέ­ρω­ση από την ξενι­κή ιμπε­ρια­λι­στι­κή κατο­χή και από την εγχώ­ρια αστι­κή πολι­τι­κή εξου­σία, από το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα, τη μήτρα που γεν­νά την αδι­κία και την κατα­πί­ε­ση, τον φασι­σμό και τον πόλεμο.

Η πεί­ρα εκεί­νης της περιό­δου δεί­χνει ότι η εργα­τι­κή τάξη πρέ­πει να είναι έτοι­μη να χτί­σει το δικό της μέτω­πο με τα άλλα φτω­χά λαϊ­κά στρώ­μα­τα για να υπε­ρα­σπι­στεί την εδα­φι­κή ακε­ραιό­τη­τα και να βγει νικη­τής από τον πόλε­μο. Να βγει νικη­τής η εργα­τι­κή τάξη με τους συμ­μά­χους της και όχι η αστι­κή τάξη. Η αντι­φα­σι­στι­κή πάλη σήμε­ρα συν­δέ­ε­ται με την αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή αντι­πο­λε­μι­κή πάλη, με τον αγώ­να για την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων εργα­τι­κών, λαϊ­κών ανα­γκών κόντρα στον σάπιο καπιταλισμό».

Ολόκληρη η ανακοίνωση ΕΔΩ.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο