Ποια «άνοιξη»;

Δει­λά — δει­λά, με αφορ­μή τις δια­δη­λώ­σεις σε Αλβα­νία και Σερ­βία, κάνει την εμφά­νι­σή του ο όρος «βαλ­κα­νι­κή άνοι­ξη». Οι συνειρ­μοί που γεν­νιού­νται είναι ανα­πό­φευ­κτοι, σε μια περί­ο­δο που οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί αντα­γω­νι­σμοί φου­ντώ­νουν στην περιο­χή. Δεν είναι, άλλω­στε, τυχαίο ότι οι δυο αυτές χώρες βρί­σκο­νται στο επί­κε­ντρο των εξε­λί­ξε­ων: Η μεν Σερ­βία για την προ­σπά­θεια των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ να περιο­ρί­σουν τη ρωσι­κή επιρ­ροή στη Βαλ­κα­νι­κή, η δε Αλβα­νία για το σχέ­διό της να ενσω­μα­τώ­σει βήμα — βήμα το Κόσο­βο, προ­ω­θώ­ντας τη δημιουρ­γία της «Μεγά­λης Αλβα­νί­ας». Πάνω σ’ αυτά τα σχέ­δια εκφρά­ζο­νται αντι­δρά­σεις και αντα­γω­νι­σμοί, τόσο ανά­με­σα στις ΗΠΑ — ΝΑΤΟ και Ρωσία, όσο και στο εσω­τε­ρι­κό της ΝΑΤΟι­κής συμ­μα­χί­ας, καθώς από τη Γερ­μα­νία και άλλους υπάρ­χουν δια­φο­ρε­τι­κές από­ψεις και συμ­φέ­ρο­ντα στην πορεία της «ευρω­α­τλα­ντι­κής ολο­κλή­ρω­σης». Οι δια­δη­λώ­σεις επο­μέ­νως με τα γνω­στά συν­θή­μα­τα ενά­ντια στη «δια­φθο­ρά» και τον «αυταρ­χι­σμό», όπου πρω­το­στα­τούν ή παρεμ­βαί­νουν ενερ­γά αστι­κές δυνά­μεις και κόμ­μα­τα στις δυο χώρες, είναι βέβαιο ότι αξιο­ποιούν τη δικαιο­λο­γη­μέ­νη λαϊ­κή δυσα­ρέ­σκεια και απο­τε­λούν έκφρα­ση αυτών των αντα­γω­νι­σμών, όπως έγι­νε παλιό­τε­ρα στη Βόρεια Αφρι­κή και τη Μέση Ανα­το­λή, ή πριν από μερι­κά χρό­νια στην Ουκρα­νία, με την «αρα­βι­κή» και την «ουκρα­νι­κή άνοι­ξη» αντί­στοι­χα. Βλέ­πο­ντας σήμε­ρα πού βρί­σκο­νται και τι βιώ­νουν οι λαοί σ’ αυτές τις χώρες, όπου μετα­ξύ άλλων υπήρ­ξε ανοι­χτή ιμπε­ρια­λι­στι­κή επέμ­βα­ση, κανείς δεν πρέ­πει να αισθά­νε­ται ήσυ­χος όταν ακού­ει να επα­νέρ­χο­νται «ειδή­σεις» περί «άνοι­ξης», αυτήν τη φορά στα Βαλκάνια…

Πηγή: Ριζο­σπά­στης