Ποιους ενοχλούν τα πανό του ΚΚΕ στην Ακρόπολη;

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Το μήνυ­μα στάλ­θη­κε με τον πλέ­ον συμ­βο­λι­κό αλλά και ηχη­ρό τρό­πο. Τα γιγα­ντο­πα­νό του ΚΚΕ από τον Ιερό Βρά­χο της Ακρό­πο­λης με το σύν­θη­μα «Όχι στον πόλε­μο, καμιά συμ­με­το­χή, όχι στις βάσεις του θανά­του», συμ­βο­λί­ζουν την Ελλά­δα που δεν σκύ­βει το κεφά­λι στον ιμπε­ρια­λι­σμό, που αντι­στέ­κε­ται στην μετα­τρο­πή της χώρας σε απέ­ρα­ντο αμε­ρι­κα­νο­να­τοι­κό στρα­τό­πε­δο. Που αρνεί­ται να γίνει κρέ­ας για τα κανό­νια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Δεν είναι η πρώ­τη φορά που η Ακρό­πο­λη, το εμβλη­μα­τι­κό­τε­ρο μνη­μείο της χώρας και σύμ­βο­λο του αρχαιο­ελ­λη­νι­κού πολι­τι­σμού, στο­λί­ζε­ται με την υπο­γρα­φή του ΚΚΕ, το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο και τις κόκ­κι­νες σημαί­ες. Ανά­λο­γες συμ­βο­λι­κές κινή­σεις είχαν γίνει τον Αύγου­στο του 2004 ενό­ψει της επί­σκε­ψης του αμε­ρι­κα­νού ΥΠΕΞ Κόλιν Πάου­ελ, το 2010 με το σύν­θη­μα «Λαοί της Ευρώ­πης ξεση­κω­θεί­τε» γραμ­μέ­νο σε ελλη­νι­κά και αγγλι­κά, το 2012 με πανό που έγρα­φαν «Κάτω η Δικτα­το­ρία Μονο­πω­λί­ων-Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης», το 2015 με μήνυ­μα υπέρ των προ­σφύ­γων και το 2019 ενά­ντια στην απα­ρά­δε­κτη συμ­φω­νία των Πρεσπών.

Όπως και τότε, έτσι και σήμε­ρα τα γνω­στά φερέ­φω­να της κυβέρ­νη­σης, οι συνή­θεις γρα­φι­κοί αντι­κομ­μου­νι­στές, θα «πιά­σουν δου­λειά» παρι­στά­νο­ντας τους θιγ­μέ­νους από την πρά­ξη αυτή του ΚΚΕ.

Ενο­χλού­νται από τα πανό του ΚΚΕ, αλλά όχι από την άθλια τσι­με­ντο­ποί­η­ση- «έργο» του Υπουρ­γεί­ου Πολι­τι­σμού — της Ακρό­πο­λης. Σκού­ζουν και φωνα­σκούν για τα σφυ­ρο­δρέ­πα­να στον Ιερό Βρά­χο, αλλά σφυ­ρί­ζουν αδιά­φο­ρα όταν ο Παρ­θε­νώ­νας γίνε­ται φόντο για φωτο­γρα­φή­σεις δια­ση­μο­τή­των και επι­δεί­ξεις μόδας.

Αυτό που πραγ­μα­τι­κά τους ενο­χλεί είναι το περιε­χό­με­νο, το μήνυ­μα που στέλ­νε­ται και όχι η πρά­ξη καθε­αυ­τή. Τους ενο­χλεί ότι το μήνυ­μα ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και τις αμε­ρι­κα­νο­να­τοι­κές βάσεις ταξι­δεύ­ει σε όλο τον κόσμο μέσα από ενα παγκό­σμιας εμβέ­λειας μνημείο.

Αν είναι κάτι που δυσφη­μεί και ντρο­πιά­ζει τη χώρα, αυτό δεν είναι οι πρά­ξεις αντί­στα­σης και οι κινη­το­ποι­ή­σεις του λαού, αλλά η πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης και των αστι­κών κομ­μά­των που υπο­γρά­φουν και ψηφί­ζουν κατά­πτυ­στες και επι­κίν­δυ­νες συμ­φω­νί­ες, όπως η Ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κή Συμ­φω­νία για τις στρα­τιω­τι­κές Βάσεις.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα