Πώς τα περνάτε στην «Ενωμένη Ευρώπη»;

Γρά­φει ο Σφυ­ρο­δρέ­πα­νος //

Πριν από λίγα χρό­νια, με αφορ­μή κάποια επέ­τειο, είχαν κυκλο­φο­ρή­σει στη Ρωσία μερι­κές πολύ εύστο­χες και πετυ­χη­μέ­νες αφί­σες, με τη μορ­φή του Λένιν, και το ρητο­ρι­κό ερώ­τη­μα, που απευ­θυ­νό­ταν στους περα­στι­κούς: λοι­πόν πώς τα περ­νά­τε στον καπιταλισμό;

Ο Λένιν, παρε­μπι­πτό­ντως, είχε προ­βλέ­ψει πολύ έγκαι­ρα και διο­ρα­τι­κά, πως το σύν­θη­μα για τις Ενω­μέ­νες Πολι­τεί­ες της Ευρώ­πης, την «Ενω­μέ­νη Ευρώ­πη» όπως μας έμα­θαν να τη λέμε, είναι είτε αντι­δρα­στι­κό είτε απραγ­μα­το­ποί­η­το. Και βασι­κά και τα δυο μαζί, όπως βλέ­που­με από την πεί­ρα τόσων ετών, αλλά κι από την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που βιώ­νου­με σήμερα.

Σήμε­ρα, που γίνο­νται φανε­ρά, περισ­σό­τε­ρο από ποτέ, τα αδιέ­ξο­δα της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης και το πραγ­μα­τι­κό της πρό­σω­πο προς τους λαούς, και ενώ πρό­σφα­τα έκλει­σαν δέκα χρό­νια από το θάνα­το του Χαρί­λα­ου Φλω­ρά­κη, του ηγέ­τη του Κ.Κ.Ε. τα χρό­νια της μετα­πο­λί­τευ­σης και της πάλης ενά­ντια στην έντα­ξη της χώρας στην (τότε) Ε.Ο.Κ και τις αντι­λαϊ­κές συνέ­πειές της, θα μπο­ρού­σε να βγει και μια άλλη αφί­σα, με το εξής σύν­θη­μα: λοι­πόν, πώς τα περ­νά­τε στην «Ενω­μέ­νη Ευρώπη»;

Κι επει­δή οι ασπι­ρί­νες δεν είναι λύση· επει­δή είναι ουτο­πία να ψάχνου­με κάποιο καλύ­τε­ρο «modus Vivendi» στη λυκο­συμ­μα­χία «μιας Ευρώ­πης που αλλά­ζει» (μόνο προς το χει­ρό­τε­ρο και σε αντι­λαϊ­κή κατεύ­θυν­ση»· επει­δή το θέμα δεν είναι να ανα­ζη­τή­σου­με άλλους εταί­ρους που να μας ξανα­δώ­σουν το ρόλο της εταί­ρας, αλλά η ρήξη με την Ε.Ε., το κεφά­λαιο και την εξου­σία του…

…χρειά­ζε­ται κι ένα ακό­μα συμπλη­ρω­μα­τι­κό ερώ­τη­μα από τον καπε­τά­νιο Γιώτη.