Ραχίμ Σίχα: Είχαμε κι εμείς αναπληρωτές καθηγητές, αλλά για να αναπληρώνουν όσους φυλακίζει ο ισραηλινός στρατός

Στην μεγά­λη συναυ­λία αλλη­λεγ­γύ­ης στον παλαι­στι­νια­κό λαό, της ΚΝΕ, απεύ­θυ­νε έναν σύντο­μο χαι­ρε­τι­σμό ο Ραχίμ Σίχα, Παλαι­στί­νιος φοι­τη­τής και μέλος της Επι­τρο­πής Διε­θνών Σχέ­σε­ων του ΚΣ της ΚΝΕ. Συγκε­κρι­μέ­να, ανέφερε:

«Εδώ και δύο μήνες, ο λαός μου βιώ­νει νέα γενο­κτο­νία και ξερι­ζω­μό. Οι δολο­φο­νη­μέ­νοι — για­τί αυτός είναι ο σωστός όρος — έχουν ξεπε­ρά­σει τους 15 χιλιά­δες, με πάνω από 6 χιλιά­δες μωρά και παι­διά. Οι εικό­νες που βλέ­που­με κάθε μέρα είναι φρι­κια­στι­κές, προ­στί­θε­νται στη μνή­μη μας δίπλα στις εικό­νες που έχου­με από την πρώ­τη και τη δεύ­τε­ρη Ιντι­φά­ντα, όταν τότε ο ισραη­λι­νός στρα­τός έσπα­γε τα κόκα­λα των παι­διών της Παλαι­στί­νης με κοτρό­νες στους δρόμους.

Για εμάς, που γεν­νη­θή­κα­με στη βάρ­βα­ρη ισραη­λι­νή κατο­χή, οι εικό­νες από την παι­δι­κή μας ηλι­κία είναι δια­φο­ρε­τι­κές. Στο Δημο­τι­κό κάνα­με μάθη­μα σε βομ­βαρ­δι­σμέ­νο σχο­λείο. Στο Γυμνά­σιο δεν ξέρα­με αν θα φτά­σου­με ή όχι στο σχο­λείο. Έπρε­πε να ακού­με κάθε πρωί τα τοπι­κά ραδιό­φω­να για να μάθου­με ποιες περιο­χές δεν είναι απο­κλει­σμέ­νες. Στο Λύκειο πηγαί­να­με σε σχο­λείο κάτω από στρα­τό­πε­δο Ισραη­λι­νών. Είχα­με κι εμείς ανα­πλη­ρω­τές καθη­γη­τές, αλλά για να ανα­πλη­ρώ­νουν όσους φυλα­κί­ζει ο ισραη­λι­νός στρα­τός. Στα δια­λείμ­μα­τα του σχο­λεί­ου ακού­γα­με ιστο­ρί­ες από συμ­μα­θη­τές μας για το πώς δολο­φό­νη­σαν τον πατέ­ρα τους ή πώς ήταν η εμπει­ρία να πάνε να επι­σκε­φθούν τον πατέ­ρα τους ή τον αδερ­φό τους στη φυλα­κή ή το πώς μπή­καν χτες στο σπί­τι τους οι Ισραη­λι­νοί στρα­τιώ­τες και το κατέστρεψαν.

Πολ­λοί από εμάς είχα­με δεδο­μέ­νο ότι θα κάνου­με τρι­πλά­σιες και τετρα­πλά­σιες απο­στά­σεις για να φτά­σου­με στο σχο­λείο μας, λόγω του τεί­χους της ντρο­πής, που έχει χτι­στεί γύρω από τη Δυτι­κή Όχθη από το κρά­τος του Ισραήλ.

Μάθα­με να κάνου­με μπά­νιο με κου­βά, για να κάνου­με οικο­νο­μία στο νερό, επει­δή ύδρευ­ση είχα­με 2 με 3 φορές την εβδο­μά­δα, οπό­τε μπο­ρεί και να μας τελεί­ω­νε το νερό, ειδι­κά το καλο­καί­ρι. Κι αυτό, όχι επει­δή δεν έχου­με αρκε­τά νερά στην Παλαι­στί­νη, αλλά επει­δή ο κατο­χι­κός στρα­τός του Ισρα­ήλ κάνει κου­μά­ντο για το πού θα γίνει γεώ­τρη­ση και άμα θα γίνει και πόσες θα μπαζώσει.

Μάθα­με να χαι­ρό­μα­στε τους γονείς μας, τα αδέρ­φια μας, τους φίλους μας κάθε μέρα, αφού ο ισραη­λι­νός στρα­τός κάθε μέρα μπαί­νει στις πόλεις και τα χωριά και δολο­φο­νεί όποιον του καπνί­σει, αφού για το Ισρα­ήλ όλοι οι Παλαι­στί­νιοι είμα­στε εν δυνά­μει τρο­μο­κρά­τες. Όσο ήμα­σταν έφη­βοι, δεν κυκλο­φο­ρού­σα­με μετά τις 9–10 το βρά­δυ στην πόλη, για να μη μας βρει καμιά σφαί­ρα του ισραη­λι­νού στρατού.

Μεγα­λώ­σα­με με την εικό­να τα αδέρ­φια μας στη Γάζα να ζού­νε απο­κλει­σμέ­νοι από τα πάντα με ελά­χι­στες παρο­χές. Με την εικό­να κάθε 2–3 χρό­νια να βομ­βαρ­δί­ζο­νται και να σφά­ζο­νται. Αλλά τα ΜΜΕ στην Ελλά­δα και διε­θνώς δεν έβγα­ζαν κουβέντα…

Είδα­με με τα μάτια μας τους έποι­κους να καί­νε τα χωριά μας, να φυτρώ­νουν σαν τα μανι­τά­ρια οι εποι­κι­σμοί και να κατα­λαμ­βά­νουν ό,τι έχει απο­μεί­νει από τη Δυτι­κή Όχθη.

Μας γεμί­ζει οργή ότι η κατο­χή είναι εδώ και βασι­λεύ­ει, ότι η πατρί­δα μου βιά­ζε­ται καθη­με­ρι­νά από την βάρ­βα­ρη ισραη­λι­νή κατο­χή. Μας έχουν ταρά­ξει στο δικαί­ω­μα του Ισρα­ήλ στην “αυτο­ά­μυ­να”. Δηλα­δή την “αυτο­ά­μυ­να” του κατο­χι­κού κρά­τους απέ­να­ντι στον κατε­χό­με­νο λαό. Την “αυτο­ά­μυ­να” του κρά­τους — τρο­μο­κρά­τη που ευθύ­νε­ται για πάνω από 100.000 νεκρούς Παλαι­στί­νιους και 6 εκα­τομ­μύ­ρια εκτο­πι­σμέ­νους Παλαιστίνιους.

Οι δολο­φο­νί­ες είναι αστα­μά­τη­τες στη Γάζα, αλλά και τη Δυτι­κή Όχθη. Μόνο το 2023 μέχρι τις 7 Οκτω­βρί­ου είχαν δολο­φο­νη­θεί στη Δυτι­κή Όχθη πάνω από 200 Παλαι­στί­νιοι. Και εκεί δεν κάνει κου­μά­ντο η Χαμάς, που δήθεν είναι ο στό­χος του ισραη­λι­νού στρα­τού. Εκεί κάνει κου­μά­ντο το Ισρα­ήλ και οι έποικοι.

Από τις 7 Οκτω­βρί­ου μέχρι σήμε­ρα ο στρα­τός στη Δυτι­κή Όχθη έχει συλ­λά­βει πάνω από 3.200 Παλαι­στί­νιους. Μαρ­τυ­ρί­ες των φυλα­κι­σμέ­νων που βγαί­νουν από τις ισραη­λι­νές φυλα­κές σοκά­ρουν, μιλά­νε για ανε­λέ­η­το ξύλο και απάν­θρω­πη σωμα­τι­κή και ψυχο­λο­γι­κή βία. Στην Τζε­νίν της Δυτι­κής Όχθης σκό­τω­σαν 2 ανή­λι­κα παι­δά­κια 9 και 15 χρο­νών, στην ουσία επει­δή δεν τους φοβή­θη­καν και βγή­καν στο δρό­μο αντί να κρυφτούν.

Μια εβδο­μά­δα εκε­χει­ρία είχα­με και φάνη­κε το μέγε­θος της κατα­στρο­φής. Πτώ­μα­τα σκορ­πι­σμέ­να στους δρό­μους που δεν κατά­φε­ραν να τα μαζέ­ψουν ποτέ. Η πανέ­μορ­φη πόλη της Γάζας είναι γεμά­τη ερεί­πια. Κι αυτό για­τί ο ήρω­ας λαός δε σκύ­βει το κεφάλι!

Ο λαός μου την ώρα τού­τη που μιλά­με σφά­ζε­ται, φυλα­κί­ζε­ται και διώ­χνε­ται από τη γη του. Αυτός ο λαός δεν έχει δικαιώ­μα­τα; Η ζωή του κοστί­ζει λιγό­τε­ρο; Τα παι­διά του δεν έχουν δικαί­ω­μα να χαρούν την παι­δι­κή ηλικία;

Ο λαός μου τα βιώ­νει αυτά εδώ και 75 ολό­κλη­ρα χρό­νια. Δεν κατά­φε­ραν να μας τρο­μο­κρα­τή­σουν, δεν το βάλα­με, ούτε πρό­κει­ται να το βάλου­με κάτω. Θα συνε­χί­σου­με να διεκ­δι­κού­με την ελευ­θε­ρία μας και το δίκιο μας από όποια γωνιά του πλα­νή­τη κι αν βρι­σκό­μα­στε, πόσο μάλ­λον όσοι μένουν στα τιμη­μέ­να χώμα­τα της Παλαιστίνης.

Προ­σπά­θη­σαν με διά­φο­ρους μαϊ­ντα­νούς μπρο­στά στον τηλε­ο­πτι­κό φακό να ανα­πο­δο­γυ­ρί­σουν τη λογι­κή, με το κεφά­λι κάτω και τα πόδια πάνω, αλλά φάγα­νε πόρ­τα από τους λαούς όλης της γης. Το κύμα αλλη­λεγ­γύ­ης, οι εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες που πλημ­μύ­ρι­σαν τους δρό­μους σε όλο τον κόσμο, έπνι­ξαν την άθλια προ­πα­γάν­δα τους, μέχρι που έφτα­σαν στο σημείο να ανα­σκευά­ζουν το ψέμα τους.

Για εμάς, είναι πολύ σημα­ντι­κή η αλλη­λεγ­γύη των λαών να εκφρά­ζε­ται με όλους τους τρό­πους, και μέσα από τέτοιες συναυ­λί­ες για να αφυ­πνί­σει τον ελλη­νι­κό λαό ότι:

“Αν θέλεις να λέγε­σαι άνθρωπος

δεν θα πάψεις ούτε στιγ­μή ν’ αγω­νί­ζε­σαι για την ειρή­νη και για το δίκιο.

Θα βγεις στους δρό­μους, θα φωνά­ξεις, τα χεί­λια σου θα

ματώ­σουν απ’ τις φωνές”…».