Ρηνανία… γράψε Μάνδρα

Η τεράστια καταστροφή από τις πλημμύρες στη Γερμανία και σε άλλες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, με εκατοντάδες νεκρούς και αγνοούμενους, χιλιάδες ανθρώπους ξεσπιτωμένους και άλλους τόσους χωρίς ρεύμα και πόσιμο νερό, με κατεστραμμένα σπίτια, αυτοκινητοδρόμους και άλλες υποδομές, επιβεβαιώνει ότι οι λαοί και στις πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες μένουν εκτεθειμένοι, αφού τα μέτρα για την προστασία της ζωής τους δεν χωράνε στη λογική «κόστους — οφέλους» για το κεφάλαιο και τα κέρδη του.

Κάθε μέρα που περ­νά, καθώς προ­στί­θε­νται νέα στοι­χεία για την τρα­γω­δία αλλά και υπεν­θυ­μί­σεις από «προει­δο­ποι­ή­σεις» του παρελ­θό­ντος, «βγά­ζουν μάτι» και σε αυτήν την περί­πτω­ση η απου­σία ολο­κλη­ρω­μέ­νων αντι­πλημ­μυ­ρι­κών έργων, η τερά­στια υπο­στε­λέ­χω­ση των υπη­ρε­σιών πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας, οι συνέ­πειες της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης της γης και της δόμη­σης με κρι­τή­ριο το καπι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος.

Επα­να­λαμ­βά­νε­ται το ίδιο έργο που έχου­με ξανα­δεί, στη χώρα μας, στην Ευρώ­πη, στις ΗΠΑ, με τους λαούς εκτε­θει­μέ­νους σε πλημ­μύ­ρες, πυρ­κα­γιές, σει­σμούς, παρά τις τερά­στιες δυνα­τό­τη­τες που προ­σφέ­ρουν για την προ­στα­σία της ανθρώ­πι­νης ζωής η επι­στή­μη και η τεχνολογία.

Απέ­να­ντι στις πλημ­μύ­ρες στη Γερ­μα­νία, ολό­κλη­ρες πόλεις και περιο­χές απο­δεί­χθη­καν ανο­χύ­ρω­τες, ακρι­βώς για­τί και εκεί τα έργα αντι­πλημ­μυ­ρι­κής θωρά­κι­σης δεν φέρ­νουν ικα­νο­ποι­η­τι­κά κέρ­δη για το κεφά­λαιο, δεν μπο­ρούν να λει­τουρ­γή­σουν «αντα­πο­δο­τι­κά» και για τους ίδιους λόγους δεν είναι «επι­λέ­ξι­μα» για χρη­μα­το­δό­τη­ση από ευρω­ε­νω­σια­κά κονδύλια.

Την ίδια ώρα, στην πιο ισχυ­ρή καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μία της ΕΕ, προ­χτε­σι­νό ρεπορ­τάζ της «Ντόι­τσε Βέλε» παρα­δέ­χε­ται ότι η μεγά­λη πλειο­ψη­φία στις υπη­ρε­σί­ες διά­σω­σης (Πυρο­σβε­στι­κή και Ομο­σπον­δια­κή Υπη­ρε­σία Τεχνι­κής Ανα­κού­φι­σης) στε­λε­χώ­νε­ται από εθε­λο­ντές, για­τί «είναι ακρι­βή η δια­τή­ρη­ση υπη­ρε­σιών πλή­ρους απα­σχό­λη­σης»…

Ο δε ευρω­ε­νω­σια­κός μηχα­νι­σμός RescEU, που υπο­τί­θε­ται δια­σφα­λί­ζει την «αλλη­λεγ­γύη» σε επί­πε­δο ΕΕ σε ζητή­μα­τα Πολι­τι­κής Προ­στα­σί­ας, απο­δεί­χθη­κε ξανά ότι απο­τε­λεί εργα­λείο «νομι­μο­ποί­η­σης» της «γύμνιας» και των τερά­στιων περι­κο­πών σε κρα­τι­κά μέσα αντι­με­τώ­πι­σης κατα­στρο­φών, υπό το πρό­σχη­μα της διά­θε­σης ορι­σμέ­νων περιο­ρι­σμέ­νων μέσων από άλλες χώρες κατό­πιν εορ­τής, με σημα­ντι­κή καθυ­στέ­ρη­ση για επι­χει­ρή­σεις που απαι­τούν άμε­ση επέμβαση.

Ολα τα παρα­πά­νω επι­χει­ρεί­ται και αυτές τις μέρες να μεί­νουν στο σκο­τά­δι, ενώ στην κατεύ­θυν­ση αυτή αξιο­ποιού­νται επί­σης επα­να­λαμ­βα­νό­με­νες τοπο­θε­τή­σεις αξιω­μα­τού­χων και ανα­λύ­σεις για τα «σημά­δια της κλι­μα­τι­κής αλλα­γής» και την ανά­γκη «να επι­τα­χύ­νου­με τις δρά­σεις μας».

Συσκο­τί­ζουν το γεγο­νός ότι και στην περί­πτω­ση της Γερ­μα­νί­ας τα έντο­να και­ρι­κά φαι­νό­με­να δεν ήρθαν από το που­θε­νά, σαν ένας κεραυ­νός αν αιθρία.
Πλημ­μυ­ρι­κά φαι­νό­με­να κατα­γρά­φο­νται συστη­μα­τι­κά εδώ και δεκα­ε­τί­ες στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή γύρω από τους μεγά­λους ποτα­μούς της χώρας, ενώ ήδη από το 2014 το Ομο­σπον­δια­κό Γρα­φείο Δια­τή­ρη­σης Φυσι­κών Πόρων σημεί­ω­νε ότι η Γερ­μα­νία έχει χάσει το 80% των φυσι­κών ανα­χω­μά­των στις κοί­τες των ποτα­μών, κυρί­ως λόγω του τρό­που που επε­κτει­νό­ταν συνε­χώς η οικο­δό­μη­ση, η βιο­μη­χα­νι­κή και γεωρ­γι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση…

Κατα­γρά­φο­ντας αντί­στοι­χα φαι­νό­με­να, όπως τον καύ­σω­να και τις πυρ­κα­γιές στις ΗΠΑ και τον Κανα­δά, τις υψη­λές θερ­μο­κρα­σί­ες στη Σιβη­ρία κ.ά., τα ίδια επι­τε­λεία μιλούν γενι­κά για την κλι­μα­τι­κή αλλα­γή, συσκο­τί­ζο­ντας το ότι όλη η υπο­βάθ­μι­ση του περι­βάλ­λο­ντος φέρει ατό­φια τη σφρα­γί­δα της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σής του, τη μεγα­λύ­τε­ρη κερ­δο­φο­ρία μονο­πω­λια­κών ομί­λων. Για αυτό εξάλ­λου και τα ίδια τα μέτρα που προ­ω­θού­νται σήμε­ρα στο όνο­μα της αντι­με­τώ­πι­σης της κλι­μα­τι­κής αλλα­γής, δεν αφο­ρούν την ολο­κλη­ρω­μέ­νη προ­στα­σία των λαών, αλλά τη διά­νοι­ξη νέων πεδί­ων κερ­δο­φο­ρί­ας για το κεφά­λαιο μέσω της «πρά­σι­νης» ανά­πτυ­ξης, με εκμε­ταλ­λεύ­σεις που συχνά έχουν νέες σοβα­ρές συνέ­πειες στο περι­βάλ­λον, όπως π.χ. με τα «δάση» ανε­μο­γεν­νη­τριών σε ορει­νούς όγκους.

Αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι από τη Μάνδρα της Αττικής μέχρι την Ρηνανία — Βεστφαλία της Δυτικής Γερμανίας, η ανθρώπινη ζωή, οι λαϊκές περιουσίες μπαίνουν στο ζύγι του «κόστους — οφέλους», ότι παντού ο αντίπαλος είναι ο ίδιος, όχι ο «κακός μας ο καιρός», αλλά ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης.

Απέ­να­ντι λοι­πόν στα κάλ­πι­κα δίπο­λα για το ποια δύνα­μη είναι περισ­σό­τε­ρο ή λιγό­τε­ρο «πρά­σι­νη», ανά­λο­γα με τα τμή­μα­τα του κεφα­λαί­ου που υπη­ρε­τεί περισ­σό­τε­ρο, για το ποιος είναι «ικα­νός» ή «ανί­κα­νος» για τη δια­χεί­ρι­ση μεγά­λων κατα­στρο­φών, η λαϊ­κή πάλη πρέ­πει να βάλει στο στό­χα­στρό της την ίδια την αιτία τους, την καπι­τα­λι­στι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση, που είναι ασυμ­βί­βα­στη με την προ­στα­σία της ανθρώ­πι­νης ζωής και του περι­βάλ­λο­ντος.

Πηγή: Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ‑Ριζο­σπά­στης

ℹ️  Σε κοι­νή δήλω­ση, το Γερ­μα­νι­κό Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα (DKP), το Νέο Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα των Κάτω Χωρών (NCP) και το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα του Λου­ξεμ­βούρ­γου επεσήμαναν:
«Οι κατα­στρο­φι­κές πλημ­μύ­ρες στη Δυτι­κή Ευρώ­πη έχουν οδη­γή­σει στην τρα­γι­κή απώ­λεια πολ­λών ανθρώ­πι­νων ζωών.
Οι καρ­διές μας χτυ­πούν δίπλα από τα θύμα­τα των πλημ­μυ­ρών και των οικο­γε­νειών τους. Χιλιά­δες οικο­γέ­νειες αντι­με­τω­πί­ζουν την κατα­στρο­φή των σπι­τιών τους ή σοβα­ρές ζημιές.
Εκφρά­ζου­με την αλλη­λεγ­γύη μας σ’ όλους τους λαούς που πλή­γη­καν, απαι­τώ­ντας από τις κυβερ­νή­σεις να δια­σφα­λί­σουν την πλή­ρη απο­ζη­μί­ω­ση ‑αντι­στάθ­μι­ση όλων σχε­τι­κών ζημιών.
Το φαι­νό­με­νο δεί­χνει την ανά­γκη ενί­σχυ­σης της πρό­λη­ψης, που γίνε­ται πιο επεί­γου­σα καθώς ο κίν­δυ­νος πλημ­μύ­ρας αυξά­νε­ται λόγω της κλι­μα­τι­κής αλλα­γής, η οποία επη­ρε­ά­ζει (μετα­ξύ άλλων) την έντα­ση και την ποσό­τη­τα βρο­χο­πτώ­σε­ων στην περιοχή.
Όλες οι δυνα­τό­τη­τες της σύγ­χρο­νης επι­στή­μης, των μεθό­δων πρό­λη­ψης και του χωρο­τα­ξι­κού σχε­δια­σμού πρέ­πει να μπουν στην υπη­ρε­σία της προ­στα­σί­ας ζωής των ανθρώ­πων, για να δια­σφα­λι­στεί ότι τέτοιες τρα­γω­δί­ες δεν θα συμβαίνουν».

ΣΣ. Η γρα­φή “Gott sei dank wir leben noch” -να ευχα­ρι­στού­με το θεό, που είμα­στε ζωντα­νοί, είναι από ανάρ­τη­ση στο Twitter ‑μια από τις πολ­λές που κυριάρ­χη­σαν (“We need help” and “Thank God we’re still alive” signs in Ahrweiler).