Σε βαθμίδα εξόντωσης…

Το «αφή­γη­μα» της επεν­δυ­τι­κής βαθ­μί­δας «ζεσταί­νει» τις τελευ­ταί­ες μέρες η κυβέρ­νη­ση, στον προ­ε­κλο­γι­κό αντα­γω­νι­σμό με τον ΣΥΡΙΖΑ κι ενώ ανα­μέ­νο­νται ανα­κοι­νώ­σεις από έναν εκ των τεσ­σά­ρων «οίκων αξιο­λό­γη­σης», που η γνώ­μη τους «μετρά­ει» στις τελι­κές απο­φά­σεις των αγο­ρών. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφι­σβη­τεί (κάθε άλλο μάλι­στα…) τον στό­χο της επεν­δυ­τι­κής βαθ­μί­δας, αλλά βάζει θέμα «δεο­ντο­λο­γί­ας», να μην υπάρ­ξουν ανα­κοι­νώ­σεις από «οίκους αξιο­λό­γη­σης» που θα αβα­ντά­ρουν προ­ε­κλο­γι­κά τη ΝΔ και θα απο­τε­λούν παρέμ­βα­ση στις εκλογές.

Πίσω απ’ όλα αυτά, ο λαός μπο­ρεί να δει την ταύ­τι­σή τους σε έναν στρα­τη­γι­κό στό­χο του κεφα­λαί­ου, για τον οποίο πασχί­ζουν όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα, χέρι χέρι με τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, αφού αυτοί θα βγουν κερ­δι­σμέ­νοι από την «ανα­βάθ­μι­ση» της ελλη­νι­κής οικονομίας.

Τι σημαί­νει όμως στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα αυτή η ανα­βάθ­μι­ση; Πρώ­τον, ανα­γνώ­ρι­ση της «επι­τυ­χί­ας» της σημε­ρι­νής και όλων των προη­γού­με­νων κυβερ­νή­σε­ων στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή της φορο­α­φαί­μα­ξης και των αντι­δρα­στι­κών μεταρ­ρυθ­μί­σε­ων, ώστε η οικο­νο­μία να εμπνέ­ει μακρο­πρό­θε­σμα «εμπι­στο­σύ­νη» σε επεν­δυ­τές και αγο­ρές. Δεύ­τε­ρον, σημαί­νει φτη­νό­τε­ρο χρή­μα για το κεφά­λαιο και το κρά­τος, που θα το επι­στρέ­ψει βέβαια στους ομί­λους ως προ­νό­μια και εγγυ­ή­σεις για φτη­νό δανεισμό…

Ο λαός, από την άλλη, θα συνε­χί­σει να «ματώ­νει», πρώ­τα για να εξα­σφα­λί­σει και μετά για να μη χάσει η χώρα την επεν­δυ­τι­κή βαθ­μί­δα, ενώ ούτε οι μισθοί θα αυξη­θούν ούτε οι φόροι θα μειω­θούν ούτε τα επι­τό­κια θα πέσουν.

Προς επι­βε­βαί­ω­ση, να τι γρα­φό­ταν προ­χτές στον οικο­νο­μι­κό Τύπο για την επό­με­νη μέρα των εκλο­γών: «Η ασκού­με­νη πολι­τι­κή, τόσο στο δημο­σιο­νο­μι­κό πεδίο, όσο και στο πεδίο των μεταρ­ρυθ­μί­σε­ων, θα βρί­σκε­ται στο στό­χα­στρο για πολύ μεγά­λο χρο­νι­κό διά­στη­μα, ανε­ξάρ­τη­τα από το αν θα έρθει ή πότε θα έρθει η ανα­βάθ­μι­ση. (Επο­μέ­νως) και τα περι­θώ­ρια για ελα­φρύν­σεις θα είναι περιο­ρι­σμέ­να, και οι ανά­γκες για να ολο­κλη­ρω­θούν οι μεταρ­ρυθ­μί­σεις και οι επεν­δύ­σεις που έχουν δρο­μο­λο­γη­θεί θα είναι πολύ μεγάλες».

Το ίδιο κατα­δει­κνύ­ουν και οι χτε­σι­νές ανα­κοι­νώ­σεις για την εκτό­ξευ­ση των φορο­λο­γι­κών εσό­δων, 1,5 δισ. πάνω από τους στό­χους για το πρώ­το τρί­μη­νο, που στη μεγά­λη τους πλειο­ψη­φία αφο­ρούν την εκτό­ξευ­ση της φορο­λη­στεί­ας (από τους έμμε­σους κι άμε­σους φόρους) στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα. Το «μνη­μό­νιο διαρ­κεί­ας» δηλα­δή για τον λαό είναι εδώ και ο «κορ­σές» για τις λαϊ­κές ανά­γκες είναι μόνι­μος στο πλαί­σιο της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας, που υπη­ρε­τούν με το κοι­νό τους πρό­γραμ­μα ΝΔ — ΣΥΡΙΖΑ — ΠΑΣΟΚ, με ή χωρίς επεν­δυ­τι­κή βαθμίδα.

Να για­τί αυτό που κρί­νε­ται στις 21 Μάη δεν είναι ποιος θα εφαρ­μό­σει αυτό το πρό­γραμ­μα στις πλά­τες του λαού, αλλά πόσο δυνα­τός θα βρε­θεί ο ίδιος για να παλέ­ψει απέ­να­ντί τους, με σύμ­μα­χο ένα πολύ πιο δυνα­τό ΚΚΕ.

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από τον «Ριζο­σπά­στη»

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα